De challenge

“Met mij.”
Op de display van zijn mobieltje had hij al gezien wie er belde, dus hoefde hij niet te gokken wie ‘mij’ was nadat hij het gesprek had aangenomen. Wel was hij gelijk nieuwsgierig geweest met wat voor spannends zij zou komen. Want dat zou zeker het geval zijn. Zoals je vrienden of vriendinnen hebt met wie je gaat sporten, wandelen, shoppen of stappen, hoorde zij thuis in de ‘categorie’ kinky belevingen.
“Je hebt nu vakantie, toch?”
“Eh, ja. Ik ben een weekje vrij.”
“En ga je nog wat doen? Heb je de komende drie dagen verplichtingen?”
Hij moest even lachen bij zichzelf, omdat ze twee vragen achter elkaar stelde en hij op beide nee kon antwoorden, maar dat plagend bij eenmaal een nee liet. En ja hoor, daar kwam ze al.
“Is dat een nee, ik ga niets doen of een nee, ik heb geen verplichtingen?”
Hij lachte hardop. “Nee, ik heb geen plannen en nee, ik word nergens verwacht.”
“Mooi. Dan heb ik een spannende challenge voor je en zie ik je vanavond bij mij. Om een uur of acht?”
“Ja, prima.” Het had geen zin om haar op voorhand uit te horen, wist hij uit ervaring. Toch waagde hij een poging met: “Heb je een hint?”
“Wat denk je,” lachte ze.
“Oké, ik weet het al,” berustte hij.

Suzanne en hij, Suus voor vrienden, hadden iets wat je het beste kon omschrijven als een opwindende relatie. Het was geen liefdesrelatie, maar seksloos was het bepaald ook niet. Zij was sowieso van het teasen, ze kon hem of anderen prikkelen in uitdagende poses en daarbij droeg ze meestal spannende lingerie. En dat mondde dan soms uit in, nou ja, ga de waslijst aan seksuele handelingen maar bij langs: pijpen, beffen, rimmen, fisten, anale seks, toekijken bij het masturberen, het gebruik van seksspeeltjes, een rollenspel, of een door haar gegeven bondage. Eigenlijk was haar niets te gek om te doen of te laten doen, zolang het maar gewaagd was, licht pervers, dus kinky. Normaal was niet haar pakkie-an.

Soms was wat ze droeg een hint welke richting het uit kon gaan. Maar nadat hij zich langs de halfgeopende deur had gewurmd en zij die achter hem dicht deed, kon hij er deze keer niets bij bedenken, maar verrukt was hij wel bij wat hij zag. En dat ging niet zozeer om het slipje, de kousen en het gordeltje dat ze droeg, want die combinatie van lingerie was voor haar niet ongewoon. Hooguit dat de glanzende zwarte en net tot onder de knieën reikende laarzen hem anders waren opgevallen, als niet zijn volle aandacht was uitgegaan naar het zwarte korset dat met rood kant was afgezet langs de buste en in twee banen over de voorkant ervan.
Haar hele gezicht lachte terwijl ze zijn reactie peilde. “En, vind je het mooi?”
“Mooi? Zeg maar gerust wow.”
Ze heupwiegde voor hem uit naar de slaapkamer.
“Daar ben ik blij om, want ik heb voor jou ook een korset, van een zware kwaliteit latex.”
“O? Oké,” aarzelde hij. Want wat had dat korset met de challenge van doen? Als dat er al iets mee van doen had.
“Dus trek je kleren uit,” gaf ze hem te kennen, “en dan help ik je daarna in het korset.”
Terwijl hij zich uitkleedde, vroeg hij haar ernaar.
“Dat vertel ik je dadelijk, als je het aanhebt.”
En dat was geen pretje. Toen ze de veters aan begon te trekken en de rugpanden elkaar dichter en dichter naderden, kreeg hij het er ook letterlijk benauwd van.
“Rustig blijven ademen, dan is het prima te doen,” probeerde Suzanne hem gerust te stellen. Wat niet hielp, was dat ze drie hangslotjes uit het laatje van het nachtkastje vandaan haalde en hem vertelde dat die door de oogjes van de vetersluiting gingen. “Eentje bovenaan, eentje onderaan en eentje in het midden. En ik weet niet of je thuis bent in de wereld van korsetten, ik denk van niet,” lachte ze, “maar deze heeft dus geen rits of haakjes en ogen sluiting aan de voorkant, wat gebruikelijk is.”
“Oké, en wat is het voor- of nadeel dat deze dat niet heeft?”
“Dat vertel ik je zo, eerst even de slotjes door de oogjes halen en dichtdoen.”
Nadat ze daarmee klaar was, verklapte ze hem wat in haar ogen het voordeel ervan was en voor hem het nadeel. “Nu de slotjes gesloten zijn, is het voor jou niet mogelijk het korset af te doen.”
En wat was daar de gein van? Moest hij de rest van de avond in het korset soms dingen gaan doen en haar uiteindelijk smeken om eruit bevrijd te worden?
“Kom, dan leg ik je in de woonkamer het vervolg uit.”

Zij ging op de bank zitten en hij op zijn knieën op de grond. Niet uit slaafsheid, maar omdat hij geen slip aanhad en hij het uit zichzelf geen pas vond om in zijn blote kont op de bank of op een stoel te gaan zitten.
“De sleuteltjes van je korset stop ik in dit kistje en kijk, dat doe ik nu op slot.” Ze legde het sleuteltje opzij. “En dan gaat deze in de iets grotere. Zooo,” klonk de ‘zo’ in een tevreden en uitgerekte versie. Ze klapte het deksel neer en herhaalde de voorgaande handelingen. Met een sleuteltje werd het slot dichtgemaakt en ook deze kist verdween in de volgende en ja, die ging eveneens op slot.
Zwijgend had hij haar handelingen gevolgd en zijn conclusie was dat de drie naast elkaar liggende sleutels op de salontafel de eh, sleutel betekende naar de bevrijding van het korset.
“Goed Johan, dan nu je challenge. Deze sleutels,” en ze tikte ze één voor één aan met de nagel van haar rechterwijsvinger, “breng ik dadelijk nog bij drie vriendinnen langs. Vervolgens ga jij vanaf morgen iedere dag bij één van hen langs en voert een opdracht uit. Als je die naar tevredenheid hebt uitgevoerd, ontvang je een sleutel en na de derde dag heb je ze dus alle drie in je bezit, als je je best hebt gedaan tenminste. En kun je ’s avonds ermee bij mij langskomen en kan ik je van het korset bevrijden.” Ze probeerde op zijn gezicht af te lezen wat zijn reactie zou worden.
“Nou, dat is best een heftige,” trok hij rimpels tussen zijn wenkbrauwen. “En wat als zij niet tevreden zijn over een uitgevoerde opdracht?”
Daar had ze nog niet aan gedacht. “Dan zal je de sleutel niet meekrijgen.” Ze zag zijn rimpels zich verdiepen. “En dan?” vroeg hij logischerwijs door. “Dan beslis ik die laatste avond wat er gaat gebeuren,” improviseerde ze.
Hij aarzelde. Het korset gaf hem in de korte tijd dat hij het aanhad al een ‘pfff-gevoel’, dus wat moest dat worden bij drie dagen dragen? Anderzijds was het natuurlijk rete-spannend om opdrachtjes te moeten uitvoeren van hem onbekende vrouwen, vriendinnen van Suus. En die misschien wel net zo kinky waren als zij. Hm.
“Oké, ik ga de uitdaging aan.”
“Tof!” En ze leunde opgelucht terug tegen de rugleuning aan. Om bijna gelijk terug te veren en op te staan. “Kom met me mee naar de slaapkamer, kan jij je kleren weer aan en schiet ik een jurkje aan om de sleutels weg te brengen.”

In de gewoonlijke volgorde van kleren aantrekken trok hij eerst zijn slip en spijkerbroek aan, om met het T-shirt in de hand ineens te aarzelen.
“Suus? Het korset tekent toch hartstikke af door het shirt heen?”
“Welnee joh.”
Ze vermoedde dat dat bezijden de waarheid zou zijn en ja, meteen nadat hij het shirt aanhad, zag ze al dat hij in elk geval iets aan moest dat wijder was.
“Zie je nou?” klonk een verwijt door in zijn stem. “Ik heb er borsten in…”
“Valt mee hoor, is een A-cupje. Misschien dat je de bustehouder op kunt vullen, heb je mooi een B-cup,” grinnikte zij.
Hij stak een middelvinger naar haar op. “En mijn middel is hartstikke smal.”
“Valt ook mee.”
“En ik moet opletten op de schouderbandjes, dat die niet te zien zijn. En hoe zit het met die vetersluiting? En de slotjes?”
“Tja. Heb je een jasje dat je over een shirt kan aantrekken?”
“Met dit weer? Het is de komende dagen ook bloedje heet!”
Verdorie, hij ging toch niet terugkrabbelen? Ze had deze uitdaging juist zo leuk gevonden om te bedenken en haar vriendinnen ervoor weten te strikken. En in hoeverre hadden mensen oog voor wat een ander aanhad? Als hij morgen en de andere dagen een beetje oplette wat hij erover aantrok.
“Zeg het maar, Johan. Wil je toch stoppen?”
Slechts kort was er twijfel af te lezen van zijn gezicht. Een hoofdschudden, gevolgd door zijn: “Nee, ik ga ervoor en kijk thuis wel waarmee ik het kan afdekken.”
“Top, nogmaals. Dan krijg je vanavond nog een mailberichtje bij wie en waar je moet zijn en hoe laat je daar verwacht wordt.”
“Prima.”

Hij werd verwacht bij Annemarie den Oudsten. Ze woonde in een dorp dat tegen zijn stad aan schuurde. Een half uurtje rijden, schatte hij in. En omdat ze hem op de mooie tijd van tien uur verwachtte, hoefde hij in elk geval niet al te vroeg op te staan. Hij hoopte alleen dat hij de slaap een beetje kon vatten en niet wakker werd gehouden door het adembenemende, maar tevens ook fraai uitziende korset, dat hij uitvoerig had bewonderd voor de grote wandspiegel boven het buffet in zijn woonkamer.

Wordt vervolgd