Billenkoek

Ze is nog maar net haar bed uit en staat in de keuken in slechts haar string een kop thee te maken, als haar mobieltje gaat. Wie kan dat nou zo vroeg zijn? Een blik op de keukenklok laat haar zien dat de tijd toch al op kwart voor tien staat, maar hé, het is weekend en voor vandaag en morgen heeft ze niet iets bijzonders te doen. En voor nu moet ze alleen de telefoon zoeken, die ze net te laat op de salontafel in de woonkamer vindt. Op de display ziet ze dat hij gebeld heeft, Huib. Sinds kort haar vriend. En Meester.
In welke hoedanigheid belde hij zonet? Iets wat ze zo zal weten, nadat ze op gemiste oproep heeft gedrukt.
“Je ligt toch niet nog met je luie reet in bed te stinken, hè?”
“Ook een goedemorgen,” is ze gelijk gepikeerd. “En nee, ik ben al op.”
Dat dat pas een kwartiertje is, gaat hem geen fuck aan.
“Mooi. Om elf uur precies sta je in een zomerjurkje voor de deur.”
Voordat ze kan reageren, heeft hij de verbinding verbroken. Verbluft staat ze met de telefoon in de hand. Dan dringt het tot haar door dat hij in de dominante rol belde. En wat dat voor haar betekent. Namelijk dat het haar in nog geen uur resterende tijd nooit gaat lukken om te ontbijten, zich van onder toch nog even te scheren, te douchen, zich op te maken en uit te zoeken wat ze aan zal trekken. En ze weet dat ze het niet hoeft te flikken om ook maar een minuut later voor de deur klaar te staan.

Opgefokt trekt ze om precies elf uur de deur achter zich dicht. Ze heeft niet ontbeten, alleen een drinkyoghurtje naar binnen gegoten. Haar poes vond ze zelf nog glad genoeg, een douche van vijf minuten te kort. De make-up had ze eenvoudig gehouden. De kledingkeuze was een effen geel zomerjurkje geworden. En aan de voeten gele espadrilles met een oplopende sleehak tot zo’n 7 centimeter.
Huib staat op de hoek naast de wagen, die hij voor de zomerse vrije dagen gebruikt, de witte jeep, een Suzuki Vitara Cabrio. Als ze hem en de auto ziet, verdwijnt het opgefokte gevoel als sneeuw voor de zon, om plaats te maken voor …, ja, voor geilheid. Met de hunkering naar wat er straks zeker komen gaat, heupwiegt ze zijn kant op.

Owh, wat houdt ze van die gozer met al zijn levenservaring, het atletische lijf, de innemende lach en het peper- en zoutkleurige haar dat hij bijna altijd in een staartje draagt. En dan is er nog zijn dominantie die aansluit bij haar wensen en verlangens.

Als ze vlakbij hem is, duwt hij zijn lijf af van de zijkant van de wagen en hij haakt twee vingers achter de stof aan de bovenkant van haar jurkje en gluurt langs de gecreëerde opening naar beneden. De vingers van de andere hand tasten onder haar jurkje. Slechts heel eventjes kijkt ze geschrokken om zich heen, maar dan haalt ze in gedachten haar schouders op. Ze heeft er schijt aan wat anderen ervan vinden of denken.
“Keurig, Nat. Ik had het ook niet anders van je verwacht,” klinkt de tevredenheid door in zijn stem.
Ze had het al gedacht toen ze nog met haar kledingkeuze bezig was: geen slipje en geen beha in haar rol als subje, tenzij hij het nadrukkelijk anders wenste.
“Stap in. We gaan zo eerst lunchen en na de lunch gaan we het bos in.”
Ze weet dat het zinloos is om hem om nadere uitleg te vragen over zijn keuze voor het bos en dus houdt ze het bij: “Hmmm, ik lust wel een hapje, lekker.”

De locatie is prima gekozen met dit warme weer ziet ze, een terras aan het water en deels tafeltjes en stoeltjes onder grote parasols. Als ze uitgestapt zijn, diept hij achterin de jeep een rugzak tevoorschijn. Het is de enige reden dat zij de cabrio lastig vindt, je kunt nooit iets in de auto laten liggen.
Een scheut van geilheid gaat door haar heen als ze naast de klep van de rugtas een dunne stok ziet uitsteken en die gelijk herkent als een cane! Daarmee laat de rest van de inhoud van de tas zich raden.
Ze loopt achter hem aan het druk bezette terras op en ze hebben mazzel dat net een groepje fietsers opstaat en Huib en zij daarmee een zitje in de schaduw hebben. Djiezus, alleen al het zien van de cane maakt haar kut nat. En in het verlangen naar wat er dadelijk geheid staat te gebeuren, zou ze de lunch zo over willen slaan. Toch, als het bestelde voor hen staat, herziet ze die mening. Het ziet er namelijk verrukkelijk uit en ze laat het zich dan ook prima smaken.
Het andere komt terug als hij betaald heeft en de rugzak oppakt.

Over de tweebaansweg gaan ze het bos in. Maar waar de meeste wagens na de flauwe bocht de weg vervolgen in de richting van de grote recreatieplas – heerlijk met dit warme weer – stuurt Huib de jeep de smalle zijweg in. Om die kilometers te volgen, voordat hij de auto een zandpad op rijdt en dat nog een stukje volgt totdat de wagen uit zicht van de verharde weg staat. Ze weet dat hij in deze omgeving is opgegroeid en aardig de weg weet in de bossen.
Hij zet de motor uit en stapt uit. Hier gaat het dus gebeuren, bedenkt ze, terwijl ze eveneens uitstapt en toekijkt hoe hij de klep van de rugtas opent. Maar waar hij niet de cane uittrekt, maar een touw uit haalt.
“Doe je armen op je rug, handen bij elkaar.”
Hij wikkelt het koord een aantal malen om de polsen, om erna het nog een paar keer tussen de samengebonden polsen te halen. Dan tilt hij haar zomerjurkje tot over het middel op. Maar waar zij verwacht dat daarmee de spanking begint, leidt hij de uiteinden van het touw tussen haar benen door. Met de vrije hand pakt hij de rugtas op en de andere hand geeft een rukje aan het touw.
“Kom, we gaan het bos in voor een wandelingetje.”
“Zo?” Ze schudt haar hoofd. Oké, ze heeft aan veel dingen schijt, maar om gebonden en met ontbloot onderlichaam het bos in te gaan?
“Nee. Als we iemand tegenkomen…”
“Groet je hem, haar of hen netjes,” grijnst hij, “en zeg je dat je dadelijk een spanking krijgt en dat bij dat idee alleen al het kutvocht je langs de benen loopt.”
Wat waar is, want ze voelt het al druipen langs de dijen. Maar er is geen haar op haar hoofd die er aan denkt om tegen wie dan ook te herhalen wat haar Meester zonet uitkraamde.
“En kan je ze uitnodigen om te voelen hoe geil je dat maakt.”
“Ja, du-uh.”
Toch heeft ze weinig keus als hij zich omdraait en wegloopt, waardoor het koord zich gemeen in haar bilspleet en tussen haar lippen trekt.
“Verdomme, auw!” protesteert ze, terwijl ze snel ook de ene voet voor de andere zet. “Kan je me niet gewoon tegen de jeep aanzetten?”
Hij stopt, draait zich naar haar om, zet de tas op de grond en maakt die opnieuw open. Met een wantrouwige blik kijkt ze toe, om dan een kreet “O nee!” te slaken als ze ziet wat hij er uit tevoorschijn haalt: het uit leren riemen bestaande hoofdharnas met de grote rode en hard rubberen mondbal. “Ik kom braaf achter je aan.”
“Dat had je eerder moeten bedenken en ik ben het nu wel zat om je gemekker langer aan te horen. En,” breekt de lach op zijn gezicht door, “het smoort in elk geval ook je gegil tijdens de spanking.”
Ze perst haar lippen op elkaar, hij knijpt haar neus dicht. Waarna het geen probleem is om de bal tussen haar tanden te krijgen. Fluks gespt hij de riemen die aan de zijkanten van haar hoofd langs gaan vast in haar nek, gevolgd door de riem over haar hoofd en als laatste die onder haar kin loopt.
Verdomme Nathalie, bedenkt ze natuurlijk weer eens te laat, was je nou maar ‘gewoon’ met hem meegegaan dat bospaadje op, dan was de ellende van de bal gag en het hoofdharnas je tenminste bespaard gebleven. Plus dat ze er nu helemaal niet aan moet denken om zo wie dan ook tegen te komen!

In zichzelf vloekend gaat ze zo goed en zo kwaad als het kan achter hem aan, de espadrilles met onder haar hielen de tot 7 centimeter opgelopen sleehakken zijn niet echt schoeisel voor het bospaadje met z’n boomwortels, gaten en andere oneffenheden. Het paadje stopt ineens bij een watertje en aan de oever staat zowaar een houten bank, waarvan de zitting op twee in de grond verdiepte houtblokken geschroefd is. Een eindje erachter staat een enorme boom, die met de wijd uitstaande takken tot over de bank en aan het watertje reikt.
Huib trekt haar ermee naar toe en zet haar achter de rugleuning neer, waarna hij zelf op de bank gaat staan en zo net de uiteinden van het touw over een zware tak heen krijgt. Erna is het een kwestie van het touw aantrekken en haar polsen daarmee omhoog worden getrokken, waarmee haar bovenlichaam over het zitgedeelte heengaat en haar onderlichaam door de rugleuning wordt tegengehouden.
“Je staat er zo fraai bij voor de beloofde billenkoek en als je je hoofd optilt, kan je daarbij ook nog genieten van het uitzicht.”
Ze wil daar best commentaar op geven, maar meer dan wat onverstaanbare klanken weet ze vanwege de mondbal niet te produceren. En op zich was het ook niet interessant wat ze wilde vertellen, namelijk dat het uitzicht haar niet boeit, maar zo langzaamaan ontzettend verlangt naar het kleuren van haar billen. Iets wat hij ook merkt als hij zijn hand even tussen haar gezwollen lippen door haalt.
“Ah, je doet je naam eer aan Nat,” hoort ze de lach in zijn stem.

Een vlakke hand kletst op haar ene bil neer, meteen gevolgd door één op haar andere bil. En in een rap tempo worden beide nu opgewarmd voor straks het betere, het fellere, het gemene, maar o zo heerlijke werk van een paddle, karwats, pingpong batje of wat hij ook maar in zijn tas heeft meegenomen. En natuurlijk op het einde de cane, die haar billen bont en blauw zal kleuren en waar nog dagenlang de striemen van te zien zullen zijn. Dit is puur genot! Dat zich daadwerkelijk laat zien in het aan de binnenkant van haar dijen lekkende kutvocht.
Ze kreunt, steunt en ja, vloekt en dat alles gesmoord door de mondbal. Ze kronkelt en stampt soms met een voet op de grond. En als de cane aan de beurt komt, lopen de tranen haar over de wangen. Maar owhh, wat is het heerlijk en wat was ze hier aan toe!
“Nog tien,” hoort ze haar Meester zeggen.
In stilte telt ze mee. Acht. Negen. Tien. Elf?
Ze schudt met haar kont, stampt even met een voet op de grond, tekenen voor hem dat de tien al geweest zijn.
“Wat is er? Nog negen hoor.” Even is het stil. “O, wacht. Je dacht natuurlijk tien in totaal. Maar nee, het is per bil tien,” klinkt zijn gegrinnik achter haar.

De cane wordt weggelegd. Zijn handen strelen haar billen. Zijn handen smeren de billen in met een verzachtende lotion. Zijn pik verdwijnt ballendiep in haar soppende kut en hij neukt haar tot aan haar orgasme, dat na niet al te lange tijd uiteen lijkt te stappen door haar hele lichaam heen.
Het hoofdharnas en de mondbal worden verwijderd en zijn pik verdwijnt in haar mond en in stotende bewegingen en geholpen door zijn hand duurt het ook niet erg lang voordat hij zijn zaad in haar gulzige mond spuit.

Terug op het terras sluiten ze deze geslaagde middag af, hij met een speciaal biertje en zij met een glas droge witte wijn.