Een droom en haar behoefte

In de eenvoudige stoel was de zitting vervangen door een kom van transparant plastic, die als een halve bol eronder vandaan stak en met de eveneens doorzichtige pijp in het diepste deel van de bodem vandaan feitelijk een trechter vormde. Daaraan bevestigd een wat stugge, niet echt buigzame rubberen slang die een centimeter of twintig boven de vloer stopte. Tenminste, als er niet iemand onder lag. Zoals hij in dit geval, met het uiteinde ervan tussen zijn tanden. Boven hem zag hij de bleke en bolle billen van haar een stukje in de kom zakken. Zij zat er in elk geval comfortabel bij, de onderarmen rustend op de armleuningen.
Vanuit zijn positie had hij datgene wat daarstraks nog onder haar slipje verborgen was nooit eerder op zo’n afstandelijke manier gezien. Op zich bood ze hem zo een fascinerend zicht op waar hij in een andere situatie met genoegen zijn tong of lid langs of in had gestoken.
Tot zijn verbazing merkte hij op dat haar achteringang werd versperd door een buttplug. Een verwondering die plaatsmaakte voor een lichte paniek toen zij haar neerzit benutte waar die voor gemaakt was en haar goudgele plas in de kom liep. Nog voordat de urine de trechter had bereikt, beet hij zijn tanden op elkaar zodat hij de slang afsloot. Omdat hij in een positie was dat hij dit niet eeuwig kon laten duren, liet hij haar ‘nectar’ mondjesmaat toe, ook ingegeven door het idee dat hij niet in staat zou zijn die hoeveelheid te verwerken zonder dat hij zich zou verslikken.
Haar gezicht verscheen boven de kom en hij kon de twinkeling in haar ogen zien.
“Ik heb daarstraks een klysma genomen zodat, als de plug er dadelijk uit is, de inhoud van mijn darmen wat vloeibaarder door de buis loopt.”
Gehinderd door de slang en het gedeelte dat in zijn mond stak, werd een hoofdschudden een tot mislukken gedoemde poging en ook zijn “O nee, alsjeblieft” kwam niet echt verstaanbaar uit zijn mond.
Toen zij voor de tweede keer plaatsnam op haar zetel, belemmerde de bruine smurrie bijna meteen erna het zicht op haar schaamlippen en billen.

Met een schreeuw en badend in het zweet werd hij wakker. Jezusnogantoe, wat een droom! Het drong tot hem door dat hij het niet als een nachtmerrie benoemde. Waarom niet? Was dat omdat hij eigenlijk ervan droomde om zo een keer gedwongen en geboeid onder een stoel van een Meesteres te moeten liggen? Om te ondervinden hoe hij die diep vernederende en moreel verdorven ervaring zou beleven? Waarbij hij zich telkenmale ook de vraag stelde waarom hij de behoefte had om zich aan zoiets walgelijks over te willen geven. Maar moest alles in het leven beredeneerd worden? Had Loesje niet ooit eens op een vlugschrift gezegd Leven is het meervoud van lef?

Vier dagen geleden was hij haar advertentie op het internet tegengekomen. Twee dagen erna stond hij bij haar voor de deur en belde aan.
De deur werd net ver genoeg geopend om hem door te laten. Hij glipte naar binnen en in het halletje begreep hij waarom; de outfit die ze aanhad, was bepaald niet bestemd voor de ogen van buren of passanten op straat. Strak zittende zwarte leren laarzen die tot halverwege haar bovenbenen reikten. Het om haar ranke lichaam spannende latex jurkje was kort en wist het slipje rond haar onderlichaam slechts voor driekwart te bedekken.
Ze zag er, net als op de getoonde foto’s op haar site, verrukkelijk uit. Een ander woord wist hij er niet voor te bedenken. Of het moest geilmakend zijn. En voor het eerst had ze een gezicht. Op de site was dat steeds afgewend geweest of ze had met haar rug naar de camera gestaan. De glanzend rode lippen weken vaneen om hem welkom te heten, terwijl haar bruine ogen hem nieuwsgierig opnamen.
Ze sloot de voordeur en ze ging hem voor door de deur naar wat de woonkamer was, die een niet opgeruimde en daarmee rommelige indruk op hem maakte. Bijna direct na binnenkomst was een trap met kale houten treden, die meteen met een kromming naar de bovenverdieping leidde. Hij vond het helemaal niet erg dat zij als eerste de trap opging en met het uitzicht dat zij op haar billen bood, hoefde ze wat hem betrof geen haast te maken om boven te komen.

Nadat hij haar de vergoeding voor de sessie van een uur had overhandigd, begon hij zich uit te kleden, terwijl hij daarbij toekeek hoe zij een klapstoel onder een legplank vandaan haalde, waarop tal van speeltjes, tuigjes en boeien uitgestald lagen.
Eenmaal uitgeklapt begon de stoel al een beetje vorm te krijgen zoals die er in zijn dromen had gezien. De kom zat al in de zitting, de trechter en slang moesten er nog in en aan gezet worden.
Nadat dat gebeurd was, rolde ze een schuimrubberen matrasje uit, dat ze aanschoof tot aan de stoel, waarna zij er klaar voor was.
“Ga maar liggen,” wees ze.
Terwijl hij zich op het matras neerlegde, tilde zij de kom iets van de zitting op en nadat hij met zijn hoofd in de gewenste positie lag, liet ze de kom zakken en het uiteinde van de slang drong zich tussen zijn geopende lippen en tanden naar binnen.

En daar lag hij dan, zoals hij zich gewenst had. Was er een gevoel van opwinding om haar dadelijk boven zich te zien zitten? Ja! Was hij bang voor het vervolg daarna, voor wat er zeker weten komen ging? Volmondig ja!
Hij zag haar in beeld verschijnen, naast het matras, haar ogen op die van hem gericht. Haar handen trokken het latex jurkje op tot haar buik, de vingers haakten zich achter het slipje en trokken dat langs haar benen en laarzen naar beneden. Ze stapte met haar ene voet over het matras, vlak voor de stoel. Ze schuifelde er nog iets verder naar toe, zodat hij kon zien dat ze met een hand over haar schaamlippen wreef, hoe ze haar vingers er tussendoor liet glijden, hoe ze die langs haar rood glanzende lippen aflikte.
“Hmmm, jammer dat jij mijn geilheid niet kan smaken, slaafje. Maar jij mag zo wat anders proeven, hm? Niet als mijn slaafje, want dadelijk ben je niet meer dan mijn toilet. En ik heb heel wat voor je opgespaard.”
Het was een opmerking die zijn angst voor wat er komen ging, deed toenemen.

Vijf kwartier later reed hij op huis aan, met een borrelende maag en ondanks dat hij na afloop van de sessie een douche mocht nemen en hij in de auto op pepermuntjes had weggezogen , was de gore smaak van wat hij van haar ontvangen had nog steeds in zijn mond en slokdarm aanwezig. Zelfs het bij een tankstation gekochte puntje kaas was het niet gelukt om hem iets anders te laten proeven.
Toch keek hij ondanks deze ellende met een gevoel van euforie terug op het uur bij haar en het kon zomaar zijn dat het niet bij deze ene keer bleef, voorvoelde hij al.

Een paar dagen later wipte een goede vriendin aan voor een borrel en omdat hij zijn ei kwijt wilde over wat hij had gedaan, vertelde hij het haar summier. Haar reactie was voorspelbaar.
“Gatverdamme! Dat meen je toch niet echt, hè? Dat is wel zo …”
“Weerzinwekkend?”
“Ja, en niet alleen dat, maar ook…”
“Verwerpelijk?”
“Ook dat, ja.”
Hij zag dat ze er van gruwde en haastig een slok van haar borrel nam, alsof ze het weg moest spoelen.
“Waar komt die behoefte in vredesnaam vandaan?”
Uit haar plasgaatje en poepgat, schoot het als antwoord door hem heen, maar hij hield dat maar wijselijk voor zich.
“Ik weet het niet.”
“Daar neem ik geen genoegen mee, dat is me te makkelijk.”
Hij haalde even zijn schouders op.
“Misschien komt het omdat ik altijd al gek ben geweest op vrouwenbillen? Op straat gaan mijn ogen daar bijna altijd gelijk naar toe. En de keren dat ik een vriendin had, beleefde ik mijn grootste genot als ze op mijn gezicht wilde zitten. Mijn eerste vriendinnetje trouwens presteerde het een keer om zo een wind te laten. Die deed mijn wangen bollen, nog voordat de geur ervan tot me doordrong.”
Een vage glimlach gleed over zijn gezicht bij de gedachte aan die beleving van toen.
Ze schudde haar hoofd.
“Nou, ik kan er met mijn pet niet bij dat je zoiets met je laat doen en zelfs niet dat er vrouwen zijn die bereid zijn om iemand als een toilet te gebruiken. Bah,” gruwde ze opnieuw.
“Ik hoop wel dat mijn eh, ontboezemingen je geen opgelaten gevoel hebben gegeven of,” en de spanning klonk door in zijn stem, “dat onze vriendschap daar een knauw door heeft gekregen omdat je me nu maar een vies mannetje vindt.”
“Ja, een vies ventje ben je zeker. En wat dat andere betreft, nee, daar verandert niets in. Ik kan me heel goed voorstellen dat iets waarvan je geniet of genoten hebt, graag met iemand wilt delen. En het streelt me zelfs dat je zoiets vertrouwelijks en intiems aan mij kwijt wilde. Maar,” en ze stond op, met een vette grijns op haar gezicht, “blijft mijn kont alleen om naar te kijken en wat ik nu ga doen, blijft iets achter een gesloten deur.”
En met een luide lach liep ze naar de hal om naar het toilet te gaan.