Het was nat zonder dat het geregend had. Mistslierten hingen druilerig tussen de lichtmasten, die met het bleekoranje schijnsel van de lampen het terrein voor de veerboot nog naargeestiger maakten. Ondanks het wat sinistere geluid van rammelende kettingen van wellicht een kraan en het klagende geluid van een misthoorn was er stilte. Een tiental wagens stonden in de rij voor haar glinsterend van het vocht te wachten op de overtocht. Verderop gingen er al auto’s aan boord. Op haar mobieltje liet de tijd haar digitaal zien dat het 14:41 was. Het duurde dus ongeveer een zeventig minuten tot aan het moment dat de ferry uit Kristiansand vertrok voor haar reis, met als bestemming de Eemshaven in de provincie Groningen. Maar dat zij hier, in het uiterste zuiden van Noorwegen, voor een ferryboot zou staan, dat had ze gistermiddag niet kunnen bedenken. Lees verder Weerzien
Mijn prikkelende fantasieën 