Een leuker seksleven met …

Voor de maanduitdaging van NBRplaza’s Erotica Fest #21 / Pittig Proza #8, dat als thema ‘Vakantieliefde’ had, schreef ik onderstaand verhaal.

Het terras van het café zit op dit nog redelijk vroege uur al behoorlijk vol met dagjesmensen en toeristen; de klok van de toren aan de Markt heeft net tien slagen laten horen.
Ik ga de openstaande deur door. Achter de bar staat de donkerharige Monica, aan wiens felle blik nagenoeg niets ontgaat. Ze steekt haar hand op ter begroeting en erna houdt ze, met iets tussenruimte,  haar wijsvinger en duim horizontaal. Ik knik en ga aan de leestafel zitten, vis tussen de stapel kranten het AD er tussenuit en vouw de krant voor me open op het tafelblad.

“Pa,” had mijn zoon me een keer gezegd, “je weet dat je oud nieuws zit te lezen, hè? Wat er nu gebeurt, staat nagenoeg meteen erna op sociale media of op je smartphone.” Waar hij gelijk in heeft. Maar ten eerste ben ik niet iemand die om de haverklap op m’n mobieltje tuur. Dat ding is er om te bellen of om op gebeld te worden, vind ik. En oké, ook om er zo nu en dan een berichtje op te ontvangen of te versturen. En ten tweede houd ik ervan, als gepensioneerd drukker, papier in handen te hebben en de bijna nog aanwezige geur van drukinkt te ruiken.

Nog voordat ik aan pagina drie ben toegekomen, wordt de dubbele espresso met het kannetje melk en het glaasje water op een dienblaadje naast de krant neergezet.
“Ik heb u een tijdje niet gezien? Alles oké?”
“Ja hoor, prima. Ik was bij mijn zoon en schoondochter om voor het dierenspul te zorgen. Zij zaten een weekje in Portugal.”
“Voor het weer hadden ze ook hier kunnen blijven,” lacht Monica en weg is ze omdat er twee serveersters bij de bar op haar staan te wachten. Ik buig me opnieuw over de krant.
Aangekomen bij een paginagroot artikel met de intrigerende kop Nieuwe CEO Christine le Duc wil Nederland ‘leuker seksleven’ geven lees ik net dat Audrey van Ham als eerste vrouw ooit aan het roer van de erotiekketen staat, als ik een vrouwenstem hoor roepen: “Lars! Jij bent het toch, Lars?”
Als ik mij losruk van een leuker seksleven en opkijk naar de vrouw die aan de andere kant van de leestafel staat, steun ik in opperste verbazing: “Dorien?”

In een flashback ben ik terug in het lieflijke Parga, Griekenland. Zon, zee, de stranden, het prachtige achterland en de goddelijke welvingen van Dorien, waarnaar ik heb mogen kijken. En op wie ik verliefd werd gedurende de acht dagen dat we met elkaar optrokken. En met wie ik het niet heb gedaan.

“Wat doe jij hier?”
“Ik wilde een dagje shoppen hier, maar … O, mijn god, Lars, ik sta te shaken op mijn benen.”
In mijn haast om op te staan laat ik de stoel bijna omflikkeren. Ik snel om de tafel heen, zij wacht me op met gespreide armen. We vallen elkaar in de armen in een langdurende, innige omhelzing. Als we mekaar eindelijk loslaten, vraagt ze met een brede grijns: En wat doe jij hier, naast het op zoek zijn naar een leuker seksleven?”
“Dat zal ik je vertellen,” lach ook ik. “Zal ik dat doen aan het tafeltje daar in de hoek? Kunnen we in alle rust bijkletsen. Of moet je zo verder?”
“Nu ik jou na zo’n lange tijd totaal onverwacht tegen het lijf ben gelopen? Er is niets of ook maar iemand die mij van je vandaan krijgt.”

Het voelt gelijk weer zo vertrouwd aan, het is alsof we elkaar gisteren nog gesproken hebben. Terwijl het toch zo’n tien, vijftien jaar geleden is dat onze wegen zich scheidden?
“Grappig dat het vandaag precies achttien jaar geleden is dat we op Schiphol afscheid namen, hè?”
Hoe kan het toch dat vrouwen altijd dat soort feiten weten? En goh, bedenk ik me, dan ben ik ook al weer achttien jaar gescheiden.
“En weet je dat ik je bijna meteen miste? Omdat ik stapelverliefd op je was? En nu ik je weer zie…”
“Was jij stapelverliefd op mij?” onderbreek ik haar verbaasd. “Ik op jou, ja. Maar jij ook op mij?”
Ze kijkt me met een glinstering in de ogen aan, legt haar handen in een liefdevol gebaar op die van mij.
“Ja. En wat had ik je destijds graag willen voelen, naast me, in me.” Even hangen die woorden in de lucht, voordat ze vervolgt: “Maar ik kon daar niet aan toegeven.”
“Nee, ik weet het en ik accepteerde dat ook.”
“Wat ik ontzettend in je waardeerde.”
“Hoe is het afgelopen? Sorry, stomme formulering.”

Ze was destijds in Parga om bij te tanken. Haar man was ziek, doodziek. Zij had hem al meer dan een half jaar verzorgd, dus logisch dat ze er even tussenuit moest en mocht. Hij had haar zelfs gezegd dat ze het er van moest nemen, ook als ze een avontuurtje wilde met een andere man, mocht dat zo uitkomen. Ik had gerespecteerd dat zij zich er niet toe kon zetten, omdat dat hun liefde zou bezoedelen.

“Hindert niet.” Ze knijpt me even in mijn handen. “Er zijn toch nog drie maanden overheen gegaan voordat hij stierf. Waardevolle maanden hoor, waarin we veel hebben gepraat en besproken.”
Monica verschijnt aan ons tafeltje.
“Mag ik jullie een witte wijn aanbieden? Die krijgen jullie van mij.”
“Oh, wat lief,” stamel ik verrast.
Even later staat een fles in een koeler op ons tafeltje. Een fles!
We proosten, op elkaar en natuurlijk ook in de richting van Monica.

“Een klein half jaar na zijn overlijden heb ik pogingen ondernomen om jou te vinden.” Ik voel een blote voet langs mijn enkel wrijven. “Je was in mijn gedachten gebleven, ik had ook nog steeds warme gevoelens voor je en ik had het idee dat ik met jou verder zou willen.”
“O?” kijk ik haar verrast aan. Dan, zachtjes: “Verdomme, dat gevoel had ik ook, Dorien. Hoe kan het dat we op Schiphol niets hebben uitgewisseld? Adressen, een telefoonnummer? En nu zijn we achttien jaar verder en…”
“Hebben we elkaar weer gevonden,” glimlacht ze. Haar voet gaat langs mijn been omhoog. “En weet je, ik vind dat we eindelijk eens moeten doen wat we destijds niet hebben gedaan.”
“Je bedoelt…?”
“Ja,” glanzen haar zachtgrijze ogen.
Ik voel een blos van opwinding op mijn wangen verschijnen en tegelijk mijn pik verstijven.
“Kunnen we daar ergens een invulling aan geven?”
“Ja,” klink ik wat schor nu, “ik woon hier op loopafstand vandaan.”
“En komen we dan ook aan wat winkels voorbij?”
“Eh, ja,” frons ik verbaasd. “Heb je nog wat nodig dan?”
“Ja.”
Ik zie de pretlichtjes in haar ogen.
“Een jurkje. Lingerie. Een tandenborstel.”
Mijn gezicht is waarschijnlijk één groot vraagteken. Ze grinnikt.
“Ik wil morgen niet nog een keer dit jurkje en lingerie dragen.”
Nog steeds blijft het vraagteken op mijn gezicht staan.
“Tenzij je me na de neukbeurt gelijk op de trein zet,” voegt ze er grijnzend aan toe.
Mijn hart maakt een sprongetje. “Je blijft slapen!”
“Hèhè,” lacht ze dan.

We slenteren hand in hand door de winkelstraatjes. We gaan Miss Etam binnen. Waar ze een zomers geel stretchjurkje met print vindt, dat prachtig om haar weelderige vormen sluit.
Met deze eerste aankoop gaan we verder. Plots knijpt ze in mijn hand, lacht en knikt.
“Daar gaan we even naar binnen.”
Christine le Duc!
Ze valt voor een lichtblauw kanten setje van beha en stringetje. En omdat op een tweede artikel vijftig procent korting wordt gegeven, schaft ze ook nog een ondeugend setje aan, een in rood en zwart uitgevoerde bustier met bijpassend stringetje.
“Houd je van speeltjes?” vraagt ze me, terwijl we aan de uitstalling van toys voorbij gaan.
“Het kan zeker iets toevoegen,” reageer ik, niet ongevoelig voor sommige producten die ik zie staan.
“Vind je het goed als ik wat uitzoek?” De geilheid is in haar stem te horen. Ik vind het prima, ben ook best nieuwsgierig voor welk genotsitem ze gaat. Het worden er twee, die me beide verrassen. Het eerste is een remote panty player, waarvan ik de plagerige mogelijkheden in zie. Het tweede zie ik niet als iets wat genot kan brengen, een kleine metalen buttplug met een rood kristallen hartje op het uiteinde. Maar oké, als zij daar genot uit haalt?
“En kijk,” ze tikt een doos aan waar ik op lees dat het een bed restraint kit is, bestaande uit een bondage set, een oogmasker en een mondknevel. Haar lach is ondeugend als ze eraan toevoegt: “Voor als we ooit vijftig tinten willen spelen.”
“Heb je daar iets mee?” vraag ik eerder verbaasd dan nieuwsgierig.
“Nee hoor, hoewel ik een beetje kinky op z’n tijd best geil vind.”
Omdat ze bij de doos lijkt te aarzelen, pak ik die op.
“Meenemen dan?” houd ik het pakket voor me, mijn erectie er hopelijk mee verbergend.
Ze knikt. Ik zie vaag een glans in haar ogen. Is ze opgewonden? Ik besluit de gok te nemen en het haar te vragen.
“Ben je geil?” fluister ik.
“Ja. Ik sop, mijn slipje is zelfs nat. En dan heb ik een vraagje voor jou. Heb jij ooit anaal iets bij je laten gebeuren of zelf gedaan?”
“Nee,” geef ik, verrast en nieuwsgierig naar het waarom van haar vraag aan.
“Mag ik het bij je proberen? Met een strapon en dildo? Zoals die daar? Ik vind dat zo geil.”
Ik kijk licht huiverend naar de zwarte, realistisch uitziende kunstpenis die door de ring van een leren gordel fier vooruit steekt.
“Met glijmiddel en voorzichtig starten is het te doen hoor. En ik wed dat je het lekker zal vinden.”
“Oké,” zwicht ik aarzelend.
Met een tas vol spullen verlaten we de winkel voor het laatste stukje naar mijn huisje, met nog één stop, voor een tandenborstel.

Terwijl ik hand in hand naast haar voortloop, vraag ik me blij gemoed af of ik uitstraal dat ik de gelukkigste mens van zo niet de wereld, dan toch op z’n minst van de stad ben momenteel. Goh, vanmorgen dacht ik in alle rust de krant te kunnen lezen en nu loop ik, achttien jaar nadien, naast mijn eerste echte vakantieliefde.
“Waar denk je aan?” knijpt ze in mijn hand.
“Dat ik van je houd en dat ik je deze keer niet meer laat gaan.”
Een zucht ontsnapt aan haar.
“Dat laatste was ik ook niet van plan, want ik wil jou nooit meer kwijt, mijn lief.”