Maand: juli 2019

“Ik ga naar Leiden,” roept Lars met een gespannen ondertoon naar de anderen. “Janet is in het appartement van Birgit, krijg ik net op het Whatsappje door. Ik houd jullie op de hoogte.”
En weg is hij in zijn wagen, met sirene en zwaailichten aan.

Je vindt haar bij Birgit thuis. Een berichtje dat niets zegt over hoe hij haar zal aantreffen. Is ze dood? Leeft ze nog? En als ze … Het heeft geen zin om over de als-vragen na te denken. Hij zal moeten wachten tot hij er is om het te weten. Lees verder 15. Playa de Arena

Sandra en Pascalle bereiden hun vertrek voor. De koffers zijn ingepakt. In de reistas moeten nog een paar laatste dingen worden toegevoegd voor de vliegreis. En de auto van Janet wordt van de weg gehaald en in de schuur gezet.
De twee meiden krijgen hun laatste avondmaal en een paar flessen frisdrank en water en het tijdslot van de deur naar hun vrijheid wordt op 11.00 uur morgenochtend ingesteld. Lees verder 14. De laatste nog

Sandra geeft, nadat Janet de telefoon met haar vingerafdruk heeft geopend, deze aan Pascalle. Die veel handiger is met allerlei apparaten. Ze checkt de traceerbaarheid, zet de locatiegegevens uit en wist het een en ander. Ze wijzigt de toegang door een vingerafdruk van Sandra.
“En als we dadelijk de simkaart eruit halen, is de telefoon en dus zij niet vindbaar.”
“Oké.”
Ze krijgt de telefoon weer terug en ze loopt de berichtjes op het mobieltje na. Lees verder 13. Het bijna afscheid

Janet is naakt. Nou ja, bijna naakt, als je de brede riem om haar middel niet meetelt en waar haar polsen aan de boeien van die riem vastzitten. Ook rond haar enkels zitten boeien, die met een korte ketting met elkaar verbonden zijn, zodat ze zich alleen schuifelend kan voortbewegen. Ze zit op één van de britsen in een cel. De twee vrouwen hebben zich voorgesteld, als Sandra en Pascalle. Hun echte namen? Misschien, maar Janet betwijfelt het. Op haar vraag of zij de moordenaars en ontvoerders waren, had ze van Sandra de reactie gekregen: “Wij stellen hier de vragen en jij geeft ons strakjes de antwoorden,” waarmee ze haar achter hadden gelaten in deze cel. Hadden de anderen hier ook in gezeten en lagen zij nu ergens vermoord en gedropt? Lees verder 12. Stroom-versnelling?

Het had de nodige voeten in de aarde om een afspraak met CEO Nederland Pieter Overland af te dwingen, maar nu zitten Henk en Lotte tegenover hem voor zijn imposante bureau.
“Fijn dat u toch tijd voor ons vrij kon maken,” begint Henk, “want we willen het graag even met u hebben over de verdwijning van uw dochter, waar uw vrouw zich terecht grote zorgen over maakt, terwijl u er niet echt gebukt onder lijkt te gaan.”
“Nee, dat klopt. Ik ga ervan uit dat ze er om wat voor reden ook een paar dagen tussenuit is gegaan en ik verwacht dat zij zaterdag weer opduikt.” Lees verder 11. Overrompeld

Het is donderdagmiddag laat als het team weer bij elkaar zit en er is gelijk bezorgdheid nadat Henk verslag doet van zijn bezoek aan Leiden. Bij één van de tips die na het Alert zijn binnen gekomen, zat die van een vrouw die haar hond uitliet. Zij heeft op de route die de jogster liep een zwarte bestelbus zien staan, waarbij ze niet echt op inzittenden heeft gelet, maar ze dacht dat een vrouw achter het stuur had gezeten.
“Waarbij we er voorzichtig van uit gaan dat de beide meiden eveneens door de twee vrouwen zijn ontvoerd?” maken de ogen van Janet een rondje langs de rechercheurs. Een gemompel en geknik ter bevestiging is haar deel. Lees verder 10. Verschillen in beleving

Lex is de laatste die de kamer binnen komt, waarmee het team compleet is en Janet Jim het woord geeft om een ieder op de hoogte te brengen van zijn bevindingen met de bestelbus in Leiden en de ontvoering van de vrouw in Leidschendam.
“We hebben de wagen in de opsporing laten zetten,” voegt Janet eraan toe, “maar ik vermoed dat die al ergens uit zicht gestald is. Maar wie weet …”
Ze zucht even, veegt een lok haar uit haar gezicht weg. Lees verder 9. Plaatjes

Sandra stuurt de zwarte Toyota bij Leiderdorp de oprit naar de snelweg op. Achterin de auto ligt de fiets en waarschijnlijk ligt of misschien zit de eigenaresse ervan ernaast.
Het was een makkie geweest. De beide banden van de fiets leeg laten lopen, wachten tot hun nieuwe slachtoffer, baliemedewerkster in het verzorgingstehuis, haar shift had overgedragen en naar buiten kwam.
Pascalle had het toneelstukje van ‘Ach’ en ‘Och, wat erg’ opgevoerd en aangeboden om haar en de fiets naar huis te brengen. Wat de vrouw graag had geaccepteerd. Zij was de laadvloer opgestapt om het door Pascalle opgetilde en aangereikte rijwiel aan te nemen, waarop die de zijdeur had gesloten en op slot gedraaid. Nog voordat het geroep van de vrouw en het gebonk op de zijwand wie dan ook kon alarmeren, had Sandra de motor al gestart en met de snel op de passagiersplaats ingestapte Pascalle was ze weggereden. Lees verder 8. Compleet

“Wat ga jij nu nog doen?” vraagt Janet aan Lars.
Even is er een aarzeling bij hem, maar ligt hier niet de kans om haar op een wat persoonlijker vlak te leren kennen?
“Heb je al gegeten?”
“Nee, maar ik…”
“Mooi. Iets verderop zit een leuk restaurantje, waar het eten goed is en dan kunnen we gelijk doornemen wat we tot nu toe hebben en gaan doen.” Lees verder 7. Aan tafel

Omdat de bezetting op het wijkbureau minimaal is, was er een basisteam op het hoofdbureau geformeerd, waar Janet nog steeds de leiding over heeft.
Naast Janet, Lars en Lex is het team uitgebreid met Henk Ammers, een oudgediende en zeer ervaren rechercheur, Jim Engels, een jonge gast die als de computerdeskundige mag worden aangemerkt en Lotte Haringa, roepnaam Lotje, omdat ze met haar één meter vijfenzestig niet tot de grootsten behoort. En nee, ze is bepaald niet van lotje getikt, ze beschikt over een sterk analytisch vermogen. Lees verder 6. Terug in de tijd