Maand: oktober 2018

Weekje weg 2 – Vriendinnenuitstapje

Willemijn en Hadewich staan ons op te wachten bij de eettafel, waar ik een over een stoel een jurkje en ondergoed zie hangen.
“Deze vakantie was oorspronkelijk ons vriendinnenuitje,” duwt Lieke me in de richting van de tafel, “maar omdat Puck moest afhaken, mag jij haar plaats voor vanavond innemen.”
“Dus je ‘straf’ wordt dat we jou transformeren tot een vriendin van ons,” lacht Willemijn.
“In kleding en door ons opgemaakt,” voegt Hadewich eraan toe.
Ik schud mijn hoofd. Hier heb ik dus geen trek in om als vrouw verkleed en opgemaakt te worden. Lees verder Weekje weg 2 – Vriendinnenuitstapje

Weekje weg 1 – Truth or dare

Ik stap net mijn appartement in met een tas vol boodschappen, als ik gebeld word. Op de display zie ik dat het Hadewich is. Ze valt gelijk met de deur in huis.
“Heb je zin in een weekje vakantie in het Sauerland?”
“Ja hoor, wanneer gaan we?”
Ik zet de tas op het aanrecht.
“Over drie weken, ik hoop dat je dat kunt regelen met je werk?”
Ik pak de twee diepvriesproducten eruit en trek een lade van de vriezer open.
“Dat is snel, maar ik denk dat me dat wel lukt.”
“Tof. We zouden namelijk met z’n viertjes gaan, maar eentje heeft af moeten haken. Dus als jij haar aandeel van het huisje over wilt nemen?”
Ik sluit de lade en vriezer en terwijl ik de spullen voor de koelkast uit de tas haal, reageer ik overdonderd: “Wacht even, met z’n viertjes?” Lees verder Weekje weg 1 – Truth or dare

Hoofdstuk 9: Slikken

Het is alsof ik tegen een blok beton aanren. Hij wankelt niet eens! Slechts één pasje en een gegrom als hij zich omdraait en zijn hand me bij de haren grijpt en mijn hoofd met een ruk naar achter trekt. Zijn staalblauwe ogen gloeien.
“Dat was een zeer onverstandige actie van je. Kon je je nieuwsgierigheid niet bedwingen om de strafkamer te zien?”
Rustig lopend, ik kan hem net op mijn knieën wankelend bijhouden, trekt hij mij jankend aan de haren mee. Hij draait het slot los, opent de deur en trekt me de ruw houten vloer op. Ik schreeuw het uit van ontzetting. Kooien en andere metalen dingen, houten blokken en kisten. Lees verder Hoofdstuk 9: Slikken

Hoofdstuk 8: De kennismaking met X

Vooralsnog komt er weinig van een ontsnappingsplan terecht. De deuren hebben weliswaar een ouderwets slot, die je dus met een sleutel met een baard opent. Maar hoe ik die zonder sleutel open zou moeten krijgen? Ik ben de hele ruimte door geweest, maar heb niets kunnen vinden wat ik er in kan steken om te pogen ze uit het slot te krijgen. Het enige wat me rest in hem zien te vermurwen om me vrij te laten, een kans die ik als nihil beschouw, of om hem op enig moment te overmeesteren. Hoe? Geen flauw benul nog. Maar als ik een kans krijg, zal ik die zeker benutten. Want dat mijn verblijf van lange duur is, realiseerde ik me toen ik in mijn zoektocht in een ladekastje onder de wastafel niet alleen van alles aan zeep, tubes tandpasta, lotions en dergelijke tegenkwam, maar ook een paar doosjes tampons. Lees verder Hoofdstuk 8: De kennismaking met X

Hoofdstuk 7: De bestemming

Ik ruk nogmaals aan mijn boeien, maar mijn polsen en enkels krijg ik slechts een klein rukje van het matras omhoog. Ik pis zowat van angst, die gek neemt me mee! Ontvoert me! Gaat me op een stille plek verkrachten en vermoorden! Mijn dochters, ik zie hen nooit meer terug! Ik barst in huilen uit, schokkend met heel mijn lijf.
Godsamme, verman je Lisette, spreek ik mezelf tussen een paar snikken door toe. Wie zegt dat hij dat allemaal met me gaat doen? Lees verder Hoofdstuk 7: De bestemming

Hoofdstuk 6: Op weg naar?

Schoenen! Ik moet nog schoenen aan! Verdomme. Ben ik in de war? Pfff.
En dat pfff geldt ook als ik weer de trap opga en het ‘genot’ van de kogeldildo’s ervaar.
Waar kies ik voor? Pumps zonder hakje, met een laag hakje sneakers? Niet treuzelen nu, de taxi kan elk moment voor de deur staan.
Ik kies voor rode enkellaarsjes met een hakje.

Weer beneden vervloek ik die keuze. In combinatie met wat ik aanheb, oogt het vrij hoerig. Wat anders aan dan. Maar voordat ik op de tweede trede sta, gaat de deurbel. Lees verder Hoofdstuk 6: Op weg naar?

Hoofdstuk 5: Kip, ik heb je

Een irritant gepiep haalt me uit mijn slaap. Even heb ik geen besef waar ik ben en wat er aan de hand is. Totdat het tot me doordringt dat ik in mijn eigen bed lig en het wekkeralarm me wakker heeft laten worden.
Ik schiet overeind. Het is de dag! Ik keer me op mijn zij, druk het alarm uit. De rode cijfers op de display laten me zien dat het zeven uur is; ik heb tweeëneenhalf uur voordat ik klaar moet staan voor de taxi. Ik heb de neiging om weer onder het dekbed te kruipen en me daaronder veilig en geborgen te voelen en alles vergeten. Lees verder Hoofdstuk 5: Kip, ik heb je