Als je weer naar bed gaat
omdat je zo moe bent
maar ook moedeloos van alles
en inslaapt,
om ’s morgens vroeg
nog net zo moe op te staan
is je wereld dan niet
zwart aan het worden
of in elk geval zonder kleuren?
Ben je dan niet bijna dood,
niet echt dood,
maar geestelijk?
En heeft een doos met kleurpotloden
vervolgens enige zin?
Net nadat ik dit gedicht heb geplaatst, las ik op Facebook het bericht dat mijn dierbare auteuse Fenne vanmiddag is overleden. Ik was, ik ben in shock.
R.I.P. mijn lieve Fenne..
LikeLike
Gecondoleerd
LikeLike
Dank je.
LikeLike