Het is donderdagmiddag laat als het team weer bij elkaar zit en er is gelijk bezorgdheid nadat Henk verslag doet van zijn bezoek aan Leiden. Bij één van de tips die na het Alert zijn binnen gekomen, zat die van een vrouw die haar hond uitliet. Zij heeft op de route die de jogster liep een zwarte bestelbus zien staan, waarbij ze niet echt op inzittenden heeft gelet, maar ze dacht dat een vrouw achter het stuur had gezeten.
“Waarbij we er voorzichtig van uit gaan dat de beide meiden eveneens door de twee vrouwen zijn ontvoerd?” maken de ogen van Janet een rondje langs de rechercheurs. Een gemompel en geknik ter bevestiging is haar deel.
“Wat vreemd was, er is vanzelfsprekend ook gesproken met de ouders,” vervolgt Henk, “dat de vader van de hardloopster het deed voorkomen dat z’n dochter over een paar dagen terug zou zijn, terwijl de moeder, terecht lijkt me, compleet overstuur was.”
“Dat is inderdaad raar en vraagt erom de vader nogmaals te spreken. Pak jij dat op, Henk?”
“Prima. Doe ik dat samen met Lotte, als je dat oké vindt.”
Janet knikt. “En Lex, ben jij nog iets te weten gekomen bij de taxicentrale?”
“Nou en of. Ze hebben over de afgelopen twee maanden drie ritten voor me kunnen traceren. Telkens is ze ’s avonds van huis uit opgehaald en naar twee adressen in Leiden gebracht en eentje was in Oegstgeest. En om ongeveer anderhalf uur later weer opgehaald te worden. Ik heb met één man bij hem thuis gesproken. Een alleenstaande man. Die voor een deel onze vermoedens bevestigde. Onder haar normale jas was ze kinky gekleed. Ze droeg bij zich een weekendtas met spullen die we in de lade bij haar thuis hebben gezien. En in zijn geval liet hij zich op bed vastbinden voor een soft SM spel, zoals hij het verwoordde.”
Janet voelde een kram door haar kut gaan. Ze was vannacht niet vastgelegd geweest, maar nadat ze Lars met haar lichaam gek had gemaakt, was hij ruig tekeer gegaan. Eerst lekker pompend en nadat hij in haar was klaargekomen, had hij haar leeg gelebberd. En na een korte pauze had hij haar anaal geneukt en meteen daarna z’n pik in haar mond gedouwd. Ze was blij dat ze in het restaurant nog naar het toilet was geweest.
“Eén van de andere twee heb ik telefonisch kunnen benaderen en zijn verhaal kwam in grote lijnen neer met die van die man bij wie ik geweest ben. Alleen was het bij hem omgekeerd en was zij de onderdanige partij.”
“Hoe kwamen ze met haar in contact?” wil Lotte weten.
“Via een bureau. Ik heb ook de dame gesproken die die toko runt. Als de bij haar aangesloten dames willen werken, melden ze zich beschikbaar. En zo ook Birgit, die één à twee avonden in de maand actief was.”
“En zo wat bijverdiende dus,” concludeerde Lotte. “Een extra centje op haar WW-uitkering.”
“Een aardig extraatje, van honderdzeventig euro per keer. Niet gek voor een uurtje,” gaf Lex zijn laatste toevoeging aan de uiteenzetting.
“Heb jij nog iets aan een connectie kunnen vinden tussen de twee vrouwen, Jim?” gaat Janet de volgende rechercheur af.
“Nee, geen enkele, helaas. Behalve dan dat ze beiden in Leiden wonen.”
“Oké. Lotte? Heb jij nog iets voor ons?”
“Niet echt. Ik heb wel de indruk dat onze vermoedelijke daders hun slachtoffers kenden en ook wisten waar ze op welk moment waren en waar ze hen het beste konden eh, kidnappen. Opvallend vind ik het, ook als we de twee ontvoerde meisjes erbij betrekken, dat allen uit Leiden komen, terwijl de daders Birgit naar Den Haag hebben gebracht en hun bus gisteren op de A4 tot aan Den Zuid en iets verder op de N211 en N222 op camera’s is geregistreerd.”
“Het Westland in,” bromt Henk. “Zullen ze daar een loods of opslag hebben?”
Na nog een rondje taakverdeling is de bijeenkomst ten einde.
*
Charlotte heeft er ook geen idee van waar ze is. Ze heeft ook geen enkel besef van tijd meer. De ruimte waarin ze zich bevindt, een soort van kleine stal, is slechts schaars verlicht door een peertje aan het plafond. Bewegingsvrijheid heeft ze nauwelijks. Ongeveer vijfentwintig centimeter boven de vloer en een meter evenwijdig van elkaar zijn twee kabels gespannen. Daartussen is zij gevangen. De stalen boeien rond haar polsen zijn middels korte kettingen met beide kabels verbonden. Ze verhinderen haar om rechtop te kunnen staan. Ze kan van een smerig matras aan de ene kant krom gebogen of over het stro kruipend naar de andere kant, waar een soort van gigantische tepel of grote speen uit een gemetseld muurtje vandaan steekt en ze daarop zuigend vocht naar binnen kan krijgen. Ze wil er niet aan denken wat het is als ze erop zuigt, maar ze weet dat het de urine van de beide vrouwen is dat in een reservoir boven het muurtje hangt.
Haar keel en haar onderlichaam doen pijn. Gisteravond en misschien ook nog een deel van de nacht zijn haar vagina en anus gebruikt, misbruikt, opgerekt tot voorbij de pijngrens. Met steeds groter en forser wordende kunstpikken, met dildo’s, waaronder ook opblaasbare, met speculums. En ze had een flexibele dong in haar strot geduwd gekregen, tot voorbij de huig haar slokdarm in. En uit en in.
En nog steeds is ze gevuld, zowel vaginaal als anaal, voor met een joekel van een dildo en achter met een forse buttplug, die beide op hun plaats worden gehouden door een riem die tussen haar benen door gaat en met slotjes vastzit aan een riem om haar middel. De plug maakt dat ze niet kan poepen, terwijl ze wel de drang voelt. En haar plas heeft ze tot twee keer toe maar in het stro laten lopen, halverwege het matras en de speen.
*
Voor Jennifer en Willemijn is het ook afzien, omdat de tijd ook voor hen kruipt. Maar in elk geval aangenamer dan van Charlotte. Zij proberen de dag door te komen met lezen, puzzelen of achter de spelcomputer proberen elkaar de loef af te steken. Ze hebben zelfs gisteravond een transistorradiootje gekregen, zodat ze en muziek hebben en besef van tijd. En niet te vergeten een ontbijt, lunch, flesjes water en suikervrije frisdranken en een uurtje geleden nog een Indonesische rijsttafel die in hoeveelheid bakjes niet eens op het tafeltje paste. Omdat, zoals de vrouw die altijd het woord voerde, hen aangaf dat beide pappa’s ook vandaag netjes hun betaling hadden gedaan.
“En als ze dat morgen ook nog braaf doen, zijn jullie zaterdagochtend vrij.”
“Waarmee ze dan boete hebben gedaan?” had Jennifer het gewaagd om haar te vragen.
“Niet helemaal naar mijn zin, maar het volstaat. Hoe oud zijn jullie?” was haar verrassende vraag daarop geweest.
“Ik ben twintig,” had Jennifer verbouwereerd geantwoord en Willemijn piepte benauwd dat ze negentien was.
Nog verrassender was dat ze op één van de bedden was gaan zitten, waarop haar vriendin iets alerter bij de deur stond, de wapenstok steviger beetpakkend.
“Ik was jaren jonger dan jullie nu zijn, toen ik me bewust was dat ik in het verkeerde lichaam zat. Dat ik geen jongen meer wilde zijn, maar een meisje. Toen ik het huis uitging naar Leiden om te studeren, heb ik de stap gezet om naar de VU in Amsterdam te gaan om de transitie van man naar vrouw te bespreken.”
Met open mond hadden de meiden zitten luisteren.
“Na een jaar startten de hormoonbehandelingen, kreeg ik langzaamaan vrouwelijke vormen en ontwikkelden zich borsten. In die tijd had ik een vriendin die een paar jaar ouder was en ook studeerde. Ze wist een manier om wat extra te verdienen, want breed hadden we het niet. Het zou een avondje worden met wat mensen, een beetje flikflooien, noemde ze het. Nou, ik werd dus vastgebonden over een soort van tafeltje en geneukt, anaal, door de pikken van de twee aanwezige mannen, door een vrouw met een dildo voorgebonden en verder met tal van andere dildo’s die steeds groter en dikker werden. En ook mijn vriendin deed daaraan mee.”
Het afgrijzen van wat haar was overkomen, was af te lezen op de gezichten van de meiden.
“Later begreep ik dat zij al vaker bij dat trio was geweest en dat ze hadden gevraagd of ze nog niet iemand erbij wist. Waarop ze hen verteld had wat ik was en in welke fase ik verkeerde. Dat wat iets wat ze geweldig en spannend hadden geleken.”
“En die mannen, dat zijn nu onze vaders?” waagde Jennifer de gok.
“Ja. Waarmee jullie nu de reden weten.”
Ze was opgestaan.
“Je bent een mooie vrouw geworden,” was het Willemijn die het fluisterend durfde te zeggen.
“Dank je. En zo voel ik me ook, al ben ik het niet voor de volle honderd procent. Ik heb er bewust voor gekozen om me niet helemaal om te laten bouwen.”
Willemijn had haar niet begrijpend aangekeken, Jennifer was met de conclusie gekomen: “Je hebt nog een pik.”
“Precies.”
*
Terwijl Janet en Lars op weg zijn naar buiten, vraagt ze hem: “Heb je zin om bij ons te eten?”
Het duurt slechts heel even voordat het tot hem doordringt waar dat ‘ons’ voor staat.
“Eh, met jou en je dochter?”
“Ja. Maar ik heb nog geen plannen om je aan mijn ouders voor te stellen hoor,” grinnikt ze.
Hij snapt wat ze daarmee bedoelt. Of hij dat erg zou vinden? Zou hij een toekomst met haar willen? De tijd moet daar een antwoord op geven, maar vooralsnog zegt hij er een voorzichtig ja tegen.
“Ja, lijkt me leuk.”
“Maar je kunt niet blijven slapen. Dat vind ik voor haar te snel gaan.”
“Een eter en een slaper ineens,” lacht hij. “Ja, daar kan ik me wel iets bij voorstellen dat dat haar zou overvallen .”
“Ik had het wel graag gewild,” pruilt ze.
Ze ligt in bed, terwijl ze zich streelt en daarbij denkt ze aan een enorme dildo – Kan ze niet een keer wat van die speeltjes oppikken? Birgit heeft er immers toch niets meer aan? – en aan haar avontuur in België en aan Lars. Ze vingert zich rapper, stimuleert ook haar clit. Wat shit dat ze hem niet heeft laten blijven, want dan hadden ze er weer eens feest van kunnen maken zoals vannacht en had ze die lekkere en lange en stevige pik van hem opnieuw in haar kut en misschien kont kunnen voelen en … Heftig komt ze klaar, waarbij ze haar jammerende kreten in het kussen smoort.
Mijn prikkelende fantasieën 