Ik mis je, terwijl je
er nooit bent geweest,
niet echt tenminste,

alleen maar in
mijn dromen.

Daarom weet ik
dat ik de warmte van je
lichaam tegen me aan
feitelijk niet ken.

Wat geschreven stond
is vervaagd; die woorden
zijn verloren

en dat niet alleen,
want de gedachten erover
zijn eveneens gegaan

Mijn nacht wacht helaas
te vaak op je, Klaas

maar als jij de slaap dan brengt
droom ik mijn dromen
verwachtingsvol
naar de volgende dag

alwaar ik ze – meestal –
niet zie uitkomen
en ik me maar over geef
aan dagdromen.

Hij is de 68 net voorbij
en ze vieren zijn verjaardag

waarbij hij onder ligt
en zij boven op hem

(De tijd zal het leren)

Mijn ogen tranen
nat mijn wangen

de kus
is een vaarwel

Ik ben geen open boek
en ik stel nauwelijks vragen

ik ben, maar meer ook niet

ik kijk, maar ik zie niet

ik leeg me, maar vul niet

In het donker van de nacht
ziet of merkt niemand het
dat hij de eenzaamheid weg huilt
naar de duisternis van de slaap

en als de dag is gekomen
gaat hij alleen op weg
naar weer een nacht.

Om vier uur in de ochtend ben ik opgestaan
en zoek ik jullie, de woorden, de zinnen
die ik net in bed nog had,

maar ze zijn weer verdwenen,
net zo rap als dat ze kwamen.

Vanmorgen ben je weggegaan,
je vond het welletjes
en gelijk had je,
op is op.

Ik wens je een mooie reis,
grote zus,
waarheen die ook gaat.