Ik stap net mijn appartement in met een tas vol boodschappen, als ik gebeld word. Op de display zie ik dat het Hadewich is. Ze valt gelijk met de deur in huis.
“Heb je zin in een weekje vakantie in het Sauerland?”
“Ja hoor, wanneer gaan we?”
Ik zet de tas op het aanrecht.
“Over drie weken, ik hoop dat je dat kunt regelen met je werk?”
Ik pak de twee diepvriesproducten eruit en trek een lade van de vriezer open.
“Dat is snel, maar ik denk dat me dat wel lukt.”
“Tof. We zouden namelijk met z’n viertjes gaan, maar eentje heeft af moeten haken. Dus als jij haar aandeel van het huisje over wilt nemen?”
Ik sluit de lade en vriezer en terwijl ik de spullen voor de koelkast uit de tas haal, reageer ik overdonderd: “Wacht even, met z’n viertjes?”
“Ja. Een vriendinnenuitstapje. Maar jij neemt nu de plaats van Puck in, als dat lukt met je werk.”
Ik frons, terwijl ik vrije plekjes in de koelkast zoek voor wat er op het aanrecht staat.
“Dus als ik het goed begrijp ga ik met jou en twee andere meiden in een huisje zitten?”
“Vrouwen, Richard. Maar daar weet je vast wel mee om te gaan.”
“Hm. Wie zijn het? Ken ik ze?”
“Ja. Je hebt ze wel eens gezien, Lieke en Willemijn.”
Ik kan ze me vaag voor de geest halen.
“Laat je het me morgen weten of het je lukt om mee te gaan?”
“Ja,” en ik weet nog een plekje voor een pak melk te vinden.
Drie weken later
Als ik de grens met Duitsland passeer, ligt de Autobahn voor me en ik trap het gaspedaal in. De motor reageert met een tevreden gegrom van ‘Mag ik?’ Nou, en of maat. Toch weet ik me te beheersen, want het is wel de bedoeling dat ik heelhuids aankom in Winterberg, waar de meiden al lang en breed zijn neergestreken. Maar omdat ik van mijn baas voor deze dag geen vrijaf kon krijgen, had ik met Hadewich afgesproken dat ik na zou komen.
Ik ben benieuwd wat ik van de komende week kan verwachten. Want ik kom natuurlijk wel terecht in wat oorspronkelijk als een vriendinnenuitstapje bedoeld was. En na het belletje van Hadewich had ik me dan ook afgevraagd of het verstandig van me was geweest om er ja tegen te zeggen. Maar och, met een paar boeken, mijn camera en het wandelrugzak in mijn bagage moet ik het kunnen overleven.
Als ik al een poosje over een binnenweg door bosrijk gebied rijd en de navigatie me vertelt dat ik bijna op de bestemming ben aangekomen, verheug ik me op een ongetwijfeld niet onaardig gelegen park tussen de bomen.
Groot is dan ook mijn verbazing en ontzetting als het bos abrupt stopt en ik links van me een groot aantal witte huizen zie die opeen gekwakt lijken tegen een helling aan. Jezus, hadden ze dat niet fraaier op kunnen lossen, meer opgaande in het landschap?
Hoofdschuddend zet ik mijn auto tot stilstand op het parkeerterrein dat tussen de weg en het park ligt en ik app Hadewich dat ik er ben.
Ik kom er aan, is de reactie die ik terug krijg.
Ik loop alvast met mijn bagage naar de toegang tot het park, waar ik het wanstaltige de rug toekeer en in de invallende schemer naar de bossen kijk die deze helling zo mooi omlijsten.
“Hai,” klinkt het achter me en ik draai me om. “En, heb je lekker kunnen scheuren in dat speeltje van je?”
“Hoi,” glimlach ik. “Ja, dat heb ik.”
Een korte omhelzing en een zoen op de mond volgen.
Zoals ik net hoofdschuddend op het zien van het park reageerde, had zij dat gedaan toen ik haar van de aanschaf van mijn auto vertelde en haar die liet zien. Maar het was altijd al een jongensdroom van me geweest om ooit zo’n wagen te hebben, een Porsche. Weliswaar een tweedehands, oké, maar wel mooi een 911 Turbo S.
“Een auto brengt je alleen van A naar B hoor,” was haar reactie geweest. Ik had alleen maar gezucht en was er niet verder op in gegaan, omdat vrouwen toch niets snappen van de liefde die mannen voor auto’s kunnen voelen.
“Kom, we waren net van plan een spelletje te gaan spelen, eentje waar je ook aan mee moet doen, want dan ken je Lieke en Willemijn gelijk beter en mij trouwens ook.”
“Eh, ik dacht eerst aan een bak koffie hoor.”
“Krijg je van me,” lacht ze en ze neemt de laptoptas van me over.
Het is nog een flinke klim, het huisje ligt bovenaan, aan de rand van het park.
Nadat ik de andere twee huisgenoten voor deze week heb begroet, geeft mijn vriendin me een rondleiding door het huisje, dat bepaald luxe is. Beneden een sauna, boven een badkamer met dubbele wastafel, douchecabine met diverse douchemogelijkheden en een vierpersoons bubbelbad. Twee ruime slaapkamers.
“En ik slaap …?”
“Daar waren we nog niet over uit met wie je de slaapkamer gaat delen.”
“En heb ik daarbij inbreng?”
“Nee,” grinnikt ze.
Na de koffie wordt het spel me uitgelegd. Het is eigenlijk een soort van truth or dare, begrijp ik. Eentje begint met een kaartje van een stapel te nemen, leest voor wat daarop staat en noemt iemand die er antwoord op moet geven, of dat er van allemaal een antwoord wordt verwacht. Indien er voor wordt gekozen de vraag niet te beantwoorden, krijgt zij of hij een strafpunt. En op het einde wordt voor degene met het hoogste aantal strafpunten door de anderen bepaald wat die straf gaat worden.
“Nou, dat is duidelijk, toch?” vraagt ze me na haar uitleg.
Ik knik. “En eh, die straf? Dat kan van alles zijn?”
“Ja. Dat komt uit de creatieve inbreng van degenen die de straf bepalen.”
Hadewich begint en leest voor wat er op het kaartje staat.
“Wat ligt er in de la van het nachtkastje naast je bed? Willemijn?”
Die trekt een nadenkende rimpel in haar voorhoofd, voordat ze aan een opsomming begint.
“Een doosje tissues, een spiegeltje, een borstel, een doosje tampons, twee of drie condooms, in de verpakking nog,” lacht ze. “Een pakje met vier batterijen en een vibrator.”
Waarmee de beurt naar haar gaat om een kaartje te pakken.
“Raad eens welke kleur ondergoed ik draag? Gok jij dat eens, Lieke.”
“Ik denk zwart, zowel je slipje als je beha,” antwoordt zij meteen.
“Hè, wat jammer, want dat is goed.”
Lieke heeft het volgende kaartje al van de stapel. Ze kijkt mij aan en ik voel de bui al hangen.
“Richard,” en ze leest voor, “Heb je ooit glijmiddel geprobeerd?”
“Ja,” zeg ik gelijk en ik wil al voorover buigen om een kaartje te pakken, maar dat gaat de dames te snel.
“Wanneer, waarom?” polst Lieke.
“Dat zeg ik niet.”
Hadewich: “Oei, je eerste strafpunt. Lieke, je mag nog een kaartje.”
Met een grijns naar mij pakt ze een andere.
“O, die geef ik ook aan jou, want hij sluit wel bij de vorige aan. Heb je ooit iets gedaan met iemand van hetzelfde geslacht?”
“Nee,” kleur ik.
“Lieg je nu?” komt Willemijn erbij. “Want je kleurt.”
“Nee, echt niet.” Ik krijg het warm van dit spelletje. “Mag ik nu?”
“Ja,” klinken Hadewich en Lieke tegelijk.
Ik voel me nu al opgelaten als ik de tekst eerst lees. Pfff.
“Oké dan. Geef je graag orale seks? Eh, Willemijn?”
“Ja hoor,” antwoordt zij zonder schroom, “zowel pijpen als beffen als rimmen.”
“Slaap je in een pyjama, alleen in ondergoed of naakt, Hadewich?”
“Naakt, behalve als ik ongesteld ben, dan heb ik natuurlijk wel wat aan.”
Ze heeft het volgende kaartje al weer gepakt.
“Wat is het meest gevoelige deeltje van je lichaam. Lieke?”
“Het meest gevoelige, hè?” kijkt zij Hadewich nadenkend aan.
Ik sla mijn benen over elkaar omdat er wat begint te knellen en ik zie Willemijn grijnzen.
“Dan ga ik toch voor mijn clitje,” hoor ik Lieke zeggen.
Hadewich had daarstraks niet gelogen dat ik met dit spel de meiden gelijk beter zou leren kennen, maar of ik alles van hen had willen weten? Want meestal waren ze eh, vrij open. En wat mezelf betrof? Er waren vragen bij, waarvan ik de antwoorden niet echt met hen wilde delen.
“Goed, de score wat de strafpunten betreft,” pakt Hadewich haar notitieblokje op. “Want daar zijn we natuurlijk hartstikke benieuwd naar,” kijkt ze grijnzend de kring rond. “En om jullie niet in de spanning te houden, Lieke heeft 3 punten, Willemijn en ik zijn op 4 punten uitgekomen en jij, Richard bent met 5 punten de klos.”
Wat in elk geval enthousiaste reacties bij Willemijn en Lieke ontlokt.
“Als jij daarom even naar boven of naar buiten gaat, dan kunnen wij iets moois voor je gaan bedenken,” geeft Hadewich me het sein om me terug te trekken.
“Oké, dan ga ik buiten, even roken.”
Hoe serieus zijn ze met straffen, wat moet ik me daarbij voorstellen? De hele week voor hen koken? De tafel dekken en afruimen?
Toch niet iets seksueels? Dat ik een striptease moet geven of zo?
Nerveus nu loop ik een stukje voor het huisje op en neer.
Wat als ik de straf weiger? Dan ben ik een spelbreker. En dat zou ook laf van me zijn, toch?
Waarom zijn ze er zolang over bezig? Wie hakt de knoop door welke keuze het wordt?
Dat moet haast wel Hadewich zijn, die ik als de meest dominante zie. En Willemijn als de meest zachte, lieve van het stel. Die de voorkeur geeft aan zachte boven ruige seks, liever onderdanig is als dominant, 50 Shades of Grey heeft gelezen. Dan kan zij bij Hadewich terecht, die aangaf ooit eens SM te willen proberen, hoewel ze me ook verraste met dat zij zich het liefst bevredigd met forse speeltjes.
En wat staat me nog bij van Lieke’s antwoorden? Dat ze houdt van dirty talk als ze tegen haar orgasme aanzit, dat ze het een keer heeft gedaan op een parkeerterrein in een kampeerbusje en dat ze vanochtend nog heeft gemasturbeerd.
En wie van de drie hield ook al weer meer van anaal dan oraal of normale seks? Ik weet het niet meer.
“Kom je?” klinkt de stem van Lieke. “We zijn er uit hoor.”
Mijn prikkelende fantasieën 