Ze heeft zich alleen vastgezet

Ze zit in kleermakerszit op bed en scrolt langs de contactenlijst op haar mobieltje tot aan de vriend die ze moet hebben. Ze tikt met een blank gelakte nagel op zijn naam en terwijl de telefoon het nummer kiest, gaan haar ogen naar de spulletjes die aan het voeteneinde liggen en die ze dadelijk wil gebruiken.
“Ha, die Eva,” neemt hij met een blije lach in zijn stem aan. “Dat is lang geleden. Langer dan anderhalve meter,” komt er wat cynisch achteraan.
“Nou, niet normaal hè? Het maakt het tot een contactarme maatschappij die mij bepaalt niet gelukkig stemt.”
Ze blazen kort stoom af over de coronaperikelen, om dan elkaar bij te kletsen en tot slot om toe te komen aan datgene waarvoor zij hem ging bellen.
“Peter, ik heb je straks misschien nodig, maar ik hoop mezelf te redden.”

Toen na de corona-uitbraak het maatschappelijk leven grotendeels de nek werd omgedraaid, ging dat ook niet aan dat van Eva voorbij. Het werd een niet te vullen leegte, waarin het gemis aan de echte contacten met collega’s, vrienden, vriendinnen en familie de sjeu uit het leven haalde. En het zich niet meer wekelijks kunnen ontladen en daarmee weer opladen in de fitnessclub. Hetzelfde gold voor de maandelijkse BDSM-bijeenkomsten, die vooralsnog tot 1 september in het corona-slot zitten en waarmee ze de leuke gesprekken en babbels met gelijkgestemden miste en natuurlijk zo nu en dan de pijn en lust die ze zich liet welgevallen.
Het sportieve gemis heeft ze op kunnen lossen door drie keer in de week te hardlopen. En de behoefte om aan BDSM een invulling te geven lost ze zo meteen in. Tenzij Peter wat anders te doen heeft vanavond.

“Ik mis mijn maandelijkse SM-uitje.”
Een verdere uitleg is niet nodig. Hij kent haar verlangen op dat gebied. Zoals ze best veel van elkaar weten, wat niet zo gek is in een vriendschap die teruggaat tot aan de eerste klas van de middelbare school en waarin ze alles gedaan hebben, gezamenlijk huiswerk maken, uitgaan, avonden bij elkaar zitten filmpjes kijken of kletsen. Alles, behalve seks. Na de schoolperiode zijn ze elkaar ook niet uit het oog verloren en gaan ze geregeld naar de kroeg, de bioscoop of het theater of museum.
“En daar wil ik dadelijk wat aan doen als jij tenminste thuis bent vanavond en je er voor me wilt zijn.”
“Ik ben thuis, maar je verwacht toch niet van me dat ik je…”
“Nee joh,” schiet ze in de lach. “En misschien heb ik je ook helemaal niet nodig, ik hoop zelfs van niet. Ik ga me strakjes op bed vastleggen met boeien en na ik denk twintig minuten maak ik me weer los.”
“Doe niet zo gek, want wat als het je niet lukt om los te komen?”
“Dan ben jij mijn redder in de nood,” grinnikt ze. “Omdat ik met je wil afspreken dat als ik jou over een uur niet gebeld heb, ik op je blijf liggen wachten.”
En ze daarna minimaal drie kwartier geduld moet hebben voordat hij bij haar thuis kan zijn, weet ze.
“Oké,” klinkt hij gedecideerd. “Dus als ik om half tien nog geen belletje van je heb gehad, kom ik je kant op.”
Ze kijkt naar de wekkerradio, de cijfers lichten zachtgroen op in de donkere achtergrond en geven als tijd aan 20:17.
“Maak er tien uur van. En de huissleutel leg ik onder de deurmat, oké?”
“Oké.”

Ze zoekt in de kast een pvc-rokje en hemdje op dat ze voor ogen heeft om aan te trekken, omdat in kleding het ook best een beetje in de SM-sfeer mag zijn, vindt ze. Plus dat die het idee geven dat ze zich klaarmaakt om naar de clubavond te gaan.
Snel trekt ze het T-shirt en de joggingbroek uit. Kort aarzelt ze over de lingerie, maar dan gaan ook de beha af en het slipje uit en worden ze op de grond op de andere kleren gelegd. Even kijkt ze in de spiegel naar haar naakte lijf. Wat heeft ze verdomme zin om een Meester of Meesteres in de ogen te kijken en uit te dagen en de consequenties daarvan te aanvaarden. Haar vingers gaan tussen haar spleet door, raken haar klitje. Ze kreunt, maar ze moet het doen met een zichzelf plagen, met een beetje zelf SM’en.
Ze trekt het bordeauxrode hemdje over haar hoofd aan, stapt in het zwarte rokje en tot slot, als finishing touch voor wat de kleding betreft rolt ze zwarte hold-up kousen met een kanten boordje langs haar benen omhoog.
“Zo,” prevelt ze, “dan nu het echte werk.”
De zwarte leren boeien riemt ze vast rond haar enkels. Ze klikt de musketonhaak die aan de linker boei zit vast aan de ring van de band die vanaf de poot aan het voeteneinde een eindje op het bed ligt. Om de andere boei vast te maken, moet ze flink haar benen spreiden om dat voor elkaar te krijgen. Maar owh, wat geeft dat nu al het heerlijke gevoel van machteloosheid.
Even aarzelt ze over het vervolg, of juister, over de volgorde. Om dan de balknevel op te rapen van het dekbed.
Ze spert haar mond open, brengt de zachte rode plastic bal tussen de lippen en maakt de riem vast in de nek. Omdat ze niet wil dat ze met haar tong de bal uit haar mond kan duwen, pakt ze de brede rol kleefband op. Ze rolt een stukje af, plakt dat op haar wang, houdt het op z’n plek met de ene hand en trekt met de andere hand de tape over haar mond, lippen en dus ook de mondbal heen. Ze tilt met de vrije hand haar haren op en wikkelt de tape achter langs en nogmaals over de mondbal om die dan pas af te scheuren en in de nek vast te plakken.
Ze wacht eventjes tot ze de rust heeft gevonden om alleen door de neus te kunnen ademen. Als dat het geval is, pakt ze de twee handboeien op en sluit die alvast om de polsen.
Ze aarzelt over de tepelklemmen, die met een lange ketting verbonden zijn aan een halsband. Om die op de tepels te hebben voor de duur van de geplande twintig minuten, prima. Maar als ze zich onverhoopt niet weet te bevrijden en ze op de komst van Peter moet wachten? Ze heeft gisteren weliswaar even geoefend of ze zichzelf kon bevrijden. Wat lukte. Nou ja, met één pols vastgezet aan een lat van het houtwerk aan het hoofdeinde. Dus Eva, je kunt de klemmen erop zetten, maar schudt dan haar hoofd. Nee, want als ze niet loskomt en ze anderhalf uur of langer met die klemmen op de tepels moet liggen?
Ze zet het alarm van haar mobieltje op twintig minuten. En tot slot aan voorbereidend werk doet ze het oogmasker om dat als laatste attribuut op bed ligt en dat ze omdoet om zo weg te zijn uit de vertrouwde omgeving van de slaapkamer en in het donker weg te kunnen dromen naar de speelruimte van de club.
Ze gaat achteroverliggen en schuift iets op naar boven toe. Ze tast met haar linkerhand naar het houten lattenwerk aan het hoofdeinde, om dan twee latten van haar hoofd vandaan de boei daar vast te klikken. Dat is één.
Met de andere hand tast ze naar de sleuteltjes van de handboeien die ergens naast haar liggen en als ze ze gevonden heeft, legt ze die zo neer op het hoofdkussen dat ze er dadelijk bij kan, waarna ze ook de rechter boei vastklikt.
Ze rukt nu aan de boeien rond polsen en enkels en ja, die gaan niet los. Het slavinnetje ligt vast, constateert ze tevreden en ohh, wat is dit wow. Voor even. Want in het echie is er altijd iemand actief met haar bezig. Verdorie, had ze wellicht toch de halsband om moeten doen en de klemmen op de tepels gezet, had ze zich in elk geval kunnen pijnigen door haar hoofd in de nek te leggen. Of de magic wand aan de binnenkant van een dijbeen vast tapen, was ze op z’n minst één en waarschijnlijker twee keer klaargekomen. Of een vibrator in haar kut, of de opblaasbare buttplug in haar reet, of de combi vib en plug.
Wat ze ook kan doen, is zich bevrijden. Maar dat zou flauw zijn. Nee Eva, je gaat die twintig minuten braaf volmaken.

Ze schrikt van het geluid van de telefoon. Is ze even weggedommeld? In een reflex heeft ze de neiging het alarm uit te zetten, beseft dan dat ze vastligt, dat ze subje aan het spelen is. Als het geluid gestopt is, tast ze naar de sleuteltjes. Verdomme, waar liggen ze nou? Godnondeju, het zal haar toch niet gebeurd zijn dat ze van het kussen gegleden zijn? Ze probeert haar hand meer ruimte te geven, maar de boei geeft haar die nauwelijks. Ze rukt aan beide boeien, maar hoe ze ook worstelt, de sleutels blijven buiten bereik van haar graaiende vingers. Ze kreunt achter de mondbal en tape als het tot haar doordringt dat ze zeker anderhalf uur op de komst van Peter moet liggen wachten. Net als ze daarin berust, dringt het tot haar door dat als hij straks de slaapkamerdeur opent, hij bij het voeteneinde staat en zo haar kruis inkijkt. Kut! En wat gênant.

***

Na haar belletje kan hij net zo goed de televisie uitzetten, want hij kan de aandacht er niet echt meer bij houden.
Hoe komt ze erbij om zichzelf vast te binden, te boeien of whatever? Ja, op zich snapt hij het wel, want dat is om wat ze mist of nodig heeft aan pijn of wat dan ook. Maar had ze daarvoor niet langs iemand kunnen gaan die ze kent uit die wereld van SM? Of is Covid-19 ook daar de spelbreker? Hij slaakt een diepe zucht. Al die opgelegde regels, zijn en waren die allemaal echt nodig? Hij begint er meer en meer twijfels over te krijgen en over één ding is hij zeker: de social distancing is fnuikend voor ons mensen. We willen naar buiten kunnen, uitgaan, mensen ontmoeten, aanraken, knuffelen, kortom, we willen leven.
Zal ze al vastliggen? En hoe? Hij kan zich daar geen voorstelling bij maken, is totaal niet thuis in dat wereldje en in die beleving. Nou ja, als zij er lol aan beleeft en belangrijker nog, voor vanavond er voor even voldoening uit kan halen, prima toch?
De wijzers op de klok aan de muur laten ondertussen de tijd verstrijken en als die op tien over half tien staan, krijgt hij stilaan het vermoeden dat hij straks de deur uit moet omdat ze toch niet los is kunnen komen. Iets wat hij niet erg vindt om te doen voor haar en daarbij is hij allang blij dat ze zo bijdehand is geweest om aan een escape te denken.
Hij zet de teevee uit, staat op van de fauteuil en trekt in de slaapkamer zijn schoenen en jasje aan, checkt of hij alles bij zich heeft, sleutels, papieren en mobieltje. Nog één blik op de klok die hem laat zien dat het twee minuten voor tien is.
Hij trekt de deur achter zich dicht, loopt de steeg door naar de gracht, waarlangs zijn auto geparkeerd staat en in de avondschemering gaat hij op weg over nagenoeg verlaten straten. Hoe anders zou de avond eruitgezien hebben als het een normale vrijdagavond was geweest, eentje van voor het Coronatijdperk.

Een eindje voorbij de portiekwoning kan hij zijn auto kwijt. Als hij het stukje terugloopt en omhoogkijkt, ziet hij dat het bij haar donker is. Dus neemt hij aan dat het haar nog steeds niet gelukt is zichzelf te bevrijden. Plus dat hij dan wel een telefoontje zou hebben gekregen. Tenzij ze hem alsnog wil zien na haar avontuur, om het verhaal kwijt te kunnen.
Hij gaat de stenen treden op naar de tweede verdieping en bij haar voordeur vindt hij zoals ze had gezegd de huissleutel onder de deurmat. Hij opent de deur.
“Ik ben het, Peter.”
Op zijn kennisgeving wordt niet gereageerd. Er zal toch niets gebeurd zijn? Met een paar grote passen is hij het halletje door en staat hij bij de slaapkamerdeur. Bezorgd zwaait hij die open, om vervolgens te blijven staan. Ze heeft hem in elk geval horen roepen en de deur van de slaapkamer horen opendoen, want ze heeft haar hoofd opgeheven en ze kreunt vanachter de met roze tape dichtgeplakte mond. De reden dat hij stil is blijven staan, is het zicht tussen haar gespreide benen. En daarmee op haar flamoes.
“Hallo daar,” is voor even het enige wat hij weet uit te brengen. Ook al omdat hij niet weet hoe met deze situatie om te gaan, terwijl hij nog steeds naar haar kale en gesloten spleet kijkt. En naar het geheel van het iets omhooggeschoven zwarte pvc-rokje en de zwarte kousen met daartussen het blanke van haar huid, het pvc-hemdje, de afgeplakte mond en het lijdzaam gebonden zijn. Het maakt hem geil. En hij is blij dat ze daar geen weet van heeft, want dat zou hij gênant gevonden hebben.
Terwijl hij naar de zijkant van het bed loopt, weet hij nog steeds niet wat hij ermee aan moet. Gaat hij doen waar hij voor gekomen is, haar bevrijden uit haar situatie. Of …?

Op de hoogte van haar rechterknie gaat hij op de rand van het bed zitten. Ze kijkt zijn kant uit zonder te zien. Hij ziet de rimpels op haar voorhoofd verschijnen, die de vraag markeren die ze niet kan uitspreken, maar wel kenbaar maakt door aan de polsboeien te rukken.
Hij schuift omhoog en bevrijdt haar van het oogmasker. Hij wil in haar ogen kunnen zien hoe ze reageert op wat hij haar gaat zeggen.
“Ik ga je losmaken,” en hij pakt de sleuteltjes die net onder de rand van het kussen op het dekbed liggen. “Of vind je het leuk of spannend als ik plagend met je ga spelen?”
Haar pupillen verwijden zich.
“Geen SM, want daar ben ik niet in thuis. Maar je plagend prikkelen tot aan een voor jou bevredigend einde?”

***

Verbouwereerd hoort ze hem aan. Wil ze los? Ja, ze heeft lang genoeg gelegen en ze wil eigenlijk wel van de spanning in armen en benen af. En ja, ze wil nog wel even vast blijven liggen om te worden, bevredigd? Hoe? Waarmee?
“Eén keer knikken is losmaken, twee keer knikken is prikkelen en bevrediging.”
Is het te gek voor woorden om door hem aangeraakt te worden, anders dan vanuit hun vriendschap? Omdat het seksueel is? Ze knikt. Maar wil ze geprikkeld en bevredigd worden na deze ‘bondage’, iets wat ze na afloop ervan zelf van plan was te doen? Ze knikt nogmaals.
“Oké. Heb je speeltjes?”
O. Kut. Ze heeft dus net ja gezegd tegen eh, een bevredigend einde door hem. Met speeltjes? Prima. Ze knikt en ze maakt een hoofdbeweging naar links.
“In de kast?”
Ze schudt nee.
“In het nachtkastje.”
Ja.
“Mag ik kijken?”
Ja, knikt ze.
Ze volgt hem met de ogen, hoe hij opstaat van het bed en naar de andere kant loopt, waar hij de drie lades van het kastje opent. Ze is benieuwd wat hij er aan speeltjes uit zal halen. Ze hoopt in elk geval dat de magic wand daar bijzit.
Het worden een penisgetrouwe vleeskleurige en geaderde dildo, en yesss, de magic wand en de opblaasbare plug. Ze kan zich in die speeltjes vinden en ze is benieuwd hoe hij er gebruik van gaat maken. Hij vergeet in elk geval niet om te checken of er batterijen in de vib zitten en in de afstandsbediening van de plug.
Ze volgt hem terug naar waar hij vandaan kwam en daar weer gaat zitten. De spulletjes legt hij naast zich neer op het dekbed.

Zijn rechterhand gaat naar haar knie, glijdt over de kous langs de binnenkant van haar dij in de richting van haar vayjayjay. Die hij niet aanraakt. Verdomme. Zijn vingers strelen erlangs en gaan langs haar andere been naar beneden, tot aan die knie.
Hij buigt zich naar haar toe, zijn gezicht gaat in de richting van haar kruis. Yes, hij gaat haar likken? Hmmm. Owh, hij blaast ertegen, zonder haar kut aan te raken. Licht gefrustreerd duwt ze haar onderlichaam omhoog. Dat hij ontwijkt. Ze ziet hem een vinger in zijn mond stoppen, die ze erna glanzend nat van het speeksel langs haar kontgaatje voelt gaan en ze heeft een vermoeden waarom hij dat gaatje bevochtigd. En ja hoor, de top van de buttplug duwt hij er tegenaan en die dringt zich naar binnen. Terwijl hij de plug oppompt, ziet ze hoe hij haar in de gaten houdt. Dat voelt goed dat hij op haar let op wat ze kan hebben. Als ze flink gevuld is schudt ze haar hoofd. Hij stopt meteen, maar ze voelt de druk. Misschien had ze hem één pompje eerder moeten laten stoppen, maar oké, ze kan dit nog wel hebben.
Tot haar verwondering pakt hij de rand van haar hemdje beet en begint dat voorzichtig omhoog te trekken. Hij wil haar tieten zien? Oké, goed hoor. Ze is hem behulpzaam door haar rug te hollen. Het opstropen stopt tot net boven haar borsten. Nou ja, borstjes. Die wat meer volume mogen hebben, maar daar is het nog niet van gekomen. Omdat ze benauwd is voor de ingreep. Wat niet hoeft, aldus een Meesteres op de club, die weet waarover ze praat gezien de voorgevel die zij ervan heeft laten maken.

***

Ze zijn niet groot en niet klein. Ze passen mooi bij haar lichaam is zijn mening. Hij bevochtigt een vinger en laat die over de tepelhoven gaan, die bijna meteen reageren door bobbeltjes tevoorschijn te toveren. De tepels verharden zich.
Hij raapt de tepelklemmen van het dekbed op, haalt de halsband van de ketting los en houdt de klemmen omhoog zodat zij ze ziet.
“Mag ik ze erop zetten?”
Ze knikt en voorzichtig zet hij ze op haar tepels. Achter de tape klinkt een zacht gegrom. Even is hij bang dat ze er last van heeft, te pijnlijk? Aan haar ogen te zien is dat niet het geval, hij leest er eerder genot in af. Rare mensen hoor, die SM’ers.
De grote vibrator gromt ook als hij de stekker in de stekkerdoos naast het bed heeft gestopt en hij het apparaat aan heeft gezet. Als hij zijn hand om de ronde kop van het apparaat houdt, is hij verrast door de flinke vibratie van de knots. Want zo ziet het ding eruit, alsof het een knuppel uit de prehistorie is.
“Goed, het gaat komen hoor.” Hij draait het wieltje van de afstandsbediening van de buttplug helemaal door totdat die op de volle sterkte in haar reet vibreert. Ze reageert met een licht bewegen van haar lichaam.
De grote vibrator zet hij schuin tussen haar bovenbenen. Met duim en wijsvinger spreidt hij haar schaamlippen en plaats de kop ertussen. Ze reageert erop met een schokken van haar onderlichaam, een rukken aan de boeien en een gekreun, wat allemaal nog heftiger wordt als hij de kop ook haar clitoris laat raken. Terwijl hij met de ene hand de vibrator op z’n plaats houdt, gebruikt hij de andere hand om zachte rukjes aan de ketting te geven en zo haar tepels stimuleert. Of pijnigt? Maar wat het ook doet, ze wordt helemaal gek van genot en niet eerder heeft hij een vrouw zo snel opgewonden zien worden en naar haar hoogtepunt gaan. Hij vindt het prachtig om haar reacties te zien, zowel van haar lichaam als van die in haar gezicht. Pure extase, genot.
Hij zet de speeltjes niet uit en hij trekt zelfs iets feller aan de ketting. Het verrast hem volledig wat dat met haar doet en het is ook iets wat hij niet eerder bij een vrouw heeft meegemaakt: ze spuit!

***

Ze ligt loom na te genieten op het bed. Hij heeft haar bevrijd van alles en wat ze grappig vond is dat hij haar hemdje netjes weer naar beneden heeft gedaan en zelfs haar rokje meer decent heeft getrokken.
Ze hoort de kraan in de badkamer dicht gaan en kort erna komt hij de slaapkamer in, met de speeltjes in de hand die hij, zo lief van hem, net schoon heeft staan maken. Ze kijkt toe hoe hij ze in het nachtkastje opbergt. Goh, hij zou zo opgeleid kunnen worden als huisslaaf, glimlacht ze bij zichzelf. Maar zonet hield iets anders haar bezig.
Hij gaat weer op de bedrand zitten
“Peter, ik heb jou daarstraks niet iets zien doen. Moet of wil jij niet aan je trekken komen?”
“Ben ik,” glimlacht hij, “want ik heb genoten van jou, van het spelen met je, van jouw reacties en van jouw genot.”
“Oké,” fronst ze, “maar dat alles wat je nu noemt moet jou dan toch geil hebben gemaakt?”
“Ja. Maar eh, nou ja, ik vond het niet kies om daar wat mee te doen.”
Ze trekt een diepere rimpel. Probeert te snappen wat hij daarmee bedoelt. Dan: “Omdat je het idee had me dan te misbruiken? Omdat ik vastlag?”
“Omdat ik hierheen kwam om je te bevrijden. En niet om eh…,”
“Me te neuken.”
“Precies.”
Ze zijn even stil. Waarna ze hem een por geeft.
“Ik heb een heerlijke rosé staan. Maken we die soldaat? En nee, je hoeft niet meer te rijden, want je blijft gewoon vannacht hier.”