Barbara

Ik draai mijn auto de toerit naar de snelweg op en heb daarmee nog een half uurtje voor de boeg voordat ik bij Barbara ben.

Hoelang zijn we al bevriend? Een vriendschap waarvan ik dacht dat we daar alles in deelden? Nou ja, behalve het bed. Maar dat zij me nooit heeft verteld over de kinky uitstapjes van haar, samen met Marja? Van wie ik dat dus gisteren voor het eerst hoorde?
De aanleiding van die onthulling was de inhoud van het tasje van the FunHouse geweest, dat naast me op de passagiersstoel staat. Zij had het voor Barbara opgehaald en omdat ik de volgende dag haar kant opging, werd ik de bezorger van het leren spanking jurkje!
Want dat is dus wat er in het tasje zit.

Ik voeg op de snelweg in en ik laat de snelheidsmeter naar de 130 klimmen.

Nu heeft iedereen zo zijn of haar geheimpjes, om wat voor reden dan ook. En oké, dat je niet te koop loopt met dat je graag billenkoek ontvangt op kinky feestjes, dat begrijp ik. Maar om zoiets voor je te houden voor je beste vriend? Daar wil ik straks wel eens het fijne van weten. En dan mag ze met een verdomd goed verhaal aankomen, anders krijgt ze van mij een pak voor de billen, bedenk ik er met een vette grijns achteraan.

De begroeting is als gewoonlijk, een omhelzing en een zoen op beide wangen.
“En je hebt het tasje mee!”
De toon is opgetogen.
“Dus Marja is bij je langs geweest.”
“Nee. Ze belde me toen ik in de stad was.”
Ik overhandig haar het tasje en ik loop achter haar aan naar de woonkamer. Ze heeft niet veel om het lijf. Een lang shirt, met naar ik vermoed er wel iets onderaan. Verder blote benen en ze is blootsvoets. En die reet van haar kleur ik straks fraai rood.
“We hebben elkaar op een terras ontmoet, in de stad.”
“Oké. Sorry dat ik nog niet aangekleed en opgemaakt ben. Ik heb gisteravond een feestje met een paar collega’s gehad.”

De gedachte om op enig moment die billen van haar bloot te zien, windt me op. Wat meteen ook de eerste keer wordt dan. Want in haar blootje heb ik haar nog niet eerder gezien. Wel in bikini, waardoor ik weet dat ze, nou ja, begeerlijk is.

We zijn in de woonkamer.
“Wil je koffie?”
“Ja, lekker.”
Ze zet het tasje op de eetbar, die de woonkamer van de open keuken scheidt. Ik ga op één van de krukken zitten en kijk toe hoe ze het zeer luxe koffiezetapparaat instelt voor de mok koffie die mijn voorkeur heeft.
“En, heeft Marja je laten zien wat ik besteld had?”
“Op een overvol terras zeker. Niet dus. Maar ze heeft me wel vertelt wat je gekocht hebt. Een gewaagd leren jurkje.”
“Die je eenmaal thuis uit het tasje hebt gehaald en bekeken.”
“Nee. Want je gaat het aantrekken en het me showen.”
“O?”
Het apparaat is klaar met mijn koffie en ze komt met de beker naar de eetbar. Ik zie de pret in haar ogen twinkelen.
“En als ik dat niet wil, maar het gewoon uit het tasje haal en je het laat zien?”
Nu moet ik doorzetten, niet met haar meegaan, maar me in de rol van een dominant inleven, hoewel ik daar geen enkele ervaring in heb.
“Het gaat er in deze niet om wat jij wil, maar wat ik van je verlang.”
Terwijl ik het gezegd heb, vind ik zelf al dat met name het laatste te zwak klonk. Daar spreekt míjn verlangen uit. Iets wat op zich klopt, omdat ik nauwelijks kan wachten om haar billen ontbloot voor me te zien. Ik had moeten eindigen met dat ik het van haar eis.
“Een leuke poging van je, ik zal erover nadenken.”
De pret in haar ogen vertaalt zich nu ook naar een grijns rond haar lippen. Ze draait zich om en loopt terug naar het koffiezetapparaat voor een koffie voor haarzelf.

“En heeft ze je nog gezegd wat er zo gewaagd aan is?” vraagt ze, met de rug naar me toe.
“Ja.”
Ik bijt op mijn onderlip, laat mijn gedachten als een razende werken wat ik nu moet doen.
“Kom jij eens terug bij me?”
“Ja, zo. Even mijn beker met koffie vullen.”
“Nu!”
Ze keert zich naar me om, de grijns rond haar lippen heeft zich verbreed, maar ze komt wel heupwiegend op me af.
“Ja? Wat wilde je nog kwijt?”
Haar ogen kijken me ondeugend aan.
“Jij trekt het jurkje dadelijk aan! En dan zal ik je laten voelen wat er zo gewaagd is aan dat jurkje van je.”
Ze geeft geen sjoege, maar ik zie de flonkering in haar ogen.
“Heb ik dan nu toestemming om mijn koffie te maken?”
“Ja.”

Heb ik nu wel of niet overwicht op haar? Ik ben er niet zeker van. Maar las ik net, naast het  schalkse, ook niet iets van een hunkering in haar ogen af?

Ze zet haar koffie op de eetbar en ze gaat op de kruk naast me zitten. Ik laat het toe, want als ze eerst het jurkje aan moet trekken, is misschien haar koffie afgekoeld. Of ben ik daar toch te gemakkelijk in? Best lastig, die dominante rol.
“Dus jullie hebben lekker op een terras gezeten?”
“Ja, ook.”
“Ook?” blikt ze verbaasd opzij. “Hebben jullie nog wat anders gedaan dan?”
Ik grinnik als ik aan ons vervolg denk.
Maar of ik haar dat kan vertellen? Want is dat netjes zonder Marja’s goedkeuring? Hoewel, kletsen meiden onderling niet wat af over vriendjes en hun laatste veroveringen? En als ik aan de inhoud van het tasje denk, dan heb ik zo het idee dat het er op die kinky feestjes waar ze heengaan nou ook niet bepaald preuts aan toegaat.

“We zijn nog naar het toilet geweest.”
“Te veel biertjes gedronken?”
“Nee, dat niet. Ik ben met haar op de Dames geweest, waar ik de rits van haar rokje moest uitproberen. Ken je dat rokje, met die rits van boven tot onder? Net als bij dat nieuwe jurkje van jou?” knik ik in de richting van het papieren tasje.
“O! Hebben jullie…?”
“Ja.”
“In een toilet op de Dames? Wow, dat is kinky!” straalt ze.
“Ja.”
Ik zie dat ze haar koffie bijna op heeft.
“En ik weet wat nog meer kinky is. Hop, naar de slaapkamer jij om die jurk aan te trekken.”
Ze wil haar beker oppakken voor een laatste slok.
“En wel nu meteen!” geef ik haar met stemverheffing te kennen.
“Oké, oké.”
Haar hand gaat naar het tasje en ze komt van de kruk af.
“Moet ik nog wat uit de slaapkamer meenemen of kan je het met je blote handen af?” kijkt ze me aan met ogen die nog steeds ondeugendheid uitstralen.
“Ja, neem alles maar mee wat die billen van je mooi kunnen laten kleuren.”
Met een lachje laat ze me achter en ze gaat de woonkamer uit.

Het idee dat ze zich nu voor me omkleedt, windt me op. De gedachte dadelijk haar billen te ontbloten, maakt me geil. Het denkbeeld om haar achterste te bewerken met wie weet waar ze dadelijk mee aan komt, benauwd me ineens. Ik heb er immers geen enkele ervaring mee? Hoe hard kan of mag ik haar slaan zonder haar te beschadigen? En hoever kan ik gaan in de pijn zonder voorbij de grens van wat een mens, wat zij kan hebben? Het is plotseling allemaal niet zo simpel meer.
Kan ik een hulplijn bellen? Uit wat voor programma kwam dat ook al weer? Ik kan er zo gauw niet opkomen.

“Wow,” weet ik vooralsnog alleen maar uit te brengen als ze de kamer weer in komt.
Het jurkje laat haar borsten compleet bloot. In de lichtbruine tepelhoven zie ik haar tepels stijf staan. Glimlachend heupwiegt ze op me af, twee ‘speeltjes’ in de hand, die ze bij me op de eetbar legt.
Ik besluit gelijk eerlijk naar haar te zijn.
“Ik heb hier geen ervaring mee, hè, met slaan en zo.”
“Dat weet ik, of althans, dat sterke vermoeden had ik al. Daarom ben ik zo brutaal je een korte uitleg te geven.”
Ze zegt het niet belerend, maar op een toon met een lach er in.
“Je begint, net als met seks, met opwarmen. De huid moet even wennen aan wat er staat te gebeuren. Dat kan je dus het beste met je handen doen. En tussen de klappen door mag je aaien ook hoor,” knipoogt ze.
“Dit is een plak.”
Ze pakt het ding bij de houten handgreep op. Op het slaggedeelte lijkt me iets van rubber met nopjes te zitten, als van een pingpong batje.
“Deze rode kant is de lieve, de zwarte de hardere.”
Ze pakt het andere martelwerktuig, want dat is wat er even door me heen schiet, martelen.
“Dit is een cane van fiberglass.”
Bij dat ding geeft ze me een korte uitleg hoe ik daarmee moet slaan, waarop en waarop vooral niet.
“Nog even, voordat je mag. Trek je niets aan van mijn ahhh’s, ohhh’s of gevloek. Hoewel dat laatste meestal een indicatie is dat die slag een heftige voor me was. Om genade zal ik niet zo gauw vragen, maar dan moet je even stoppen of met iets anders gaan slaan, zoiets dus. Maar zo gauw ik stop zeg, is het over en uit met de sessie. Ja?”
Ik knik dat het me duidelijk is.
“Goed, zeg het dan maar, meneer,” grijnst ze nu naar me.
Ik begrijp dat het spel begint en de bal bij mij ligt. Om te beginnen moet ze ergens voorover gebogen staan en die keuze heb ik al snel gemaakt, over de rugleuning van de bank. Die voor dat doel gemaakt lijkt te zijn. Het is voor haar hooguit lastig dat ze met handen en armen de hele tijd op de zitting moet steunen.

Ik pak het lipje van de rits beet, dat net voorbij de zoom bengelt en trek het rustig omhoog, totdat het ver genoeg is om de flappen opzij te doen en haar billen bloot te leggen.
Van een afstandje is het zicht op haar billen, bilspleet en schaamlipjes eh, adembenemend. Ik lik mijn lippen, ze staat er zo uitnodigend bij om genomen te worden.
Ik doe de paar stappen naar voren, laat even een met mijn speeksel bevochtigde vinger tussen beide spleten door gaan. Ze zucht. Ik leg mijn handen op haar billen en streel die. Ze huivert licht.
Dan laat ik met een luid klinkende pets mijn rechterhand op eerst de ene en dan de andere bil neerkomen. Al gauw begin ik het leuk te vinden, het lichte gekronkel van haar onderlichaam en de geluidjes die ze maakt, maar eveneens van de eerst nog zichtbare afdrukken op haar bij iedere klap mee verende billen. Die langzaam mooi roze kleuren en gaan gloeien. Net als mijn hand overigens en dus wordt het tijd voor de plak.

Waar ik mijn hand gerust op haar billen liet ketsen, laat ik dit slagmiddel met enige aarzeling neerkomen. Eerst met de rode kant. Haar reacties worden heftiger dan tijdens het handen klappen en ja, zelfs de vloeken beginnen over haar lippen te rollen. Toch hoor ik haar op een gegeven moment zachtjes zeggen: “Het mag best iets harder.”
Wat me verbaast en wat ik niet verwacht had, is dat ik er lol in heb. Met genoegen sta ik op een kont te slaan! Totdat ik de plak voor de cane wissel en ik vurige striemen op haar billen zie verschijnen. Bezorgd geef ik haar aan wat ik zie.
“Ja, dat is het resultaat dat die heeft. Geef me er nog honderd mee, vijftig op iedere bil. En dan is het klaar.”
Ik schrik. Dat lijkt me een flink aantal. Maar oké, als zij dat denkt aan te kunnen, nee, zelfs wil.

Na de honderdste komt ze overeind. Haar ogen glanzen, haar gezicht straalt. Ze omhelst me.
“Hmmm, dat was heerlijk.”
Ik lach wat schaapachtig, het is niet iets wat in mij op zou komen als ik in haar plaats had gestaan, denk ik.
“Raar dat je pijn als heerlijk kunt omschrijven,” schud ik mijn hoofd.
“Toch is dat zo,” lacht ze. “Je moet het zelf eens ervaren. Wil je het even voelen door mijn plaats in te nemen?” knikt ze naar de bank.
“Nee, dank je,” huiver ik.
“Oké. Zal ik ons nog een koffie maken?”
“Dat lijkt me wel wat, ja.”
Ze trekt de rits van het jurkje naar beneden en ze gaat de keuken in, terwijl ik weer aan de bar ga zitten.

“Heb ik het een beetje goed gedaan?”
Ze reageert met haar vrolijke, welluidende lach.
“Ja, nogmaals, het was heerlijk en ik was er ook weer eens aan toe. Maar of jij een dominant bent, betwijfel ik. Daarvoor ben je te lief, plus dat dominantie van nature in je moet zitten, wil je een goede Meester worden of zijn. Als je al iets van SM gevoelens in je hebt, ben je eerder onderdanig, denk ik.”

Dat zijn woorden die ik even op me in laat werken. Tot aan gisteren, met Marja op het terras van wie ik voor het eerst hoorde dat zij beiden naar kinky party’s gaan, was ik niet eerder met SM bezig geweest. En net heb ik dus Barbara op de billen geslagen. Waar ik van genoten heb, maar als Meester niet goed genoeg ben bevonden. Omdat ik van nature niet dominant ben? Waar ze overigens gelijk in heeft. Maar ben ik onderdanig? Oké, ik zal niet gauw het initiatief nemen naar vrouwen, laat nagenoeg altijd hen de eerste stap zetten. Zoals ook gisteren op het terras, waar Marja het voortouw nam toen ze geneukt wilde worden op het toilet.
Maar om me op de billen te laten slaan?

“Als ik het laat doen, sla je dan niet te hard?”
“O, je wilt het toch ervaren? Leuk!” reageert zij gelijk enthousiast.
Is leuk het juiste woord in deze?
“Gaan we dat na de koffie doen.”
Ik neem er de tijd voor om mijn beker leeg te drinken. Maar omdat ik A heb gezegd … is er een weg terug als ze me zegt: “Trek je spijkerbroek en slip maar uit.”
Ik zie hoe zij geïnteresseerd toekijkt wat er uit die laatste vandaan komt. Het is niet dat ik er een probleem mee heb om bij een vrouw uit de kleren te gaan en toch voel ik juist bij haar een lichte gêne, wat ik op zich raar vind en geen verklaring voor heb.

En daar sta ik dan, op de plek en in de positie waar mijn vriendin zonet in stond. Er gaat een huivering door me heen als ik haar hand mijn bil voel raken. Ze lacht.
“Ik doe nog niks hoor, ik leg hem er alleen op.”
Ze aait mijn billen. Ze pakt mijn lid beet, vingers omsluiten het stukje tussen lid en scrotum en eentje prikt in mijn nu gespannen ballen.
“Is ook leuk om daar nu met een zweepje op te slaan.”
“Als je dat maar laat,” piep ik benauwd.
Weer klinkt haar lach. Ze laat mijn ballen los en gelijk heb ik de eerste klap op mijn ene bil.
Ik veer iets op en een “Pfff” ontsnapt me aan de lippen. Slaat ze harder als ik zonet bij haar deed?
De andere bil volgt en daarna gaat het van de ene naar de andere, soms met een kleine pauze, gevolgd door snellere achter elkaar. Als ze eindelijk stopt, wil ik al overeind komen, terwijl ik zeg: “Nou, dat was me de ervaring wel.”
“Ho, ho,” klinkt het achter me en ze duwt me terug. “Want je hebt de plak en de cane nog niet gevoeld.”
“Dat hoef ik niet echt meer hoor.”
“O jawel, die voel je zeker nog op die reet van je. En pas daarna mag je me vertellen wat je er van vond.”
“Maar je handen waren al heftig voor me.”
Ze komt voor me staan, een hand grijpt me bij de haren en ze trekt mijn hoofd naar achteren, zodat ik gedwongen ben haar aan te kijken. Ik voel me hierbij ineens heel onderworpen aan haar.
“Je krijgt er twintig met de plak, op iedere bil natuurlijk.”
“Oké dan,” stamel ik.
“Eerst de rode kant, daarna de zwarte.”
Ik laat het even tot me doordringen, voordat ik besef wat dat betekent en ik reageer met: “Dat zijn er veertig!”
Haar lach is licht spottend.
“Ah, je kunt tellen. En daarna nog de cane. Ik zal je daarmee matsen en je er slechts twintig mee geven.”
“In totaal?”
Ze laat mijn haren los.
“Nee. Per bil.”

De plak is duidelijk andere koek. Jeetje, wat heftig! En dan is het nog maar de lieve kant?
Zij telt, hardop. Ik probeer me daarop te concentreren en tel tegelijk af.
Bij de zwarte kant weet ik me niet langer in te houden en het steunen en ja, ook vloeken ontsnapt aan me.
Een man een man, een woord een woord? Het spreekwoord komt ineens bij me op. Maar wat zou ik graag omhoog komen en het voor gezien houden als deze twintig er ook op zitten. Want als ik me voor de geest haal wat de cane op de billen van haar mij lieten zien daarstraks.
De eerste striemende slag komt neer.
“Godverdomme, kut!” schreeuw ik het uit.
Slag twee. Ik bijt op mijn lippen, de tranen schieten me in de ogen. Zij telt per twee billen, dus pets, pets “Eén” en zo door naar het eindige “En dat is twintig.”

Ik blijf voorover gebogen ‘hangen’. Ik ben op, ik kan niet meer. Ik merk nauwelijks dat ze weer voor me staat. Deze keer grijpt ze me niet bij de haren. Ze komt op haar knieën de bank op en duwt zachtjes mijn hoofd tegen haar schoot. Ik begin te snikken, zij duwt mijn hoofd steviger tegen haar aan en streelt me door de haren. En zo huil ik de spanning er uit.

Natuurlijk wil ze weten wat ik ervan vond, nadat we naast elkaar op de bank zitten. Zij in een gewoon jurkje en ik weer met slip en broek aan.
“Heftig. Het was een ervaring die ik misschien niet zo gauw nog eens mee wil maken.”
Ze grinnikt.
“Ik moet lachen om je woordje misschien.”
“Heb ik dat gezegd?” frons ik enigszins verbaasd. “Nou ja, ik moet ook eerlijk bekennen dat er momenten waren dat het me opwond. En zelfs dat ik soms op de pijn leek weg te zweven?”
“Het klinkt mij in de oren dat je nog wel eens te porren bent voor een avontuurtje. Weet je, ga eens met Marja en mij mee naar een party. Niet persé om te spelen hoor, maar sfeer proeven, met mensen kletsen, naar spel van anderen kijken.”
“Misschien.”
Dan schiet ik in de lach en knipoog naar haar.
“Hoor je, daar is dat woord alweer.”

We maken een fles wijn soldaat. Zij kookt, wat ze als de beste kan. En op het einde van de avond blijf ik deze keer niet logeren, maar bij haar slapen. En dat is niet het enige wat we in bed hebben gedaan.