Licht nerveus loop ik achter Petra aan de hal door. Waarom heb ik er ja tegen gezegd? Ik heb er niet eens ja tegen gezegd! Ik ben opgestaan omdat zij zei ‘Kom’. Ik had ook kunnen blijven zitten. Is het dan toch, diep van binnen, dat ik inderdaad wil ervaren hoe het is om een luier om en een pakje aan te hebben? Was het een licht gevoel van geilheid dat ik toch opstond?
Een gevoel dat verdwijnt als we Renates kamer in gaan, omdat ik pas nu besef dat ik uit de kleren moet. Weliswaar is het niet de eerste keer in vrouwelijk gezelschap, alleen kleedde ook zij zich dan uit. En was zij een vreemde geweest, had ik er waarschijnlijk minder of zelfs geen moeite mee gehad.
Aarzelend pak ik de onderkant van mijn shirtje beet, maar haar hand houdt me tegen. Haar stem is zacht, bijna teder als ze zegt: “Laat mamma dat maar doen.”
Jeetje, nee hè? Maar o ja, we gaan een rollenspel in. Pfff.
Gedwee nu laat ik haar het shirt over mijn hoofd uittrekken. Ze gaat door de knieën en laat me uit mijn schoenen stappen, trekt mijn sokken uit. Ze komt weer omhoog en met een glimlach rits ze mijn broek open. Heel even sluit ik mijn ogen, even flits seks door me heen.
De broek zakt over mijn heupen, langs mijn benen naar beneden. Met een hand op haar schouder leunend stap ik er uit. Wat nog rest is mijn onderbroek, die dezelfde weg volgt.
“Kom maar mee,” pakt ze me bij de hand en ze leidt me naar de commode. “Klim er maar op.”
Ik lig op mijn rug op een aankleedkussen! Petra trekt een laatje open en buigt zich iets voorover om er iets uit te pakken. Ik kijk naar het laag uitgesneden hemdje en staar naar de gleuf tussen haar borsten. Seks. Iets waar kindjes nog geen weet van hebben, probeer ik in mijn gedachten te prenten. Maar hé, ik ben geen kindje, ik ben …
Zij vouwt een luier open, een dikke.
“Doe je bips een stukje omhoog.”
Ik gehoorzaam, de luier wordt er onder geschoven.
“Ga maar weer liggen.”
Ze vouwt het andere deel tussen mijn benen door op mijn buik, waarna ze over me heen reikt en de flap aan de muurkant oppakt en het bovenste strookje van het kleefband vastplakt. De andere kant volgt en de onderste plakstrookjes worden bevestigd. Ik lig geluierd.
Ze loopt naar de kast en komt met iets terug wat me niet aanstaat, een groot, dik en geel geval van pvc.
“Kom er maar af,” geeft ze me aan, “dan kan ik je dit rompertje aantrekken.”
Laat dat tje maar achterwege, pfff.
Weer gaat ze door de knieën.
“Stap er maar in, eerst je linkervoetje, ja, goed zo. Nu je andere, ja.”
Ze trekt het ding met enige moeite omhoog. Het pvc maakt een krakend, knisperend geluid. En waar ik de luier al dik vond aanvoelen, maakt de romper het nauwelijks meer mogelijk mijn benen bovenaan bij elkaar te brengen.
“Steek je armen maar door de gaten.”
Nadat ik daar gevolg aan heb gegeven, kan zij het geval verder over mijn schouders trekken, waarna ze de rits voor omhoog trekt.
“Dan gaan we nu naar Renate terug.”
“O, wauw,” reageert zij als ze me de kamer in ziet eh, waggelen. Ze zit op haar knieën met een kleurboek voor zich op de grond.
“Ga jij maar bij je vriendinnetje zitten, dan maakt mamma voor jou ook een flesje klaar.”
“Wil jij ook kleuren?” en zonder op mijn antwoord te wachten scheurt ze een blad uit het boek vandaan en schuift dat naar me toe.
Met een gevoel van gêne trek ik het naar me toe en kijk naar het plaatje van een beer met een slabbetje voor en drie van die kubusvormige zachte speeldingen naast zich. De afbeeldingen zijn neergezet in dikke lijnen.
Ze trekt haar luierbroekje iets opzij, grijnst naar me en fluistert: “Voel eens, alle ice tea zit er al in.”
Aarzelend steek ik mijn hand uit, terwijl het tot me doordringt waar ze op doelt; ze heeft in haar luier geplast! Mijn hand is al tussen het luierbroekje en de luier, die klam en zwaar aanvoelt. Opgelaten trek ik mijn hand terug. Ikzelf voel nog geen aandrang, maar ik vermoed dat het de bedoeling is dat ook ik straks in mijn luier plas? Nou, om eerlijk te zijn hoop ik dat tegen die tijd het spel voorbij is.
Petra komt de kamer weer in met ja hoor, een zuigfles in de hand. De inhoud is lichtgeel. Appelsap? In een wijnglas zie ik ook een lichte inhoud. Dat zet ze op de salontafel en de zuigfles zet ze voor mij neer op de grond.
“Zo, drink maar lekker op, kindjes moeten wel voldoende vocht binnen krijgen.”
Ik pak met tegenzin de fles op, die warm aanvoelt. Ik breng de speen tussen mijn lippen en zuig. De smaak is bitter? Dan dringt het tot me door, kut! Haar urine zit er in!
Ze ziet dat het tot me doorgedrongen is.
“Eh, eh,” en haar wijsvinger gaat daarbij heen en weer. “Braaf helemaal opdrinken, anders helpt mamma je er daarbij hoor.”
De grijns op het gezicht van Renate vertelt me dat zij weet wat ik moet drinken. Gatver. Petra zakt weer in de draaifauteuil en zit met een geamuseerd lachje naar ons te kijken, terwijl ze van haar wijntje nipt.
Als ze eindelijk haar glas leeg heeft – en ik mijn flesje – staat ze op en voelt tussen de benen van Renate.
“Ah, pipi gedaan? Kom maar mee, dan gaat mamma je verschonen en jij,” richt ze zich tot mij, “mag mamma daarbij helpen.”
Nu ligt Renate op het verschoonkussen, een duim in haar mond. Ik sta naast Petra en kijk toe hoe zij het luierbroekje bij Renate uittrekt, de plakstroken lostrekt, de flappen opzij doet en ik tegen de kale poes van mijn babyvriendinnetje aankijk. Ik voel de spanning in mijn luier onder mijn romper toenemen, ik krijg een erectie!
Met een doekje dept Petra Renate tussen de benen droog.
“Geef mamma de talkpoeder eens aan?”
Even later zijn de schaamlippen wit bepoederd. Een schone luier gaat om.
“Zo, krijg je gelijk je pyjamaatje aan.”
Renate komt zonder verdere aansporing van de commode af en ze wordt in een roze fleecepak met voeten en lange blauwe mouwen geholpen.
“Ga jij maar vast naar je bedje.”
“Gaat mamma ons nog wel voorlezen?”
“Een klein verhaaltje hoor.”
Gelukkig, denk ik. Want ik neem aan dat het daarna voor me afgelopen is. Toch, als Petra tot mijn verbazing naar mij toe komt met een smalle leren halsband, die zij mij omdoet, aarzel ik. Een aarzeling die overgaat in vertwijfeling als zij een hangslotje eerst door een oogje van de gesp haalt waarmee de halsband sluit, om die erna door het lipje van de rits van mijn dikke, gele romper haalt.
“Waarvoor is dat?” waag ik te vragen. Maar ik krijg slechts een niet voelbare tik op mijn kont, gevolgd door haar: “Ga maar naast je vriendinnetje zitten.”
Petra zelf gaat op de rand van het ledikant zitten met een boekje in haar hand. Renate gaat met gekruiste benen naast haar zitten, zodat ze mee kan kijken naar de plaatjes terwijl Petra voorleest.
Ik luister maar half, heb het allemaal wel gezien en ervaren en ik verlang nu naar een borrel.
Petra slaat het boekje dicht en staat op.
“Zo, en nu gaan jullie heerlijk naast elkaar liggen en dadelijk zoet slapen.”
Terwijl Renate al gaat liggen, kijk ik Petra verward aan.
“Is het nog niet voorbij? Ik bedoel…”
“Ssst, ga eens naast je vriendinnetje liggen.”
“Maar…”
Het volgende moment heb ik een fopspeen in de mond.
“En nu liggen!” klinkt het streng.
Wat onhandig door de dikke pvc romper strek ik me naast Renate uit. Het is krap, maar we passen net naast elkaar. Petra slaat een dekbedje over ons heen en klapt daarna het hekwerk aan de kamerkant omhoog en sluit dat met schuifjes aan beide kanten toe.
“Slaap lekker beiden,” en ze loopt naar de deur toe, “en tot morgen.” Waarna ze het licht uit doet en de deur dicht.
Ik haal de speen uit mijn mond en fluister naar Renate: “Meent ze dat echt dat ik vannacht hier blijf?”
“Ik heb zo het idee van ja,” lacht zij zachtjes. “En ik vind dat hartstikke leuk, een logeetje.”
Mijn prikkelende fantasieën 