Kuisheid, deel 3

“Nee hè,” kreunde ik, toen ik mijn vriendin zonder envelop zag binnenkomen. “Hoe kan dat nou?”
“Misschien moet de postbode nog komen?” opperde zij.
“Nee, zo laat nog? Dat geloof ik niet.”
Wat betekende dat ik nog dagenlang zo rond moest lopen? En dan, de paniek.
“Ohh, en maandag moet ik me ziek melden. Komt een controlerend arts gelijk langs? Weet jij dat?”
“Nee, volgens mij niet. Maar weet je, ik ga morgen wel langs de Gamma en koop ik daar een ijzerzaagje en zaag je boeien door. En je gordel zal niet zichtbaar zijn onder een spijkerbroek, neem ik aan.”
Dat zou een oplossing kunnen zijn en dankbaar keek ik mijn vriendin aan.
“Zo, en dan wil ik nu eerst eens je gordel bewonderen en daarna ga ik voor je koken, want ik heb zo het idee dat je tot nu weinig tot niets hebt gegeten.”
Wat klopte.
“Maar ik kan zo niet eten!”
“Dat snap ik, maar ik voer je wel hoor.”
Door haar gevoerd worden? Jeetje, ook al zo vernederend. Maar ik begreep wel dat dat de enige optie was, tenzij ik het weer van een bord af opslurpte, maar dat zou nog vernederender zijn in het bijzijn van haar.
Ze stond al bij me en haar handen grepen me in mijn kruis.

En nee, dat was niet omdat we bi zijn. Vonden we van onszelf. Oké, als we samen op vakantie waren, deelden we één kamer. En ja, dan frummelden we in bed graag aan elkaar en ja, ook meer dan dat. Vingeren, tongzoenen, beffen. En één keer zelfs had ik een voorbindgordel meegenomen, die we benut hadden, wederzijds. Maar bi? Nee, dat waren we niet.

Ik voelde beide dildo’s iets dieper naar binnen dringen. Ze ging achter me staan. Haar vingers zochten mijn tepels en speelden ermee. Ik leunde tegen haar aan, mijn ogen gesloten. Hmm, dit was lekker en het maakte me geil.
“Een volgende keer stop je er iets in wat opgeblazen kan worden, of vibreren,” lispelde ze in m’n oor. “Dan heb ik er ook lol aan. Je hebt toch ook zo’n remote control ding?”
“Ja,” fluisterde ik terug en ik voelde mijn kutje vochtig worden.
Ze kwam weer voor me staan, pakte nogmaals mijn tepels beet, steviger.
“Owww.”
“Weet je dat je er uitziet als iemand die aan SM doet? Een slavinnetje is?”
Zo had ik er nog niet tegenaan gekeken en ik voelde me ook niet als zodanig, ondanks mijn geboeid zijn, maar ik begreep haar wel.
“En omdat ik niets bij jou kan doen, doe je het maar bij mij. Op je knieën!”
Waar ik meteen gevolg aan gaf, simpelweg omdat ze me aan mijn tepels naar beneden trok.
Ze ritste haar broek open, liet die, samen met haar slipje, zakken en duwde mijn hoofd tegen haar kruis.
“Lik me. En geef me mijn orgasme…, slavinnetje.”
Het gaf me een schok door wat ze zei. Niet vanwege dat eerste, want daar gaf ik graag gehoor aan. Maar de toevoeging er achteraan. Maar had ze niet gelijk? Ik, beroofd van mijn vrijheid, was daarmee toch verworden tot een speeltje in haar handen? En tot mijn verwondering maakte dat idee me geiler. Wat zich vertaalde in de aandacht die ik aan het al natje kutje van mijn vriendin gaf. Ze verkrampte binnen de kortste keren, greep met haar handen mijn achterhoofd en duwde me tegen haar kruis, mij zo de adem benemend.

Nadat zij was bijgekomen, gaf ze haar aandacht aan wat ik in huis had om een maaltijd van te bereiden. Ze vond instant aardappelpuree in de keukenkast, uit de vriezer kwam een zak met spinazieblokjes en een doos met hamburgers en twee eitjes uit de koelkast maakten dat ze aan de slag kon.
Vanaf een stoel aan de eettafel volgde ik haar verrichtingen, terwijl ik op het kussen heen en weer schoof in de hoop ontlading te geven aan mijn geil zijn. Maar op de dildo’s alleen ging het me niet lukken. Daar was op z’n minst een stimulerende vinger voor nodig en wel op die plekken waar ik dus niet bij kon komen.

Twintig minuten later was de tafel gedekt. En met het dampende bord voor me wilde ik maar al te graag aanvallen, want owww, wat had ik slecht gegeten en daarmee trek. Na de pizza gistermiddag en vanmorgen het leeg lebberen van een bord muesli was er niets meer aan vulling in mijn maag gegaan. Karen, tegenover me, glimlachte.
“Honger?”
Ik knikte.
“Ja, als een paard.”
Haar glimlach verbreedde zich tot een grijns.
“Mooi zo. Dan zal mamma je een hapje geven.”
“Nee hè, niet die flauwekul er ook nog eens bij. Ik vind het gevoerd moeten worden al vernederend genoeg.”
De lepel, met spinazie gevuld, kwam in haar hand omhoog naar me toe.
“Mondje open en…, hap,” kon m’n vriendin het niet laten.
En zo ging het door. Zij at en ik werd tussendoor door haar gevoerd. Toch was ik maar wat blij dat mijn maag gevuld werd.

Na het eten kwam ook Poes aan de beurt. Haar etensbakje werd gevuld en het water ververst.
De lieverd deed ook nog de afwas voor me. Waarna ik haar vroeg of ze alsjeblieft nog wilde blijven “omdat ik echt even afleiding moet hebben. Ik word knettergek van het niets kunnen doen.”
“Dat is goed, lieverd. Maar ik moet nog heel eventjes weg.”
“O?” reageerde ik ietwat teleurgesteld. “Wat moet je nog doen dan?”
“Even naar de brievenbus, je envelop eruit halen.”
“Hè?”
Niet begrijpend keek ik haar aan, totdat het tot me doordrong.
“Je wilt toch niet zeggen dat de envelop zonet al in de bus lag?”
Ze grijnsde.
“Ja. Maar toen bedacht ik dat ik het wel leuk vond om je nog een tijdje hulpeloos te zien.”
“Jij…”
“Eh-eh,” en haar wijsvinger ging heen en weer. “Geen lelijke dingen zeggen, want anders neem ik de envelop mee en zie je me pas morgenavond weer. Dus?”
“En toch…”
“Pas op,” dreigde ze, maar met een glinstering van pret in haar ogen. “En ga me dan nu maar eens netjes vragen of ik die envelop wil halen voor je.”
Ik kon me niet voorstellen dat ze me daadwerkelijk nog een dag zo zou laten rondlopen, maar om toch niet het risico te lopen, besloot ik bakzeil te halen. Hoewel ik haar het liefst zou wurgen. Nou ja, niet letterlijk, maar owh, wat was dat gemeen van haar geweest om het in de bus te laten liggen.
“Nou?”
Het lukte me geloof ik het vuur in mijn ogen te doven en om haar smekend aan te kijken.
“Lieve Karen, wil je alsje, alsjeblieft die envelop voor me uit de bus halen?”
“Hm, het had beter gekund, maar vooruit, voor deze keer strijk ik mijn hand over mijn hart.”

Meteen nadat ik bevrijd was van alles, kreeg ik van haar in bed mijn bevrijdende orgasme. Om erna lekker languit op de bank nog lang na te kletsen met z’n tweetjes, een fles wijn op tafel. En nog een fles. En daarna, ja, ons nog een keer te goed te doen aan een liefdesspel. Waarna we, ver in de kleine uurtjes, ineengestrengeld in slaap vielen.
Poes kwam omhoog in de vensterbank, rekte zich uit en sprong op bed, waar zij zich zachtjes spinnend aan het voeteneinde nestelde.