De challenge, dag 2 (vervolg)

Het was druk op straat. Ongetwijfeld vanwege het mooie weer, door het tijdstip en nou ja, omdat Delft een leuk centrum heeft. De gele doorgetrokken streep en de pijlen op de grond markeerden de door corona in het leven geroepen looprichting. Wat Johan betrof waren ze over de brug gelijk linksaf gegaan naar zijn langs de gracht geparkeerde auto, om daarna linea recta naar huis te rijden en daar het resterende deel van de dag in een joggingbroek en shirt rond te banjeren in plaats van in de stretchbroek, het hemdje en op de sandalen met het hakje. En een kontgat dat volgens hem nog openstond van de dildo op die fucking machine en wat dat betrof was hij blij met het pull up luierbroekje dat ze hem had gegeven te dragen, want de vooraf aan de neukpartij gegeven klysma gaf hem het idee dat er nog steeds iets aan water uit zijn kont vandaan kon lekken.
Maar wat Fiona nog van hem verlangde door hem mee het centrum in te nemen? Iets waarop hij bijna meteen het antwoord kreeg toen ze de streep passeerde en aan de andere kant van het straatje een lingeriezaak (!) binnenging. Ze keek even over haar schouder of hij volgde.

Drie klanten die tussen de sale producten snuffelden of er iets van hun gading bij was. Fiona liep door, dieper de zaak in. Ze wees naar een etalagepop op een verhoginkje, die een setje aanhad van een beha, slip en gordel in een wijnrode kleur met zwart afgewerkt kant. “Kijk, zo’n setje zoeken we voor jou. En dan met zwarte nylons eronder. Vind je het een mooi setje?”
Dat was het zeker, voor een vrouw. “Eh, ja. Maar voor mij…?” Hij schudde in vertwijfeling zijn hoofd heen en weer. En wanneer moest hij dat dragen? Morgen? En dan over het latex korset en kooitje en ballenhouder heen? Want al die dingen hielden hem ook nog gevangen. Ze liep door, naar de toonbank, waarachter de verkoopster vriendelijk naar haar en naar hem lachte.
“Hallo Fiona,” begroette ze de eerste tot zijn stomme verwondering.
“Dag Liesbeth. Heb je het al klaarstaan voor Johanna?”
Het rood vloog over zijn gezicht, terwijl haar lach zich verbreedde. “Jazeker,” en ze diepte uit een lade achter zich een papieren tas van de winkel tevoorschijn. “En ook de door je gewenste buttplug is gelukt,” voegde ze eraan toe. Geschrokken keek hij snel om zich heen of anderen haar woorden opgevangen hadden of konden hebben. Maar omdat niemand hun richting uitkeek, nam hij aan dat dat niet het geval was. Een buttplug? Toch niet voor hem bedoeld?
Fiona pakte het tasje van de toonbank op en reikte dat hem aan. En een sleuteltje, “Deze is je verdiende tweede voor één van de slotjes van je korset. En deze,” en ze overhandigde hem er nog eentje, “is om je strakjes van die dingen tussen je benen te bevrijden.”
Hij kleurde dieper rood, voor zover dat kon, maar dat gevoel had hij wel. En wat bedoelde ze met strakjes? Weliswaar is tijd een rekbaar begrip, maar morgen zou hij niet zo gauw onder de noemer strakjes plaatsen.
“Ik los Liesbeth af, die zich al aan het afmelden is, zie ik. En dan ga jij met haar mee.”
“Oké,” kon hij alleen maar verrast reageren.
“Ik vond het leuk met je en als je nog eens langs wilt komen voor een stevige beurt, ben je welkom,” grijnsde ze. “En blozen staat je ook leuk.”

“Ik woon een stuk verderop, maar ook in het centrum,” liep hij met haar op.
“Maar wat ik me ineens afvraag hè, en ik bedoel dat niet onaardig hoor, zeker niet, maar ben jij een tussendoortje? Dus komt er morgen nog een vierde vrouw op mijn pad? Omdat de challenge drie dagen zou duren? Of…” Een andere gedachte drong zich aan hem op. “Of ben ik vannacht bij jou?”
“Een tussendoortje? Nou, fraai hoor,” grinnikte ze. “Maar om je of gerust of teleur te stellen, ik ben nummer drie in je challenge. De plannen zijn namelijk iets aangepast. En of je bij me blijft vannacht, hmm,” lachte ze. “Ben je een beetje een geil sletje?” gaf ze hem luider lachend een plagende por in de zij.
Geil voelde hij zich bepaald niet, gebruikt eigenlijk wel. Dus paste het tweede woordje zo langzaamaan wel bij hem. Oké, zij was dus de derde vrouw in deze challenge. En om haar dan weer te vergelijken met de anderen? Qua leeftijd schatte hij haar in rond die van Annemarie. In lengte zat ze tussen die twee in, in borstomvang was ze aanmerkelijk de mindere van haar voorgangers en haar haren waren het kortste, die kwamen tot net aan de schouders. Ze was wel net als Annemarie en Fiona blond. De uitzondering was Suzanne, die een vlammend rode en woest krullende haardos had. Wat paste bij haar onstuimige karakter.
“We zijn er,” haalde ze hem uit zijn overpeinzingen. Ze opende een deur in een smalle steeg en ging hem voor een steile houten trap op, die in een draai op een overloop uitkwam. Een deur aan de smalle kant bracht hen in de slaapkamer, die aan de achterkant van het huis was en uitzicht bood op de tuinen van benedenwoningen. Ze legde het tasje op het bed, sloot de gordijnen, waarna ze het licht in de kamer aandeed en de lichten van een kaptafel.
“Kleed je maar uit, houd de slip maar aan en ga dan maar zitten,” wees ze naar het krukje voor de spiegel van de kaptafel.
Ze keek toe hoe hij voor de zoveelste keren, de avonden thuis meegeteld, uit de stretchbroek en het hemdje ging.
“O, je hebt een pull up aangekregen. Slim van haar, dat stukje zekerheid. Nou, dan mag de slip van Annemarie ook uit hoor.”
Dat was opnieuw een bevestiging van zijn eerdere idee dat de vrouwen elkaar kenden en van elkaar wisten wat ze ieder individueel met hem uitspookten in deze challenge. Maar wat er dadelijk met hem ging gebeuren? Daar had hij bange vermoedens bij. En ja hoor, ze ging hem verdomme opmaken! Hij protesteerde niet eens meer, gaf dat op en hij liet haar begaan met borsteltjes, kwastjes, potloden en wat dies meer zij. Hij zag verbaasd toe hoe ze hem als het ware inkleurde, de wenkbrauwen, oogleden, wimpers, lippen, de wangen. Hij hoopte alleen dat hij niet zo naar huis moest. Ze kwam naast hem zitten en ze ging zijn nagels lakken. Ze wachtte totdat die droog waren en ze met een verrassend vervolg kwam.
“Ga eens staan, want omdat je je net keurig hebt laten opmaken zonder protest of wat dan ook, mag ik je nu bevrijden van het korset.”
Dat klonk hem als muziek in de oren. Hoe ze dat wilde gaan doen, was hem een raadsel, want daar was meer voor nodig dan haar derde sleuteltje. Ze nam hem mee naar de badkamer, waar het kistje met de andere kistjes erin stond! En daarin de sleuteltjes die hem echt van het korset gingen bevrijden.
Met een glimlach opende ze één voor één de kistjes en iedere keer als er daarmee een sleutel vrijkwam voor één van de slotjes die het korset dicht hielden, opende ze die. Ze reeg de veter los en hielp hem het korset langs zijn benen te laten zakken. Een allerlaatste sleutel, die ze daarstraks van Fiona had gekregen, bevrijdde hem van het kuisheidskooitje en de bollen die zijn ballen omklemd hielden. Om hem daarna te verwennen, want dat was het echt, met een washand met een geurende zeep van bovenlichaam en kruis, gevolgd door een droogwrijven met een zachte handdoek.
“Zo, dat was lekker, dank je.”
“Mooi zo, blij om te horen. Kom, dan gaan we nu terug naar de slaapkamer om je verder klaar te maken.”
Hij vermoedde dat dat niet seksueel zou zijn. Misschien wel sensueel? Want zo mocht je dat toch noemen toen ze hem in het lingeriesetje hielp en bij het aantrekken van de nylons en het vastzetten daarvan aan de jarretelles. Alleen bleef het daar niet bij. Waarbij hij opnieuw alle protesten en opmerkingen achterwege liet, maar het hield bij verbaasde ‘ohhhs’ en ‘ahhhs’. In volgorde van wat volgde. Siliconen vullingen voor in de beha die het zo een bescheiden B-cup gaf. Een zomers jurkje. Een gelukkig niet al te forse rubberen buttplug (die oké, hem een lichte ‘Owwwh’ lieten ontlokken). Enkellaarsjes met een middelhoog naaldhakje. En tot slot een donkerblonde pruik!
“Je ziet er prachtig uit, ik heb zo een hartstikke leuke vriendin om mee te stappen. Kom, dan mag je jezelf bewonderen in de spiegel in de hal.”
Hij herkende zich nauwelijks in het beeld dat de hoge spiegel hem gaf. Oké, met een kritisch gegeven blik zouden mensen in hem zeker de man zien. Hoewel dat in de tegenwoordige tijd net zo goed gezien kon worden als iemand in zijn of haar transitie.
“Hier, heb je van mij een schoudertasje te leen en dan gaan we.”
Verdomd, ze meende het daarnet dus echt dat ze de deur uitgingen?
“Ik heb een tafeltje gereserveerd in een restaurantje niet zover hier vandaan.”
Nou ja, het maakte hem niet zoveel meer uit allemaal. De veranderingen aan hem zoals zij die had uitgevoerd, maakten het voor hem in elk geval makkelijker om zo de deur uit te gaan dan eerder in de stretchbroek en het hemdje en de zichtbare banden van het korset onder die van het hemdje vandaan. Hij was door haar metamorfose meer vrouw geworden, met zelfs tieten.

Van buiten zag het restaurant er sfeervol uit. En binnen wachtte hem een verrassing. Aan het voor hen gereserveerde tafeltje zat Suzanne! Ze stond met een brede lach op haar gezicht op en begroette hem eerst met een “Wow, wat zie jij er super uit.” En naar Liesbeth: “Je hebt eer van je werk hoor, we hebben er een heuse vriendin bij.”
Er werd nagepraat over de afgelopen dagen, hoe hij die ervaren had, hoe in eerste instantie Suus het idee voor de challenge bedacht en erna haar vriendinnen er enthousiast voor kreeg, plus de lol die zij eraan voorafgaand aan beleefd hadden.
Ze dronken wijn bij het eten, wat kon omdat een tweede verrassing was dat ze bij Liesbeth bleven slapen. Op zijn vraag hoe dat met zijn geparkeerde auto moest, was al een oplossing gevonden. Die stond op kenteken genoteerd bij parkeerbeheer als een 24-uurs bezoeker van Fiona.
Het enige wat hij met enige regelmaat vergat, was dat hij ‘vrouw’ was, wat merkbaar was in gebaren en houding en in het meepraten, want Liesbeth en Suus plaagden hem soms bewust met vrouwenkletspraat, haha.

Weer terug bij haar thuis werd er slechts heel even gepraat over wie waar kon of wilde slapen. Eentje op de bank, eentje ernaast op een matrasje op de grond, of eentje bij haar in bed, werd door Liesbeth als mogelijkheden geopperd. Om al snel met het voorstel van Suus mee te gaan om met z’n drieën Liesbeths bed te benutten. “En dan mag jij tussen ons in liggen,” gaf Suus hem te kennen, een voorstel dat hij wel kon waarderen.
“Eh, wat gaat eruit of wat moet aanblijven?” vroeg hij in de slaapkamer, waar de andere twee zich al aan het uitkleden waren.
“Alles,” gaf Liesbeth als reactie. “Ook de buttplug. En strakjes nemen we je in de sandwich.”
Van het naakte lichaam van Suus kende hij ieder plekje al, dus naar haar ging zijn aandacht niet uit bij het uitkleden. Wel naar Liesbeth, van wie hij nieuwsgierig was hoe zij er in haar blootje uit zou zien. Zoals hij al vermoed had, waren haar borsten inderdaad stukken kleiner dan die van de andere twee. Haar opmerking van hem in de sandwich nemen door hen werd hem duidelijk toen hij haar stijve lid zag. Liesbeth was een shemale!