Niets in het vakantiehuisje

Een ongemakkelijk gevoel in zijn lijf, een onrust die voor hem niet grijpbaar of verklaarbaar was, maakte dat hij er even tussenuit wilde, in alle rust zich misschien hervinden en zeker de tijd nemen om te schrijven. Een tijdje al hield hem de gedachte bezig om iets te doen met dat waar een Facebook- en Instagramvriendin zich bezighield, namelijk een kinky lifestyle waarin leren en rubberen outfits, anaalspelletjes zowel met dildo’s als fisten, maar ook ageplay deel van uitmaakten. En dat was voor hem zo’n vreemde mix, waar hij wellicht in een verhaal een bevredigend antwoord op hoopte te krijgen.
Hij nam aan dat hij die rust zou kunnen vinden in een huisje in de natuur, ver weg van alles en iedereen. De speurtocht op het internet naar natuurhuisjes had hem dat laatste letterlijk opgeleverd. De eigenaar van het huisje had hem in zijn terreinwagen ernaartoe gereden, over een pad vol met kuilen en stenen en zelfs een stuk door een beekje waarvan het waterpeil in dit jaargetijde zo laag stond dat dat mogelijk was. Als hij de zes kilometer van het misschien tachtig zielen tellende dorpje naar het huisje heuvel op en af en het laatste driekwart gedeelte over dat pad had moeten lopen, was hij daar zeker tweeëneenhalf uur aan kwijt geweest.
Het uit natuurstenen en hout opgebouwde huis was wat het was. Het had een keukentje, een klein toilet, een woonruimte en een slaapkamer, waarin plek was voor een tweepersoonsbed, maar meer ook niet. Zijn rugzak en nog een tas moest hij in de woonkamer kwijt. En buiten onder een afdak was de opslagruimte voor het hout voor de houtkachel. De elektriciteit voor de koelkast, de tweepits kookplaat en de verlichting werd geleverd door de zonnepanelen op het dak, dat was dan wel weer een prima oplossing voor dit afgelegen huisje.

Nadat de eigenaar weer was verdwenen en hij de spullen aan levensonderhoud voor een week een plaats had gegeven, was hij een rondje gaan maken in de omgeving. Niet zo ver van zijn onderkomen vandaan kwam de beek uit in een klein meer, waar hij vanaf de veranda zicht op had. Aan de andere kant van het water ging de beek verder naar uiteindelijk het dal, zo had de verhuurder hem verteld. En voor de rest was er rondom bos. En o ja, de man had hem ook gezegd dat het bereik op de mobiele telefoon hooguit een keer een streepje gaf, maar meestal dus niets. De meegenomen laptop was dus eigenlijk alleen te gebruiken als typemachine. Een geluk was dat hij zich thuis had verdiept in ageplay en anale bedfun en het een en ander aan wetenswaardigheden op de computer had opgeslagen, zodat hij in elk geval over enige info beschikte.
Na een wel heel simpele maaltijd – KungFu nasi goreng uit blik – was hij aan het tafeltje op de veranda onder het schijnsel van een lamp aan het verhaal begonnen, totdat de duisternis rondom hem overviel met een beangstigde gedachte over een man die met een grote hakbijl tussen de bomen vandaan op hem af kwam stormen om hem af te slachten. Een belachelijk denkbeeld, maar dat er wel voor zorgde dat hij naar binnen ging, waarna hij checkte of alles aan ramen dicht en de deur op slot zat. Nadat hij die stomme gedachte van zich af had weten te schudden, ging hij weer naar buiten, want zonder enig licht waar dan ook was op deze plek de rijkdom van sterren aan het firmament een lust voor de ogen.
Toen het bedtijd werd, liet hij de deur open, waardoor hij de woonkamer kon zien en hij zich niet zo opgesloten voelde in de krappe slaapkamer. Toch kon hij later in bed de slaap maar moeilijk vatten, want bij ieder geluid dat hij hoorde of meende te horen vroeg hij zich af wie of wat dat veroorzaakt kon hebben.

De volgende ochtend werd hij wakker uit een droom, die hij zich slechts vaag nog herinnerde. In zijn beleving was het een vrouw, maar of ze gekleed of ongekleed was geweest en hoe ze eruit had gezien, daar had hij geen idee van. Wel dat ze met haar handen zijn pik en balzak in een stevige greep omklemde, waarna ze zijn ballen zo ver als mogelijk naar beneden trok en daarmee zijn penis tot een ongekende, kloppende stijfheid bracht. Een tandeloze mond zoog zich over zijn eikel en wat er vervolgens gebeurde bleef in het ongewisse omdat hij ontwaakte.
Heel even bleef hij nog liggen, om dan het bed uit te komen en in zijn blootje liep hij naar buiten. Omdat de temperatuur al behaaglijk was, ging hij met koffie en twee belegde broodjes in de stoel op de veranda zitten. Uit het bos klonken geluiden van vogels en op het grasveld tussen veranda en meertje meende hij mussen, koolmezen, een ekster en een roodborstje te herkennen. En over het water vloog een roofvogel naar de top van een boom verderop langs de oever. Wat een genot, om in zijn nakie van dit alles te kunnen h=genieten.
Met nog een mok koffie op tafel naast de laptop opende hij die om verder te gaan aan het verhaal, dat gisteren een moeizame start kende en waarvan pas een kwart pagina op het scherm stond. Bijna meteen slaakte hij een kreet, toen hij bemerkte dat er iets toegevoegd was. In cursief stond er: Ik zie je, ik ben er. Dus was er iemand binnen geweest. Terwijl hij sliep? En was het diegene die dan ook aan zijn pik en ballen had gezeten? Maar het kon niet anders dan dat hij dat gemerkt zou hebben. Toch? Of kon het zijn dat zijn laptop gehackt was en iemand op die manier … Nee, want hij had hier immers geen internet. Was hij vergeten de deur op slot te doen? Nee, want vanmorgen, toen hij de veranda op ging, had hij de deur van het slot moeten halen, zeker weten. Dus liep er iemand rond met een reservesleutel. Want dat was het enige wat hij als mogelijkheid zag. En was het voor de komende en volgende nachten dan de oplossing om de rugleuning van een stoel onder de deurklink te zetten? Vooralsnog ja, omdat hij geen trek had om er een halve dag aan te besteden in een heen en teruggaan naar de eigenaar om hem te vragen of hij iemand een tweede sleutel had gegeven of die misschien kwijt was geraakt. Het rare was overigens dat het korte tekstje in de tegenwoordige tijd stond. Alsof zij, of toch een hij, in de buurt was en hem gadesloeg? Hij liet zijn ogen langs de oevers van het meertje dwalen, maar kon daar niet iets verontrustend ontdekken. Zou hij wellicht de mazzel hebben dat zijn mobieltje een streepje bereik had, zodat hij even kon bellen? Binnen haalde hij de telefoon uit de tas, maar zag meteen al dat er niet één streepje ingekleurd stond en dus dat bellen niet zou gaan. Dan zag hij bij het icoontje van Messenger een 1’tje staan. Er was een berichtje binnen gekomen? Gisteren, in het dorp nog, waar wel bereik was geweest? Hij opende Messenger en zag als naam Niets, met in het cirkeltje ernaast geen foto, maar een nietszeggende grijze leegte. Het berichtje luidde: Ik kom, onverwachts. De tijd ernaast: 06.54. Dat was vanmorgen geweest, vlak voordat hij wakker was geworden. Wat was dit, verdomme! Hij had geen idee, maar wat het ook kon zijn, het zat hem bepaald niet lekker. Want was wat op zijn telefoon stond een dreigement? Hij schoot in zijn slip, spijkerbroek, T-shirt, trok zijn sneakers aan, haalde de laptop binnen, ging de veranda op en sloot de deur. Was er iemand te zien? Nee. Toch spiedde hij constant om zich heen toen hij snel in de richting van het meertje liep en langs de oever ging, op zoek naar een plek om zich te verstoppen en zo het huis in de gaten houden en daarmee zien wie hem lastigviel. Het waarom kwam daarna. Maar al wat hij zag waren de mussen en mezen die op de veranda de achtergebleven broodkruimels kwamen oppikken. En de dag ging verder voorbij zonder noemenswaardige gebeurtenissen.

In de avond voelde hij zich toch gespannen worden en vlak voor het slapen gaan controleerde hij de laptop en de telefoon op eventuele toevoegingen of berichtjes, maar niets van dat alles. En zelfs de nacht bracht geen rare dromen. En na nog maar weer eens een check op de beide apparaten, die beide opnieuw geen rare dingen lieten zien, begon hij enigszins gerustgesteld aan de nieuwe dag. Toch ging hij niet in zijn blootje buiten op de veranda, maar in een korte broek en T-shirt.
Hij las de aantekeningen die hij thuis op de laptop had gezet nog eens door, omdat hij in het verhaal vastliep en input nodig had.
Wat is kink? Dat is als men dingen doet die door veel mensen als buitensporig, eng of vreemd worden gevonden, heeft dit de definitie ”kinky”.
Een fetisj: In het dagelijks leven staat een fetisj (in het Engels als fetish geschreven) bekend als een geliefd voorwerp. In de wereld van kinky is dit een lichaamsdeel of voorwerp waar iemand opgewonden van raakt. Denk aan hoge hakken, voeten, latex, piercings of tatoeages.
Bondage: Hierbij word jijzelf of je partner vastgebonden. Dit om de bewegingsruimte te beperken. Dit kunnen alleen de polsen zijn maar ook andere lichaamsdelen. Ook bestaan er dingen als bewegingsbeperkende kleding. Bondage kan een gevoel geven van macht en hierdoor opwindend zijn.
Hij herlas een stukje tekst in zijn verhaal, waarin zijn personage Karin een luier om kreeg en ze vervolgens op een bondagetafel werd vastgelegd. Kinky was het zeker, maar hoe verder? Misschien moest iets aan de locatie gebeuren. Dat het zich afspeelde in een BDSM dungeon, Daarmee kon hij ongetwijfeld een sfeer creëren die iets ongemakkelijks en spannends in zich had. En wellicht bevond die ruimte zich in de gewelven van een kasteel of burcht. Het was een idee waar hij mee verder kon.
De gebeurtenissen van gisteren verdwenen uit zijn gedachten, mede ook omdat er zich niets voordeed dat verontrustend was. Waarmee de dag met een goed gevoel afgesloten werd toen hij het bed opzocht. In de woonkamer speelde de wassende maan met haar schijnsel een licht en schaduwspel. Hij lag te soezen, wachtend op de slaap, toen vanuit de schaduw een vrouw verscheen. Hij schrok overeind, gilde. “Schrik niet,” sprak zij. “Ik ben Niets en ik ben er niet.” En terwijl hij een keer met zijn ogen knipperde, was ze er niet meer. Hij schoot het bed uit om haar te pakken, uit te horen, te … Verward keek hij de kamer rond, want ze was er niet meer, ze was verdwenen in eh, het niets? Want de deur was dicht en terwijl hij die controleerde, kon hij alleen maar constateren dat die op slot zat. Net als dat de ramen gesloten waren. Was ze door de muur heen verdwenen? Werd hij soms gek? Maakte de stilte van de omgeving en het ontbreken van mensen, van aanspraak, dat hij ging hallucineren? Maar hij had haar gezien en zelfs gehoord toch? En wat was die geur? De geur van rubber? Had ze iets daarvan aangehad? Het bedwelmde hem en liet hem zijn bewustzijn verliezen.

***

Friemelden er handen aan zijn lichaam? Nog niet bij zinnen liet hij die begaan, wat ze ook aan het doen waren. Hij was weggeweest, bewusteloos geraakt. Hoe kon hij ‘out’ zijn gegaan? Kon degene van die handen hem dat vertellen? Hij opende zijn ogen en probeerde overeind te komen. Dat eerste ging, het tweede lukte niet. Ja, zijn hoofd kon hij iets optillen. Nog steeds niet helemaal helder drong het tot hem door dat hij a. niet in zijn natuurhuisje was, b. dat hij met boeien vastlag op een tafel en c. dat hij niet meer naakt was, maar iets van hemd aanhad, dat een vrouw tussen zijn benen met een haakjes en oogjes de sluiting sloot rond een luier! “Wat is dit?” riep hij verontrust uit, terwijl hij aan de boeien rukte, die hem geen ruimte gaven om van de tafel of van haar weg te komen. “Dit is een bodystocking,” gaf ze hem als uitleg. “Nee,” kreet hij, “wat is dit.” En hij rukte opnieuw aan de boeien. “Waar ben ik, wie ben jij.”
De sluiting van de bodystocking zat dicht en ze kwam naast hem staan. “Je bent in een andere dimensie. In mijn dimensie.” Wat stond dat mens voor onzin uit te kramen. “En je hebt mij al in je huisje gezien, ik ben Niets.”
Even was hij terug in eh, de tijd, in het huisje. Waar hij meende dat hij een vrouw gezien had. Haar?
“En jij bent nu in een niet-zijn en een schim van jezelf.”
Wartaal. Hij was bij een gek beland.
“Ik besef dat het je nu moeilijk en vreemd in de oren klinkt, maar ik ga het je verduidelijken. Ikzelf bijvoorbeeld leef al lang in het niet-zijn.” Hij kon alleen maar in verbijstering naar haar opzien. “Weet je nog dat er op je laptop stond ‘Ik zie je, ik ben er’?” Als vanzelf knikte hij. Ja, dat herinnerde hij zich nog. “En op je mobieltje, ‘Ik kom, onverwachts’?”
“Ja, ook dat weet ik nog, maar wat wil je me daarmee zeggen?”
“Dat ik die dingen kon doen, omdat ik dus in de andere dimensie leef. Waardoor ik ook bij je in het huisje kon komen.”
“Hoe …”
“Door de wand. Die voor mij geen barrière vormt.”
Ineens wist hij het. Hij lag in bed en hij droomde deze onzin.
“En omdat ik je verhaal op je laptop heb gelezen en dat mij uitermate boeide, besloot ik je in mijn wereld binnen te halen, zodat we samen een vervolg aan je verhaal kunnen maken en dat later aan een uitgever aanbieden.” Ze glimlachte, toen ze vervolgde: “En daarom heb je nu een luier om en lig je vast op deze bondagetafel. Om jou in te laten voelen hoe de beleving van kink en ageplay daadwerkelijk is, wat uiteindelijk het verhaal ten goede zal komen.”
Compleet gestoord, ging het nogmaals door zijn gedachten. “En wanneer maak je me los en laat je me gaan?”
“Je kan niet gaan, omdat je in deze dimensie zit. Wat betekent dat wij elkaar kunnen voelen, bevoelen en beleven zoals dat ook zo in je vorige wereld was, maar daarnaar teruggaan gaat niet meer omdat je dus, zoals ik net al aangaf, nu in een niet-zijn bent.”
Wanhopig lag hij vast in deze waanzin.
“Morgenochtend zie je me weer en dan pas maak ik je los. En je behoefte kan je gewoon kwijt in je luier, hè?” Waarna ze het licht dempte en de ruimte uit liep.

***

Op de ochtend dat de huurperiode voorbij was, stopte de eigenaar in de terreinwagen bij zijn huisje om zoals afgesproken de huurder weer naar de bewoonde wereld te brengen.
Tot zijn verbazing stak de sleutel in het slot van de deur en zijn verbazing nam toe toen hij binnen constateerde dat de bagage van zijn huurder weg was. Verdorie, had de man hem niet kunnen berichten? Dat zou hem de rit hiernaartoe bespaard hebben. Maar goed, het was niet anders. Wel moest hij toegeven dat het huisje keurig en schoon achtergelaten was. Hij pakte het in de sloop gestopte beddengoed en de vuilniszak op en bracht die naar de wagen.
Eenmaal weer terug thuis besloot hij de beste man toch nog even een berichtje te sturen over het waarom van zijn vertrek. Maar het account bleek opgeheven en ook het aan hem bekende mobiele nummer bestond niet meer. Waarmee het voor hem ophield.

***

Er waren een twintigtal mensen naar de bibliotheek gekomen voor zijn lezing over z’n boek ‘Niets is belangrijk voor me’ in ongeveer de verhouding van 60% vrouwen en 40% mannen.
Hij las de flaptekst op de achterkant van het boek voor zodat de toehoorders, voor zover ze het al niet wisten, een beeld hadden van de inhoud. En uit het boek zelf enkele passages die ook een indruk van de stof gaven. Waarna hij geduldig vragen beantwoordde. Bijvoorbeeld of hij zelf die ervaringen had beleefd met kink en ageplay. “Nee, dat heb ik in mijn eigen leven niet ervaren, maar ik heb het gaandeweg door het schrijven wel als zodanig beleefd.”
“Waarom de titel ‘Niets is belangrijk voor me’?
Hij glimlachte. “Omdat Niets belangrijk voor me was en nog steeds is.”
“Gelooft u in een andere wereld naast deze?”
“Ja,” was zijn simpele antwoord.
Na ongeveer een twintig minuten werd hij bedankt door de gastvrouw, waarna hij naar het toilet ging en daar door de wand en buitenmuur heen op het parkeerterrein uitkwam en hij blij was weer in hun dimensie te verdwijnen.