Categorie: Verhalenseries

’s Avonds laat zie ik dat PostNL het pakket met de plug heeft ontvangen en dat ze die morgen tussen 10.30 en 13.00 uur bezorgen. Nou, ik ben benieuwd, maar niet heus. Hoe groot of fors is dat ding eigenlijk? Want ik besef dat ik daar niet eens naar gekeken heb. Ik open daarom de site van Pabo nog eens en zoek de door mij bestelde plug op en ik scroll naar beneden om de specificaties te bekijken. En schrik. De lengte ervan is 13.50 centimeter en daaronder lees ik dat de invoerdiepte, een begrip waar ik nooit eerder van gehoord heb, 10.00 centimeter is.
Uit mijn bureaulade vandaan pak ik de liniaal en ik leg een vinger bij de tien en eerlijk gezegd is het een lengte die me meevalt. Of de maximale diameter van 4.00 centimeter te doen is, ik heb daar geen idee van en ik weet er ook geen inschatting van te maken. Is dat fors? Voor een eerste kennismaking van mijn kringspier met die dikte zal dat stellig het geval zijn, vermoed ik. Lees verder Haar sissy, 3. – Afvinken

De slaap was gisteravond laat gekomen, omdat het fenomeen Lieke me bezig had gehouden. Als eerste was er het door blijven drammen van haar geweest over de drie dichtregels die ze op mijn laptop had zien staan. Hoe ze tot de conclusie was gekomen dat ik als puber soms een meisje of vrouw zou willen zijn, was me in bed liggend nog immer een raadsel. En nog gekker was het hoe ze erna op onnavolgbare wijze tot de gevolgtrekking was gekomen dat ik een keer als haar vriendin mee uit wilde gaan. Waarna ik voor mijn geestesoog dat lekkere lijf had zien verschijnen en mijn handen mijn pik zochten, die er de bevrediging uittrokken die ik voor dat moment zocht. Lees verder Haar sissy, 2. – Het te doen lijstje

Ik keer terug naar wie ik was
in de hoop dat ik hervind
wat ik kwijt ben

Het geluid van de deurbel haalt me van deze regels vandaan die ik net op het scherm van de laptop heb staan en waar ik iets onderuit gezakt op zat te ‘kauwen’. Ik voelde dat er iets fraais kon ontstaan, maar nu, poef, ben ik dat gevoel kwijt. Kut, resoneren de letters van dat woord in mijn hersenpan. Ik duw ruw de bureaustoel naar achteren, sta op en been met grote passen naar de hal om te kijken welke ongenode gast mij uit mijn poging tot schrijven heeft gehaald.
Met mijn gezicht dat op onweer staat trek ik de voordeur open, waar de vrouw aan de andere kant van de deur de donderwolk rap laat verdwijnen. Wow, wat een spetter kwijlt mijn brein. Ik luister naar de woorden die aan haar lippen passeren. “Hai. Ik heb met je buurvrouw Elise afgesproken, maar ik ben veel te vroeg hier en ik moet me toch nodig. Kan ik bij jou plassen?” Lees verder Haar sissy, 1. – Het zaadje is geplant

Zeven weken later

Ze is bijna weer terug bij de Moezel en dan, eenmaal in Trarbach aangekomen, is het alleen nog de klim omhoog naar Starkenburg. Waar ze eerst de vrouw die ze eerder ontmoet had in de lounge van hotel Krone opnieuw zal zien, maar deze keer dus in café/restaurant Schöne Aussicht en daarna is er eindelijk weer de hereniging met Roos.

Lees verder De erfenis, 6.

Met een rilling over haar rug geeft Roos zich over aan wat de rondleiding gaat worden door de verblijven waarin ze de komende tijd gedwongen moet doorbrengen. En misschien zelfs voor een belangrijk deel van haar resterende leven, hoewel ze daar zeker aan zal proberen te ontkomen.
De ruimte waar ze nu in zijn en waarin ze na binnenkomst vast heeft gestaan, lijkt haar de martelruimte. Hoewel ze uit ondervinding weet hoe het is om een ballgag in te krijgen of een halsband om te hebben met daarop slut in letters of om vastgebonden te liggen op bed, heeft ze nooit meubels ervaren die je bijvoorbeeld in een sm-club vindt. Maar ze weet wel wat een schandblok is en een kruis, toestellen die ze nu voor het eerst in het echt ziet. En aan de wand waar ze net nog met de rug naartoe stond, hangt tal van houten en leren materiaal om mee te slaan. Het enige wat ze niet herkent, is een grote houten achthoekige constructie die aan de muur is bevestigd. Lees verder De erfenis, 5.

Roos voelt hoe even het riempje van de ballgag wordt aangetrokken om gelijk erna losser aan te voelen. Een stem fluistert in haar oor: “Je houdt je mond toe, anders gaat de bal meteen je mond opnieuw in, begrepen?”
Ze knikt en ze zal beslist gehoorzamen, blij de bal kwijt te raken. Maar er zijn zoveel vragen! Waarom is ze ontvoerd? Heeft dat van doen met die erfenis van Suus? Hebben zij gisteren in Starkenburg de verkeerde mensen gepolst? En ze gaan haar vast martelen, want waarom is ze anders geboeid en gespreid? Lees verder De erfenis, 4.

Susanne tast naar haar telefoon op het nachtkastje om te zien hoe laat het is. Ze is al een tijd half wakker. Ze heeft Roos het bed horen uitgaan en ze heeft haar zelfs met een half oog de hotelkamer zien verlaten in haar strakke jogging outfit.
Het is vijf voor acht, tijd om ook op te staan en om zich klaar te maken voor eerst straks het ontbijt en daarna, om tien uur, de ontvangst van de vrouw die hen waarschijnlijk meer gaat vertellen over de mysterieuze Ursula Kleemann en over die geheimzinnige samenkomsten in het huis dat ze aan haar beoogde na te laten. Een erfenis die Suus niet zal accepteren nadat ze gisteren met Roos samen het nog net niet krotachtige pand hebben gezien. Lees verder De erfenis, 3.

Als Suus na een douche de badkamer uitkomt, stapt Roos net de hotelkamer in, bezweet van het joggen. Iets waar Suzanne niets van moet hebben en al helemaal niet als iets zo vroeg in de ochtend moet gebeuren.
Nadat ook Roos gedoucht heeft en ze zich beiden hebben opgemaakt en aangekleed, gaan ze naar beneden voor het ontbijt, waar ze een ruime keuze hebben aan broodsoorten, hartig en zoet beleg, melkproducten, ontbijtgranen, eiergerechten en fruit en fruitsappen. En niet een kopje koffie of thee, maar kannetjes. Ze genieten er op hun gemak van, ondanks dat het doel van hun reis, het bezoeken van Starkenburg en het kijken naar en beoordelen van het huis dat Suus kan erven, nu toch wel begint te kriebelen. Lees verder De erfenis, 2.

“Roos!” gilt de stem van Suzanne door het mobieltje. “Moet je horen. Ik heb een huis geërfd. Van iemand uit Duitsland. Van een Duitse mevrouw. Die is nu natuurlijk dood, want anders had ik het niet van haar kunnen erven. Zoiets kan je toch niet bedenken? Ik vind het ook zo spannend.”
Dat laatste is Roos wel duidelijk, omdat de stem van Suus, haar vriendin en soulmate, bijna overslaat van opwinding. Maar voor de rest schreeuwt haar in één adem geuite woordenbrij om ontward te worden tot een begrijpelijker iets.
“Want ik moet er nog ja tegen zeggen. Of nee, als ik het niet wil hebben, mocht het niets zijn. Of als zij niet alleen dat huis nalaat, maar ook allemaal schulden.”
“Suus, ho! Hoe kom je erbij dat je mogelijk een huis erft?” Lees verder De erfenis, 1.

Ondanks de korte uitleg van Thomas dat zijn wederhelft plezier beleefde aan SM en er genot uithaalde en Sandra, van wie hij aan haar vragen mocht of dat echt zo was, maakten niet dat hij zich kon verzoenen met dat idee. Het enige dat hij moest accepteren, was dat Marijke het blijkbaar akkoord vond wat er met haar gebeurde en dat toeliet. Hij was blij haar marteling, haar lijden de rug toe te kunnen keren toen hij Tanja hoorde zeggen dat zij hem mee wilde nemen naar beneden en hij met een por in de rug van haar daartoe werd geactiveerd. Lees verder Testen, 3. Zijn beurt