Bij het gemis van een Meesteres om voor haar opdrachtjes uit te voeren en ik toch de drang voelde om invulling te geven aan mijn SM-behoeftes, bracht Anna me op het idee om eens iets uit te proberen in zelfbondage. Hoewel ik in eerste instantie enthousiast was en ja, ook geil werd bij het zien van wat de bedoeling was en wat er moest gebeuren, huiverde ik toch bij dit idee nadat ik het had laten bezinken. Want verdorie, om geboeid en gekleed als een meisje/ vrouw een etmaal te moeten wachten op het pakje met sleutels dat de pakketbezorger van PostNL ging leveren, was wel een erg heftige. En wat als er onvoorzien vertraging was in de bezorging? Als ik twee dagen op het pakje moest wachten? Eén dag zou vermoedelijk al erg zwaar zijn en wellicht nauwelijks vol te houden. Dus wat twee dagen dan met me zouden doen? En wat te denken om in een jurkje gekleed open te moeten doen voor waarschijnlijk de vaste bezorger! Toch won het verlangen om dit uit te gaan voeren het van de maren. En dus zette ik de laptop aan, omdat er wel het nodige aangeschaft moest worden eer ik überhaupt aan dat avontuur kon beginnen.
Allereerst was dat iets waar ik al lange tijd nieuwsgierig naar was, maar wat er nooit van was gekomen om zoiets te bestellen: een kuisheidsgordel. Waar ik al eens eerder naar gekeken had en daardoor wist dat die op maat gemaakt kunnen worden, maar daarmee flink aan de prijs zijn en een lange levertijd kennen. Maar een gordel in standaardmaten is ook te verkrijgen, wist ik dus uit eerder onderzoek. De eerste die ik op het internet tegenkwam was een meisjesachtige, want in de kleur roze en met 
een sluiting in een hartjesvorm. Over de tweede aarzelde ik niet lang. Ik vond het een stoere, mannelijke gordel, waarvan en de metalen tailleband en het kruispaneel met een slot vergrendeld werden en dus, met de sleutels opgestuurd kon ik het vergeten om daaruit te ontsnappen. Wat me benauwde was de anale plug van vier stalen ballen, die in diameter toenamen van 20 millimeter voor de bovenste tot met 28 voor de onderste en zich 11 centimeter de anus indrongen. En er was zelfs een tweede versie met vijf ballen. Dan pas zag ik dat de ballen van beide behoorlijk in diameter verschilden. Die van vier kwam uit op 20-22-26-28 en die van vijf op 20-23-27-29-32 en de inbreng daarvan was 15,5 centimeter. En ja, de gordel kon ook zonder de toevoeging van de anale plug gedragen worden, maar hé, dat stukje extra ongemak was toch een niet onaardige toevoeging? En als ik die plug dan straks in heb en die gordel om, voor op z’n minst een etmaal lang, owh. Ik knoopte en ritste mijn spijkerbroek open, mijn hand ging in mijn slip, mijn pik hoefde ik maar even te beroeren om die stijf te krijgen. En je zou toch maar een Meesteres hebben die bepaalde wanneer zij jou ging bevrijden van de gordel, na misschien een paar dagen pas, of na een week, of pas na een nog langere tijd pas. Ik sloot m’n ogen, kreunde bij die gedachte, of was dat omdat ik aan mijn pik sjorde. Verdorie, dat kwam later wel, ik had nog meer te doen. Allereerst dit wat op het scherm stond afhandelen. En zo werd de eerste bestelling geplaatst van gordel en plug met de vijf (!) ballen.
Misschien nog spannender dan de kuisheidsgordel vond ik het tweede item dat ik diende te kopen, een knielange jurk. Nooit eerder had ik me gekleed in een jurk of rokje of wat dan ook aan vrouwenkleding. Wel had ik eens een slipje aangetrokken, gejat uit de wasmand van een kennis die een verjaardagsfeest gaf. En voordat ik dat had aangetrokken, had ik natuurlijk eerst de vlekken in het kruisje bestudeerd en de geuren opgesnoven. Maar goed, een jurkje. Waar een sjerp of band omheen moest zitten. Want die moest later een riem verbergen die verhinderde dat ik de jurk uit kon trekken. Deze zoektocht duurde langer dan die van de gordel, maar uiteindelijk vond ik een polka dots jurk in een blauwe kleur met witte stippen. 
En gelijk ging ik door voor een petticoat, ook een vereiste aanschaf van Anna. Die werd redelijk snel gevonden. De lyrische tekst erbij zou vrouwen wellicht aanmoedigen om juist voor deze petticoat te gaan, maar ik kon er niet echt een beeld bij vormen. This 50s Lola Lifeforms Petticoat in White is a beautiful full petticoat! This petticoat gives every swing dress just that little extra vavavoom! The 2 fluffy layers create extra volume, move playfully along with every move you make and are finished off with rushing at the bottom. Ik moest wel de betekenis van vavavoom opzoeken, wat me opnieuw heerlijk leek voor de vrouw die zoiets droeg, maar voor mij? Want Expressing that something is lively, sexy, passionate, and/or exciting leek me niet op mij van toepassing bij het dragen van de jurk en de petticoat.
Met ook deze bestellingen gedaan kon ik op de lijst mooi de nodige items afvinken. En het volgende was ook rap besteld, dijbeenboeien. Met een korte ketting ertussen. Om eerlijk te zijn ontging het nut van die boeien me. Was dat om me te verhinderden m’n benen te spreiden? Want waarom zou ik dat willen? Nou ja, omdat Anna verlangde dat ook dit item werd aangeschaft, dus ging ik daar maar in mee. De boeien garandeerden in elk geval een perfecte grip en dat ze niet meer konden wegglijden dankzij hun ergonomische vorm en siliconen noppen – in welke positie dan ook! Nou, ik zou later wel merken of hun verkoopbeloftes ook uitkwamen.
Ik keerde terug naar het lijstje om te zien wat er verder nog gekocht moest worden. Ah ja, een riem voor om mijn middel, die moest verhinderen dat ik de jurk uit kon trekken. Een lastige kon de make-up en accessoires voor in het haar wel eens worden. Kijkend naar het plaatje slaakte ik een zucht om wat ik zo zag: lipstick, nagellak, oogschaduw, mascara? Nou, daar moest ik nog maar eens mijn gedachten over laten gaan of ik dat ging doen. Hoewel, was het niet zo dat wie A zegt ook B moet zeggen? Hm. Maar ik was nog niet klaar met het lijstje. De aanschaf van hangslotjes, bedoeld om alles af te sluiten, was geen punt, net zomin als een doos om de sleuteltjes van die slotjes in op te bergen. En op een postagentschap langs te brengen voor verzending. Pfff. Want als ik eenmaal zover was, was er geen weg meer terug! Niet in de opgelegde beperkingen en ook niet in het vernederende om het pakje van meneer de postbezorger in ontvangst te moeten nemen. Iets waar ik maar niet aan moest denken nog. En ook ja, nog één item restte op het lijstje, nou ja, eigenlijk twee. Damesschoenen. En daarin moest ik op een of andere manier spikes op de zolen bevestigd zien te krijgen. Hm, eerst maar eens kijken naar schoenen.
Met een keuze die natuurlijk reuze was, leken mij instapschoenen het makkelijkst. Maar hoe zorgde ik ervoor dat ik die niet uit kon trekken? Nee, dat werd het niet. Ik kwam vervolgens uit bij bikerboots, handig met banden en gespen. Want met slotjes door de gaten van de riemen kon ik de banden dus niet meer voorbij de gespen krijgen. Alleen waren deze schoenen erg lomp, niet vrouwelijk. Dan wat ik kort erna tegenkwam en ja, me meteen geil maakten, waren plateau laarzen, eveneens omschreven als paaldans schoenen. Die waren me toch wow! De pest was alleen dat die hakken wel erg hoog waren. Maar hé, was ik niet al van plan me over te geven aan een absurd iets, een zelfbondage, er als vrouw bijlopen, dus waarom dan niet ook nog eens voor zoiets als deze schoenen gaan? En de deur uit hoefde ik niet. Ik scrolde naar beneden. Las: Plateauzool vooraan, naaldhak stiletto. Iets wat ik op het plaatje al gezien had, haha. Sluiting: Veter, rits. Handig om spikes erin te krijgen? Want daar zat ik nog mee.
En al helemaal toen ik op zoektocht ging. Wat ik ook tegenkwam onder fournituren en spikes, het waren losse dingen die je vast moest schroeven of klinken of lijmen. Niet echt handig om in de laarzen aan te moeten brengen. Uiteindelijk kwam ik uit bij spijker- of yoga matten. Die zou ik waarschijnlijk kunnen verknippen tot inlegzooltjes. Een poging waard leek me.
Dan restte de make-up, waarvoor ik naar de site van de Hema ging. Het werd een nagellak in de kleur superpower red. En ik was zo goochem er gelijk nagellak remover bij te bestellen. Toch aarzelde ik bij de kleur voor de lipstick. De keuze was reuze, ook in rood, maar pasten die kleuren bij elkaar? Het moest tenslotte niet clownesk worden, vond ik. Het werd classic red. En hierbij liet ik het, want wat en hoe moest ik in de weer met oogschaduw, mascara, eyeliner en foundation? Nee, daar ging ik maar niet mee kwasten, smeren of wat je er ook mee moest doen.
Twee weken later was ik zover. Vanmorgen vroeg had ik het pakketje met de sleuteltjes, alle gewikkeld in bubbeltjesfolie en met een stickertje erop waar het betreffende sleuteltje van was, ingeleverd bij de Bruna. En het had me verstandig geleken om het pakketje aangetekend te laten verzenden. Ik wilde zeker weten de sleutels in huis te krijgen om me te kunnen bevrijden van alles en niet om in het jurkje en met de plateaulaarzen aan en met alle beperkingen van riemen en boeien op pad te moeten voor een ijzerzaagje.
Bij thuiskomst lagen alle spullen op bed, het lijstje van Anna, de ‘gebruiksaanwijzing’ noemde ik het maar en papiertjes met hangslotjes. En daarop genoteerd welke slotje straks waarvoor was en wat vanzelfsprekend correspondeerde met de sleuteltjes in het pakketje, dat hopelijk al onderweg was. Oké dan. Ik kleedde me uit en ging de badkamer in om me te scheren. En niet alleen mijn gezicht, maar ook de oksels en het schaamhaar en gladgeschoren ballen. Lekker helemaal kaal daar en klaar voor de gordel dadelijk. Die ik na levering een keer had uitgeprobeerd, nieuwsgierig naar of het paste en of ik de werking ervan snapte, zoals het opbergen van mijn pik erin en het gebruik van de sloten. En ja, natuurlijk reuze benieuwd naar hoe het was om die gordel – en plug! – te voelen. Een ervaring die ik super vond. En oké, het was voor een uurtje geweest, dus hoe dat dadelijk zou zijn voor ongeveer een etmaal? Wat ook gold voor de plateau laarzen, die ik meerdere keren al aangetrokken had. De eerste keer om die beleving van ze aan te hebben te ervaren en haha, de eerste wankele schreden te lopen. Maar het was me steeds beter afgegaan en ja, ik kon me er redelijk in een vrouwelijk loopje op voort bewegen. Hoewel dat nog zonder de ‘spijkers’. Ik had de yoga mat verknipt tot inlegzooltjes en wel even geprobeerd of die samen met mijn voeten in de laarzen pasten. Wat gelukt was. Maar daar had ik het bij gelaten, want ik nog niet de behoefte gevoeld om met prikkers onder mijn voetzolen rond te paraderen.
Na het scheren nog heerlijk een bad met badolie genomen, me erna afgedroogd en in mijn blootje terug naar de slaapkamer te gaan en me klaar te maken voor het avontuur.
Als eerste deed ik, zoals door Anna aangegeven, de gordel om. Mijn pik in de daarvoor bestemde ‘tube’, de heupriem om de heupen en erna het meest spannende, het slot dichtklikken. Waarmee die niet meer zonder sleuteltje openging. Dan liet ik wat glijmiddel over de anaalballen lopen en smeerde er ook wat van rond mijn anus om vervolgens de ballen voorzichtig één voor één de sluitspier te laten passeren. Om tot slot de afdekplaat over dat deel van de gordel te leggen en die met het hangslotje eveneens definitief af te sluiten. En met beide ‘in het slot’ voelde ik toch een lichte spanning, want oef, dat werd pas de bevrijding ervan nadat de postrijder langs was geweest. Over dus ongeveer 26 uur. Of, als ik pech had, over 50 uur. Maar daar moest ik maar niet aan denken.
De dijbeenriemen waren aan de beurt. Waar ik zo mee klaar was, immers, omdoen, vastgespen en voor iedere boei een klein slotje door het gaatje voorbij de gesp dichtdoen, waardoor ik me ook niet meer van de boeien kon bevrijden. De ketting, die niet te lang of te kort mocht zijn, want moest de beweging beperken maar niet voorkomen, vergrendelde ik ook met een hangslot door die door twee schakels te halen.
De laarzen waren aan de beurt. Wat me zittend het handigst leek en daarom liep ik ermee in de hand naar de woonkamer, waar ik op de bank ging zitten en gelijk geconfronteerd werd met dat zoiets zeker niet echt prettig was met een plug in m’n reet. Ik wachtte een moment totdat het anaal iets plezieriger aanvoelde, om dan de worsteling aan te gaan met de laarzen. Want de inlegzooltjes mochten natuurlijk niet verschuiven, maar netjes onder mijn voetzolen blijven zitten. En hoewel de ‘spikes’ niet zo groot waren, prikten ze toch al onaangenaam in mijn zolen. Ik ritste de laarzen dicht, reeg de veters dicht, sloot de gespen om tot slot, net als bij de dijbeen boeien, een slotje door een gaatje van de bovenste riem van elke laars te halen, waarmee ook die – het werd spannender en spannender – niet meer uit konden. De weg terug van woonkamer naar slaapkamer viel me toch vies tegen, het was bepaald geen pretje om de ‘spikes’ in mijn zolen te voelen prikken. En gehinderd door de beperking van de ketting tussen de dijbeenboeien kon ik niet echt grote passen maken. Pfff, dat werd nog wat.
Weer bij het bed kwam het moment om me min of meer tot vrouw te transformeren. Allereerst trok ik de petticoat aan over de kuisheidsgordel. Grappig, schoot het door me heen, want dan blijf ik als vrouw maagd. Om meteen er achteraan te bedenken dat dat niet helemaal klopte, omdat ik al anaal genomen was. Ik trok de polka dot jurk over mijn hoofd en schouders aan. Misschien had ik ook een beha moeten aanschaffen, bedacht ik terwijl ik het resultaat in de hoge spiegel van de kledingkast bekeek. Hm, nou ja, het was niet anders. Wat wel nog restte voor over de jurk, was de riem die ik om mijn middel deed, met een slotje vastzette op de inmiddels bekende manier en onder de sjerp ‘verstopte’.
Het enige wat een beetje zielig achter was gebleven op het bed en wat nog moest gebeuren, was het ‘schilderwerk’, het aanbrengen van de nagellak en de lipstick. Voor die eerste liep ik onder enig gesteun vanwege de ‘voetmassage’ naar de woon-/eetkamer, waar ik aan de eettafel ging zitten voor het lakken van de nagels. Omdat de houten eettafelstoel helemaal niet meegeeft in tegenstelling tot de zachtere bank liet de plug duidelijk merken dat die aanwezig was. Waar was ik in hemelsnaam aan begonnen! Met een stuk keukenrol op de tafel draaide ik de nagellak open en startte met kwasten. Iets wat me met de nodige voorzichtigheid en aandacht best goed afging. Waarna ik de tijd nam om de lak te laten drogen en de laptop aanzette om te zoeken naar hoe je lippen het beste stift. Waarvoor ik algauw een videootje tegenkwam en daarbij gelijk tot de ontdekking kwam dat ik eigenlijk ook een lipliner had moeten aanschaffen, voor de contouren en het opvullen en daarna stiften. Hm. Nou, ik moest dus maar proberen om met de stift tot een bevredigend resultaat te komen. In de badkamer deed ik voor de spiegel m’n uiterste best en och, ik vond dat het er uiteindelijk best mee door kon. Alleen kwam ik tot het besef, mezelf in de spiegel bekijkend, dat het er wel bloot uitzag met alleen de lippen rood. Ja, ik had dus toch meer aan make-up spullen moeten kopen. En spullen voor in m’n haar? Daar had ik niet meer aan gedacht en daarbij, wat had ik in of met mijn korte haren moeten doen? En na een laatste, berustende blik in de spiegel was ik klaar met alles en werd het een wachten op de pakketbezorger. Waarvoor ik nog zo’n 24 uur geduld moest betrachten. Hoe kwam ik die tijd door? In normale doen ging ik altijd wel voor een uur of wat de deur uit, boodschappen doen, wandelen, de stad in. Wat ik dus kon doorstrepen voor vanmiddag en morgenochtend. Wat ik wel kon doen, voor in elk geval enige tijd, was de krant doorspitten van a tot z. Een bijkomend voordeel daarvan was dat ik niet hoefde te lopen en dus niet die kloten pinnen in mijn voetzolen voelde prikken, bedacht ik. Maar wat ik niet had gedacht, was dat na verloop van tijd de plug zich nadrukkelijk en irritant liet voelen. Dus opstaan en de woonkamer, de hal en de slaapkamer door strompelen en weer terug. Totdat het volgende gedoe zich aandiende, moeten plassen. Hoewel dat achteraf gezien meeviel. Want het was een kwestie van de zoom van de jurk en petticoat optillen, gaan zitten en de plas laten lopen die als vanzelf de weg vond door de tube en het plasgaatje daarin onderin. Dus dat ging prima. Het enige wat ik hoopte, was dat ik niet dat andere hoefde, voordat ik van de plug bevrijd was. Want dat leek me dan een gedoe worden. Misschien was het kwestie van niet te veel te eten. Nou was ik toch al niet van plan om te koken en het bij een paar boterhammen te houden. Geen gedoe en lekker makkelijk.
De avond probeerde ik door te komen met het kijken naar een film op Videoland, maar ik had de nodige moeite er de aandacht bij te houden. Want net als de hele tijd al bleef het een lastig iets om én de druk van de plug én die van de pinnen in de laarzen te negeren. Het maakte me al met al bekaf. En op zich zou ik dan blij geweest zijn om naar bed te gaan, me uitkleden en bloot of met alleen een T-shirtje als het koud was onder het dekbed kruipen. Maar in vol ornaat in deze vrouwenkleding en -schoeisel en al die beperkingen? Het leverde me in ieder geval een onrustige nacht op met weinig slaap en dat kwam niet alleen door wat ik aan en in en om had. Of eigenlijk wel, omdat ik enorm opzag tegen de gênante ontmoeting met de pakketbezorger. Wat zou ik opgelucht zijn als ik dat achter de rug had.
En ja, dat treffen viel me zwaar. Het begon al tegen de tijd dat ik hem verwachtte en zowat om de vijf minuten soms klappertandend van de spanning op de klok zat te kijken. En toen ik de auto beneden op straat hoorde, ik bijna begon te hyperventileren. En ik, wachtend achter de voordeur me in angstig gemoed me afvroeg wat ik hem moest zeggen, moest verklaren.
“Dag, ik heb een pakketje waarvoor ik een krabbeltje van u moet hebben.” Het leek alsof het voor hem de normaalste zaak van de wereld was om weer een keer iets bij een gek af te leveren. Met een trillende hand zette ik een krabbel op het scanapparaat, waarna ik het pakje kreeg en niet wist hoe snel ik de deur dicht kon krijgen. Dit was nooit, maar dan ook nooit weer. En een volgende keer als ik iets bestelde aan kleding of wat dan ook, dan deed ik mooi niet open en haalde later wel het pakket op bij een daar dan afgeleverd afhaalpunt. Want hem durfde ik in geen geval meer onder ogen komen. Zoals ik me ook voornam om me niet meer over te geven aan dit soort spelletjes.
Voor meer zelfbondage ideeën ga je naar: http://www.boundanna.com
Mijn prikkelende fantasieën 