Een aparte belevenis, 1

Het was een hectische werkweek en deze dag spande helemaal de kroon. Daarom laat ik opgelucht de boel voor wat die is en met een armzwaai en een “Ik wens je een fijn weekend, Marja” naar de receptioniste stap ik het weekend in. Dat ik ga beginnen met een biertje in de kroeg vlakbij.
Waar het druk is met mensen die met eenzelfde idee de twee vrije dagen die voor hen liggen aanvangen. Aan de bar is nog één kruk vrij, tussen een stel dat geanimeerd in gesprek is met elkaar en een jongedame alleen. Aan haar vraag ik of het plekje vrij is.
“Ik verwacht een vriendin…”
“Aan wie ik de plek gelijk afsta als ze binnenkomt,” breek ik haar zin met een glimlach af.
“Dan mag je voor even gaan zitten,” glimlacht ook zij nu.
Ondanks dat het druk is, staat bijna meteen één van de barladies voor me.
“Een biertje graag,” en ik vraag aan mijn buurvrouw of zij ook nog iets wil drinken. Ze kijkt naar haar bijna lege glas, maar aarzelt. Is het omdat ze het als opdringerig beschouwt? Toch gaat ze overstag.
“Doe me nog maar een ice tea green dan.” Om min of meer verontschuldigend naar mij te reageren met: “Ik heb al twee glazen op.”
Ik weet eigenlijk niet wat ik daarop moet antwoorden, aan frisdrank lijkt me dat veel, ja. Drie biertjes daarentegen zijn wel weg te happen, maar misschien drinkt ze geen alcohol?
“En, voor jou ook weekend?” werp ik dat dan maar op.
“Ja,” straalt ze, “en al even hoor, ik had vanmiddag vrij genomen.”
“En straks iets leuks gaan doen met je vriendin?”
“Ja.”
Zie ik haar nu blozen?
De glazen worden voor ons neergezet. Ik hef in een toostend gebaar mijn glas op. “Proost.”
“Ja, proost.”
Het lijkt me dat ze met enige tegenzin van haar drankje drinkt.
Plots voel ik een arm om mijn middel. Als ik omzie, kijk ik in het lachende gezicht van een goede vriendin van me. Haar andere arm heeft ze om het middel van mijn buurvrouw.
“Petra?” breng ik verbaasd uit.
“Hebben jullie al kennis met elkaar gemaakt? Nee?”
Ik sta van de kruk op om plaats te maken voor haar. Ze gaat zitten en legt haar hand op het achterste van nu haar buurvrouw.
“Dit is Renate en hij,” en ze knikt naar mij, “is een dierbare vriend van me, Leon.”
Ze wendt zich weer tot Renate.
“Je hoeveelste glas is dat?”
Met verbazing hoor ik die in mijn oren onzinnige vraag aan, ze zit immers aan de frisdrank?
“Mijn derde,” antwoordt zij zachtjes.
“En, heb je het droog kunnen houden?” komt de volgende rare vraag, terwijl ik zie hoe Petra’s hand wat steviger tegen de billen van haar vriendin drukt.
“Ja,” hoor ik Renate bijna fluisterend antwoorden.
“O, wat goed van je. En wat zal mamma eens drinken?”
Mamma? Mijn kaak zakt mijn mond in verwondering open en ik zie deze keer de blos op het gezicht van de aangesprokene dieper kleuren. Ik snap er geen mallemoer van wat die twee met elkaar hebben, wel dat ik er geen onderdeel van uit maak. En eerlijk gezegd stoort me dat.
“Doe mij maar een wit wijntje, een droge graag,” buigt Petra zich voorover naar de jongedame achter de bar. En naar mij: “Als jij onze krukken vrijhoudt en op onze drankjes en tasjes let, neem ik Renate even mee voor een onderonsje.”
“Oké.”
Ik volg hen met mijn ogen naar buiten, waar ik ze op het terras tegenover elkaar in gesprek zie gaan. Ze hebben geen ruzie lijkt me, want ze staan er rustig bij.
Is me, buiten de bevreemdende woorden van Petra en het blozen van Renate, nog iets anders opgevallen? Aan Petra? Ze zag er uit zoals ze er meestal uitziet en bijloopt: een spijkerbroek en een zo laag uitgesneden hemdje dat de gleuf tussen haar borsten te zien is. Heel misschien dat ze haar lange, donkere haren deze keer niet in een staart heeft, maar nu in een vlecht. En Renate? Het enige wat me aan haar is opgevallen dat zij haar ook donkere haren in twee grappig ogende staartjes heeft en dat ze, in verhouding tot de rest van haar lichaam een vrij brede en dikke kont heeft en een bollende onderbuik.
Petra komt weer naar binnen. Alleen.
“Ze mag even eentje roken van me.”
Ze rommelt in het tasje van haar vriendin en haalt er een pakje sigaretten en een aansteker uit.
“En als jij haar die wilt brengen? Heeft ze gelijk een verhaaltje voor je dat je misschien wel wat vindt hebben.”
“Oké”, en nieuwsgierig nu loop ik naar buiten. Ze lijkt me wat gespannen. Ik bied haar een sigaret aan uit haar pakje, geef haar vuur en steek er zelf ook eentje op van mezelf. Schuchter, maar al gauw zelfverzekerder begint ze te praten.
“Buiten mijn werk om, dus privé en meestal thuis, maar soms ook buitenshuis draag ik een luier en luierbroekje onder mijn kleding.”
“O? Omdat…”
“Ik dat fijn vind, ik voel me er prettig in. Het liefst zou ik ze dag en nacht dragen, 24/7 dus, maar dat is in de werksituatie eh, nou ja, niet echt verstandig.”
Er gaat een lampje bij me branden.
eenapartebelevenis1 “Dus nu heb je ook…?”
“Ja.”
Even bijt ze op haar onderlip, terwijl ze me aankijkt.
“Nou, nu weet je dus dat er zoiets bestaat als een luierfetisj en vanavond gaat Petra met me mee naar huis als mijn mommy.”
Ik weet niet wat zij op mijn gezicht kan aflezen nu, maar ik moet haar verhaal eventjes laten bezinken.
“Heb ik je geschokt met mijn ontboezeming?”
“Eh, nee, verrast wel, maar voor de rest, ieder zijn of haar ding hoor. En als jij je er prettig bij voelt en er plezier aan beleeft.”
Heel even zie ik haar ogen glanzen, een schittering van, ja, van satisfactie.
“Petra heeft jou hoog zitten, als een goede en betrouwbare vriend en lieve man, die open staat voor…” Ze zoekt naar de juiste woorden. “…wat onbekend voor je is? Daarom vroeg ze me daarnet of ik er bezwaar tegen zou hebben om jou mee te vragen vanavond.”
De verrassing is deze keer ongetwijfeld op mijn gezicht te zien.
“Als je wilt natuurlijk. Je kunt dan kijken wat we doen, of meedoen. En het is geen babyspel hoor, ik ben ‘gewoon’ een klein meisje en er zit verder niets seksueels bij. Of,” grinnikt ze, “jullie moeten met z’n tweetjes iets willen doen.”
Dat zou dan voor het eerst zijn, een idee dat me wel aanstaat. Hmmm. En ja, om eerlijk te zijn ben ik ook hartstikke nieuwsgierig naar hoe hun spel eraan toegaat, iets waar ik me geen voorstelling bij kan maken. Maar als zij mij deze kans dus bieden?
“Ik wil je allereerst bedanken voor je openhartige onthulling en ja, ik ben benieuwd hoe jullie dat beleven, dus ga graag op de uitnodiging in.”