Een bijzondere verzameling, 2

Er waren al dik vijf weken verstreken en ik had even het idee dat ze het niet had gemeend, maar gebruik had gemaakt van een goede sul om een klus te laten klaren zonder kosten te maken. Totdat dan toch haar mailtje binnen kwam. Als je komende vrijdagavond tijd en zin hebt, zie ik je om half tien. Laat het me even weten. Mariëlle.
Nou en of ik daar zin in had. Ik was zeer benieuwd naar haar verzameling, waar ik me echt geen voorstelling van kon maken, nieuwsgierig ook naar hoe de kamer er uiteindelijk uit was komen te zien met de meubels en ja, natuurlijk ook naar wat zij onder een sessie verstond, waar ik ook geen idee van had wat dat kon en ging in houden.

Zou ze weer het jasje en rokje aan hebben, vroeg ik me af, terwijl ik bij haar in de straat een plek voor mijn auto zocht.
Maar nee. Wat ze deze keer aan had, leek eerder op een tuinbroek, opgehouden door twee schouderbanden met gespen. Alleen was deze versie niet van spijkerstof of katoen, maar één van zwart pvc-achtig materiaal, dat knisperde onder het lopen. Aan haar voeten glimmend zwarte laarzen, die me deden denken aan regenlaarzen. Oké … Verrassend.
“Kom, gaan we gelijk naar boven.”
Terwijl ze voor me uit de trap op knisperde, zag ik dat de rits tussen haar benen door liep. Zoiets had ik nog nooit gezien bij een broek. Op zich wel handig bij deze tuinbroekachtige, want als ze naar het toilet moest, hoefde ze alleen de rits open te trekken. Hoewel, dan zat nog wel het slipje in de weg, peinsde ik.

Toen ze de deur van de kamer boven opende en mij voor liet gaan, ontsnapte mij een “Ooo?”
Dildo’s en pluggen, voornamelijk zwarte en slechts enkele vleeskleurige, in allerlei formaten en uitvoeringen. Van klein tot onderarm lang en van smal tot aan vuistdik of taps toelopende. Sommige glad, andere met ribbels, met bollen en weer andere met vormen die ik niet eens wist te omschrijven. Zelfs een paar met een pompje er aan. En bij elkaar waren het er zeker dertig stuks. Als het er niet meer waren. Het duizelde me.
Met moeite haalde ik mijn ogen van deze zeer bijzondere uitstalling om mijn aandacht op de andere spullen te richten. Naast de stellingen, bij het raam, een stoel met rechte rugleuning die, net als de armleuningen en de voorpoten, voorzien waren van riemen. De zitting had een V-vorm en daar onder of tussen stond een kistje waar een stang met een dildo erop uitstak.
In de andere hoek bij het raam het schandblok, dat overeenkwam met het beeld dat ik van plaatjes van de Middeleeuwen had. Een houten blok met gaten voor de armen en de nek. Alleen had deze versie nog een blok of kist onderaan, met gaten voor de enkels.
Dan nog het bed, met de zwarte randen die voorzien waren van tal van metalen ogen en het matras met de rode skai bekleding. Een klein vierkant kussentje aan het hoofdeinde in dezelfde kleur en van hetzelfde materiaal, zoals ook een rond en langwerpig ‘kussen’ dat in het midden lag, waarvan ik vermoedde dat dat bedoeld was om de kont van degene die op het bed kwam te liggen omhoog te brengen. Opdat die makkelijk toegankelijk was voor datgene wat er in gebracht werd. Een gedachte die me deed huiveren, want ik had het idee dat op z’n minst negentig procent van het materiaal op de stellingen niet voorbij mijn sluitspier konden gaan.
Aan de andere kant van de deur waren een rekje en open kastje aan de muur gekomen, met zwepen en zweepjes, maskers, boeien en nog meer spul, waar ik geen idee van had waarvoor en hoe dat gebruikt werd..
“Ik ben diep onder de indruk,” reageerde ik nog steeds beduusd.
“Mooi,” glimlachte ze. “En dan kleed je je nu uit. Leg je kleren maar netjes opgevouwen daar in de hoek.”
Dat was een rappe overgang, maar goed, ik was daar tenslotte voor gekomen.
“Eh, ja, oké.”
“Nee, niet oké, want je spreekt me vanaf nu netjes aan met Mevrouw of Mevrouw Mariëlle.”
“Ja, Mevrouw,” gaf ik een geschrokken reactie.

Nadat ik uit de kleren was, liet ze me naar de stoel toe komen.
“Ga zitten.”
Waarop zij eerst de riemen over mijn borst, bovenarmen en onderarmen vast riemde  en daarna mijn bovenbenen en enkels. En daar zat ik dan, in mijn nakie, met de benen gespreid en onwrikbaar vastgezet. Ik voelde me er opgelaten onder, terwijl het me tegelijkertijd ook vreselijk opwond. Iets wat duidelijk voor haar te zien was en ze opmerkte met de woorden: “Nou, tot nu toe vind je het wel leuk, zie ik.”
“Ja Mevrouw, het windt me zeker op en ik vind het spannend.”
Ze hurkte aan de zijkant van de stoel. Ik hoorde een gezoem opklinken.
“Eens kijken of je dit ook leuk gaat vinden.”
Ineens voelde ik iets tegen mijn anus duwen en vervolgens een poging doen om voorbij te gaan aan mijn kringspier. Wat niet bij een poging bleef en voor even een pijnlijke ervaring werd. Maar eenmaal eraan voorbij en toen de pijn wegebde, voelde het niet onprettig aan. De neukmachine begon erna aan het echte werk; mij neuken.
Mariëlle kwam weer omhoog.
“Zo, terwijl het apparaat je reet vast wat oprekt, zoek ik drie dildo’s of pluggen voor je uit, waar ik je straks bij elke een verhaaltje vertel en jij daarna een keuze mag maken wat het gaat worden.”
Terwijl ik me gedwongen liet neuken, volgde ik haar met mijn ogen naar de stellingen, waar ze er niet lang over deed om drie dingen uit te zoeken. Ik had de indruk dat ze al voordat ik kwam een keuze had gemaakt.

Ze kwam weer op me af met de drie opties. Ik was benieuwd, maar ook bevreesd waar ze mee aan kwam zetten en wat de verdere bedoeling was, voor welke keuzes ik werd gesteld.
“Dit is een opblaasbare.”
Dat vermoeden had ik al, gezien het slangetje met daaraan een pompje. Maar het formaat baarde me op voorhand zorgen, laat staan als dat ding ook nog eens werd opgepompt.
“Als je voor deze gaat, zet ik je vast in het schandblok en ga ik er vervolgens heerlijk mee spelen. Oppompen, leeg laten lopen, weer oppompen. Totdat je kreunt van genoegen, of van de pijn. En tussendoor speel ik lekker met je pik tot aan klaarkomen toe.”
Of ik van deze optie enthousiast werd? Mwah.
De opblaasbare werd op de grond gelegd en nummer twee kwam aan bod. Een rubberen streng waar over verdeeld, op gelijkmatige afstand van elkaar, vijf dikke bollen. Het kreng was zeker een halve meter lang.
“Bij deze zet ik je ook vast in het schandblok. Het geeft genot om die ballen één voor één naar binnen te voelen gaan en als ze er allemaal in zitten, voel je je aardig gevuld. Mocht het je lukken ze alle vijf in te krijgen, dan beloon ik je door mijn borsten te ontbloten en die heerlijk in je gezicht te duwen. En later voel je ook nog een keer het genot als die ballen weer één voor één je poepgaatje passeren bij het er uit gaan.”
Om te zeggen dat ik van deze optie blij werd? Hm. En hoe zat het bij deze versie met het klaarkomen? Ik durfde er niet naar te vragen.
Om nog maar te zwijgen van nummer drie, die ze me als laatste liet zien. De plug was twee handen hoog en de vingers en duim van de hand die deze vast hielden, raakten elkaar niet. Ik huiverde bij de gedachte om die omvang alleen al tegen mijn anus te voelen, laat staan dat die aan mijn sluitspier voorbij moest.
“Deze zet ik op de zitting van de stoel neer, want ja, daar heb ik een zitting voor. Waarna je de plug zelf in je reet mag proberen te krijgen. Als je dat lukt, leg ik je daarmee op het bed vast en dan …”
Ze stopte even met haar verhaal, terwijl haar andere hand naar de rits in haar kruis ging.
“Open ik deze en mag je mij met je tong gaan bevredigen.”
Dat laatste klonk erg aanlokkelijk, maar wat ik daarvoor over moest hebben? Dat was een erg vette pfff.
Ondertussen mocht wat mij betrof het geneuk in mijn kont stoppen, want het begon me knap te irriteren.
“Dus, zeg me maar wat het gaat worden. Of wil je er nog een tijdje in alle rust over nadenken? Dan ga ik beneden in de tuin even een glaasje drinken.”
“Nee!” kreet ik, gevolgd door: “Mevrouw. En mag ik u vragen of dat neukding alstublieft kan stoppen?”
“Ja. Als je je keuze hebt gemaakt,” grijnsde ze.
“Jezus, eh, doet u maar …” Ik was al kwijt wat de andere opties ook al weer waren. O ja, de opblaasbare met aftrekken, de bollenstreng en haar borsten en …, beffen.
“En eh, als bij drie het me niet lukt om die er in te krijgen, Mevrouw Mariëlle?”
“Dan, en dat vergat ik je er nog bij te vertellen en is iets wat overigens voor alle opties geldt. Mocht je je keuze niet helemaal in die kont van je kunnen opnemen, word je op bed vast gelegd en kleur ik eerst je billen mooi rood met een paar zwepen en de plak en daarna krijg je een plug in die ík kies en ik laat je daarmee de hele nacht liggen.”
Mijn hersenen maakten toeren. Als optie drie me lukte, kreeg ik haar kut en kont te zien en niet alleen dat, maar kon ik ook die lustopeningen likken. Owh, laat die neukmachine nou stoppen! En eh, o ja. Lukte het me niet dat ding in mijn reet te krijgen, dan bleef ik nog een hele nacht bij haar! Weliswaar met een paar gloeiende billen en ook met wie weet wat voor engs in mijn kont gestopt. Pfff. Maar dan was ik ook nog een hele nacht bij haar.
“Doe u maar drie.”
“Alle drie?” lachte ze. “Tof.”
“Nee! Optie drie!”

Bevrijd van de neukmachine en de boeien  had zij inderdaad een passende zitting op de V-vorm en de ingevette plug werd daar opgezet.
Ze knikte. ”Ga je gang, stop hem er maar in.”
Zelf ging ze op de rand van het bed zitten en keek nieuwsgierig toe naar mijn verrichtingen. Die dus vruchteloos waren. Misschien dat een klein stukje van de ronde top de sluitspier iets open duwde, maar daar bleef het bij; de plug was gewoon te fors en het zou te veel pijn geven als ik door duwde.
“Het gaat niet, Mevrouw,” gaf ik tenslotte in arren moede aan.
Ze grijnsde.
“Jammer voor je., maar eerlijk gezegd had ik ook niet verwacht dat het je zou lukken, omdat je anaal niets gewend bent. Ik denk ook dat je dat zelf had kunnen inschatten, maar dat je je hebt laten leiden door het idee mijn kut te mogen likken.”

Ik lag op het bed, op mijn buik, de armen en benen gespreid, vastgezet met boeien aan ogen in de ombouw.
Ja, ik had een verkeerde keuze gemaakt, de plug was veel en veel te fors voor me geweest en ja, inderdaad had mijn geilheid het waarschijnlijk gewonnen van mijn verstand.
“Goed, dan ga ik allereerst je billen mooi kleuren.”
De eerste slagen vielen me mee. Het was niet prettig, maar …, nou ja, het was te doen. Totdat ze van zweep wisselde en ik begon te kreunen en te steunen.
“Ssst. Dit is nog maar het begin hoor.”
Kut! En meende ze dat echt?
“Dit is een plak en kijk, die heeft een harde en een lieve kant.”
Ze liet me de twee kanten zien, maar behalve dat de kleur anders was, zag ik er geen verschil in.
Te voelen was dat verschil echter overduidelijk. Lieve kant, een aarzelend oké dan, te doen. De harde kant was jammeren, werd vloeken en uiteindelijk gillend smeken om te stoppen.