Haar sissy, 2. – Het te doen lijstje

De slaap was gisteravond laat gekomen, omdat het fenomeen Lieke me bezig had gehouden. Als eerste was er het door blijven drammen van haar geweest over de drie dichtregels die ze op mijn laptop had zien staan. Hoe ze tot de conclusie was gekomen dat ik als puber soms een meisje of vrouw zou willen zijn, was me in bed liggend nog immer een raadsel. En nog gekker was het hoe ze erna op onnavolgbare wijze tot de gevolgtrekking was gekomen dat ik een keer als haar vriendin mee uit wilde gaan. Waarna ik voor mijn geestesoog dat lekkere lijf had zien verschijnen en mijn handen mijn pik zochten, die er de bevrediging uittrokken die ik voor dat moment zocht.
Erop volgde een onrustige nacht, waarvan me bij het ontwaken vaag bijstaat dat ik als vrouw in de meest wonderlijke en buitensporige belevenissen verzeild raakte. En ik dus met de ogen net open gelijk terug ben bij wat me voor de slaap kwam bezig had gehouden. Ik negeer mijn ochtenderectie, sla het dekbed terug en kom het bed uit. Terwijl ik op de bril van het toilet zit, keer ik alweer terug naar gisteren, naar toen Lieke hier ook zat en ik aan de andere kant van de deur naar de in de pot klaterende straal luisterde. En opnieuw maakt de gedachte daaraan me geil. Ik was met alle plezier haar toiletpapier geweest.
Van het toilet loop ik naar de keuken, waar ik koffiezet, daarmee aan de eetbar plaatsneem en ik me tot Laura wend: “Wat vind jij, zal ik me nou ja of nee door Lieke laten transformeren in een meisje, een vrouw?” Maar omdat het normaal is dat een etalagepop niets zegt, moet ik op mijn vraag toch helaas zelf het antwoord vinden. En wat dan pleit voor een nee, is dat dat een verstandige beslissing zal zijn. Want om met haar als haar vriendin over straat te gaan, is niet iets waar ik warm voor zal lopen. Wat me daarentegen wel fascineert, is hoe het zal voelen om een keertje in een thuissituatie vrouw te zijn. En dan niet dat ik zelf een jurkje of een rokje en hemdje van Laura aantrek, maar één keer het complete verhaal ervaar, dus van bovenkleding en lingerie tot de make-up aan toe. Het is een gevoel dat ik niet ken en me verrast. Hoe heeft Lieke dat weten te bewerkstelligen bij me, kijk ik vragend naar het koffierestant in de mok en ook daar is een antwoord niet in te vinden. Maar als ik dat wil ervaren, zal ik haar toch eerst moeten vragen of ze er in mee wil gaan dat bij haar of bij mij thuis te doen, zonder dat ze me mee de straat opneemt om te stappen of te winkelen of wat dan ook. En daarvoor moet ik de afvalbak in, op zoek naar het papiertje waar ze twee dichtregels aan de drie van mij toevoegde en haar mobiele nummer op heeft gekrabbeld. Gelukkig heb ik het gisteren qua avondeten bij soep en brood gehouden, zodat ik niet door allerlei etensafval hoef te graven om het bewuste papiertje na enig speurwerk te vinden.
Omdat ik haar vroeg in de ochtend niet wil lastigvallen met mijn plotseling ontstane ingeving om voor een korte tijd van geslacht te veranderen, vestig ik mijn aandacht op haar gekrabbel.

Ik keer terug naar wie ik was
in de hoop dat ik hervind
wat ik kwijt ben geraakt,
de vrouw die ook in mij zit
en die zij mij terug kan geven.

Als ik de twee door haar toegevoegde regels bezie, lijkt het me dat ze wist dat ik een vrouw in me heb en dat ik die uit mij wil laten rijzen. Is zij soms een toverheks? Een ziener? Of draaf ik nu in alles door? Wellicht. Maar misschien is het wel heel plezierig om me door haar te laten beheksen.

Iets later op de avond, na het achtuurjournaal, bel ik haar.
“Hallo?”
“Dag, met Ruud. Ben jij het, Lieke?”
“Ha, die Ruud.”
Haar stem geeft me gelijk een warm gevoel, nee, maakt me warm. Of is dat de spanning om wat ik haar wil vertellen, wil voorstellen?
“Je gaat me vertellen dat we samen als vriendinnen gaan stappen?”
“Nou, ik wil je vragen of ik het eerst anders mag proberen?” Waarom zeg ik ‘eerst’? Want is dat niet alsof ik suggereer dat ik een vervolg al voor me zie?
“Zoals?”
Het klinkt gelukkig niet gelijk afwijzend, eerder hoor ik iets van belangstelling in haar stem doorklinken.
“Ik moet bekennen dat ik nieuwsgierig ben geworden hoe het zal zijn om een keer helemaal vrouw te worden, dus met kleding en lingerie en opgemaakt. Maar dan eerst in huis, dus niet de straat op. Kan jij je daarin vinden?”
Voor een moment hoor ik niets van de andere kant vandaan en ik vrees dadelijk een afwijzing te horen. En wat ik nooit had kunnen bedenken, is dat iets wat me eerlijk gezegd verdriet zou doen.
“Goed.” Ik slaak bijna een zucht van opluchting. “Maar dat heeft consequenties voor je.”
“Zoals?” ben ik het die deze vraag dit keer voorlegt.
“Dat merk je nog wel. En dan wil ik je aanstaande zondag zien, lukt je dat?”
Omdat ik toch zelden ergens heenga, weet ik dat ik niet iets in de agenda heb staan.
“Dat is prima.”
“Oké, geef me je e-mailadres, zodat ik je mijn adres door kan geven en daarbij krijg je enige opdrachtjes die je voorafgaand aan je komst gedaan moet hebben.”
Dat verrast me, maar omdat ik al het idee heb dat het zinloos is om te vragen wat die zijn, houd ik het bij het doorgeven van mijn mailadres.
Nadat ze de verbinding heeft verbroken, rest mij een nerveus wachten tot haar berichtje in mijn postvak verschijnt. Om nog maar over de consequenties te zwijgen, wat die ook mogen gaan betekenen. Wat de vraag oproept waar ik in hemelsnaam aan begonnen ben.

Pas de volgende ochtend, tegen de middag, heb ik haar e-mail binnen. En de schrik slaat me om het hart als ik lees dat ze voor overmorgen een afspraak voor mij heeft gemaakt bij een schoonheidsinstituut, waar ze mijn hele benen inclusief de liezen gaan harsen. Allereerst lijkt me dat geen pretje om te ondergaan en ten tweede, wil ik zover gaan? Met een van spanning trillende hand scrol ik naar beneden om te zien of er nog meer van me verlangd wordt. En ja.
Rond en op je geslachtsdeel wil ik geen haartje bekennen. Dat kan je het beste doen met de ontharingscrème van Mud & More voor de erogene zones van de man. Dat lijkt me prima te doen daarmee, net als het volgende, althans deels. Als je moet plassen, doe je dat zittend op het toilet, ook buiten de deur! Dat is iets wat ik thuis en bij mensen die ik ken al doe, maar buiten de deur? Nee, dat is iets waar ik niet aan moet denken. Het volgende vind ik, net als het harsen, ook een punt van zorg. Je schaft je in een lingeriezaak een setje aan van een slip en een contour-beha. Is dat soms een heel bijzondere beha type? Pfff, slaak ik een zucht, want ze verlangt wel het nodige van me zeg. En van het volgende punt word ik ook al bepaald niet enthousiast. Je koopt een buttplug en je hebt die in als je zondag bij me langskomt. Gelukkig is met dit punt een einde gekomen aan wat zij van mij vooraf verlangt.
Ik loop de punten nogmaals bij langs. Het harsen staat voor de donderdagavond. Het scheren moet ik zaterdagavond maar doen. Zaterdag overdag ga ik dan de stad in om het lingerie setje te kopen en de ontharingscrème. En die plug bestel ik wel online. Het is een planning die ik in de agenda zet, zodat ik niet iets vergeet.
Nog deze avond ga ik het internet op om een buttplug te zoeken. Nadat ik die als zoekterm heb ingetypt, verschijnen gelijk al de aanbieders daarvan. Pabo, die een discrete en snelle bezorging thuis belooft. EasyToys die begint met de vraag: Heerlijke buttplug bestellen? En laat dat nu iets zijn dat ik dus ten zeerste betwijfel, want wat kan ervoor heerlijks aan zijn om iets in je kont te hebben?
Ik klik de eerste aanbieder, Pabo, aan en kom gelijk op de pagina met klassieke buttplugs, die onmisbaar zijn in elk nachtkastje. Ja, mijn reet. Links op de pagina staan in een rij vermeld nog andere opties dan de klassieke, zoals vibrerende, grote, of opblaasbare, die ik niet eens aanklik. Hetgeen allemaal op deze pagina staat benauwd mij al. Na de nodige twijfels kies ik uiteindelijk voor de classic buttplug smooth medium zwart, omdat erbij vermeld staat dat die perfect is voor beginners, ondanks dat ook bij de omschrijving staat dat die middelgroot is. Op goed geluk dan maar, zucht ik nogmaals en ik klik uiteindelijk de bestelling plaatsen aan en nadat de ideal betaling is gedaan, is er geen weg meer terug.