Verdoemd

WP2Zijn Hollands welvaren, zeventig kilo schoon aan de haak toen hij haar leerde kennen, werd ziek. De tumor in haar hoofd liet eerst het besef van wat er met haar gebeurde verdwijnen. Erna verloor ze de mogelijkheden tot communicatie en tenslotte lag ze bewegingsloos in bed naar boven te staren en hij had geen idee of zij nog iets kon voelen. In de vier maanden van snelle aftakeling was ze nog slechts vel over been toen de dood haar eindelijk op de leeftijd van 23 jaar meenam. Dat het voor haar voorbij was, was een opluchting. Voor hem restte er een kille leegte. Lees verder Verdoemd

Ik besta niet meer

Mijn zus was bij de boekpresentatie van een goede vriendin van haar en haar vrouw geweest en ik had mijn nichtje geholpen met het in elkaar zetten van de Leefkeuken van Playmobil en daarna was ik meegegaan in haar fantasie en hadden we samen een heel verhaal gebouwd.
Zus had bij haar vertrek aangegeven dat DHL een pakketje zou leveren, iets wat inderdaad gebeurde en een breekmoment in ons avontuur was.
“Wat zit daar in?”
“Ik weet het niet, het is iets voor jouw mamma, of voor je beide mamma’s.” Lees verder Ik besta niet meer

Het is altijd weer hetzelfde liedje

Het buitje dat daarstraks gevallen is, heeft de klinkers van het ook nog eens met bladeren bezaaide trottoir extra glad gemaakt. Voorzichtig schuifelt hij met het tasje van de slijterij in zijn hand over de stoep, de fles feestwijn voor de oudejaarsavond moet wel heel thuis komen.

Hij had gevraagd om een zachte port. Waarop de slijter hem vertelde dat hoe ouder de port is, hoe zachter de smaak wordt. Hij had een fles uit het schap gepakt.
“Deze port bijvoorbeeld heeft hierom een rijke fluweelzachte honingsmaak met een heerlijke, lange afdronk. Erg lekker in combinatie met een Frans kaasje.” Lees verder Het is altijd weer hetzelfde liedje

Een leuker seksleven met …

Voor de maanduitdaging van NBRplaza’s Erotica Fest #21 / Pittig Proza #8, dat als thema ‘Vakantieliefde’ had, schreef ik onderstaand verhaal.

Het terras van het café zit op dit nog redelijk vroege uur al behoorlijk vol met dagjesmensen en toeristen; de klok van de toren aan de Markt heeft net tien slagen laten horen.
Ik ga de openstaande deur door. Achter de bar staat de donkerharige Monica, aan wiens felle blik nagenoeg niets ontgaat. Ze steekt haar hand op ter begroeting en erna houdt ze, met iets tussenruimte,  haar wijsvinger en duim horizontaal. Ik knik en ga aan de leestafel zitten, vis tussen de stapel kranten het AD er tussenuit en vouw de krant voor me open op het tafelblad. Lees verder Een leuker seksleven met …

Het voorafje

Elke maand dagen NBRplaza’s Erotica Fest en Pittg Proza schrijvers uit om een erotisch verhaal te schrijven rond een bepaald thema. De uitdaging voor de maand juni:
Schrijf een erotisch verhaal van niet meer dan vijfentwintig woorden
.

En omdat ik het niet kan laten, plaats ik er nog eentje.

Het voorafje

Ze kwam klaar en ik in haar,
waarna zij uitlekte boven de pas bereide salade.
“Het is een Griekse, toch?” reageerde ik.
“Dus?” glimlachte ze.

NBRplazaEFbutton

pittig-proza-button

In z’n vijf

7ecf022b01b2f15a34961ceff63776f8Elke maand dagen NBRplaza’s Erotica Fest en Pittg Proza schrijvers uit om een erotisch verhaal te schrijven rond een bepaald thema. De uitdaging voor de maand juni:
Schrijf een erotisch verhaal van niet meer dan vijfentwintig woorden.

In z’n vijf

In de auto keek ik op de achterbank toe hoe jij het pookje bereed en in de hoogste versnelling schuttingwoorden roepend naar je orgasme gleed.

pittig-proza-button        NBRplazaEFbutton

Voor altijd – voor PittigProza#5: De spiegel

Ik hoef niet in de spiegel te kijken om te weten dat de tijd harder loopt dan ik zou willen. De jaren van mijn jeugd zijn van ver terug in de vorige eeuw, de periode van arbeidsvreugde is lang geleden afgesloten.

Open staat nog steeds het genot van het samen zijn met jou, mijn Roos, mijn liefde uit mijn jeugd.

En ik hoef ook niet in de spiegel te kijken om te weten dat ik voor jou je mooie grijsaard ben. Dat toon jij mij als ik jouw liefde voor me in je ogen weerspiegeld zie.

En nog steeds mag en kan ik genieten van onze lust. Als ik je streel en bespeel, al die plekjes vind die jou laten kreunen, je lippen doen glanzen. En ik proef van je nat, dat uitnodigt om samen te komen, in onze liefde voor elkaar.

De stoel – voor PittigProza#3: Nachtzuster

gyno9Waar je overdag op het parkeerterrein van het ziekenhuis naar een plekje moet zoeken, kan ik nu de auto op korte afstand van de entree neerzetten. Ik zet de motor uit, doof de lichten, maar maak geen aanstalten om uit te stappen.

Ik weet dat het ziekenhuis na een ingrijpende verbouwing ruimtelijker en kleurrijker is geworden, ‘gezelliger’. Maar hoe opgeknapt ook, je ligt er niet voor de lol en je komt er niet voor je lol. De enige afdeling die vreugde kan brengen is de verlos- en kraamafdeling. En daarvoor ben ik gekomen.
Ik haal mijn mobieltje tevoorschijn en verstuur een berichtje: Ik ben er.
De reactie volgt snel. Loop de hal door tot voorbij de kiosk. Neem daar de lift naar de derde verdieping. Daar wacht ik je op. Jolien. Lees verder De stoel – voor PittigProza#3: Nachtzuster

Watersnijden – voor Pittig Proza#2: Grand Canyon

pittig-proza-button-small
M’n mobiel gaat. Een snelle blik op de display laat zien dat Karen me belt.
“Yo,” accepteer ik de oproep.
“Goh, wat een hartelijke begroeting. Ben je bevangen door de hitte?”
“Nee. Ik zit achter een tractor met een enorme landbouwmachine erachter en daarachter een vrachtwagen en drie personenwagens.”
“Dus lukt het je niet er aan voorbij te komen.”
“Precies.”
“En ik ga je waarschijnlijk nog humeuriger maken door te vragen of je iets voor ons mee wilt nemen.” Lees verder Watersnijden – voor Pittig Proza#2: Grand Canyon

Overboord – voor Pittig Proza#1: Goede voornemens

Ik hing mijn jasje over de rugleuning van mijn stoel, ging zitten en startte de pc op. In afwachting tot die gebruiksklaar was, kon ik koffie halen. Of ik liet dat over aan mijn collega, die elk moment binnen kon komen. En ja hoor, ik hoorde het getik van haar hakken op de gang al naderbij komen.
Ik was blij haar weer te zien. In de week na de kerstdagen had ik de honneurs op de afdeling waargenomen en zoals ieder jaar was het doodsaai geweest. Contacten met klanten waren er minimaal en ik miste haar vrolijkheid, spontaniteit en bruisende levenslust. Ik wist bij haar zelfs geen inschatting te maken wanneer ze ongesteld was, iets waar ze toch periodiek de lasten van moest ondervinden.
“Goedemorgen, Klaas en allereerst de beste wensen.”
“Jij ook de beste wensen, Chantal.”
Ze omhelsde me en drukte me een kus op de mond. Lees verder Overboord – voor Pittig Proza#1: Goede voornemens