Zijn telefoon vertelt hem dat het vijf voor half negen is, wat hij geen verkeerde tijd vindt om op te staan. Thuis is dat meestal twee uur eerder, als het werk- en ander volk voorbijkomt en hem uit zijn slaap haalt. Hier is stilte, iets wat zeer bevalt. De drukte en het lawaai van de stad zijn hem namelijk tegen gaan staan. Wellicht is dat erin geslopen omdat hij als pensionado niet langer deelneemt aan het werkzame leven. En hij zeker ook die behoefte niet meer heeft.
In de woonkamer annex keuken opent hij de gordijnen. Net als gisteren hangt de mist over het akkerland aan de overkant van de weg en op het gras langs het vakantiehuisje en op het verdorde blad langs de slootkant ziet hij de dauw als ijskristalletjes glinsteren.
Hij vult en activeert de waterkoker en voorziet de koffiemok alvast van suiker, koffiepoeder en koffiemelk. Net als het water kookt gaat de deurbel. Meteen schiet een uitspraak van een oud-collega hem te binnen, iemand die ’s ochtends bij zijn entree op de afdeling, een beker koffie in de hand, nagenoeg altijd standaard riep: ‘Geen gezeik voor de koffie’. Met dat gevoel loopt hij de hal in naar de voordeur, die hij van het slot haalt en opent.
Voor de deur staat een vrouw in een lange zwarte jas. Aan de schouder heeft ze een tas die hem doet denken aan een plunjezak. Is zij op deze vroege zondagochtend misschien zo’n Jehova christenfundamentalist die haar boodschap aan de hand van de bijbel aan hem op wil dringen? Geïrriteerd kijkt hij haar in het gezicht, waarin de lippen zich in een licht spottende lach krullen. Wat zonde eigenlijk dat zo’n jonge meid zich met zoiets in laat.
“Ja?” Het ‘wat mot je’ weet hij nog net achterwege te laten. Wel laat hij er achteraan volgen: “Ik geloof niet, dus wat wil je nog?”
“Een bakje koffie, dat zal wel lekker zijn, want het is maar verdomde koud, Gijs.”
Heel even gaat zijn blik langs haar heen naar zijn auto om te zien dat het ijs dik op de ruiten zit. Waarna zijn ogen vervolgens in verbazing haar weer aankijken. Hoe weet zij hoe hij heet?
“Ik ben trouwens Marjo.”
Het is een naam die hem niets zegt.
“En je vriendin Anja heeft me gevraagd om bij je langs te gaan, zodat het zomaar zou kunnen dat je strakjes iets van je bucketlist kunt doorstrepen.”
Hij ontdooit. Weliswaar is Anja niet zijn vriendin, maar een vriendin. Een zeer dierbare, daar is geen twijfel over. En waar ook geen twijfel over bestaat, is dat hij haar zeker zal aanspreken op het feit om haar vriendin Marjo op dit onchristelijke tijdstip bij hem langs te sturen.
Hij doet een stap opzij. “Kom erin.”
Met een glimlach passeert ze hem en gaat de hal in.
“Het is wel poederkoffie,” sluit hij de deur achter zich.
“Prima. Kan ik die helemaal naar mijn gewenste sterkte aanpassen.” Ze trekt haar jas uit.
Wat heeft hij op zijn bucketlijst staan? Bovenaan staat een reis door Japan. Daaronder staat het verhuizen van de stad naar een landelijke leefomgeving. Verder een vriendin met wie hij kinky dingen kan beleven, als facesitting, age play, rimmen, golden shower. De pikante, licht perverse voorkeuren dus die hij te gek vindt om te doen, te ‘proeven’. En waar Anja weet van heeft, hij heeft het er in een overmoedige bui eens met haar over gehad. Maar ze zal dat alles toch niet met Marjo gedeeld hebben?
Hij neemt haar jas aan en hangt die aan de kapstok. Ze komt in haar kledingkeuze van zwarte laarzen met rijgvetersluiting, de netkousen en het enigszins doorschijnend jurkje, waaronder hij een korset meent te zien, gothic-achtig op hem over. Wat aan dat beeld ontbreekt zijn de donkere make-up en zwartgelakte vingernagels.
Ze pakt haar tas op en gaat hem voor door de opengelaten deur naar de woonkamer annex keuken. Terwijl hij de waterkoker bijvult en opnieuw aanzet, komt ze naast hem staan voor het juiste mengsel van poeder, suiker en melk in haar koffiebeker.
Er hangt een prettige, lichtzoete, fruitige geur om haar heen. “Je ruikt lekker.”
“Ja? Dank je. Het is Poison girl van Dior, mocht je het me ooit cadeau willen geven,” geeft ze hem met een lach en haar wat diepe stemgeluid de hint.
Ze loopt heupwiegend van hem weg in de richting van het zitgedeelte, waar ze de tas naast de bank zet, doorloopt en voor de ramen naar het erachter gelegen akkerland kijkt. Met enige ‘honger’ beziet hij haar achterkant. Van de lange kastanjebruine haren die tot halverwege de rug reiken via het smalle middel naar de bredere heupen en appetijtelijke kont. Wat laat zij misschien van zijn bucketlijst schrappen? Facesitting en rimmen? Omdat zijn geilheid zich zichtbaar in zijn joggingbroek manifesteert, keert hij zich weer naar het aanrecht en schenkt het gekookte water in zijn mok en in een koffiebeker. Hij pakt ze op en brengt die naar de salontafel, zodanig dat hij hoopt dat de mok en beker zijn erectie verbergen en zet ze neer. Zij gaat op de tweezitsbank zitten en hij in één van de twee fauteuils. Ze grinnikt. “Ben je bang dat ik bijt?”
Hij haalt z’n schouders op. “Ik moet eerst maar eens zien wat voor vlees ik in de kuip heb en wat de bedoeling van je vroege komst is.”
“Dat zal ik je zeggen. Dat ik vroeg ben, komt omdat ik vanmiddag terug naar huis moet. En de bedoeling van mijn komst is om iets met je te gaan doen. Het toeval wil namelijk dat ook ik in een huisje op het park verblijf.”
Dat is inderdaad toevallig. Of niet soms? Anja wist al maanden geleden dat hij hier voor een week heen zou gaan, dus…
“Het blijkt dat we beiden vrijdag zijn aangekomen, jij voor een week dus en ik voor een lang weekend. Anja kwam daarachter toen ze me gisteravond laat appte over iets en ze me daarop polste of ik te porren was om iets met jou te gaan doen.”
“Zoals dingen van mijn bucketlist schrappen?”
“Misschien.”
Ze pakt de koffiebeker van de tafel en terwijl ze een slok neemt, ziet hij hoe haar ogen hem over de rand heen aankijken. Uitdagend? In een langzame beweging zet ze de beker terug. “Ik wil je meenemen voor een boswandeling.” Pauze. “Als mijn vriendin.”
Zij mee als zijn vriendin? Het duurt even voordat het tot hem doordringt wat ze net echt zei.
Bam! Dat dreunt binnen.
“En in het bos zet ik je vast en dan laat ik me door jou bevredigen.”
Voor een moment is hij totaal flabbergasted door waarmee ze gekomen is. En meteen erna maakt datgene hem bloedgeil. Het idee haar te moeten bevredigen, terwijl hij gebonden is? Buiten, in het bos, vast aan een boom? Spannend! Angstig makend tegelijk, omdat immers de kans bestaat om betrapt te worden? En mee als haar vriendin? Dat klinkt als crossdressing, iets waar hij wel eens over nagedacht heeft, maar nooit heeft uitgevoerd. Hoewel dat ook niet helemaal waar is, want in zijn jonge jaren heeft hij eens een stevig corselet met jarretels en kousen van zijn moeder aangetrokken.
“Lijkt je dat wat of houden we het bij het bakkie koffie en daarna toedeloe?”
“Nee, ik vind het een eh, nou ja, spannend iets allemaal. Ik zeg, ik ga ervoor, hoewel ik geen idee heb hoe je het je voorstelt dat ik als je vriendin meega?”
“Wat supertof van je. En ik heb daarvoor al het nodige al bij me hoor.” Ze komt van de bank, tilt de tas van de grond en geeft hem te kennen: “Ga me maar voor naar de slaapkamer.”
Mijn prikkelende fantasieën 