Een nieuwe buur, deel 1

“Verdomme!” Maar hoe ik mijn ogen ook speurend door de voorraadkast laat gaan, het pak met de koffiebonen dat ik zoek staat er niet. Vergeten op de boodschappenlijst te zetten of op de band in de supermarkt laten liggen? Wat de reden ook mag zijn, ik baal hier flink van.

Ik kijk op de keukenklok, kwart over acht. Als ik naar de winkel op en neer ga, ben ik een half uur verder en mis ik het programma dat ik wil zien. Maar ik weet nu al dat ik zonder mijn bak koffie chagrijnig voor de buis zal zitten. Zal ik kijken of één van de buren me uit de brand kan helpen?
Als ik de spiegel in de hal passeer, aarzel ik. Fraai zie ik er niet uit in mijn vale T-shirt, vest en stoffen joggingbroek met een slijtplek op de knie. Nou, schijt hoor.

Ik bel aan bij mijn buurvrouw. Zij is twee weken geleden naast me komen wonen. Hoewel ik haar slechts een paar keer in het trappenhuis ben tegengekomen en we kort kennis hebben gemaakt, ben ik blij met haar als nieuwe buur. Ze kwam spontaan en goedlachs op me over en is alleen daarmee al een verademing na het verzuurde stel dat vertrokken is.
De deur gaat op een kier open en haar blonde koppie verschijnt in de opening.
“Kom ik ongelegen?”
“Eigenlijk wel. Wilde je wat vragen?”
“Ja, of ik een pak koffie kan lenen. Maar ik ga wel een deurtje verder.”
“Oké.”
Ik draai me al om als ze zegt: “Ach, kom er ook maar in.”

De deur zwaait open. Mijn pupillen verwijden zich.
“Is dat je eh, werkkleding?”
In opperste verbazing stap ik naar binnen en met een opkomend gevoel van opwinding volg ik haar de hal door, terwijl mijn ogen zich nauwelijks weten los te rukken van het latex jurkje dat superstrak om haar enigszins mollige lichaam spant en van de bijna tot aan haar dijen reikende lakleren laarzen.
“Hihi,” lacht ze, “m’n baas ziet me aankomen. Nee hoor, ik kreeg dit zojuist binnen van de postbezorger en ik wilde het gelijk even passen.” Ze draait zich naar me om. “Ik heb pads.”
Met een verbaasde frons kijk ik haar aan.
“Koffiepads,” voegt ze er met een lach aan toe.
“O, ik heb een gewoon koffiezetapparaat.”
“Dan heb je daar niets aan, hè? Maar als je wilt, maak ik een koffie voor je en doe ik een kopje met je mee.”
“Nou, graag.”
Het programma dat ik wilde zien, kijk ik later wel een keer op Uitzending gemist.
“Ga zitten.”
Ik zet me neer op een crèmekleurig tweezits bankje, terwijl zij de koffie voor ons maakt.
“Wat heb je er in?”
“Suiker en melk, als je hebt.”

Ze zet de kopjes koffie op de lage salontafel neer en gaat naast me zitten. De geur van het latex wint het van de koffie.
Ik probeer niet naar haar dijen te kijken als ik mijn kopje oppak en voorzichtig een slokje neem; ja, die is nog te heet dus. Ik zet het weer terug op de tafel.
“Hoe vind je het me overigens staan?” en ze komt van de bank omhoog, waarna ze zich van alle kanten laat bekijken.
“Het eh, laat zien wat je in huis hebt, ik bedoel…”
“Dat je kunt zien dat ik een buik, heupen, kont en tieten heb,” grijnst ze.
Ik kleur.
Dan is ze serieus en misschien onzeker ook: “Is het te?”
“Tja,” haal ik even een schouder op, “ ik weet niet waar het voor bedoeld is, maar …, nou ja, ik vind het wel lekker om naar te kijken.”
“Geil?”
Verdomme nog aan toe, ja, ik vind het super geil.
“Opwindend,” klinkt mijn stem ietwat schor en ik ga iets verzitten om een groeiend verlangen voor haar te verbergen.
“Is dit iets wat je vaker thuis draagt?”
Ze schiet in de lach, gaat weer naast me zitten.
“Nee joh. Dit is voor een party waar ik heenga.”
“Dat lijkt me dan een apart soort eh, feestje.”
“Ja …”
Ze kijkt me vanachter haar brillenglazen aandachtig in de ogen. Die van haar zijn blauw, zie ik.
“Wat ik je vertel en ook wat ik nu aanheb, daar weet de buurt straks niet van.”
“Ik houd mijn lippen op elkaar.”
“Mooi. En anders vertel ik dat jij pornoplaatjes op je laptop hebt staan.”
Even hangt er een stilte tussen ons in.
“En dat heb je,” glimlacht ze.
“Hoe weet jij…”
“Omdat je alweer kleurt.”
Kut.
“En nu we dat helder hebben, het is een fetisj party waar gelijkgestemden elkaar ontmoeten en waar gespeeld kan worden. En nee, dat zijn geen bordspelletjes of zo.”
“Dat vermoeden had ik al. Maar wat doe jij daar, waar moet ik dan aan denken? O, sorry, dat gaat me geen moer aan.”
Ze lacht.
“Ach, nu ik toch zo openhartig ben. Ik ga er heen als sub. Weet je wat dat is?”
“Eh, nee, dat zegt me niets.”
“Submissive, of onderdanige. Of een voor jou misschien duidelijker begrip, slavin.”
“Ah.”
Ik begin het langzaamaan heet te krijgen. Wat meer te maken heeft met het onderwerp en haar ontboezemingen, dan met geilheid.
“En daar word je vernederd of geslagen of…?”
“Dat kan. Als diegene me weet te domineren en geen watje is. Want anders neem ik net zo lief zelf de touwtjes in handen en dan domineer ik hem.”
Ik probeer de koffie nogmaals, die ik nu kan drinken zonder dat ik me verbrand.

Ze staat op.
“Zeg eens eerlijk, mijn buik tekent zich er toch wel erg in af, hè?” Ze draait zich om. “En mijn kont ook?”
“Eh, ja, wat ik al eerder zei, het laat wel zien dat je hier en daar gezien mag worden.”
Ze draait zich deze keer met een rollende lach om.
“Wat is dat nou voor een slap antwoord. Als we op de party waren, nam ik het heft in handen.”
En zou zij mij, hoe zei ze dat? Domineren? Pijnigen? Vernederen? Ik moet er niet aan denken, geloof ik. Hoewel ik het niet erg zou vinden als zij met mij zou spelen, want ik begin nieuwsgierig te worden naar hoe ze er zonder dat pakje uit zal zien.
“Oké, ja, je ziet je buik er duidelijk in en je laat zien dat je een behoorlijke reet hebt.”
“Kijk, dat antwoord had je gelijk moeten geven.”
Ze gaat weer naast me zitten.
“Ik ben gezakt voor het dominant zijn?” lach ik voorzichtig.
“Ja. Maar misschien slaag je nog voor het onderdanig zijn.”

Ze gaat er makkelijker bij zitten, trekt één been op de bank en schuift haar voet onder het andere been. Ik durf mijn ogen niet omlaag te brengen naar wat ze in deze houding mogelijk laat zien.
“Wil je nog een koffie, misschien met een likeurtje erbij? Of wil je wat anders drinken, een biertje of een wijntje?”
“Wat neem jij?”
“Ik heb zin in een wijntje.”
“Dan doe ik mee met een biertje.”
“Mooi. Beide vind je in de koelkast en de glazen in het tweede keukenkastje van links.”
Ze verrast me daarmee, want ik ben het toch die bij haar op visite is? Nou ja, als ik haar daar een plezier mee kan doen. En ik ben blij even de zinnen te kunnen verzetten zonder haar naast me te hebben zitten.
Ik kom van de bank af om de keuken in te gaan.

Wat een type, zeg. Zou ik, als ik haar was geweest, de deur open doen voor de buurman? In zo’n jurkje en met die laarzen aan?
Nee, niet aan die outfit denken Paul, want ik voel dat ik een erectie krijg.
Ik vind de glazen in het opgegeven keukenkastje.
En dan die openhartigheid om te vertellen dat ze naar zo’n party gaat en ook als wat.
De fles wijn staat in de koelkastdeur, het bier in de groentela.
Is het van haar kant gemak dient de mens dat ze dit van mij vraagt of, zo dringt zich ineens aan me op, is het een test van haar om te kijken of er soms een tikkeltje onderdanigheid in mij schuilt? Of beeld ik me nu iets in dat in helemaal niet speelt?
Ik zie de opener tussen ander keukengerei aan een haakje aan de muur hangen.
Met eerst de glazen en daarna nog een keer terug voor het flesje bier voeg ik me weer bij haar.

“Maar nu is het jouw beurt om eens wat te vertellen, Paulus.”
“Paul.”
“Voor mij ben je even Paulus, dat klinkt wat kleiner, wat onderdaniger,” grinnikt ze.
“En dan ben jij zeker Eucalypta.”
“”Nee,” grijnst ze, “want zij verliest het altijd van Paulus. Maar jij zit je dus op te geilen bij pornoplaatjes,” brengt zij mij naar iets waar ik het liever niet over heb. En om het erger te maken, voegt ze eraan toe: “Op wat voor plaatjes eigenlijk?”
Ik voel me er uitermate ongemakkelijk bij. Maar het zou ook flauw zijn van me, na haar openhartigheid, om er niets over te zeggen. Voor mijn geestesoog zie ik diverse foto’s voorbij komen.
“Nou, ja eh, van vrouwen. Gekleed, ongekleed, zich bevredigend met allerlei speeltjes, zoals vibrators, dildo’s, of dildobroekjes die ze aantrekken.”
“En zijn ze altijd solo bezig? Of doen ze ook iets met mannen?”
“Ook wel, met een voorbindgordel voor…”
“Een strapon.”
“Ja.”
Ik zie ze voor me, de dildo’s van normale penisomvang tot aan het enge monsterformaat van pikken die uit de gordels steken.
“En ook dat ze …”
Ik stop, aarzel ineens of ik dat ook aan buuv Miranda moet vertellen.
“Ja? Kom, wat zie je nog meer voor je?”
“Van vrouwen die op het gezicht van mannen zitten,” komt het bijna fluisterend over mijn lippen.
“Ah, facesitting. Ze gedwongen likken. Van beide, kut en kontgat?”
Ze verplaatst haar been dat op de bank ligt iets verder naar de rugleuning. Heel, heel even gaan mijn ogen dan toch omlaag; het slipje is zwart.
“Ja.”
Het zijn voor mij jaloers makende foto’s van die mannen die met het gezicht onder de billen van vrouwen liggen, hun kut likkend, de neus tegen de anus of helemaal met hun gezicht eronder begraven.
“Hmmm.” Ik zie haar ogen glanzen achter de brillenglazen. “Een strapon heb ik niet, maar …” Een vette lach op haar gezicht. “Blijf even rustig zitten, ik ben zo terug.”
Meteen staat ze op, waarbij het rubber van het jurkje een knisperend geluid maakt. Gevolgd door het getik van de hakken van haar dijhoge laarzen als ze de kamer uit loopt en de hal in. Naar haar slaapkamer? Het laat mij niet langer gerust zitten. Als ik al gerust zat. Komt ze dadelijk met een ander speeltje terug dan een strapon?
Heel even vraag ik me af of ik de uitnodiging om binnen te komen af had moeten slaan, bij de buren beneden koffie had moeten vragen en daarna naar het programma op de teevee gaan kijken. Daarmee zou ik buuv in deze spannende outfit mis zijn gelopen. Een outfit die, moet ik toegeven, geilmakend is. En oké, dat ik mezelf zonet bloot heb moeten geven, voelde niet echt plezierig. Maar het was wel zo fair om haar daar iets over te vertellen nadat zij mij haar geheimen toevertrouwd had.
En mocht ze dadelijk met iets terug komen dat me niet zint, dan kan ik altijd nog opstappen?