Het is altijd weer hetzelfde liedje

Het buitje dat daarstraks gevallen is, heeft de klinkers van het ook nog eens met bladeren bezaaide trottoir extra glad gemaakt. Voorzichtig schuifelt hij met het tasje van de slijterij in zijn hand over de stoep, de fles feestwijn voor de oudejaarsavond moet wel heel thuis komen.

Hij had gevraagd om een zachte port. Waarop de slijter hem vertelde dat hoe ouder de port is, hoe zachter de smaak wordt. Hij had een fles uit het schap gepakt.
“Deze port bijvoorbeeld heeft hierom een rijke fluweelzachte honingsmaak met een heerlijke, lange afdronk. Erg lekker in combinatie met een Frans kaasje.”
Hij had geaarzeld bij het horen van de prijs, want 44,99 was bepaald geen kattenpis. Maar hé, was zijn gedachte vervolgens, hoeveel nieuwe jaren lagen er voor hem en zijn Annie saampjes nog in het verschiet? En met dat idee was hij voor de prijzige wijn gegaan.

Strakjes, na het eten, moet hij zijn oudejaarsliedje weer eens opzoeken op YouTube, want vandaag en morgen is wat het oude jaar nog rest en als de laatste nacht komt aangevlogen, de laatste slagen zijn gevallen, verlaat Meester Prikkebeen ons.
Voor hem is dat liedje van Boudewijn de Groot verbonden met de wisseling van het oude naar het nieuwe jaar, zoals hij ‘Stille nacht, heilige nacht’ bij de kerstdagen vindt horen.

Zal het nieuwe jaar niet een keer een vrouw kunnen worden? Zodat de wereld wellicht voor een jaar er iets vrediger en zachter uit gaat zien? Of zal het ook haar gebeuren dat zij van alle kanten genaaid wordt, zoals dat met Meester Prikkebeen is gegaan? En die, gekweld door alle onaangename dingen, in een laatste vaarwel over het land verdwijnt?

Hij gaat de hoek om. In het donker van de namiddag weerkaatst het rood van de tl-buizen achter de vensters in het nat van de straat. Mannen, de meeste van hen weggedoken in de kraag van hun jas, lopen langs de ramen waar de schaars geklede dames hun waar aanbieden.
Voor hem is dit een korte, doch niet de kortste weg naar huis. Weliswaar zal hij niets meer bij de dames klaarmaken, die tijd is al lang geweest. Toch is deze rafelrand van de maatschappij hem altijd blijven fascineren, ondanks dat de sfeer in vergelijking met vroeger verslechterd is.
En nee, hij is zeker niet het type dat roept dat vroeger alles beter was, hoewel hij voor de vuist weg wel wat kan opnoemen. Saamhorigheid, het klaarstaan voor je medemens of nog respect hebben voor elkaar, zijn dat geen verwaterde begrippen geworden?

Hij schuifelt langs de ramen, waar je bij de hedendaagse meiden nauwelijks tot niet meer met
je wensen in het Nederlands terecht kunt. Ze komen immers bijna allen uit het voormalige Oostblok of uit één van de Zuid-Amerikaanse landen vandaan. En de vrouwen die uit Latijns Amerika komen, hebben meestal wat anders tussen de benen dan een vagina.

De eerste keer dat hij bij een prostituee naar binnen stapte, was hij al vijftien jaar getrouwd met zijn Annie. De reden van zijn bezoek was puur uit nieuwsgierigheid. Hij wilde simpelweg eens weten hoe een andere vrouw er bloot uitzag en hoe het met de seks zou gaan.
Want Annie en hij kenden elkaar al van jongs af aan. Ze woonden in dezelfde straat, ze gingen naar dezelfde lagere school en ze hadden toen al ‘verkering’. Altijd bij elkaar en nooit hadden ze een ander vriendinnetje of  vriendje gehad; hij was 23 en zij 21 geweest toen ze trouwden.

Die eerste keer was geen succes geweest. Allereerst was hij al gespannen de straat een paar keer op en neer gegaan om een vrouw te vinden die hem aansprak. Om uiteindelijk door één van de vrouwen vanuit de deuropening aangesproken te worden.
“Hé schat, jij wilt vast wel bij Lola naar binnen.”
Hij was haar peeskamertje in gegaan, hij had haar het verschuldigde bedrag overhandigd. Zij had daarop de rode gordijnen dicht geschoven, waarna hij nerveus uit de kleren was gegaan. Terwijl zij hem een condoom omdeed, waren de geluiden op straat hoorbaar geweest en die hadden hem zenuwachtig makend afgeleid. Toch had zij zijn pik stijf weten te krijgen en bij haar naar binnen gebracht en in no time was hij klaargekomen. In nog geen kwartier had hij weer buiten gestaan.
Al met al was het zo zenuwslopend geweest, dat hij later niet kon navertellen hoe zij eruit had gezien, wat ze aan kleding aan had of hoe het kamertje eruit zag. Dat lukte pas de keren erna.

Hij slaat de hoek om. In het korte, resterende stukje van het hoerengebied dat nog voor hem ligt, hebben de vrouwen met een plus hun plek toebedeeld gekregen.

Annie kon anaal wel waarderen op zijn tijd. Hij had zich er één keer aan gewaagd, bij een hoer die een range aan speeltjes bezat, waaronder een strapon. Het was voor hem geen joepie ervaring geweest, maar ook niet vervelend. Maar wellicht dat zoiets met een echte pik anders zou aanvoelen.

Hij wordt door een getik op een ruit uit zijn gedachten gehaald en als hij zijn gezicht naar de kant van het geluid wendt, ziet hij een niet onaantrekkelijke vrouw in haar etalage staan. Hij houdt zelfs zijn pas voor haar in.
Het korte, witte jurkje dat ze aan heeft, telt zoveel gaten dat hij zich een moment verwonderd afvraagt hoe ze zoiets kunnen maken.
Haar hand gaat naar beneden, waar het jurkje de slip niet aan zijn ogen weet te verbergen. Wat daarachter zit, wordt ook niet verborgen. Duidelijk zichtbaar tekent zich daarin iets af wat een vrouw daar niet heeft en hij realiseert zich weer dat hij in het gedeelte staat dat voor de trans meiden bestemd is.
Ze tuit haar lippen en ze maakt een uitnodigend gebaar met haar hoofd. Jezus, wat ziet ze er lekker uit met haar slanke figuur, lange benen en fraaie rondingen op de juiste plaatsen. Als ze die plus niet zou hebben … Of maakt juist gek genoeg die gedachte daaraan hem geil? Of komt het omdat hij net aan Annies waardering voor het anale en aan de voorbinder van de prostituee dacht?
Ze opent de toegang naar haar kamer, ze heeft ongetwijfeld zijn aarzeling meteen al gespot.
“Hoi schat, jij wilt weten wat ik voor verrassing in mijn slip heb voor jou?”
Hij schudt zijn hoofd, hij moet doorlopen. Hij moet hier niet aan toegeven.

Omdat hij hem nog wel omhoog krijgt, maar zijn erectie niet lang genoeg meer staande blijft, doen Annie en hij het al jaren niet meer. Hun genegenheid voor elkaar uit zich in een teder aanraken als ze op de bank zitten, in strelingen in bed of als ze lepeltje-lepeltje liggen als ze gaan slapen.
Toen destijds zijn libido afnam, heeft hij het een tijd gedaan met de hulp van viagra, maar nadat hij daar hartkloppingen van kreeg, was dat een gepasseerd station. Net als het neuken dus. Annie had er niet zwaar aan getild, ze kreeg genoeg liefdevolle aandacht op de andere manieren, vond ze. En hij had het ook geaccepteerd.

“Honderd voor een half uurtje, 150 voor een uur.”
Hij doet twee stappen in haar richting, omdat hij het niet nodig vindt dat haar geroep de aandacht van anderen op hen vestigt.
“Zoveel heb ik niet bij.”
“Jij kunt pinnen bij mij of met een bank app overmaken.”

Annie zit op het breiclubje in het buurtcentrum en is pas kort voor zes uur thuis. En het is nu? Hij kijkt op zijn horloge, dat hem laat zien dat het kwart over vier is. Heel even sluit hij zijn ogen. Waarom dringt Meester Prikkebeen zich ineens aan hem op? Nooit zien ze hem weer. Wie weet wat de dagen dit jaar zullen doen. Zij speelt met de kat en hij zwaait met zijn hand. Vaarwel en tot ziens. Misschien tot ziens. Verdomme. Het lijkt wel de behoefte naar tabak, de verslaving aan de nicotine, zo voelt zijn nooit te stillen verlangen naar het hoerenlopen. Altijd weer dat vaarwel en tot ziens. Waarom niet het nooit zien ze hem weer.
Hij opent zijn ogen en kijkt in die lonkende van haar.
“Oké.”
Godsamme, loop door met dat tasje van je.
“Een half uurtje dan.”

Het vaste ritueel. Achter haar naar binnen gaan. De deur die sluit, de gordijnen die dicht gaan. Het enige verschil is dat waar hij vroeger cash bij zich had, hij nu een pinbetaling doet.
Terwijl hij zich uitkleedt, trekt zij haar jurkje uit. Haar borsten ogen zacht en naturel.
Ze gaat op het bed liggen, haar hand streelt over haar slip. Pas als hij alles uit heeft, laat zij haar laatste kledingstukje langs haar benen naar beneden gaan. Gebiologeerd staart hij naar dat wat er eigenlijk niet bij haar hoort te zijn, een flink ‘apparaat’.
“Kom, maak maar stijf met je mond.”
Jezus, wil ze beweren dat die nog niet stijf is dan? En moet hij die in zijn mond nemen? Is zijn nieuwsgierigheid al niet bevredigd door het zien ervan? Dat was toch voldoende toen hij benieuwd naar hoe een trans er naakt uitziet, naar binnen stapte?
“Is eerste keer voor jou?”
“Ja.”
Voor het eerst van zijn lange leven gaat hij een pik in zijn mond nemen? Met zijn ogen op haar borsten gericht zoeken zijn handen haar lid en hij laat die aan zijn lippen passeren. Het voelt niet eens onaangenaam aan, concludeert hij verrast. En wat hij zonet nog niet van haar geloofde, gebeurt echt. Hij merkt hoe haar geslacht groter, dikker ook wordt in zijn mond. Hij beweegt zijn hoofd op en neer, iets wat zij eveneens gaat doen met haar onderlichaam, zodat hij haar bijna scrotum diep moet nemen. Wat bij hem onaangename geluiden doet maken, die haar als muziek in de oren klinken.
Dan hoort hij haar vragen: “Jij wilt mij neuken, of ik jou?”
Terwijl hij zijn hoofd tussen haar benen vandaan haalt, ziet hij haar een condoomverpakking  uit een schaaltje halen.
“Ik wil jou graag in me.”

“Jij knappe man, met mooie grijs haar,” zegt ze hem bij het aankleden. “Mag ik jou vragen naar jouw leeftijd?”
“Ik ben negenenzeventig.”
“Wow.”
“En jij?”
“Ik ben tweeëndertig jaren oud.”
“Jong.”
Als hij dat cijfer van haar omdraait en bij haar leeftijd optelt, is ze zo oud als zijn dochter nu is.
Hij is bijna aangekleed.
“Waar kom jij vandaan?”
“Ik ben Italiaanse en van hier gekomen nu voor drie jaren.”

Na het avondeten en de afwas gaat hij achter zijn laptop aan de eettafel zitten. Zijn kont is gevoelig, nee, doet gewoon zeer. Ondanks dat ze hem voorzichtig nam en hij het neuken op zich als prettig ervaren had, was het een flinke jongen geweest die hij echt wel duidelijk voelbaar in zijn reet voelde rampetampen. Het was een bijzonder avontuur geweest, dat hij als een gloedvolle herinnering met zich meenam.
Hij kijkt over zijn scherm heen naar zijn Annie, die en een programma volgt op de teevee en tegelijkertijd breit. Geen lullig iets, maar ze is bezig aan wat een prachtige wintertrui wordt. Voor hem.
Mijn god, wat houdt hij toch zielsveel van zijn lieverd, met wie hij al zevenenvijftig samen is en met wie hij twee mooie kinderen heeft gekregen. Eerst een meid, daarna nog een jongen. Jammer alleen dat Nederland te klein voor hen was geworden. Zij is naar de andere kant van de wereld getrokken, naar Australië. Hij heeft het iets dichterbij gezocht en is naar Canada verkast.
Ze ziet naar hem om, glimlacht.
“Ga je naar muziek luisteren?”
“Ja. Naar Hello, van Lionel?”
Dat is ons liedje.
“Ja.”
“En naar Prikkebeen?”
“Ook ja.”

Het nieuwe jaar is wijd en koel,
De bloemenwei is leeg en groen.
Nooit zien ze hem weer.
Wie weet wat de dagen dit jaar zullen doen …