Verdoemd

Zijn Hollands welvaren, zeventig kilo schoon aan de haak toen hij haar leerde kennen, werd ziek. De tumor in haar hoofd liet eerst het besef van wat er met haar gebeurde verdwijnen. Erna verloor ze de mogelijkheden tot communicatie en tenslotte lag ze bewegingsloos in bed naar boven te staren en hij had geen idee of zij nog iets kon voelen. In de vier maanden van snelle aftakeling was ze nog slechts vel over been toen de dood haar eindelijk op de leeftijd van 23 jaar meenam. Dat het voor haar voorbij was, was een opluchting. Voor hem restte er een kille leegte.

Een nieuwe dag is voor de levenden,
voor de overledenen een nieuw leven.

Waarom hij dat rechts bovenaan op de rouwkaart had laten zetten? Verstandsverbijstering waarschijnlijk. Voor hem waren er geen nieuwe dagen, iedere volgende dag was een zwarte dag, vele weken, vele maanden lang. Hij was, net als zijn lief, veel te jong geweest om zoiets heftigs mee te maken. En voor de doden een nieuw leven? Hoe was hij daar in hemelsnaam op gekomen? Want geloven deed hij niet, net zo min als zijn of haar familie.

Een nieuw leven… Nee, een ander leven, waarin niet veel anders over was gebleven dan zich verliezen in zijn werk. Bevriende stellen was hij kwijtgeraakt, of omdat sommige vrienden hem ineens zagen als een bedreiging voor hun geliefden, of omdat hij zich het derde wiel aan de wagen voelde. Eigenlijk miste hij twee dingen na haar verlies, die hij vrij simpel oploste. Zijn seksuele behoeften werden bevredigd door de hoeren van de seksclubs in de nabuurstad. En zijn verlangens naar vernedering en pijn – want er had zich ook een mooie SM-relatie ontwikkeld tussen zijn lief en hem – was ingevuld door Meesteressen, die hij had opgezocht van de kop van Overijssel tot aan midden Limburg. Een grappenmakerij die hem in de loop der jaren een aardige duit had gekost.

Het vinden van een nieuwe vriendin was minder simpel in te vullen geweest. Om niet te zeggen dat het een lijdensweg werd. De homecomputer stond er in die tijd niet thuis. Dus was het behelpen geweest met die zoektocht.
Een aantal keren had hij een zoekertje in Het Parool geplaatst onder de rubriek Man zoekt vrouw en iedere zaterdag spitte hij de rubriek Vrouw zoekt man door.
In de zeldzame gevallen dat hij een advertentie tegenkwam dat hem aansprak, was het een reageren onder brief onder nummer geweest. En vervolgens afwachten of er een reactie terug kwam.
Vriendelijke afwijzingen volgden, een enkele jongedame durfde het aan om bij hem langs te komen. Ze vonden hem lief en aardig, maar niet iemand om mee verder te gaan. En er was eentje die hem bij haar thuis uitnodigde. Dorrit. De enige naam die hij zich nog herinnerde uit die periode. Het was geen succes geworden. Wat wel was bijgebleven, waren twee maffe  memorabilia aan haar.

De eerste was, dat hij na een lange rit bij haar binnen kwam en ze hem vertelde dat het niet echt goed uitkwam, want haar vader had een zelfmoordpoging ondernomen. Ze had hem nog proberen te bereiken, wat niet meer gelukt was. Immers, een mobieltje had nog niemand.
Hij bood haar aan om mee te gaan naar het ziekenhuis, iets wat ze apprecieerde. Het ging ondertussen redelijk met haar vader, maar hij had danig roet in het eten gegooid in wat heel anders had moeten lopen tussen hem en zijn dochter.
Enfin, ze vond het sneu dat hij ’s avonds nog terug moest rijden en daarom mocht hij blijven slapen, in de logeerkamer. Hij sliep al en hij merkte pas dat ze bij hem in de kamer en in bed was gekomen, toen ze hem beklom en wild en onstuimig geneukt wilde worden. Eenmaal bevredigd ging ze weer terug naar haar slaapkamer. Om ergens in de nacht nogmaals bij hem terug te keren voor een zelfde rondje.
En het tweede maffe? Toen ze een aantal weken later bij hem langs kwam, want er was toch een klik geweest.  Deze keer was het in zijn bed een voorzichtig aftasten van elkaar en een liefdevollere seksbeleving. De volgende ochtend was er ineens een complete ommezwaai. Ze was boos, wilde de relatie niet voortzetten en sterker, ze hield het gelijk voor gezien. Omdat hij niet gelovig was!

Nee, geloven deed hij niet en doet hij niet. Een plekje in de hemel zal voor hem vermoedelijk ook niet weggelegd zijn. En och, is het erg om de braverikken mis te lopen, mocht er een hemel zijn?

Hij brengt het scherm van zijn laptop weer tot leven na deze overpeinzingen en hij leest de uitdaging van Pittig Proza nogmaals.
Schrijf een verhaal waarin je je verplaatst in een hoofdpersoon die onlangs een partner heeft verloren en opnieuw gaat daten.
Nou, het moet hem zeker lukken om daar iets van te maken, inclusief het voor die bijdragen gewenste erotische sausje. Maar daar buigt hij zich later wel over, want onderaan het scherm ziet hij dat het tijd wordt om de laptop af te sluiten en zich klaar te maken voor zijn tweede afspraakje met Petra. En dat vooruitzicht maakt hem gelijk geil.

Hij was haar tegengekomen op een erotische datingsite. En ja, hij was bewust naar zo’n site op zoek gegaan, omdat iedereen daar weet waar hij en zij aan toe is en je er geen doekjes om hoeft te winden wat je wilt, een one night stand of een seksrelatie.
Vooraf had hij zich op het internet georiënteerd en zo was hij op een site terecht gekomen waarvan de beheerders aangaven dat ze alle nieuwe inschrijvingen controleerden, zodat er voorkomen werd dat er nep profielen geplaatst konden worden. En al gauw was hij erachter gekomen dat er op die site een goede sfeer heerste en dat er misschien mede daarom veel vrouwelijke deelnemers op te vinden waren. Waaronder dus Petra.

Ze hadden voor hun eerste ontmoeting afgesproken op neutraal terrein, een grand café in het centrum en gelijk was hij onder de indruk van haar geweest. Een zelfverzekerde vrouw met een goede smaak en stijl, bepaald niet oppervlakkig. Plus dat ze niet alleen mooi van uiterlijk was. Wat hij overigens ook van haar waardeerde, was dat ze haar leeftijd niet verbloemde, of zoals ze zelf aangaf: “Ik heb niets laten strak trekken, botoxen of anderszins laten opvullen. Je krijgt wat je ziet en de rimpeltjes bij mijn ogen zijn pretrimpeltjes.”
Nadat ze elkaar tot tevredenheid hadden afgetast, waren ze naar haar huis gegaan. En daar was ze open en direct geweest en ze liet duidelijk weten wat ze wilde toen ze haar witte blouse losknoopte – ze droeg geen beha – en meteen erna de rits van zijn broek opentrok. Voordat hij het wist, had zij zijn lid al uit zijn broek gehaald en die in haar gulzige mond laten verdwijnen, waarbij ze hem met grote, lachende ogen had aangekeken.
“Hmmm, dit bevalt me uitermate,” was ze overeind gekomen, terwijl ze zachtjes tegen zijn lid tikte. En met een rukje eraan: “Kom, dan gaan we er een nog leuker vervolg aan geven in mijn slaapkamer.”
Op weg daar naartoe trok ze haar blouse uit en schopte onder het lopen haar pumps uit. In haar slaapvertrek, dat overduidelijk dadelijk ergens anders voor gebruikt ging worden, ritste ze de rits aan de achterkant van haar rokje open en liet het langs haar slanke benen op de grond vallen. Hij was zich ook al van zijn kleding aan het ontdoen, maar hij merkte wel op dat die dondersteen ook geen slipje aanhad.
Ze was hitsig, geil, heet, geef er een naam aan en ze nam gelijk ook het initiatief door meteen op hem te klimmen en zijn geslacht met haar schaamlippen en haar vagina te omklemmen. In de tijd dat ze het bed deelden vrat ze hem op, putte hem uit, molk hem leeg.

Het vooruitzicht van de tweede ontmoeting met haar laat hem fluitend naar de badkamer gaan, waar hij zich scheert, uitgebreid doucht, om daarna in de slaapkamer zorgvuldig een kledingkeuze te maken. Een laatste check in de spiegel vertelt hem dat hij er top uitziet en dat hij daarmee klaar is voor zijn bezoek aan Petra en misschien, hoewel hij die hoop nog niet hardop durft uit te spreken, een nieuw leven? Zonder de zwarte of grijze rafelranden die altijd aan hem zijn blijven kleven, maar nu eens  in warme gele en rode tinten?