Gesprekken aan tafel

Een slingerende weg voerde me door het heuvelachtige landschap en verstilde plaatsjes. Toen ik door één van die dorpjes reed, zag ik ineens iets vanuit mijn ooghoeken waarvan ik dacht Huh, wat was dat dan? Het was in ieder geval iets dat me bijzonder genoeg leek om een eindje verder te keren en terug te rijden.
En het was zonder meer apart te noemen. In het midden van een met kiezels bedekte cirkel stond een tafel met daar omheen vijf stoelen, waarvan twee bezet waren door gestileerde tegenover elkaar zittende mensen. De ene helemaal rood, de andere compleet groen.
Ik stapte uit en tegen de auto geleund nam ik allereerst het geheel vragend in me op. Want waarom was de ene, een vrouw, rood en de andere, een man die ik op de rug keek, groen? En waarom zaten ze in deze setting? Op een braakliggend lapje grond, met rond de kiezels gras, omzoomd door een wal met grassen en kleurig bloeiend onkruid? En er aan grenzend, vanaf mij gezien links, een vervallen schuur?

Ik liep het tafereeltje in. Pas toen zag ik dat in elk van de rugleuningen van de lege stoelen ook een gestileerd figuur was ingebrand. En van nog meer vragen vervuld zette ik me neer op de wal aan de schuurkant
Ik stak een sigaret op. Ik heb altijd het idee dat ik met een peuk er bij beter na kan denken.
Het kon niet zo zijn dat dit er zomaar stond, het moest de toeschouwer iets te zeggen hebben.
Ze zaten beiden met de handen op het tafelblad, de man met de vuisten gebald, viel me op. Wat kon de aanleiding daarvan zijn? Waren hun kinderen misschien uitgevlogen, waarop zij de woning te groot vond geworden voor hun tweetjes?  En hij, wellicht er geboren, dacht er niet aan om te verhuizen? Zou het zoiets kunnen zijn?

Ik stond op, liep naar de tafel en ik koos voor de stoel in het midden, ging zitten en legde ook mijn armen op het tafelblad, het doosje met sigaretten en de aansteker voor me. Ik staarde naar de vrouw. Terwijl de man er iets voorovergebogen bij zat, zat zij rechtop. Alsof zij zich niets aantrok van zijn …, ja, wat? Woede? Getier? Frustratie?
Ik stak er nog eens een sigaret bij op, terwijl ik in gedachten verzonken haar kant uit bleef staren. Waardoor ik pas bij het knerpen van de kiezels vernam dat iemand mij, of ons, over het gras genaderd was. Met een ruk draaide ik me om en was verrast een jonge, gothic meid te zien. Tenminste, ik nam aan dat zij onder de noemer Goth viel, gezien het zwarte jurkje met een rode ondergrond, dat te kort was om betamelijk genoemd te mogen worden. Wat nog versterkt werd door de jarretelles die er onder vandaan kwamen en vastgeklikt zaten aan de boorden van zwarte kousen. Zwarte, lompe schoenen die tot over de enkels kwamen, waren voorzien van tal van riemen.
“Was je uitgenodigd om aan tafel te mogen zitten?”
Haar stem klonk wat raspend.
Ik haalde mijn schouders op.
“Ze waren niet erg spraakzaam, nog steeds niet trouwens.”
Zij ging op de stoel naast de man zitten, waardoor het mij moeite kostte haar aan te blijven kijken en niet mijn ogen lager te laten gaan, want ik had natuurlijk al wel in de gauwigheid gezien dat het jurkje onrustbarend opgekropen was.
Haar vlammend rode haren vielen net tot over haar borsten, nou ja, borstjes en omlijsten haar bleke gezichtje waarin de ogen donker waren opgemaakt, de lippen lichtrood, misschien juister bleekroze gestift.
“Waarom ben je hier gaan zitten?” En zonder mijn antwoord af te wachten, gevolgd door: “Mag ik een sigaret van je?”
“Ja,” en ik schoof het pakje en de aansteker naar haar toe.
Ik staarde even naar het bandje om haar nek, waaraan een ring aan de voorkant zat en naar het zwarte kruis aan een kettinkje, voordat ik reageerde.
“Het geheel verraste me en ik vroeg me af waarom het hier was neergezet en wat de betekenis ervan kon zijn. Weet jij er iets meer over te vertellen?”
Hoewel ik me nauwelijks kon voorstellen dat zij, een Goth, in dit buurtschap woonde.
“Misschien,” begon ze, terwijl ze haar sigaret aanstak, diep inhaleerde en de rook door haar neusgaten uitblies. “Wil je ook neuken?”
Verbijsterd keek ik haar aan, ik had dat vast niet goed gehoord.
“Je zit naast m’n moeder – en ze knikte kort in de richting van het rode beeld – en zij was een hoer. Niet eentje van in een bordeel of zo, maar als ze een vent zag zitten, ging ze ermee naar bed. Als ze voor iedere wip geld zou hebben gevraagd …”
Haar woorden hingen loodzwaar tussen ons in.
“Ik wel. Dus als je wilt, zal je wat moeten schuiven.”
Ik was nog niet bekomen van haar eerdere woorden, maar na haar laatste toevoeging ging mijn blik als vanzelf kort langs haar naar beneden, waar het jurkje niet verhulde dat ze een zwart transparant slipje droeg, waarop iets van donkere bloemen net het zicht verhinderden op … Mijn god, wat overkwam me in hemelsnaam? Eh, sowieso een zich verstijvende pik, maar ook een ongemakkelijk gevoel.
“En eh,” probeerde ik dit onderwerp te laten rusten, “die naast jou zit was je vader?”
Mijn stem klonk schor en ik schraapte mijn keel om er dadelijk weer een normaal geluid uit te kunnen krijgen.
“Ja.” Ze keek me peinzend aan. “Je wilt wel, maar iets houdt je tegen.”
“Hoeveel vraag je?” flapte ik er uit, waarbij ik gelijk besefte dat ik die vraag niet had moeten stellen, omdat die haar te kennen gaf dat ik geil was, terwijl ik niet wist of ik het wilde.
“Hangt ervan af wat je wilt.”
Er schoten een aantal dingen door me heen, waaronder in de auto stappen en wegwezen.
“Voor een vluggertje, hierachter in de schuur, mag je het voor vijftig euro doen. Bij me thuis voor honderdvijftig, maar dan mag je alles, oraal, vaginaal, anaal, wat jij wilt. Ikzelf vind anaal erg lekker. En ik heb een heerlijk strak kontje.”
“Oké,” en mijn stem klonk verdomme nog steeds schor. “Hebben jullie een pinautomaat in dit dorp?”
“Ja.” Ze stond op. “Ga je mee dan?”

Ze stapte bij me in de auto. Als dorpsbewoners mij met haar zagen, zouden ze dan weten wat we gingen doen? Ik hoopte van niet en  bad dat we zo weinig mogelijk tegen zouden komen, het liefst helemaal geen enkele. Maar zoals eerder op mijn route tot aan hier leken de dorpen uitgestorven.
Ondertussen, op weg naar de bank, vroeg ik haar wat haar vader had gedaan voor werk.
“Hij was boer. Akkerbouwer.”
“En jij …” Ik wilde vragen wat zij verder deed naast het eh, hoer spelen of zijn, maar vroeg: “was hun enigst kind?”
“Ja. Na hun dood heb ik het land verpacht. Ik had het ook kunnen verkopen, maar dat kan altijd nog. Voor nu ontvang ik er maandelijks voor.”
“En daar kan je van leven?”
“Misschien. Hangt er vanaf wat je van het leven wilt.”
Daar zat wat in, maar ik kon er niet op doorgaan, want we waren al bij de bank aangekomen. Ik stapte uit. Uit de tegenovergestelde richting kwam net een wagen aanrijden, die eveneens stopte. Ik liep de hal met de pinautomaten in. Ik voerde de gegevens in en net toen ik wachtte op het geld, stapte een man binnen die me groette. Ik zag dat hij me nieuwsgierig opnam. Op het moment dat ik hem passeerde om weer naar buiten te gaan, gaf hij me een knipoog. Hij wist het!

Zij zat onverschillig voor zich uit te kijken, zag ik. Ik stapte in. Fronste, besefte dat ik nog niet eens wist hoe ze heette of hoe oud ze was, alleen dat de vijf flappen in mijn portemonnee daar in zaten om haar dadelijk te neuken.
“Hoe heet je eigenlijk?”
“Birgit. Je moet even keren, want we moeten een stukje terug.”
“Oké.”
In twee keer wist ik de auto te keren.
“En eh, hoe oud ben je?”
“Drieëntwintig. En jij het dubbele, denk ik.”
Daar zat ze niet zo ver naast. “Ik ben vijftig.”
Ze haalde haar schouders op.
“Als het nog maar werkt, anders is het zonde van de centen.”
Ze liet me afslaan, een weggetje op dat omhoog leidde. Bovenaan ontwaarde ik een kerkje en daar aangekomen zei ze: “Stop hier maar.”
Ik parkeerde langs een heg en nadat ik was uitgestapt, zag ik aan de andere kant van de heg een kleine begraafplaats. Ik hoopte dat we het niet daar gingen doen … Was een Goth er niet gek genoeg voor? Nou, dan stapte ik gelijk weer in en liet ik haar lekker staan.
Ze ging me voor een smal paadje op dat langs het grondstuk van het kerkje liep. Er aan lagen drie woninkjes. Bij de laatste stopte ze. Oké, hier ging het dus gebeuren?

Een halletje, met daarin een smalle, houten trap naar de bovenverdieping, die ze gelijk op ging. Het uitzicht op haar kleine billen deed mijn pik al stijf worden.
“Pas op je hoofd,” gaf ze halverwege aan en ik was blij met haar waarschuwing, anders was er op mijn hoofd ook iets gaan groeien.
Ook haar slaapkamer was natuurlijk klein, maar verraste me aangenaam. Een tweepersoons ijzeren ledikant nam weliswaar bijna de hele ruimte in beslag, maar was keurig opgemaakt en het beddengoed zag er fris en schoon uit. De muren waren dieprood geverfd, de kledingkast, een stoeltje en de nachtkastjes waren van lichtgekleurd hout.
“Kleed je maar uit.”
Zij was haar schoenen al aan het uittrekken.
“Ik geef je eerst even je geld.”
“Oké.”
Ik gaf haar de biljetten, waarmee ze de kamer verliet en ik begon me alvast van mijn kleren te ontdoen. Bijna meteen was ze weer terug. Ze trok het jurkje over haar hoofd uit. Ze droeg geen beha.
“Wil je dat ik het gordeltje en de kousen aanhoudt?”
“Eh, ja, dat vind ik best geil.”
Ze hing haar jurkje over de rugleuning van het stoeltje. De achterkant van haar slipje bestond uit vijf koordjes die, zo zag ik gelijk, tezamen een pentagram vormden. Op de zijkant van haar rechter bil ontwaarde ik, hè bah, een kleine tattoo van een doodshoofd met een kroon op z’n schedel.
Ze sloeg het dekbed terug en ging liggen.
“Hmmm,” klonk ze voor het eerst tevreden, “leuk speelgoed heb je daar staan.”

Ze was al nat, ze was hongerig, ze was zo geil als wat en liet er geen gras over groeien. Ze nam gelijk mijn pik in haar gulzige mond en ze gaf me een knap staaltje deep throat weg, bijna tot aan mijn ballen. Na dit hoogstandje nam ik de tijd om haar te verkennen. Hoewel ik het idee had dat haar lange rode haren met een spoeling waren bijgekleurd, was ze wel degelijk rood, zag ik, eenmaal tussen haar benen aangekomen. Ze liet zich in een zacht kreunen beffen, schokte toen mijn tong haar clitoris raakte. Ze duwde me van zich af, deed een condoom om mijn pik.
“Neem me nu, neuk me,” gromde ze.
Ik nam haar, zacht, hard, teder, onstuimig. Maar ik wist mijn orgasme uit te stellen, voor straks, voor het toetje, voor in haar kontje.
De doodskop grijnsde me toe, toen ik haar daar nam. En bij het stoten leek die goedkeurend te lachen? Ze was nauw, maar wist me te nemen en ze leek er nog enthousiaster onder dan het vaginale. Te snel naar mijn zin kwam ik in die heerlijke reet van haar.
We lagen bevredigd naast elkaar. Rookten. Ze deed haar gordeltje los, haar kousen uit en nam me mee onder de douche, waar ze mij haar nog een keer liet nemen.

Waarom weet ik niet, maar ik keerde terug naar waar het begonnen was, naar het tafereel met de beelden en de stoelen rond die tafel op de kiezelcirkel. Ik ging opnieuw naast de rode vrouw zitten. En net had ik een sigaret opgestoken, toen een oude baas het terrein op kwam lopen. Hij knikte me toe, tikte tegen zijn pet.
“Goedendag, mag ik er bij komen zitten?”
Hoewel ik liever even met mijn gedachten alleen had gezeten, kon ik hem moeilijk weigeren om plaats te nemen.
“U was nieuwsgierig naar dit fraaie tafereel?”
Ja, dat was ik, maar ik had er al een bevredigend antwoord op gekregen.
Ik knikte. “Ja, dat was ik.”
“Als u wilt, zal ik het u vertellen.”
Nou, om nogmaals het verhaal aan te horen dat zij een hoer was en dat haar dochter …
“Dit hier is een eerbetoon aan twee  mooie mensen, een stel dat zo zielsveel van elkaar hield en die zoveel voor ons dorp betekend hebben.”
“Maar …,” en ik klapte mijn mond toe.
“Ja, zoiets maak je tegenwoordig niet veel meer mee. Ze bezaten een klein kasteeltje, net buiten het dorp. Bent u daar al geweest?”
“Nee, nog niet. Ik was op doorreis en passeerde daarbij toevallig dit hier.”
“En dat wilde u nader bekijken,” glimlachte hij.
“Ja.”
“Gelukkig treft u mij om aan u het mooie verhaal over deze mensen te vertellen. Want het kan gebeuren dat een meid hier uit het dorp me voor is en een nonsens verhaal over deze vrouw – en hij wees even naar de dame in het rood – opdist. Dat zij een hoer zou zijn geweest. Ik kan u verklappen dat die meid er zelf eentje is. Een schande voor ons dorp, dat is zij! Maar zoals gezegd, gelukkig was ik haar voor.”