Maand: maart 2021

Met een rilling over haar rug geeft Roos zich over aan wat de rondleiding gaat worden door de verblijven waarin ze de komende tijd gedwongen moet doorbrengen. En misschien zelfs voor een belangrijk deel van haar resterende leven, hoewel ze daar zeker aan zal proberen te ontkomen.
De ruimte waar ze nu in zijn en waarin ze na binnenkomst vast heeft gestaan, lijkt haar de martelruimte. Hoewel ze uit ondervinding weet hoe het is om een ballgag in te krijgen of een halsband om te hebben met daarop slut in letters of om vastgebonden te liggen op bed, heeft ze nooit meubels ervaren die je bijvoorbeeld in een sm-club vindt. Maar ze weet wel wat een schandblok is en een kruis, toestellen die ze nu voor het eerst in het echt ziet. En aan de wand waar ze net nog met de rug naartoe stond, hangt tal van houten en leren materiaal om mee te slaan. Het enige wat ze niet herkent, is een grote houten achthoekige constructie die aan de muur is bevestigd. Lees verder De erfenis, 5.

Roos voelt hoe even het riempje van de ballgag wordt aangetrokken om gelijk erna losser aan te voelen. Een stem fluistert in haar oor: “Je houdt je mond toe, anders gaat de bal meteen je mond opnieuw in, begrepen?”
Ze knikt en ze zal beslist gehoorzamen, blij de bal kwijt te raken. Maar er zijn zoveel vragen! Waarom is ze ontvoerd? Heeft dat van doen met die erfenis van Suus? Hebben zij gisteren in Starkenburg de verkeerde mensen gepolst? En ze gaan haar vast martelen, want waarom is ze anders geboeid en gespreid? Lees verder De erfenis, 4.

Susanne tast naar haar telefoon op het nachtkastje om te zien hoe laat het is. Ze is al een tijd half wakker. Ze heeft Roos het bed horen uitgaan en ze heeft haar zelfs met een half oog de hotelkamer zien verlaten in haar strakke jogging outfit.
Het is vijf voor acht, tijd om ook op te staan en om zich klaar te maken voor eerst straks het ontbijt en daarna, om tien uur, de ontvangst van de vrouw die hen waarschijnlijk meer gaat vertellen over de mysterieuze Ursula Kleemann en over die geheimzinnige samenkomsten in het huis dat ze aan haar beoogde na te laten. Een erfenis die Suus niet zal accepteren nadat ze gisteren met Roos samen het nog net niet krotachtige pand hebben gezien. Lees verder De erfenis, 3.

Als Suus na een douche de badkamer uitkomt, stapt Roos net de hotelkamer in, bezweet van het joggen. Iets waar Suzanne niets van moet hebben en al helemaal niet als iets zo vroeg in de ochtend moet gebeuren.
Nadat ook Roos gedoucht heeft en ze zich beiden hebben opgemaakt en aangekleed, gaan ze naar beneden voor het ontbijt, waar ze een ruime keuze hebben aan broodsoorten, hartig en zoet beleg, melkproducten, ontbijtgranen, eiergerechten en fruit en fruitsappen. En niet een kopje koffie of thee, maar kannetjes. Ze genieten er op hun gemak van, ondanks dat het doel van hun reis, het bezoeken van Starkenburg en het kijken naar en beoordelen van het huis dat Suus kan erven, nu toch wel begint te kriebelen. Lees verder De erfenis, 2.

“Roos!” gilt de stem van Suzanne door het mobieltje. “Moet je horen. Ik heb een huis geërfd. Van iemand uit Duitsland. Van een Duitse mevrouw. Die is nu natuurlijk dood, want anders had ik het niet van haar kunnen erven. Zoiets kan je toch niet bedenken? Ik vind het ook zo spannend.”
Dat laatste is Roos wel duidelijk, omdat de stem van Suus, haar vriendin en soulmate, bijna overslaat van opwinding. Maar voor de rest schreeuwt haar in één adem geuite woordenbrij om ontward te worden tot een begrijpelijker iets.
“Want ik moet er nog ja tegen zeggen. Of nee, als ik het niet wil hebben, mocht het niets zijn. Of als zij niet alleen dat huis nalaat, maar ook allemaal schulden.”
“Suus, ho! Hoe kom je erbij dat je mogelijk een huis erft?” Lees verder De erfenis, 1.