februari 2023 – Mijn prikkelende fantasieën

Weerzien

Het was nat zonder dat het geregend had. Mistslierten hingen druilerig tussen de lichtmasten, die met het bleekoranje schijnsel van de lampen het terrein voor de veerboot nog naargeestiger maakten. Ondanks het wat sinistere geluid van rammelende kettingen van wellicht een kraan en het klagende geluid van een misthoorn was er stilte. Een tiental wagens stonden in de rij voor haar glinsterend van het vocht te wachten op de overtocht. Verderop gingen er al auto’s aan boord. Op haar mobieltje liet de tijd haar digitaal zien dat het 14:41 was. Het duurde dus ongeveer een zeventig minuten tot aan het moment dat de ferry uit Kristiansand vertrok voor haar reis, met als bestemming de Eemshaven in de provincie Groningen. Maar dat zij hier, in het uiterste zuiden van Noorwegen, voor een ferryboot zou staan, dat had ze gistermiddag niet kunnen bedenken. Lees verder Weerzien

Gedachte 9: Hoop

‘Ben je nat?’
‘Ja.’
En ze deden het.

Negen maanden later gaven ze
aan hun dochter de naam
Nadja.

(Nadja is een zeer zeldzame en unieke korte voornaam in Nederland. De betekenis is ‘hoop’.)

Gedachte 8: Geleegd

Wat is bevrediging zonder een bevredigend gevoel te geven? Leegte?

Gedachte 7: Wat was haar naam ook weer

Hij weet niet meer hoe ze heet. Do? Nee. Dido? Nee, het was wel zoiets, maar geen Dildo, dat weet hij zeker. Zou ze die hebben? Gebruiken ook? ’s Avonds, alleen in bed, samen met haar orgasme?

Een museum en buttplugs

Weliswaar was de schoolvakantieperiode net voorbij, maar dat het op een 100% regendag zo stil was in het museum had ik niet verwacht, eerder gedacht dat de mensen die toch nog vrij waren juist de voorkeur gaven aan een bezoek daaraan. Maar voorlopig deelde ik mijn komst met twee jongedames, die steeds in de nabijheid van elkaar de collecties aanschouwden en voor mij daarmee het idee gaven dat ze vriendinnen waren. Ik volgde ze niet, maar kwam ze natuurlijk wel 20230111_112605 geregeld tegen omdat we min of meer dezelfde route volgden. In de zaal waar de trans en queer vreugdes centraal stonden en die ik al rond was geweest zag ik, terug aan het begin, de ene bij het werk van drie sculpturen staan. Het waren forse buttplugs, die me hadden doen huiveren vanwege het enorme formaat. De bijbehorende info had me verteld dat deze kunstenares de anaalplugs als het ware overstroomd had met vloeibaar glas, dat vervolgens bevroren leek te zijn. Ik herinnerde me dat ze die informatie geëindigd was met ‘Mensen willen het aanraken, eraan likken’. Ik nam aan dat ze met dat likken bedoelde vooraf en niet nadat die uit de anus waren gekomen. Lees verder Een museum en buttplugs