Brussels red light anders gezien

Hij zit ontspannen in een stoel op het balkon in de late middagzon. Op straat is er nauwelijks tot geen verkeer en op dit moment hoort hij slechts mensen over het trottoir naderen. Zij zijn nog niet zichtbaar door de hoge coniferenhaag van de benedenburen. Om hen te zien moet hij daarom even geduld hebben tot ze aan het brede hek naar de tuin zijn. De eerste die zichtbaar wordt, is een jongen. Met een paar meter ertussen volgen, naar hij aanneemt, zijn broertje en de vader. Met een nog grotere tussenruimte komt als laatste de moeder in beeld. Het jongste kind komt terug, opnieuw in beeld. Zij lacht, blij dat hij haar gezelschap houdt.
Hij snapt niet hoe koppels – en bij dit jonge stel ook nog eens met twee knullen -, dag in dag uit gelukkig kunnen samenleven. Hij heeft dat nooit gekund. Niet dat hij ooit twee jongens heeft gehad, zelfs niet eentje en ook geen meid of meiden. Wel drie vrouwen, na elkaar en met de nodige jaren ertussen en met wie hij ooit een wijle heeft samengeleefd. Nee, voor hem hoeft dat niet meer. En mocht de behoefte er zijn om te seksen, dan zijn er de hoeren. Die hij het liefst opzoekt in de hoerenbuurten, omdat de sfeer van de rosse buurten hem aanspreekt, boven die van een bordeel en al helemaal boven die van een thuiswerkplek. Het bezoek aan hen geeft ook geen gedoe, het is neuken, klaarkomen en wegwezen. Hoewel. Na vorige week is hij daar even van genezen. Of kan het net zo goed zijn dat hij misschien wel verlangt naar het extremere? Dat is iets wat nog moet bezinken.

Vorige week was hij in Brussel voor een tour langs drie musea, die het aandurfden om uit te pakken met het werk van enkele vrouwelijke pioniers in de moderne kunst. Aansluitend op die enkele dagen van cultureel genieten maakte hij gelijk van de gelegenheid gebruik voor dat andere, de invulling geven aan het vleselijke genot. En zo slenterde hij op die laatste avond in Brussel langs de ramen in de rosse buurt. Die zich uitstrekt over een viertal straten, waarvan de bekendste de Aarschotstraat. In de andere straten bieden de vrouwen achter de ramen op de benedenverdiepingen van woonhuizen hun diensten aan. Het bevreemdde hem elke keer weer, want het kon toch geen pretje zijn voor de bewoners van de woningen erboven om deze benedenburen te hebben. Want ongetwijfeld was er soms gedoe op straat. De aanloop tot midden in de nacht van kijkers, bezoekers, overlast gevende jongeren of dronken lui. Maar deze avond waren er gelukkig slechts de nieuwsgierigen en de lopers. Eigenlijk behoorde hij tot alle twee de categorieën. Omdat hij meestal eerst een rondje door een hoerenbuurt maakte om te zien wie er achter de ramen zaten of stonden en hoe. Want degenen die bijvoorbeeld verveeld op hun mobieltje zaten te turen of anderszins de aandacht niet op straat richtten, vielen sowieso af. En als er te veel ramen toe waren, dus die waarvan de rode gordijnen dicht zaten, wilde hij nog wel eens een rondje doen.
Hij was bijna aan het einde van zijn rondgang en het was hem tegengevallen in de bezetting. Vele ramen waren onbezet. Hij kon zich wel redenen bedenken van het waarom. De voorbije corona periodes zullen er zeker debet aan geweest zijn. Daarop de steeds verder oplopende kosten van het levensonderhoud, veroorzaakt door de bekende issues: stikstof, milieu en de oorlog in de Ukraine. Dus zullen er zeker meiden zijn die voor thuiswerken hadden gekozen. Hoefden ze geen kamerhuur af te dragen of belasting te betalen. Maar goed, achter de ramen die wel bezet waren, konden er een aantal vrouwen best mee door in zijn ogen en enkele van hen wisten verleidelijk naar de passanten te lonken. Hij glimlachte even bij zichzelf toen dat woord in hem opkwam en meteen had hij het deuntje in zijn hoofd.  Zij kon het lonken niet laten, zij lonkte naar iedere man. Dat liep veel te veel in de gaten en ohohohoh, daar kwam narigheid van. Ja, goh, Wim Sonneveld en in de vertolking van het typetje Nikkelen Nelis.
Zijn blik ging naar één van de laatste ramen en hij hield zijn pas in om wat hij zag. Zij stond voorovergebogen om of iets te pakken of weg te leggen en ze vestigde daarmee onbewust de aandacht op haar billen, waartussen de string bijna volledig verdween. Het was ook duidelijk voor hem dat ze uit Afrika vandaan kwam. Ghana? Nigeria? Maar de voornaamste reden en zelfs dat hij ervoor stopte, was het kleed dat ze over haar stoel had gedrapeerd. Het was de rugleuning grote afbeelding van Hello Kitty. En dat plaatje, tegen de achtergrond van de wijk, van dit gebied, ontroerde hem. Ging hij bij haar naar binnen? Hij aarzelde. Waarbij het niet om haar kleur was. Misschien wel om de afkomst. Want soa’s en Afrika, werd daar niet altijd voor gewaarschuwd? En wat het was dat hij toch in het halletje stond? Met rechts de deur van een collega, die toe was. Maar die van haar stond open. “Dag, jij bent Kitty?”
Ze keek op, kwam overeind en keek hem met opgetrokken wenkbrauwen aan. “Nee. En ik ken ook geen Kitty.”
“Je zit anders geregeld tegen haar aan,” gebaarde hij met een lach naar de stoel.
“Ah. Wat wil je? Een vluggertje is vanaf dertig euro.”
Het was hem bekend dat de prijzen verschilden. In de Aarschotstraat, waar de meiden jonger waren en veelal uit het Oostblok vandaan kwamen, lagen de prijzen hoger dan in de straten er omheen, waar veelal de wat oudere vrouwen en die uit Afrika vandaan werkten.
“En zonder condoom doe ik niet. Anaal kan wel, maar daar vraag ik honderd euro voor.”
“Ja, ik weet het eigenlijk niet,” haalde hij zijn schouders op. “Het kwam door de afbeelding van Kitty dat ik hier sta en …”
“Ze geeft me soms troost,” verraste ze hem met die onverwachte reactie van haar. “Want je hebt geen idee wat wij op een avond moeten aanhoren en waarvoor we worden uitgemaakt en ik al helemaal met mijn kleurtje. Het is soms zo beledigend en vernederend,” klonk ze feller. En ze priemde een vinger zijn richting uit. “Ben jij ooit vernederd? Weet je wat dat is, wat dat met je doet?”
“Nee,” stamelde hij ietwat geschrokken van die uitbarsting van haar.
“Als je wilt, als je het lef hebt, laat ik het je voelen, merken. Ja?”
“Ehh.”
“En weet je, dan vraag ik je er geeneens geld voor. Of misschien juist wel,” herstelde ze zich. “Om je ook daarmee te vernederen, dat je moet betalen om vernederd te worden.”
“Wat moet ik dan doen, of wat ga jij met me doen?”
“Ah, kom maar.”
Ze passeerde hem, sloot de deur, kwam weer aan hem voorbij en ze ging hem voor door het licht transparante gordijn dat de er achter liggende kamer afschermde. De afwerkplek. Een tweepersoonsbed, met een rode skai hoes om het matras. Hij vroeg zich af of ze het gordijn voor het raam niet had moeten sluiten? Of werd dit het vernederende? Dat hij haar, te zien voor de passanten op de straat, moest neuken? Maar ze liep om het bed heen en opende een gordijn daarachter. Voor zijn ogen werd daarmee voor ongetwijfeld de liefhebber van de meer kinky seksbeleving een Andreaskruis zichtbaar, met er voor een stoeltje met een V-vormige zitting. Aan haken aan de muur zag hij zo gauw een paar zweepjes en op een plank erboven een zwart leren masker en nog wat spulletjes, maar zijn aandacht was al naar haar gegaan.
“Ik weet niet of ik dit wil. Ik ben niet zo van de pijn en dat soort dingen.”
“Wees maar niet bang, want dat gaat ook niet gebeuren. Maar kleed je uit of hoepel anders op.”
Even stond hij in dubio. Ging hij misschien inderdaad weg als zijnde de meest verstandige optie? Of liet hij zijn nieuwsgierigheid winnen? Het antwoord was dat zijn kleding in de hoek van die ruimte lag, op zijn onderbroek na die hij moest aanhouden en hij zich leren pols- en enkelboeien om liet doen, waarna ze hem op het stoeltje met de V-zitting liet zitten en hem daaraan vastzette. Ze trok ter hoogte van zijn knieën haar string uit en na haar “Open je mond!” propte ze die daarin. “En denk erom dat die erin blijft!” Ze bleef voor hem staan en trok met de vingers haar vlezige schaamlippen vaneen, waarmee hij vol zicht had op haar geopende kut. “Hier gaan strakjes vast nog wel de nodige condoompikken in en wat er met die rubbers daarna gebeurt, merk je nog wel.” Om zich vervolgens om te draaien en de andere kamer in te lopen en het gordijn te sluiten.
Was ging er in hemelsnaam straks gebeuren? Wat was ze met die condooms van plan? Het enige wat hij kon doen, was in bange afwachting op het stoeltje gebonden zitten met haar slip in z’n mond. Hij zat nog niet eens zolang, of hij hoorde een mannenstem zeggen: “Je veux te baiser.” Zijn kennis van de Franse taal was niet van dien aard dat hij er een vertaling aan kon geven, maar hij vermoedde wel wat de man wilde. En ja, kort erna lagen beiden op het bed in haar afwerkplek te neuken en was hij gedwongen om dat aan te horen. Zij was of heel goed of een door de wol geverfde prof, want hij begreep al gauw dat een vluggertje ook heel vlug bij haar was.
De klant was nog maar net de deur uit, of ze kwam de kinky ruimte binnen, een afgerolde en sperma gevulde condoom tussen duim en wijsvinger geklemd. Met een sardonische grijns rond de bijgewerkte, felrood gestifte lippen kwam ze naast hem staan en hij voelde hoe haar vrije hand achter zijn rug aan de boord van zijn slip trok. Om vervolgens het condoom erin te laten glijden! Zo tussen zijn bilspleet! Waarna ze hem met een “Tot straks met een nieuwe” opnieuw achterliet. Was het condoom dichtgeknoopt geweest? Hij haalde haar entrée zich voor de geest. Had het kapotje de volle lengte van een normale pik in erectie gehad? Ja, ‘zag’ hij dan. Om zich vervolgens benauwd af te vragen hoe ze die er bij hem ingestopt had. Met de ‘ingang’ naar beneden? Voelde hij zelfs het sperma van die vent al tussen zijn billen? Of was dat verbeelding?
Hij raakte het besef van tijd kwijt, maar leerde wel in de periode dat hij op het stoeltje zat op hoeveel verschillende manieren mannen klaarkwamen. Zuchtend, kreunend, vloekend, of hardop het hoogtepunt aankondigen. En iedere keer weer erna kwam zij met het resultaat verpakt in een rubber hij hem de ruimte binnen. Met, in tegenstelling tot de eerste keer, een uitleg erbij waardoor het zaadvocht erin was gekomen. Zoals: “Deze is van een pijpbeurt.” Of: “Hem heb ik eerst gepijpt en daarna heeft hij hem er bij me ingeramd.” En: “Deze man was lief voor me en hem heb ik wat extra verwend.” De ergste was: “Deze was anaal bij me erin. Wat je nog een beetje kan zien. Wil je ook even ruiken?” hield ze het hem onder de neus. En alle keren gingen de condooms van achter zijn slip in. Zeven in totaal.
De laatste keer kwam ze binnen met een doorzichtig pedaalemmerzakje. Ze hield het voor zijn ogen omhoog. Hij kon het niet zo gauw tellen, maar er zaten in elk geval meer dan zeven condooms in. En ook die waren open. “M’n buurvrouw is wit, dat kan je zeker wel zien aan de hoeveelheid, hè? Het is haar gulle gift voor jou.” Ze trok deze keer de voorkant van zijn slip open en schudde de inhoud van het zakje naar binnen.
Ze bukte zich om de boeien van zijn enkels los te maken, welke ze aan de ogen van de poten van het stoeltje liet hangen. De polsboeien werden van de zitting losgemaakt, maar deze liet ze om zijn polsen zitten. “Ga staan.” Ze trok het stoeltje bij het kruis opzij. “En ga er met je rug tegenaan staan,” gebaarde ze, waarna ze de polsboeien vasthaakte aan de diagonaal oplopende delen ervan. “Zo, eens voelen of het achter de stof van je slip een beetje glad is.” Haar ene hand wreef over de voorkant van zijn onderbroek, de andere over de achterkant. Ze had het ook kunnen zien, want er tekenden zich best vochtige plekken op de stof af. “En, was het vernederend genoeg geweest voor je? Of zal ik naar het toilet gaan, waarna je mijn kut en kont mag schoonlikken. Hm?” Met nog steeds haar slip in de mond schudde hij vertwijfeld zijn hoofd heen en weer. “Je weet niet wat je mist, maar goed. Dan maak ik je nu los, kan je je aankleden en verdwijnen. Oprotten.”
Waar hij nog verwacht had, of althans op gehoopt om zijn slip met inhoud uit te mogen doen, bleek dat dat niet bij haar opkwam. Met zijn spijkerbroek erover heen moest hij haar raam verlaten. De string bleef achter in het achtervertrek.

Nu, hier op zijn balkon, haalt hij zich nog steeds moeiteloos voor de geest hoe vies, gebruikt en vernedert hij zich gevoeld had. Dat zijn slip, op weg naar het hotel, alle viezigheid binnen boord wist te houden, verbaast hem nog. En het moment dat hij in de badkamer van het hotel zijn slip uittrok en … Gatver, de rillingen lopen nog over zijn rug. Dat het terugdenken aan dat moment en die avond zijn pik doet verstijven verrast hem. Zal het dan toch zo zijn dat hij in de toekomst, als hij weer behoefte heeft om invulling te geven aan zijn geilheid, het in een extremer setting moet zoeken? Misschien moet hij eens op het internet surfen naar wat er zoal mogelijk is aan eh, perversiteiten.