Een museum en buttplugs

Weliswaar was de schoolvakantieperiode net voorbij, maar dat het op een 100% regendag zo stil was in het museum  had ik niet verwacht, eerder gedacht dat de mensen die toch nog vrij waren juist de voorkeur gaven aan een bezoek daaraan. Maar voorlopig deelde ik mijn komst met twee jongedames, die steeds in de nabijheid van elkaar de collecties aanschouwden en voor mij daarmee het idee gaven dat ze vriendinnen waren. Ik volgde ze niet, maar kwam ze natuurlijk wel geregeld tegen omdat we min of meer dezelfde route volgden. In de zaal waar de trans en queer vreugdes centraal stonden en die ik al rond was geweest zag ik, terug aan het begin, de ene bij het werk van drie sculpturen staan. Het waren forse buttplugs, die me hadden doen huiveren vanwege het enorme formaat.  De bijbehorende info had me verteld dat deze kunstenares de anaalplugs als het ware overstroomd had met vloeibaar glas, dat vervolgens bevroren leek te zijn. Ik herinnerde me dat ze die informatie geëindigd was met ‘Mensen willen het aanraken, eraan likken’. Ik nam aan dat ze met dat likken bedoelde vooraf en niet nadat die uit de anus waren gekomen.
Maar goed, die ene jongedame dus stond met de rug naar me toe, licht door de knieën gebogen en de voeten vaneen. De rechterarm iets gebogen en de hand daarvan rustte op de zijkant van het dijbeen. De andere hand leek me dat die op de hoogte van haar kruis was. Had ze me horen aankomen? In ieder geval draaide ze zich naar me toe. Ze  leek zich niet betrapt te voelen, glimlachte zelfs, wat ik als een open reactie beschouwde om de opmerking te durven plaatsen: “Het zijn bijzondere objecten die zij maakt, hè?”
Haar glimlach verbreedde zich. “Tja, dat kan je wel zeggen. Heb jij er wat mee?” Twinkelde er iets in haar ogen?
“Met deze weergave van kunst?”
Ze grinnikte. “Nee. Ik bedoelde met die objecten zelf.”
Kleurde ik? Want ik voelde m’n gezicht warm worden.
Ze grijnsde. Om brutaal eraan toe te voegen: “In het gebruik dus. Omdat je belangstelling hebt voor konten. Want ik zag je daarstraks wel, toen je om het beeld van die naakte vrouw liep en een foto van haar achterkant maakte. En het lijkt mij dus dat het enige interessante van een achterkant de billen zijn.”
Dat was iets wat ik niet kon ontkennen, alleen niet met haar deelde. En daarbij, hun konten, zowel die van haar als van haar vriendin, konden mij niet boeien. Naar mijn maatstaven waren die te klein, te smal, te weinig vlees. Billen moesten, als ik ze op mijn gezicht kreeg, kunnen ‘omlijsten’. Doch buttplugs? Nee, dat waren voorwerpen die niet aan mij besteed waren. Maar na haar toch wat ongepaste constatering vond ik dat ook ik met een onbetamelijke vraag kon komen. “En jij, of jullie?” knikte ik naar plugs. “Hebben jullie er wat mee?”
Ze grinnikte opnieuw. “Ik kan deze kunst wel waarderen, ja.” Waarmee ze mij in het ongewisse liet over het al dan niet gebruik ervan.
“Hoi,” klonk het en haar vriendin voegde zich bij ons. “Mis ik hier iets?”
“Hai. En nee hoor. Of toch wel ja,” lachte ze deze keer breeduit. “Deze meneer is namelijk geïnteresseerd in buttplugs.”
Ik deed mijn mond open om te protesteren, maar haar vriendin was mij in haar reactie voor.
“O?” En ze keek me nieuwsgierig aan. “Steek jij ze er ook wel eens in?”
“Eh nee,” stamelde ik, terwijl haar vriendin het uitproestte.
“O?” klonk ze opnieuw. “Nou, wij wel hoor, omdat het een super geil gevoel geeft, vooral als je ermee rondloopt. Alleen hebben we nog niet van zulke joekels,” knikte ze naar de drie in het uitgeharde glas tentoongestelde plugs. Waar, als ik de info daarstraks juist had geïnterpreteerd het vloeibare glas zo overheen was gegaan en die dingen dus daadwerkelijk dit formaat hadden. “En dat zal dan ook een dingetje zijn.”
“Eh,” klonk ik verbaasd, omdat ik haar bij dat laatste niet begreep.
“Voordat je sluitspier dat dikste deel van die witte of zwarte plug laat passeren,” zuchtte ze. “En van die gele,” wees ze, “zal die eerste bol nog wel gaan, maar dan?”
Nog verward door haar openheid drong het met een luttele vertraging tot me door dat haar vriendin zei: “Je kijkt er benauwd bij. Maar je moet het gewoon een keer proberen, met een kleine eerst en wie weet wat je voor een nieuwe sensatie ervaart.”
Ik voelde nou niet de behoefte dat te willen ervaren. En omdat het gesprekje een kant op ging dat voor mij ongemakkelijk werd, moest ik mijn aandacht maar eens verleggen naar het deel van de collectie dat ik nog niet gezien had. Wat ik hen dan ook aangaf.
Degene die zich bij ons had gevoegd, knikte. “Kom,” gaf ze haar vriendin dan aan, “ik wil je verderop wat gaafs laten zien.” Waarop zij zich al omdraaide en van haar en mij wegliep. Ook zij keerde zich om en met een knipoog en een “Misschien vind je nog inspiratie bij volgende objecten” liep ze met een lach de ander achterna.

Ik liep in de richting van de andere zaal, nog in verwarring door hun openheid. Geschokt ook? Ja, door de openheid van die ene meid, om zoiets intiems in het openbaar te vertellen aan een vreemde, aan mij. En anderzijds ook weer niet. Want als die twee het lekker vonden om iets in hun reet te douwen, prima. En dat ze daar geil van werden? Dat was iets wat ik kon begrijpen, omdat je opgewonden kan worden van dingen. En ik snapte dat als geen ander, omdat ik het soms fijn vond om in een luier rond te lopen en dan niet zo’n pull up luierbroekje, maar een echte, voor volwassene. Voor volwassen baby’s. Niet dat ik ‘adult baby’ gevoelens had en ook niet omdat ik last had van incontinentie, maar omdat ik dat soms, nou ja, opwindend vond. En dan vooral met een dikke luier, die bij het lopen een krakend geluid maakte. Zo’n luier dus en die ik omhad. Hier. In het museum. En zouden zij soms met buttplugs in naar het museum zijn gekomen? Een gedachte die me lichtelijk opwond en tegelijkertijd ontstemde, want ik was naar hier gekomen voor de kunstcollecties en niet voor voorwerpen in anussen. En al helemaal niet in die van mij. En wat me ook irriteerde, was dat ik me betrapt had gevoeld toen zij, die bij de buttplug-objecten stond, opmerkte dat ze mij een foto had zien maken van de achterkant van het beeld van de naakte vrouw. En ik haar mijn interesse voor billen liet zien, zo had ze gegokt. Wat klopte, ja. Want ik vind het heerlijk om een paar billen op mijn gezicht gedrukt te krijgen.
Omdat ik me niet langer op de kunst wist te concentreren, besloot ik om in het museumcafé iets te nuttigen. En daarin was ik niet de eerste. Ik was me er niet zozeer bewust van geweest, maar in het afgelopen uur  waren er toch  een flink aantal museumbezoekers binnen gekomen. En zo zat ik iets later aan een tafeltje, met voor me een kop koffie en twee rijkelijk belegde dikke bruine boterhammen. Om, na de eerste boterham met smaak naar binnen te hebben gewerkt, de beide jongedames het café binnen te zien komen. Ze hadden gelukkig alleen oog voor het buffet. Maar natuurlijk, nadat de keuze voor hun lunch gemaakt was en afgerekend, speurden ze de ruimte af naar een nog onbezet tafeltje, om dan mij te zien zitten en mijn richting uit te komen? Nee hè, het ging me toch niet gebeuren dat …
“Hai,” begroette de jongedame me die ik bij de plugobjecten had aangesproken. “Het is wat druk, mogen we bij jou aanschuiven?” Voor ik een reactie daarop kon geven, schoof haar vriendin al een stoel naar achteren. “Eh ja, be my guest,” klonk ik naar mijn idee niet erg overtuigend, wat ook kwam omdat ik me focuste op hoe ze op de stoelen plaatsnamen. Deden ze dat voorzichtig, omdat ze wellicht iets anaals in hadden? Maar omdat er geen ‘Oef’ of ander onverwacht geluid over hun lippen ontsnapte, nam ik aan dat dat niet het geval was.
“Ik ben Hanneke,” stelde de objectendame zich voor, “en dat is mijn vriendin Astrid.” Die me toeknikte. “En jij bent?”
“Henk.” Wat weliswaar kortaf klonk, maar dat niet mijn bedoeling was. Iets wat Hanneke niet opmerkte of stoorde, want ze vroeg me: “En, ben je al een beetje bekomen van de buttplugs?” Snel keek ik om me heen of iemand iets meekreeg of kon krijgen van wat er net werd gevraagd, maar ik zag niemand zich naar ons omkeren.
“Ja en nee,” haalde ik licht mijn schouders op. “Het heeft me wel de rest van mijn rondgang beziggehouden, moet ik toegeven. En dan niet zozeer de kunst van of met die buttplugs, maar meer eh …” en hierbij aarzelde ik even, “toen je vriendin zei dat jullie eh …”
“Dat wij die er wel eens in stoppen?” grinnikte Astrid.
Ik knikte.
“Dat doen we soms omdat ons dat een erg geil makend gevoel geeft.”
Nerveus schoof ik op de zitting van de stoel heen en weer en ik speurde nogmaals in de rondte, maar zag nog steeds niemand die zich naar ons omdraaide
“We zijn sowieso niet vies van toys, van speeltjes,” voegde Hanneke eraan toe. “Ze kunnen simpelweg een extra dimensie aan de seks geven.”
Even zag ik zo’n voorbindding met een dildo eraan voor me. En wie van de twee was dan de draagster? Ik gokte op Hanneke, omdat Astrid degene was geweest die bij de kunstobjecten gezucht had bij het idee dat die forse plugs de sluitspier moesten passeren
“En daarbij niet vies van spelletjes,” kwam Astrid nog met een aanvulling daarop en ze keek me daarbij met onverholen nieuwsgierigheid aan.
Verwachtte ze soms dat ik zou vragen naar een zoals? Maar ik hield het bij: “Dat zullen dan vast niet spelletjes zijn als scrabble of patchwork of zo.”
“Nee, dat niet,” lachte ze. “Die zijn ook leuk om te doen, maar in deze moet je eerder denken aan rollenspelen.”
Rollenspelen? Ik kende dat van sollicitatiegesprekken, als je de eerste rondes succesvol had doorlopen en er daarna gekeken werd of je de skills voor de job had in een rol die je moest spelen in dus een rollenspel. Maar ik kon niet zo gauw bedenken wat voor rollen zij in een spel speelden. Doktertje wellicht? Overspelige buurvrouw misschien?
“En wat wij nog zoeken in een roleplay is een man die we ons dienstmeisje willen laten zijn en waarin we op termijn nog verder willen gaan en haar tot onze sissy maid slut maken.”
Bij deze begrippen duizelde het me. Roleplay, oké, ja, dat was een rollenspel. De vertaling naar meid en slet kon ik ook wel maken. Maar bij het begrip sissy stokte het.
“Dus,” voegde ze eraan toe, “is dat iets voor jou misschien?”
Ik schudde mijn hoofd. “Moet je horen. Ik geloof dat ik er niet uitzie als een meid, dus ben ik zeker ook geen slet. En een sissy? Dat weet ik niet, want ik heb geen flauw idee wat dat is, maar in combinatie met meid en slet zal ik dat ook niet zijn, lijkt me. En dus is het antwoord nee, dat zal niets voor mij zijn.”
Hanneke had tijdens het onderonsje tussen Astrid en mij van haar soep zitten eten en nam de uitleg daarvan van haar over. “Een sissy meid is voor ons een man die door ons gekleed gaat worden in een dienstmeisjesoutfit en in die rol huishoudelijke taken gaat uitvoeren. En in de andere rol, als slet, zal hij als een echt meisje gekleed worden en vervolgens in opdracht van ons veel mannen hebben die haar zullen gebruiken, zowel oraal als anaal.”
“Nou, succes jullie met de zoektocht naar zo iemand,” schudde ik opnieuw met mijn hoofd, waarna ik boterham nummer 2 opnam en daar mijn tanden inzette. Want zo langzaamaan had ik mijn taks bereikt met verkleedpartijen, van man meid worden, poetsmeid en hoer zijn en in die hoedanigheid door vele mannen geneukt worden in mond en kont? En eerder de buttplugs.
Astrids aandacht was ondertussen ook uitgegaan naar haar lunch, een gezonde salade, terwijl Hanneke, klaar met de soep, op mijn opmerking reageerde.
“Waar houd jij je zoal mee bezig? Je heet dan wel Henk, maar een brave hendrik lijk je me ook weer niet. Want je hebt iets met billen, is het niet? Hoe zit dat met die interesse? En heb je nog andere geile of stoute interesses?”
Met mijn mond vol had ik enige bedenktijd of en in hoeverre ik daar antwoord op wilde geven. En oké, ik wilde haar, hen dan iets geven. Ik slikte mijn hap brood door. “Ja, ik heb iets met billen. Vrouwenbillen. Die ik graag op mijn gezicht krijg.”
“Facesitting,” veerde Astrid op. “Hmmm, lekker hoor. En dan lik je ook beide, kut en aars?”
“Ja.”
“Oké,” viste Hanneke verder. “En andere fetisjen als billen?”
“Nee,” loog ik.
“Fantasieën? Geen dienstmeisje willen zijn dus, maar andere rollen?”
Ik schudde mijn hoofd in een ontkenning.
“Hij houdt iets achter,” gaf Astrid haar vriendin te kennen.
“Zou je denken?”
“Ja. Ik denk dat het zo maar kan zijn dat hij zijn neus ook nog in andere dingen steekt. Oksels, gedragen slipjes. Of misschien draagt hij wel een kuisheidskooitje. Of …”
“Nee. Ik zit op een luier,” liet ik me ontsnappen. “Nu. Hier. En nee, ik ben niet incontinent.”
Deze keer was het Astrid die me verrast aanstaarde en Hanneke die opmerkte: “Omdat je dat lekker vindt? Want je lijkt me geen age player.”
“Nee, dat klopt. En ook geen volwassen baby. Ik draag die omdat ik het lekker vind, zoals jullie het lekker vinden om plugs in jullie achterste te stoppen.”
“En plas en poep je er dan ook in?” stopte Astrids vork halverwege haar bord en mond.
“Dat kan gebeuren als ik een hele dag op pad ben,” gaf ik toe.
“En dan blijf je er in rondlopen?” vroeg Hanneke zich af.
“Ja, er zit dan niets anders op hè?”
“Ohh, nu ook?” kwam Astrid weer. “Zal ik je verschonen? Ze hebben hier op het toilet vast wel zo’n verschoningskussen, of hoe heet zo’n ding.” Ze lag daarbij zowat in een deuk.
Ik vermoedde dat ze er ook nog toe in staat zou zijn. “Nee,” bromde ik, met rode vlekken in mijn hals en gelaat.
“Dat is ook een goeie voor een dienstmeid, een luier,” deed Hanneke van zich horen. “Hoeft ze tijdens haar huishoudelijke taken geen pauze te nemen voor een toiletbezoek. Handig hoor.”
“Moeten we hem alleen nog zover krijgen in een leuk dienstmeidoutfitje,” grinnikte Astrid.
“Weet je,” kwam Hanneke opnieuw, “als je in de buurt van Susteren bent, kom je gewoon eens bij ons langs, mocht je toch nieuwsgierig worden. Ik geef je ons emailadres even.”
Alleen, wat moet ik bij twee meiden die … “Maar jullie zijn toch lesbisch?”
“Wij zijn bi,” corrigeerde Hanneke me. “En so what, want als wij al iets met een man doen, dan gebruiken wij hem en hij niet ons.” Hoe, liet ze in het midden en ik vroeg er ook maar niet na.
Nadat ze me het emailadres had gegeven, lieten ze gelukkig de voorbije onderwerpen voor wat ze waren. Ze bleken namelijk naast museumliefhebbers eveneens wandelaars en kampeerders te zijn en hoewel ik dat laatste niet was, wisselden we wel die musea en ook natuurgebieden of wandelroutes uit die zeker een bezoek waard waren. En met de lunch achter de kiezen gingen we uit elkaar. Zij voor nog een rondje museum en ik ging retour naar mijn vakantieadres.

In mijn vakantiehuisje zocht ik op de laptop Susteren op. Ik vermoedde dat het in onze meest zuidelijke provincie lag, een vermoeden dat bleek te kloppen. In het smalste stukje Nederland, las ik. Met aan de ene kant het meest westelijke stuk Duitsland en aan de overkant van de Maas natuurlijk België. Een leuk, historisch plaatsje met wandel- en fietsroutes, dus zeker een keer een bezoekje waard. Maar dan ook aan de meiden? Want nadat ik na Susteren zocht naar sissy maids, uitte ik bij het zien van wat plaatjes een duidelijke hm en dat was geen hmm.
Maar wat te zeggen van de volgende ochtend, toen ik wakker werd met een enorme erectie. Uit een droom, waarin ik een dienstmeid was in een outfitje met zichtbaar eronder een luier. Dat maakte me zo geil, dat ik toch maar eens moet overwegen om …?