Een huis in Spanje, 6.

We zitten op de bank, beiden lekker genesteld in een hoek. Ze is de kamer uit geweest om een joggingbroek en shirt aan te trekken. Ik ben nog steeds naakt.
     “Dat van zonet was een dolletje, een plagerijtje, maar ik ben er nu even serieus in. Want het doet me allemaal meer dan ik had kunnen vermoeden. Ik vind het leuk om je te domineren, dingetjes te bedenken die ik met je kan doen. Het windt me op en het maakt me geil.”
     Dat idee had ik al, maar of ik daarin kan en wil meegaan? Want ik heb een vermoeden welke kant het opgaat.
     “En als die gevoelens volgende week worden versterkt en ik, ook van hen uit, de bevestiging krijg dat ik het in echt wel in me heb en dat het meer is dan een bevlieging, wil ik daar dan wel mee door en me er verder in ontwikkelen.” Ze buigt zich iets naar me voorover. “En dan ben jij toch diegene om daar van te leren en op te oefenen Pascal.”
     Mijn pik wordt gehinderd in z’n poging enthousiast te worden, iets waar ik nu het kooitje dankbaar voor ben, omdat mijn eigen enthousiasme toch minder is. Oké, ik heb dan na die week de mogelijkheid om op geregelde basis een invulling te geven aan mijn SM-behoeften. En die te krijgen van iemand die ik vertrouw. En mooi is. En jong. Te jong feitelijk, want dat is iets waar ik toch tegenaan blijf hikken. Maar …
     “Je kijkt alsof je niet van dat idee gecharmeerd bent.”
     “Nou, ik weet niet of het verstandig is.”
     “Want?
     “Als we elkaar daardoor vaker en langer gaan zien, het is een kleine gemeenschap, een roddel is zo ontstaan.”
     “Dat we iets met elkaar zouden hebben? Dat ik het met een oudere man doe?” Ze grijnst. “Iets wat dan natuurlijk ook zo is.” Om serieuzer te vervolgen: “Moet je horen, veel dorpsgenoten weten zo langzamerhand dat ik je Spaanse les geef. Iets wat je nu redelijk onder de knie hebt, maar aan je Catalaans moet nog heel wat gebeuren. En daarnaast wordt hier en daar ook wel bekend, en anders zorgen we daar wel voor, dat je een belang hebt in de bar, wat maakt dat het logisch is dat we elkaar geregeld zien. Dus dat vind ik een zwak argument.”
     “En je ouders? Je moeder? Zeker zij zal merken dat onze verhouding verandert, dat er meer is. Want dat is aan moeders eigen.”
     “Kom op. Als we normaal met elkaar omgaan in de bar en op het terras, niet aan elkaar kleven, is er wat dat betreft niets aan de hand. En wat er daar buitenom gebeurt valt buiten hun gezichtsveld. Dus ook een zwak argument.” Ze kijkt me licht verontwaardigd aan. “Het voelt eerder aan alsof je er geen zin in hebt, om wat voor reden dan ook. En die wil ik van je horen, niet het gelul er om heen.”
     “Ik houd mijn twijfels of het verstandig is, maar ik zeg ja tegen je voorstel.”
     “Omdat?”
     “Je een lekker geil wijf bent,” grijns ik nu.
     “Ja, dat ben ik, dank je,” en ze spreidt daarmee haar benen, zodat ik zicht heb op haar nog steeds tussen het rubber gevangen vagina. “Maar dat is niet het goede antwoord. Dus, omdat?”
     “Omdat ik u straks graag als mijn Meesteres zie en ik dan aan uw wensen en verlangens wil voldoen.”
     “Dat klinkt al beter. Al vergeet je dat je nu al aan mijn wensen en verlangens moet voldoen.”
     “Als Juf, nog niet als Meesteres.”
     “Ga eens naar de badkamer en haal uit de wasmand een slip van me, dus let wel, een slip en geen stringetje.”
     Verbaasd kom ik van de bank af. Wat wil ze met een slip? Me daarmee opwinden? En hoe dan? Maar voor nu mag ik, geoorloofd, in de wasmand grabbelen. Waarin ik tussen de bovenkleding ook een paar beha’s, inderdaad wat stringetjes en twee slips tegen kom. Een effen zwarte van polyamide en een nylon slip met wit kruisje en een doorzichtige voor- en achterkant, die bezaaid is met witte bolletjes. Die laatste neem ik mee terug naar de woonkamer. Ik overhandig haar de slip en ga weer zitten. Wat mag, want er komt geen commentaar.
     “Zo, eens kijken wat er in zit.” Ze ‘bestudeert’ de binnenkant aandachtig. “Hm, dat valt tegen, slechts een lichte afscheiding en een klein vlekje van mijn achterkant vandaan.” Ze ruikt ook eventjes aan de slip. “En mijn geur is er ook al af. Dus wat dat betreft een slechte keuze van je slaafje. Maar och, deze is ook niet voor het plezier. Mond open!”
     Met dat ik dat doe, buigt ze zich helemaal naar me toe en propt de slip in mijn mond. Helemaal. “Zo, jij dacht zonet het laatste woord te moeten hebben? Mooi niet dus, want dat heb ik. Altijd!”
     Ze zakt weer terug in haar hoek van de bank en kijkt me met een spottende lach aan. “Goh, heeft je Juf ineens een slaafje voor onbepaalde tijd. Vertel me eens wat je leuk en wat je minder leuk vindt om te beleven in een spel. O sorry, je kunt niets zeggen natuurlijk.” Ze moet om zichzelf lachen. “Misschien moet ik, net als Angela en Isis ook wat regeltjes gaan opstellen waar jij je aan moet houden. Maar eerst volgende week afwachten wat ik daar nog allemaal van opsteek.”
     Ze pakt haar glas en drinkt het bodempje op. Ook ik verlang naar een slok en naar een sigaret. Ze schenkt haar glas nog eens vol. “Wil jij ook? O, je hebt nog zie ik. Je drinkt niet echt gezellig mee hoor.”
     Ik werp haar een boze blik toe.
     Zij schudt haar hoofd. “Je gaat niet nukkig doen en me boos aankijken hè? Want dan kun je die slip nog langer in houden. Dus zet maar gauw een vriendelijk gezicht op voor je Juf.”
     Ik weet niet waar ze het allemaal vandaan haalt en heeft gehaald, misschien dat ze de inspiratie van het internet heeft opgedaan, maar in ieder geval doet ze het bepaald niet slecht als beginneling. Ze heeft me al een paar keer aardig tuk gehad en op m’n nummer weten te zetten.
     “Even voor jouw informatie, voor straks. Ik slaap doorgaans naakt, behalve als ik ongesteld ben, dan trek ik wel een slip aan. Maar voor jou zal ik vannacht m’n slip aanhouden. Die rubberen hè, voor het geval je vergeten was dat ik die aan heb. Is voor jou wel lekker, mocht ik vannacht zin in je hebben.” Ze knikt naar me. “Je mag die slip eruit halen, kun je ook nog wat drinken voordat we naar bed gaan.”
     Opgelucht geef ik daar gevolg aan. “Dank u Juf.” Een glimlach is mijn deel.
     Eerlijk gezegd verheug ik me er op om strakjes naast haar te mogen liggen. Want het is lang, te lang geleden dat ik naast een vrouw in bed heb gelegen.
     We drinken onze glazen leeg, ik rook nog een sigaret en in die tijd schminkt zij zich in de badkamer af. Waarna we haar bed in stappen en we lepeltje-lepeltje gaan liggen, waarbij zij lekker dicht tegen me aankruipt.

Ik word wakker door een pijnlijk gevoel tussen mijn benen. Het duurt even voordat het tot me doordringt dat een poging tot een erectie de boosdoener moet zijn. Ik probeer mijn gedachten op iets anders te richten, een wandeling door het dorp, een boodschappenlijstje, to do dingen voor morgen. Maar niets helpt om het knellende gevoel weg te halen.
     Ik ga het bed uit, naar de woonkamer. Waar ik zie dat mijn ballen opgezwollen zijn en de erectie zich achter de ring doet opzwellen. Pfff, wat een kutzooi zeg, ik ben hier niet blij mee! En ik vraag me af: wat nu? Het blijkt een kwestie van wachten te zijn. Na een sigaret heeft het probleem zichzelf oplost als de erectie afneemt en alles weer in eh, normaal over gaat. Als ik terug keer in de slaapkamer is Christa wakker.
     “Moest je plassen?”
     “Nee. Ik had een eh, ongemak.” Ik leg haar uit wat er aan de hand was.
     “En nu is-ie weer weg? Wat jammer. Maar dat kan ik wel verhelpen hoor.” En voor ik het weet heeft ze het dekbed weggeslagen, is ze omhoog gekomen en heeft ze haar ene been over me heen gezwaaid, waarna ze haar billen op mijn gezicht duwt. “Likken maar slaafje van me.”
     Ik kan niet anders dan gehoorzamen.

Nog twee keer word ik wakker. En dus nog twee keer ga ik eruit. Heel voorzichtig, om haar niet wakker te maken. Maar wat een gedoe. Als dat de komende nachten ook gaat spelen, ben ik maandag kapot door slaapgebrek.

     En om 8 uur is het Christa die me wakker maakt door zachtjes in mijn tepels te knijpen.
     “Kom slaapkop, we gaan douchen. Dus hup, hup, eruit en meekomen!”
     In de badkamer aangekomen beveelt ze me gelijk om op mijn knieën naast het bad te gaan zitten, rug recht en onderarmen vooruit, de handpalmen naar boven. Als ik in die positie zit, legt ze een grote, netjes opgevouwen handdoek op mijn handen.
     “Want eerst douche ik natuurlijk, maar ongetwijfeld was je daar al vanuit gegaan.”
     Wat niet het geval was, maar braaf antwoord ik: “Ja Juf.”
     Maar eerst gaat ze recht tegenover me op het toilet zitten. En bijna meteen klettert haar ochtendplas in de pot. “Goh”, laat ze zich ontvallen, “dit heb ik nog nooit laten gebeuren, dat iemand toekijkt terwijl ik zit te plassen. Dat was iets wat tot nu toe altijd achter gesloten deuren gebeurde. Omdat zoiets te intiem is of zo? Maar ja, feitelijk ben jij niet iemand, want je bent slechts een handdoekrek.”
     Au, dat doet pijn, dat is wel erg vernederend van haar. Toch wint dat gevoel het niet van een lichte geilheid. Want ook ik heb het nog nooit meegemaakt een vrouw op het toilet zittend te zien plassen. En inderdaad vind ook ik dat een heel intiem iets, gek genoeg.
     Ze staat op en stroopt voorzichtig de latex slip over haar billen en langs haar benen naar beneden. “Ik ben nu toch blij dat die uit is, het begon wel erg klam aan te voelen. Moet je m’n kut eens ruiken.”
     Ik laat mijn armen zakken, zodat zij haar vagina in mijn gezicht kan duwen. Die inderdaad klam aanvoelt. Of nat?
     “En dat zijn m’n billen ook.” Ze draait zich om, om ook die in mijn gezicht te duwen. Ze doet een kleine stap naar voren en spreidt ineens met haar handen haar billen vaneen. “Jammer voor je dat je dat gaatje daar voorlopig alleen maar mag likken hè? Want die pik van je zal heel lang moeten wachten voordat die daar een keer in mag. Als die er al ooit in mag. Andersom zal dat eerder het geval zijn. Ben je trouwens al eens anaal genomen?”
     “Ja Juf.”
     “Hm, jammer. Ik had je graag willen ontmaagden. Had ik ook eens geweten hoe dat voelt,” grinnikt ze. Zij stapt nu de badkuip in om te douchen en ik breng braaf mijn handen weer omhoog.
     Als ze klaar is, moet ik opstaan om haar af te drogen, waarna ik mag douchen, terwijl zij zich in de slaapkamer gaat opmaken. Nadat ook ik opgefrist en afgedroogd ben, voeg ik me weer bij haar.
     “Nou, onder het kooitje krijg ik het niet droog hoor,” brom ik.
     Ze kijkt op van het make-up spiegeltje. Fronst. “Daar is dan niet echt over nagedacht bij het ontwerp, want je moet het daar toch schoonmaken als je het voor langere tijd moet dragen.” Ineens knipt ze met haar vingers. “Zal je de föhn daarvoor soms hebben moeten aanschaffen? Zodat je het droog kunt blazen?”
     “Denk je?”
     “Ja. Waarvoor moet jij dat ding anders gebruiken?” Ze is klaar met haar make-up. Beha, slipje en jurkje heeft ze al klaarliggen op bed. “Voor jou heb ik hier een neutraal shirtje van mij dat je wel zal passen, hoef je die van jou niet nog een dag te dragen.”
     Dankbaar neem ik het van haar aan. Voor de rest hoef ik alleen mijn korte broek nog aan te trekken; het blijft een vreemd idee het zonder onderbroek te moeten doen. En wat ik vervelend vind, is dat het kooitje toch zoveel ruimte inneemt, dat het net is alsof ik of een flinke jongen in je broek hebt of dat ik met een half stijve rondloopt. Tenminste, dat idee heb ik erbij. Iets wat Christa, als ik haar ernaar vraag, niet zo ziet. “Oké, het oogt wat meer dan bij de gemiddelde man te zien is.” Voor de rest interesseert dat haar niet meer, ze wil weg. Super benieuwd hoe het is in de Audi te zitten en er mee op pad te gaan.
     Als we zitten laat ik de kap open gaan, dat slechts in luttele seconden gebeurt. Het geopende dak neemt door de slimme Z-vormige vouwwijze weinig ruimte in, zodat de inhoud van de bagageruimte intact blijft. Ik start de motor. Als ik het gaspedaal aanraak, laat ik haar even merken dat het met de acceleratie van de Audi wel goed zit.
     “Wauw”, is de reactie naast me. “Wat een wagen zeg! Hoe lang doet-ie erover om op de 100 te komen?”
     “Ik heb het nooit uitgeprobeerd, maar volgens de opgave van de fabriek doet die dat in 5,4 seconden.”
     “Zo, dat is rap.”
     “Ja”, glimlach ik, “mijn Suzuki doet er bijna drie keer zo lang over.”
     “Mag ik straks ook een stukje rijden?”
     Van de keren dat ik naast haar heb gezeten in haar jeep, weet ik hoe haar rijstijl is. Die komt nagenoeg overeen met die van mijzelf en daarom vind ik het prima. En omdat we net een parkeerstrook naderen, stuur ik de wagen daarop.
     “Waarom stoppen we?”
     “Om van plaats te wisselen”, lach ik.
     “O, wat gaaf.”
     Ik leg haar kort uit hoe de 7-traps transmissie met dubbele koppeling werkt en laat daarna het stuur aan haar over. “En eh, rustig aan met het gaspedaal hè?”
     Nu ze zelf rijdt, geniet ze helemaal. Het spat van haar gezicht af en uit haar hele houding. Veel te snel naar haar zin hebben we dan ook de 15 luttele kilometers naar Platja d’Aro afgelegd.
     De, volgens informatie van haar, tweede belangrijkste badplaats aan de Costa Brava, na Lloret de Mar. De plaats heeft in ieder geval een oneindige hoeveelheid aan intieme restaurantjes, leuke terrasjes, piepkleine winkels en barretjes, wat het tot een gezellig toeven maakt. En omdat zij ook hier redelijk de weg weet, slagen we binnen de kortste keren voor drie verschillende jams. Ook sla ik gelijk flessen wijn in, 6 rode, 6 rioja ’s en 3 witte. En Christa haalt me over om een heel leuk en kleurig serviesje aan te schaffen voor het ontbijt, bestaande uit bordjes, kopjes en schoteltjes, een theepot, schaaltje voor de theezakjes of thee-ei, melkkannetje en een suikerpotje.
     Op een terrasje trakteert ze me op een Clara. Ik kende dat tot nu toe niet, maar het is een biertje, gemixt met citroensiroop of Fanta of Casera. Oftewel tonic, legt ze uit. Een lekkere zomerse dorstlesser, zo blijkt als we het uitgeserveerd krijgen, in ons geval met citroensiroop.
     Het brengt mij om haar te vragen naar uitstapjes die leuk zijn om te doen. Want ik heb dat wel op Skype  beloofd aan Angela, maar ik heb me er nog geen moment in verdiept, stom genoeg. En Christa verrast me iedere keer weer met wat ze weet te vertellen over plaatsen en plaatsjes waar we zijn.
     “Op zich moet je het kunnen redden met waar wij al geweest zijn, Girona, Sa Riera en het naaktstrand.”
     Ik kleur bij de gedachte daaraan. Het was daar ook dat de kiem is gelegd voor haar SM-interesse, besef ik.
     “Llafranc en het hotel waar we gegeten hebben met mijn ouders. Dan Tamariu zelf en het strand van Aigua Blava. Maar we halen straks bij het toeristenbureau wel een kaart van de streek, dan kan ik je daarop nog wat suggesties aanwijzen.”

 Ik zit aan tafel met de streekkaart uitgevouwen voor me en blader in de ook meegenomen folders van plaatsen die de moeite van een bezoek waard zijn, terwijl Christa in de open keuken aan het koken is. Zo nu en dan werp ik een blik haar kant uit. Ze straalt plezier uit in wat ze doet. En ook ik geniet. Het geeft me zo’n prettig gevoel om haar zo bezig te zien en haar op deze manier om me heen te hebben, omdat daardoor ineens het huis leeft. En natuurlijk, dit is mijn huis en het is ook mijn thuis, maar hoe anders voelt het aan als er ook iemand anders is die zich hier zichtbaar thuis voelt. Het geeft mij in ieder geval een warm gevoel.
     Nog in Platja d’Aro was zij het die opperde om voor ons te koken. Wat ik een erg leuk voorstel vond. Dus op de weg terug een supermarkt in om de ingrediënten voor een Zarzuela Valenciana te kopen. Een stoofschotel, zo deed ze me op voorhand al watertanden, van lekker veel vis en diverse zeevruchten, in combinatie met een pittige tomatensaus en daarbij brood om te dopen.
     “We gaan buiten op het terras eten hè.” Het is niet eens een vraag van haar, maar een logische gevolgtrekking vanwege de nog steeds aangename temperatuur, ook al is het bijna half tien.
     “Ja Juf. Kan ik nog gauw even naar het toilet om te plassen?”
     “Ja, tuurlijk.”
     Als gewoonlijk, ik ben niet anders gewend, plas ik zittend. Voordat ik het kooitje droeg, hield ik meestal mijn plasser tussen wijs- en middelvinger en de duim er gekromd op rustend, gewoon een vertrouwd, lekker gevoel. Kon ik gelijk soms de straal wat bijsturen. Maar nu, met het kooitje om, is het zinloos om mijn hand erop te leggen, zoals het sowieso ook zinloos is om mijn penis om wat voor reden dan ook aan te raken. Ik kan er immers niet bij, niet aan zitten.
     Als ik terugkeer in de woonkamer, staat alles al buiten op tafel en zit zij op mij te wachten. De wijn heeft ze ook al ingeschonken. Ze heft het glas op. “Waar proosten we op? Op volgende week en daarna nog vele spannende, maar ook geile SM-avonturen met mij, slaafje?”
     Ja, spannend blijf ik dat zeker vinden. Want ik ben er nagenoeg zeker van dat onze relatie waarneembaar verandert, voor haar ouders en met name haar moeder. Enerzijds door de intimiteit van het spel en anderzijds doordat ik haar met Juf of Juf Christa moet aanspreken, er ongemerkt een onderdanigheid kan insluipen. Plus, als we meer met elkaar gaan optrekken, dat toch ook in deze kleine gemeenschap moet gaan opvallen. En voor je het weet, wordt er gesmoesd over de oude, rijke man en de jonge meid, slash startende jonge zakenvrouw.
     Aan de andere kant wordt het zeker spannend om met haar op SM-ontdekkingsreis te gaan. Ze is nieuwsgierig, leergierig en zal de dingen gauw genoeg oppikken, want dom is ze zeker niet. En dan met dat temperament erbij.
     “Ja. Proost.”
     Ze fronst. “Je dacht weer even aan mijn ouders en kletspraat in het dorp, is het niet?”
     Ik knik.
     “Ik beloof je dat, wat ik ook met je doe, mijn ouders en ook niemand anders daar iets van zullen merken. Helpt je dat?”
     Nogmaals knik ik. “Maar mijn ja daarnet was wel gemeend hoor, ik ben zeker bereid dat avontuur aan te gaan. Totdat je Juf af bent.”
     “En ik Meesteres ben?” Ze grijnst. “Dan zal ik maar een langzame leerling zijn.”
     “En om je te bewijzen dat ik het meen, heb ik een klein cadeautje voor je”, negeer ik haar opmerking. Ik diep het pakje op uit mijn broekzak en reik het haar aan.
     Nieuwsgierig opent ze het, ondertussen ook mijn gezicht bestuderend of daar iets van af te lezen is. Op dat van haar zie ik een vraagteken verschijnen als ze uit het doosje een sleutel haalt en die omhoog houdt.
     “Het is een sleutel van de voordeur”, verklaar ik, waarbij ik me nu afvraag of dat echt een cadeautje voor haar is?
     “Ahh.” Ze staat op.
     “Een Meesteres moet toch niet aan hoeven bellen?” voeg ik er toe.
     Ze omhelst me en geeft me een dikke pakkerd op de mond. “Wat vind ik dit een super lief cadeau! Ik waardeer dit echt heel erg.” Als ze weer zit, straalt ze helemaal. En ik doe daaraan mee, blij dat het zo in goede aarde is gevallen.
     We vallen op het eten aan en ik moet bekennen dat me dat uitstekend smaakt. “Van mij mag je deze stoofpot straks zo op de nieuwe menukaart van het restaurant zetten hoor.”
     “Dank je.”
     We kletsen over de vorderingen in de bar en keuken, over mogelijke uitstapjes volgende week, waarbij zij weer het een en ander weet te vertellen over plaatsjes en locaties. Als ze niet de horeca in was gerold, had ze zo op het toeristenbureau of als gids kunnen gaan werken.
     Ik ruim af, spoel af en zet de vaat in de vaatwasser, terwijl zij op haar mobieltje berichtjes checkt en er op reageert, zie ik. En ook ik heb nog wat te controleren.
     “Ik kijk eventjes naar mijn mail”, roep ik vanuit de keuken. Ze steekt haar hand op dat ze me gehoord heeft.
     Het berichtje is deze keer kort. Bekijk de beide foto’s maar eens, is iets wat je volgende week geregeld zult zien. Op foto 1 zie je mij, op foto 2 Mrs. Isis.
     Als eerste open ik de tweede bijlage, omdat ik zeer benieuwd ben naar hoe Meesteres Isis er uit ziet. Het is een foto die me compleet verrast en gelijk ook voel ik een scheut van geilheid door me heen gaan. Ik kijk namelijk naar een beeldvullende foto van haar achterwerk. Dat bijna naakt van het scherm afspat. Het enige wat er aan ‘kleding’ te zien is, is een zachtroze slipje met een zwart kruisje, waarop roze bloempjes. Het slipje is voor het grootste gedeelte weggetrokken over haar linker bil en waarschijnlijk is ze gefotografeerd terwijl ze voorover gebogen stond en met de benen licht gespreid, waardoor haar aars en vagina zich in volle glorie laten zien.
     Ik heb niet gemerkt dat Christa de kamer is binnen gekomen, maar ineens voel ik een hand op de rugleuning en terwijl zij zich naast me naar het beeldscherm buigt, zegt ze: “Wat is dat?”
     “Dat eh, is het achterwerk van Meesteres Isis.”
     “Oké. Spannend. Boeiend. En wat moet je daar mee?”
     Ik klik het beeld weg en laat haar het berichtje lezen.
     Ze lacht. “Hmm, dat moet je wel aanspreken. En ziet het andere plaatje er net zo uit?”
     “Dat heb ik nog niet bekeken, maar dat lijkt me wel.” Ik open de eerste bijlage en ja hoor, de achterkant van Meesteres Angela verschijnt. In dezelfde pose. Alleen bij haar geen weggetrokken slipje, maar puur naakt. Nou ja, op nog net zichtbare jarretelles en een stukje van de zwarte nylon kousen na.
     “Open die andere nog eens”, vraagt Christa me. Ze vertelt me wat haar opgevallen is. “Haar spleet staat ietsje open en haar binnenste schaamlippen zijn wat eh, frommelig, waar die van Angela gladder zijn en haar kontgaatje oogt op de foto wat langgerekter dan die van Angela. Ziet die van mij er ook zo uit als bij één van hen?” en haar vinger wijst naar het scherm, in de richting van de lippen van Isis.
     “Die van jou gaan meer de kant op van die van Angela, alleen bij jou is het strakker, gladder en liggen je binnenste schaamlippen meer verborgen tussen de buitenste. Ga maar voorover staan, maak ik er wel een foto van en dan kun je het zelf zien.”
     “O ja”, reageert ze met een opgewonden kreetje, “dat vind ik best een geil idee en zie ik ook gelijk eens wat jij ziet als je zo tegen me aankijkt.”
     Terwijl ik de camera pak, trekt zij haar slipje al uit en gooit die op de bank. Ze stroopt haar jurkje omhoog en buigt zich voorover. “Steun met je handen op de zitting van de bank, dan sta je in een mooie positie ervoor.” Ze doet wat ik van haar vraag. “Je voeten nog iets uit elkaar. Zo ja.”
     Gelijk erna wil ze het resultaat op de camera zien, maar ik laat haar even wachten tot ik de foto op de laptop heb staan en het plaatje van haar achterkant net als bij de andere dames beeldvullend op het scherm staat. Aandachtig staat ze ernaar te kijken. “Ja, ik zie wat je zonet al zei, je ziet eigenlijk alleen mijn buitenste schaamlippen.” Even is ze stil, terwijl ze nog steeds naar het scherm tuurt. “Ze zijn best dik hè? Wat gezwollen. En wat een strak kontgaatje heb ik hè?”
     Haar commentaren op haar achterkant laat bij mij iets zeer ongemakkelijk knellen. Het kooitje gaat me ook meer en meer tegen staan, wat mij betreft zou die er nu meteen vanaf mogen. Maar dat zal nog zeker twee dagen duren, tot maandagavond. Of…, nee, ze zullen het me toch niet nog die hele week laten om houden? Daar moet ik toch echt niet aan denken, pfff.
     “Wat is er?” vraagt ze me.
     “Ik heb last van m’n kooitje.”
     “Ohh,” en ze komt tussen mij en het beeldscherm in staan, “ben jij ook al zo geil?” Ze schuift de laptop verder de tafel op, gaat zelf op de rand van de tafel zitten, tilt haar jurkje op, zet haar voeten op mijn bovenbenen, waarmee ik nu vrij zicht heb op haar inderdaad glinsterende kut. Ik vind het bepaald niet amusant. Met haar hand spreidt ze haar lippen, een vinger zoekt haar clitoris op en stimuleert deze. Al snel laat die zich gezwollen zien.
     Ondanks de zwellingen bij mij, van mijn pik vóór de ring en van mijn ballen, waarvan ik vermoed dat die nu pimpelpaars zijn, fascineert het me enorm om haar van zo dichtbij met zichzelf te zien spelen, te vingeren. En ze is supergeil, het vocht loopt er gewoon uit!
     Als ze bijgekomen is van een heftig orgasme, komt ze met een glimlach van de tafel af. “Volgens mij vond je het wel boeiend en opwindend me zo bezig te zien, hm? En weet je, mag je straks nog wat langer genieten van mijn geilheid.”
     Zit ik daar op te wachten? Ik voel me nu al hartstikke gefrustreerd dat ikzelf niets met mijn geilheid kan doen door dat verdomde kooitje. Ik ben bijna in staat om de tie rip door te knippen en het kooitje te verwijderen, maar de angst voor mogelijke gevolgen daarvan houden me tegen.
     “En daarvoor mag je die mondknevel die we laatst gekocht hebben tevoorschijn halen.”
     “Die moet ik dan even van boven halen.”
     “Is goed, bel ik ondertussen een taxi. Ik blijf vannacht niet bij je, want ik heb morgen een drukke dag, moet met papa het nodige doornemen.”
     Ik vind het jammer dat ze niet blijft, maar heb er begrip voor. Zij staat al bij de bank om haar mobieltje uit haar tas te halen en ik ga naar mijn slaapkamer om de knevel te halen, dat hopelijk goed verborgen ligt voor mevrouw Martínez, mijn schoonmaakster, achter een stapeltje kleding in de kast.
     “Ha, daar ben je weer. Ga eens zitten?”
     Ik zet me neer op de bank. Zij pakt haar slipje, dat er nog steeds ligt, op en met een grijns haalt ze het kruisje een paar keer door haar nog steeds natte spleet. Om vervolgens, met een breder wordende grijns het slipje over mijn gezicht te trekken! Zodanig dat het kruisje op neus- en mondhoogte zit. Waarna ze me de knevel in mijn mond duwt! En het riempje in mijn nek vastgespt.
     “Zo, kun je me nu nog even proeven en ruiken.” Haar lach klinkt me ironisch in de oren.
     Buiten klinkt een claxon.
     “O, dat zal vast mijn taxi al zijn. Loop je mee naar de deur om me uit te zwaaien?”
     Ik schud mijn hoofd.
     “Niet? Oké dan. Neem ik hier afscheid van je” Ze drukt me een vluchtige kus op het voorhoofd. “Doe je maandag de hartelijke groeten van me aan de dames?”

Gepubliceerd door

hansbakkerschrijft.com

Ik schrijf vanuit de behoefte om zo nu en dan mijn fantasieën in verhalen om te zetten. Verhalen die erotisch, erotisch getint dan wel bizarre vertellingen zijn. Weet daarbij in elk geval dat ik ernaar streef om in mijn schrijfsels niet te kwetsen en de dingen niet ordinair te verwoorden. Wat voor mij voorop staat is de wens jou leesplezier of –genot te bezorgen.

Geef een reactie

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. Log uit /  Bijwerken )

Verbinden met %s