Testen, 3. Zijn beurt

Ondanks de korte uitleg van Thomas dat zijn wederhelft plezier beleefde aan SM en er genot uithaalde en Sandra, van wie hij aan haar vragen mocht of dat echt zo was, maakten niet dat hij zich kon verzoenen met dat idee. Het enige dat hij moest accepteren, was dat Marijke het blijkbaar akkoord vond wat er met haar gebeurde en dat toeliet. Hij was blij haar marteling, haar lijden de rug toe te kunnen keren toen hij Tanja hoorde zeggen dat zij hem mee wilde nemen naar beneden en hij met een por in de rug van haar daartoe werd geactiveerd.

Opgelucht volgde hij haar deze ruimte uit, de werkplaats waarin Thomas zijn martelmeubilair ontwierp naar het erachter liggende deel waaruit Tanja en hij net vandaan waren gekomen en waarin hij enkele van die meubels had ‘bewonderd’. Ze wees naar het laatst bekeken object, dat ze had omschreven als befstoeltje. “Als jij die oppakt, dan gaat die mee naar beneden.”
O ja, dat had ze daarnet als laatste gezegd, bij de por in zijn rug: “Kom, dan gaan we ons beneden amuseren.” Nou, als dat met dit stoeltje ging gebeuren, was hij haar man.
Helemaal achterin bleek, afgescheiden door een roestig hekwerkje, een door vele voetstappen uitgesleten stenen trappetje naar de kelder te leiden. Onderaan sloot een stoere houten deur de toegang daarnaar af. Dat de scharnieren goed geolied waren, werd bewezen doordat die zonder moeite en geknars openging. Gelijk naast de deur zat de schakelaar waarmee ze een licht in de kelder aandeed, waardoor de boogsgewijze gebouwde ruimte gelijk zichtbaar was. Een echt keldergewelf dus, bestaande uit wit gepleisterd beton en baksteen. Juist dat witte maakte dat Tanja’s zwarte leren broek en hemd met de lange mouwen nog meer de aandacht trok. Hij vond haar al een lekker wijf en dit, zo hier in deze setting, maakte haar verdomme nog aantrekkelijker. Of was dat mede ingegeven door de queening chair die hij nog steeds in de armen geklemd hield.
“Zet die daar maar neer,” wees ze, “omdat ik er voorlopig toch geen gebruik van maak, want weet je het nog? Voordat jij daarin ligt en mijn goddelijke billen boven je krijgt, moet je dat eerst verdienen.”
Terwijl zij achter hem langs passeerde, zette hij licht nerveus door haar woorden het stoeltje op de door haar gewenste plek. Want wat werd er van hem verwacht? Wat had zij met hem voor? Dat werd hem meteen duidelijk gemaakt toen hij overeind kwam en ze hem te kennen gaf: “Ga daar uit de kleren en laat me maar eens zien wat je me te bieden hebt.”
Kut. Want als dat uit de kleren gaan hem bracht dat hij met zijn hoofd onder de zitting van dat stoeltje terecht kwam, was dat prima. Maar als het tot doel had haar SM-behoeften te bevredigen, hield hij ze maar al te graag aan, met het beeld van de geboeide, gebonden en naakte Marijke met haar mond en neusgaten opengesperd weer op zijn netvlies. En dat zou zomaar het geval kunnen zijn, omdat hij schuin achter Tanja nog net tegen de muur in het gewelf naast die van hier een kooi zag staan ter grootte van een hondenbench. Alleen was het verschil met die van een bench dat deze dikke verticale ijzeren stangen had.
“Wat wil je…”
“Dat je nu onmiddellijk begint met je kleren uit te trekken,” onderbrak ze hem, terwijl ze haar handen in de zij plantte en hem met een doordringende blik aankeek.
Wat voor keus had hij? Haar voorbij lopen, de trap opgaan en dan? Vragen aan Sandra of iemand hem naar zijn auto kon brengen die ergens in een dorp bij een huis stond gestald? En als ze weigerde haar medewerking daaraan te geven? Kon hij dan aankomen met de dreiging om naar de politie te gaan, met het verhaal dat hij ontvoerd was en gemarteld zou worden? Waarschijnlijk zou ze dat weglachen en daar had ze dan gelijk in ook. Immers, hij was toch uit vrije wil in de transporter ingestapt?

Onder haar priemende blik bukte hij zich om alvast zijn schoenen uit te trekken. De sokken. “Mooi, ga door, ik ben meteen terug.” Daarmee draaide ze zich om en liep ze het naastgelegen keldergedeelte in.
Hij was net uit zijn spijkerbroek gestapt en talmde bij het allerlaatste kledingstuk, zijn slip, toen ze al terugkeerde. Zijn vrees voor het vervolg werd waarschijnlijk bewaarheid door wat zij in haar handen hield en waarmee ze op hem afkwam? En ja, dat leerwerk bleken boeien te zijn, die zij om zijn polsen en enkels bevestigde. Ze klikte die van zijn polsen aan elkaar op zijn rug waarna ze, voor hem staande, haar leren gehandschoende hand zijn slip in liet gaan en zijn pik stevig beetpakte. “Weet je nog wat ik jou liet doen?”
Razendsnel liet hij zijn gedachten langs de afgelopen uren gaan, maar hij had geen idee waar ze op doelde en schudde zijn hoofd in een vertwijfelde ontkenning. “Nee, sorry.”
“Dat jij voor mij op je knieën ging vallen, voor mijn gelaarsde voeten. Iets wat je nu gaat doen en ter begroeting van je Meesteres kus je de neuzen en de hakken van mijn laarzen.”
Wat een flauwekul, was een eerste gedachte. Maar om haar niet boos te maken en helemaal niet om ellende over zich af te roepen, vond hij het verstandig om er gehoor aan te geven en nadat haar hand zich uit zijn slip terugtrok, zakte hij door de benen. Terwijl hij zijn lippen op de neus van de eerste laars drukte, vroeg hij zich af waarom ze in hemelsnaam ooit voor deze paarse kleur had gekozen. Het was overigens een verdomd lastige klus om met de polsen op de rug geboeid deze kusopdracht uit te voeren, helemaal om de naaldhakken te beroeren met zijn lippen.
“Oké, kom maar weer overeind.”

Ze trok zijn slip naar beneden, liet hem eruit stappen, waarna ze zijn pik beetpakte en hem daaraan meetrok naar de naastliggende ruimte. Waar hij naast de zonet al opgemerkte kooi nog een aantal voorwerpen zag die SM gerelateerd waren, want zo wereldvreemd was hij nou ook weer niet om een schandblok als zodanig te kunnen benoemen. Of het kruis aan de muur als een Andreaskruis. En ofschoon hij nooit bij de gynaecoloog langs was geweest, herkende hij die stoel.
Ze liet zijn pik los. “En, staat deze kelder je aan?”
“Nee,” klonk het gelijk resoluut uit zijn mond. “En al helemaal niet als je er met mij gebruik van wilt maken.”
“En dat terwijl er zulke leuke speeltjes staan. Komaan, er heeft toch wel iets je voorkeur?” De ironische ondertoon in haar lach was onmiskenbaar. “Misschien wil je eens meemaken hoe een vrouw zich voelt als ze met haar benen wijd in de gynochair ligt?” wees ze daarheen. “Of wil je je blanke billen een mooi rood kleurtje laten geven op de spanking bench?” Waarmee de bijzondere vorm van het bankje hem duidelijk was. Het bovenlichaam lag op het schuine vlak dat naar beneden liep vast, waardoor de billen omhoogstaken. Het leer van het bankje en van de riemen was aan slijtage onderhevig en leek daarmee wel uit een uitdragerij vandaan te komen.
Het wijzen naar en benoemen van die meubels maakten hem nerveus. Had ze echt het plan om hem op of aan één ervan vast te zetten of te leggen? Hoe kon hij eraan ontsnappen, waar was hier de nooduitgang?
Het kon niet anders of het kreng moest zijn vrees bespeuren, maar ondertussen bleef ze zijn angst voeden door naar een laatste meubel in deze ruimte toe te gaan. “Misschien vind je dit een leuk alternatief voor het befstoeltje. Denk je eens in wat voor een fraai zicht je hebt.”
Met de nodige fantasie zou je het meubel een stoel kunnen noemen. Nou ja, was het dat niet ook? Als de toiletbril omhoog werd geklapt tegen de fraaie smeedijzeren rugleuning aan kon zij of iemand anders op de toiletbril plaatsnemen en de behoefte in de kom laten vallen. Maar wat zei ze nou over een fraai zicht? Meende ze echt dat ook hier het gezicht van iemand onder kwam te liggen? En dan? Want de afstand tot het onderlichaam van de vrouw die op de bril zat was te groot om haar oraal te kunnen bevredigen.
“Misschien moet ik strakjes wel en heb je die mazzel,” klonk ze hoopvol.
Het duurde even voordat de betekenis van wat ze zei tot hem doordrong en gelijk voelde hij zich onpasselijk worden.

Tanja liep naar de gynochair en ze ging tussen de beide beensteunen in op het leer van de stoel zitten. “Kom eens hier.” Die woorden klonken niet echt gebiedend, eerder uitnodigend. Voor wat?
“Weet je, John.” Het verraste hem dat zij hem bij zijn naam noemde. “Het is me duidelijk dat jij echt niks met SM hebt. Maar wat heb ik genoten van je angst, die zich zo overduidelijk in je lichaamstaal uitte. Dus, draai je om, dan maak ik de boeien op je rug van elkaar los.”
De tranen schoten bijkans in zijn ogen, zo opgelucht was hij door haar woorden. “Jée Tanja, dank je wel dat je niets met me gaat doen. Wat ben ik daar blij om.”
Hij voelde hoe haar handen zijn polsen hun vrijheid teruggaven. Terwijl hij zich weer naar haar omdraaide, vroeg hij zich af of hij haar nogmaals zou bedanken door bijvoorbeeld haar laarzen weer te kussen? Of was dat te?
“Toch wil ik nog dat je een keuze gaat maken.”
Verbaasd keek hij haar in haar ogen. Het was toch voorbij?
“Je mag je aankleden en dan zorg ik er wel voor dat je in ieder geval de schuur kan verlaten. Waarna je nog enige tijd zal moeten wachten totdat Sandra met me klaar is.”
“Oké.”
“Maar je hebt daarstraks iets mee naar beneden genomen.”
“Ja,” straalde hij gelijk bij de gedachte daaraan. “Het befstoeltje.”
Ze glimlachte. “Precies. En als beloning voor je dappere meegaandheid hier in de kelder mag je je hoofd erin onderbrengen, waarna ik erop ga zitten en jij het leer van mijn broek op je gezicht kan voelen en de geur van het leer kan opsnuiven.”
Zijn lid gaf al blijk dat hij al enthousiast werd bij die gedachte alleen al.
“Of,” en ze liet een stilte vallen, waardoor ze de spanning opbouwde, “ik doe dat zonder broek en string.”
Wauw, dat was verdorie helemaal super!
“Maar daar staat iets tegenover. En dan heb ik nog een beetje mijn zin.”
“En dat is?”
“Dat ik je met de plak tien klappen op de billen geef, terwijl je vastligt op de spanking bench.”
Tien klappen op de billen? Dat moest toch te doen zijn? Want verdorie, de kans om die billen van haar in hun naakte glorie op zijn gezicht te krijgen liet hij niet lopen.
“Oké, daar ga ik voor, kom maar op met die klappen.”
“Wat super dat je daar toch voor durft te gaan, respect,” kwamen haar aardige woorden bij hem binnen, maar wat hem ontging was de satanische blik in haar ogen.