’s Avonds laat zie ik dat PostNL het pakket met de plug heeft ontvangen en dat ze die morgen tussen 10.30 en 13.00 uur bezorgen. Nou, ik ben benieuwd, maar niet heus. Hoe groot of fors is dat ding eigenlijk? Want ik besef dat ik daar niet eens naar gekeken heb. Ik open daarom de site van Pabo nog eens en zoek de door mij bestelde plug op en ik scroll naar beneden om de specificaties te bekijken. En schrik. De lengte ervan is 13.50 centimeter en daaronder lees ik dat de invoerdiepte, een begrip waar ik nooit eerder van gehoord heb, 10.00 centimeter is.
Uit mijn bureaulade vandaan pak ik de liniaal en ik leg een vinger bij de tien en eerlijk gezegd is het een lengte die me meevalt. Of de maximale diameter van 4.00 centimeter te doen is, ik heb daar geen idee van en ik weet er ook geen inschatting van te maken. Is dat fors? Voor een eerste kennismaking van mijn kringspier met die dikte zal dat stellig het geval zijn, vermoed ik.
De nacht laat me in mijn dromen dwergen passeren met enorme fallussen, waarmee zij mij berijden. Het resultaat is dat ik badend in het zweet wakker wordt en wat mij betreft PostNL aan mijn deur voorbij mag gaan. Waarom heb ik eergisteren in hemelsnaam Lieke gebeld dat ik me door haar wil laten transformeren in een meisje of vrouw? En waarom kan dat dan niet beperkt blijven tot een verkleedpartij en een beetje make-up?
Het is bijna half twaalf als ik de wagen van de bezorger hoor stoppen. Een moment later gaat de bel en staat hij met het pakket voor de deur. Een best wel grote doos nog, vind ik. Als ik die op de eetbar heb neergezet, snijd ik met een aardappelschilmesje voorzichtig de tape door en klap ik, toch nieuwsgierig nu, het deksel op. In de doos zit nog een doos, waar vanachter het doorzichtige plastic ‘venster’ de plug me in een uitgestanst wit omhulsel me ligt uit te dagen. Los in de omdoos zie ik nog een tubetje liggen en als ik die oppak, zie ik dat het een glijmiddel is. Oké, want daaraan had ik niet gedacht en hopelijk zal dat het inbrengen vergemakkelijken.
Dan haal ik de plug uit de verpakking en ik zet het ding voor me op het blad van de bar neer. Zal de platte voet ervan voldoende breed zijn om ervoor te zorgen dat de plug niet in mijn butt schiet, vraag ik me ineens bezorgd af. Voor mijn geestesoog zie ik me al bij de eerste hulp zitten. Pfff. Maar vooralsnog heb ik een andere zorg, namelijk of ik dat ding er bij me in krijg.
En in de badkamer moet ik maar eens kijken of me dat gaat lukken. Desnoods na de nodige pogingen, omdat Lieke wil dat ik zondag dat ding al in heb als ik bij haar aankom.
Ik laat een beetje glijmiddel boven op de plug lopen, waarna ik staande voor de wasbak het ‘speeltje’ in positie breng. De sluitspier opent zich voor de top van de buttplug en laat die passeren, maar daarna is het ‘stop!’. Ik probeer het voorovergebogen, ik lever gehurkt een inspanning. Maar het dikke deel van de plug voelt te pijnlijk aan om aan de kringspier voorbij te komen.
Ik onderneem nog een laatste poging door dat verdomde klotending op een barkruk neer te zetten. Want nu kan ik, terwijl de top zich alweer naar binnendringt, met mijn handen mijn billen spreiden. Voorzichtig beweeg ik langs de plug op en neer, waarbij ik steeds een stukje dieper zak. Nog steeds is het een oef-gevoel, dat me doet kreunen ook. Dan, met een laatste wanhopige poging laat ik me min of meer vallend zakken en met een kreet gaat het dikste deel aan de spier voorbij. De plug zit erin! Met mijn ogen dicht laat ik de pijn wegebben, om dan tot mijn verbazing vast te stellen dat die plaats maakt voor een niet onplezierig gevoel en zelfs bij het lopen door de woonkamer en keuken blijft het een ja, aangename sensatie. Nou, dat valt me achteraf alleszins mee. Als dat morgenavond bij het harsen ook het geval is?
Iets voor het tijdstip waarop ik in waxsalon verwacht wordt, stap ik daarbinnen en ik word welkom geheten door de waxvrouw, die ik in mijn gedachten zo noem. Maar die mij met een warme stem begroet: “Dag, ik ben Sandra.” Ze oogt slank, sportief en ze heeft het blonde haar in een staartje. “Ga lekker zitten,” wijst ze naar een fauteuiltje “en wil je wat drinken? Een kopje koffie, thee of wat fris?”
“Als je hebt, lust ik wel een colaatje.” Ik zet me neer op de punt van de zitting, ben nerveus om wat er staat te gebeuren en waarvan ik geen idee heb hoe dat in z’n werk gaat en of dat pijnlijk is. Misschien werkt haar leuke figuurtje strakjes als een afleidende factor.
“Je bent niet bekend met het waxen?” neemt ze tegenover me plaats. “Nee,” is mijn korte antwoord. Ze knikt. “Ik leg je even uit wat ik dadelijk ga doen. Met een spatel breng ik de wax aan en het waxen doe ik steeds in kleine stukjes, zodat het minder pijn doet.” Daar was ik al bang voor, want een haar uittrekken voel je en dat zal bij de haren op mijn benen niet anders zijn, met dat verschil dat er daar een heleboel op zitten. “Je huid kan wat rood worden of een beetje opzwellen, maar daarvoor heb ik een kalmerende olie die ik na het waxen op je huid aanbreng.” Ze kijkt me met een als een geruststellend bedoelde glimlach aan. “Heb je nog vragen?”
“Ja. Hoelang duurt het?”
“Iets meer dan een half uur.”
Dat valt me gelukkig dik mee.
Ze gaat me voor naar de behandelkamer en wijst naar een bijzettafeltje. “Je mag daar je broek en slip op leggen.”
Ik frons. “Mijn slip ook?”
“Ja, omdat Lieke immers ook je liezen gewaxt wil zien? Maar je hoeft daar niet onzeker over te zijn hoor, ik ben wel wat gewend van zowel mannen als vrouwen.”
Terwijl ik de kleding rond mijn onderlichaam uitdoe, trekt zij latex handschoenen aan en kan het ‘feest’ van het ontharen beginnen.
“Lieke en jij kennen elkaar?” doe ik een poging om mezelf af te leiden van het getrek aan de haren in mijn liezen en haar handen zo dicht bij mijn piemel.
“Ja. We kennen elkaar van het stappen en ze komt hier voor de full Brazilian wax.”
“Waarvoor?” probeer ik te bedenken wat daarbij gebeurt.
Ze grinnikt. “Dat ken je niet? Nou, omdat ik denk dat ze dat ook nog wel bij jou laat gebeuren, een full Brazilian wax is als bij een vrouw al het schaamhaar wordt verwijderd, ook van haar schaamlippen en tussen de bilnaad.”
“Dus…,” en ik stop, terwijl ik dat net geschetste beeld voor ogen haal. En erna concludeer dat Lieke dus een kale poes heeft. Wat heel even iets aan leven in mijn pik teweegbrengt, maar als met een ruk weer wat haren van mijn ene bovenbeen verdwijnen, gaat die gelijk weer in de ruststand.
“En dat waxen hè? Bij mij dan, hoelang blijft dat glad?”
Ze haalt even haar schouders op. “Sommige mensen zeggen dat ze na een week weer wat haar hebben. Dat kan in het begin, omdat er haren in de fase zijn dat ze toch al naar boven wilden komen. Maar als je het een tijdje doet, blijven ze zeker drie tot vijf weken weg. Ik geef altijd het advies mee om één keer per vier tot zes weken te waxen, voor het beste resultaat.”
Dat lijkt me iets dat bij mij niet gaat gebeuren, want de transformatie tot vrouw zal wat mij betreft bij een keertje blijven, of heel misschien nog een tweede keer.
De waxbehandeling valt me achteraf mee en de olie die ze erna op m’n huid aanbrengt, werkt inderdaad kalmerend.
Nadat ik me heb aangekleed en na een napraatje in het zithoekje, nemen we afscheid, hoewel. Want haar laatste woorden bij de deur zijn: “Misschien tot zondag.”
Pas buiten op de stoep dringt tot me door dat ook zij wellicht bij Lieke langskomt? Dat had ze me dan wel mogen vertellen, vind ik. En blijft het bij een bezoek van Sandra? Of zit er zondag een hele vriendinnenschare mij te aanschouwen? Moet ik Lieke daarover bellen? Want dat is niet iets wat ik wil, allerlei meiden die mij als, ja, als wat? Als rariteit zitten aan te giechelen?
Hoewel, wat is raar in deze tijd waarin de aandacht gaat naar de lhbti gemeenschap? Hooguit dat het raar is dat nog lang niet overal en door iedereen geaccepteerd wordt dat iedereen mag zijn wie die wil zijn of is. En met die gedachte laat ik de waxsalon en Sandra achter me.
De laatste dag voordat ik morgen voor even een vrouw word. Maar voordat dat gaat gebeuren moet ik de stad in voor ontharingscrème en een lingeriesetje. En waar wij ons ondergoed, dat zich beperkt tot slip of boxershort, online of bij de Zeeman, Hema dan wel C&A kopen, is het voor de vrouwen ondermode en dus hebben ze er ook een hele winkel voor nodig. Want als ik uit mijn hoofd alleen al soorten bh’s noem: met of zonder beugel, de push-up, de sport-bh en die voor onder een T-shirt. Om nog maar te zwijgen over de verschillende materialen. En dan is al het overige er nog. Slips, strings, hipsters, tanga’s, kousen, panty’s, korsetten, body’s en bodystockings, jarretelles. Logisch dat zij er een hele winkel voor nodig hebben. En voor één van de vele sta ik nu. Waar ik een contour-bh moet kopen. Omdat ik geen idee had wat dat was, had ik het eerder al opgezocht. Een contour–beha heeft een volledig gewatteerde cup die bijna altijd is voorgevormd (soms heeft hij discrete platte naden voor betere steun) en meestal ook een beugel. Deze beha is ontworpen om de buste een ronde vorm te geven en niet om de omvang te vergroten. Niet dat ik aan die omschrijving iets heb, want ik heb er geen beeld bij. Maar ongetwijfeld gaat dat in de winkel lukken.’
Omdat de winkel net open is, ben ik vooralsnog de enige klant. Een midden dertiger met een donkere krullenbos vraagt of ze me kan helpen.
“Graag. Ik zoek een contour-bh. Heeft u die?”
“Jazeker. Dat is een voorgevormde bh, die ik als push-up beugel bh of als beugel bh voor u heb.”
“Eh,” aarzel ik, “wat is het verschil?”
“Ik laat het u zien,” gaat ze me voor. “Kijk, dit is een gewone beugel bh en dit een push-up. En zoals de naam al zegt duwt deze de borsten omhoog waardoor ze dichter naar elkaar geduwd worden.”
“Ah ja,” denk ik razendsnel na. Ik heb zo het idee dat Liekes voorkeur naar de gewone gaat. “Dan ga ik voor die, voor de gewone beugel.”
“Prima. En heeft u al een keuze voor een kleur in gedachten?”
“Nee, niet echt.”
“Wat vindt u van deze? De cups zijn bedekt met prachtig blauw kant. En het strikje tussen de cups is een mooi, maar subtiel detail.”
“Ja, deze is inderdaad prachtig. En heeft u er ook een bijpassende slip bij?”
“Jazeker. Die heb ik hier in twee soorten, de Brazilian of de string.”
Opnieuw aarzel ik, maar de string schat ik in als de keuze van Lieke, mocht ze er hierbij zijn.
Dan volgt er nog een vraag waar ik geen rekening mee gehouden heb.
“Wat voor bh-maat en maat slip had u gewild?”
Voor de slip weet ik dat, een M. Maar voor de bh? “Eh, ze is iets kleiner dan ik ben, maar ze heeft hetzelfde postuur en een normale borstomvang. Niet klein, niet groot.”
“Dan ga ik uit van 75B,” neemt ze mij op. “En als de maat niet goed is, mag u altijd ruilen.”
Eenmaal weer buiten met het setje in een papieren tasje van de winkel rest mij nog één ding en dat is bij een drogist de Mud & More ontharingscrème voor de erogene zone van mannen vandaan haal. Gelukkig blijkt het een gangbaar artikel te zijn, dat gewoon bij de Etos te koop is. Zullen er dan zovele mannen daar beneden onthaard zijn? En ergens vanmiddag behoor ik dus ook tot die groep.
Mijn prikkelende fantasieën 