3. Een schaduwleven

Als ze de huissleutel in de deur steekt, weet ze wat ze wil en dadelijk ook gaat doen: het bad vol laten lopen, badolie er bij doen, zich een glas wijn in schenken, daarmee terug naar boven en lekker lang in het weldadig schuimende water liggen.
“Hoi mam, zware dag gehad?”
Haar oogappel zit aan de eettafel achter de geopende laptop. Ze doet de oortjes uit en staat op om haar moeder te begroeten.
“Ja, nogal.”
Ze aarzelt of ze haar zestienjarige dochter iets meer zal zeggen, maar omdat ze beseft dat Ilse de berichtgeving over de moord ongetwijfeld al op NU.nl is tegengekomen of zal zien, voegt ze eraan toe: “We hebben een jonge vrouw op Kijkduin gevonden, ze is het slachtoffer van een moord.”
“Ik las het. Wat erg. Moest je er heen?”
“Ja. Ik ben voorlopig belast met het onderzoek.”
Dochterlief weet dat ze niet hoeft door te vragen, Janet laat zich thuis zelden of nooit uit over het werk.
Op het scherm ziet ze dat Ilse een oud examen aan het maken is. Over een paar weken moet ze op voor het echte, waar Janet zich geen al te grote zorgen over maakt, gezien de tentamens en de behaalde cijfers tot nu toe.
“Moet in nog iets voor je klaarmaken?”
“Nee hoor lieverd, dank je. Ik heb op het werk wat gegeten. En jij?”
“Bij de buren.”
Een stel met een jongen die even oud is als Ilse en met wie ze het getroffen hebben als buren. Haar dochter kan bij hen terecht als ze een late dienst heeft of als het werk meer uren vraagt om voor het eten thuis te kunnen zijn.
“Blok je niet te lang door?”
“Nee, ik sluit zo af en dan ga ik in bed nog even liggen lezen.”
“Goed zo. En nu ga ik nu naar boven, lekker in bad.”

In de slaapkamer bergt ze haar pistool op in het kluisje in de kledingkast en loopt door naar de badkamer om het bad vol te laten lopen. Ze voegt er een scheutje lavendelolie aan toe en gaat weer naar beneden voor het glas wijn. Ilse is al naar boven.

Languit in het warme water en met het glas wijn op een kruk en de mobiele telefoon onder handbereik laat ze de dag achter zich. Een dag die weinig heeft opgebracht. Het slachtoffer is zonder naam, niemand heeft iets verdachts gezien en op de beelden van de camera op het kruispunt zijn wel diverse auto’s gespot op de nachtelijke uren tussen één en vijf, maar die waren er op een legitieme manier aan voorbij gegaan. De bedrijfsleider van het restaurant, een paar bewoners van de villawijk en enkele Polen die hun ‘thuis’ op het vakantiepark hadden en van hun werk waren gekomen. Kortom, veel werk al verzet zonder enig resultaat.

Haar gedachten dwalen af naar hoofdinspecteur Lars Wielaert, of juister, naar het moment dat zij met hem achter de doeken het slachtoffer observeerden en hij zich hardop afvroeg of het touw dat door de staart gevlochten zat, bedoeld was geweest om het hoofd omhoog en naar achteren te trekken. Waarom had zij daarop gereageerd met haar Zodat ze gedwongen werd om iemand te moeten pijpen? Misschien was het op hem niet als een gekke reactie over gekomen, omdat hij ongetwijfeld wist dat ze van Zeden vandaan kwam. Maar had hij in haar ogen iets van lust afgelezen, die fractie van een paar seconden die haar terug brachten naar destijds?
Alleen was het bij haar niet met touw geweest. Nou ja, behalve dan het touw tussen de riemen van het hoofdtuig en de anaalhaak dat haar hoofd naar achteren getrokken hield en dat de kogel op die haak diep haar anus introk. Een stalen mondsperder met een rubbercoating had haar mond deepthroating toegankelijk gemaakt voor de partner van die avond.

Het was haar in de Amsterdamse periode overkomen, twee nare gebeurtenissen die haar tot het voor haar baan gevaarlijke avontuur hadden gebracht, want als bekend was dat ze bij de politie werkte, zou ze chantabel kunnen zijn voor iemand met kwade bedoelingen.
Allereerst was er de scheiding van haar man geweest. Langzaamaan was hun huwelijk van een man-vrouw relatie overgegaan in wat je een broer-zus relatie kon noemen. Ze hadden het nog met relatietherapie geprobeerd, maar uiteindelijk waren ze toch uit elkaar gegaan. Ilse was toen net vijftien geworden. Dat de scheiding haar meer pijn gedaan had dan verwacht, kwam misschien ook omdat hij al vrij vlot een nieuwe vriendin had. Een Italiaanse, met wie hij nu een B&B in Italië runde. Als Ilse geslaagd was voor haar examen, zou ze voor twee maanden bij hen logeren.
Het tweede gebeuren was dat ze het niet meer op haar werk had getrokken. Maandenlang was ze drie tot vier dagen per week op het internet, en vaak op het dark web, op zoek geweest naar makers, verspreiders en kopers van kinderporno. De meest ziekmakende beelden waren aan haar voorbij gekomen. En op enig moment was er iets bij haar geknapt.
Tijdens het normale werk, de controle op vergunningen en identiteitskaarten of paspoorten bij prostitutiepanden en bordelen, was ze in het bordeel van hoerenmadam Sjaan in huilen uitgebarsten nadat die opmerkte: “Kom jij eens effies bij Sjaantje zitten, meissie. Ik zie het van je af dat het niet goed met je gaat.”
Sjaan had haar gezegd dat het goed zou zijn om de spanning kwijt te raken door zich eens over te geven aan ongekende en ongeremde lust. En haar de info gegeven over een chique chateau in België, alleen toegankelijk voor leden en introducés.
“En ik weet wel wat er in dat koppie van je omgaat, meissie. Ik zit bij de politie en dan komt die hoerenmadam met iets aan dat chantabel is. Maar lieverd, ik heb zovele kerels tussen mijn benen gehad die jij van de teevee of uit de krant kent. Teevee persoonlijkheden, bobo’s uit grote bedrijven, of hoge ambtenaren. En die namen zitten allemaal hier in – tikkend met een vinger op haar slaap – en die gaan strakkies allemaal mee mijn kist in.”
“Moet ik mij daar laten registreren?”
“Ja. Met een willekeurig opgegeven naam,” lachte Sjaan. “En dan krijg je een fraaie clubcard met een nummer er op en ben je lid.”

Ilse komt de badkamer binnen in hemdje en stringetje om haar tanden te poetsen.
“Zal ik je glas nog bijvullen, mamma?”
“Oh, als je wilt, graag.”
Terwijl haar dochter naar beneden gaat, voegt Janet warm water toe aan het iets afgekoelde badwater.
Als ze weer boven is en de tanden heeft gepoetst, kust ze haar moeder alvast een welterusten, waarna die zich opnieuw over geeft aan haar herinneringen.

Jeroen heette hij. Lid 327. Een man die een beetje deed denken aan George Clooney. Gekleed in een donker pak en een zwart T-shirt. Zijn natuurlijke, maar prettige dominantie botste niet met die van haar. Zij had na lang aarzelen gekozen voor een zwart hemdje, een grijze rok met split rechts opzij en kousen met jarretelles. En lingerie van Marlies.
Het chateau was van een chique die zij niet eerder had ervaren. Hapjes en drankjes, te kust en te keur, werden aangedragen of gebracht door bedienden in smetteloze witte uniformen. De gasten allen beschaafd en smaak- of stijlvol gekleed. Zolang ze zich tenminste niet in de beslotenheid van boudoirachtige kamers op de bovenverdiepingen terugtrokken. Of in één van de ruimtes onder het landhuis. Waar zij dus in een SM-achtige setting door hem gebruikt was. En ja, ze was bloednerveus geweest, ze had geaarzeld of ze zich op die manier aan hem kon over geven. Het was vernederend geweest, maar owhh, wat ook sensationeel geilmakend.
Twee maanden later was ze nog één keer met hem daar naartoe geweest.

Haar mobiele telefoon haalt haar uit haar overpeinzingen.
“Janet Harder.”
Aan de andere kant klinkt de stem van één van haar rechercheurs, Lex Terhaar, opgewonden.
“We hebben een naam van de vermoorde vrouw. Haar ouders konden haar niet bereiken om haar te feliciteren met haar 31ste verjaardag vandaag en ze zijn ongerust langs de plaatselijke politie gegaan. De foto die ze daar lieten zien, matchte met die van haar.”
“Ik kom eraan.”
Ze verbreekt de verbinding en belt Lars.