De therapeute, 1

Deze serie van vier verhalen is los te lezen van wat eraan vooraf ging. Maar mocht je willen weten wat er eerder speelde en waarom hij bij een therapeute terecht is gekomen, dan moet je even zoeken naar ’Een date- De ontmoeting’ en verder met ‘De date’.

De therapeute

De fauteuil was laag en de rugleuning helde iets achterover. Ik miste armleuningen. Daarom lagen mijn armen op de bovenbenen, de vingers ineengestrengeld in mijn schoot, terwijl mijn duimen rusteloos langs en over elkaar friemelden.
Tegenover me zat zij in eenzelfde fauteuil, in een zomers rood jurkje, de benen en voeten bij elkaar, een klembord op haar bovenbenen. Haar blik was gericht op de notities, die ze met een frons bestudeerde.
Mijn ogen dwaalden naar de archiefkast schuin achter haar en door naar de met skai beklede tafel rechts van mij, waarvan ik me afvroeg waar die voor gebruikt werd. Voor sekstherapie in de praktijk? Door en met haar? Maar dat zoiets gebeurde, leek me stug.
Van de tafel keerde ik weer terug naar haar gezicht en omlaag, naar de benen. Wellicht kon ik een glimp van het slipje opvangen als ze ging verzitten, de voeten van elkaar zette of de benen over elkaar sloeg? Maar misschien gunde ze me geen inkijk.
Ze keek me aan, over haar leesbril heen.
“Als ik mijn aantekeningen even terug lees, kan ik concluderen dat uw eh, avonturen met die Julia als bizar aan te merken zijn? Om niet te zeggen, pervers?”
Ik vouwde mijn handen samen, bracht ze naar mijn lippen, tikte er nerveus met mijn vingers tegenaan. Ik kon die conclusie van haar moeilijk tegenspreken.
“Om maar te zwijgen over het vervolg bij die vriendin van haar, die Saskia.”
Ze pakte het klembord op, boog zich opzij en legde het naast zich op de grond. De bril volgde. Ze kwam weer omhoog en kruiste haar onderbenen. De bovenbenen spreidden zich daardoor licht, maar boden me helaas nog geen zicht op dat wat haar kruis bedekte. Of zou ze sliploos zijn? Ik legde mijn handen tussen mijn benen in.
“En als ik het goed begrijp, vindt u het nog steeds spijtig dat zij u destijds niet heeft kunnen geven waarmee ze dreigde en…”
“Ja.”

Ik zag me weer in de lange, lage kooi liggen, met de toiletstoel over mijn gezicht geplaatst en haar ontblote onderlichaam op de toiletbril, vlak boven me. Ik hoorde het haar nog zeggen. “Oké… Omdat het de eerste keer voor je wordt, mag je kiezen. Wil je eerst mijn poep en dan mijn pies? Het voordeel daarvan is, dat je de stront makkelijker doorslikt.” Tot mijn grote opluchting toen was het bij een straaltje urine gebleven. Die beleving was me te ver gegaan en had gemaakt dat ik de relatie met Julia stopte en daarmee van verdere avonturen met haar af zag.

“En vervolgens probeerde u weer contact met hen te leggen,” maakte zij haar zin af.
“Ja. Maar zoals ik al aangaf, is Julia’s nummer geblokkeerd en de uitspanning waar Saskia werkte, heb ik niet terug kunnen vinden, net zo min als haar adres.”
Ze sloeg haar benen over elkaar. Haar slipje was zwart, meende ik in die fractie van een seconde te zien.
“En ondanks uw afschuw destijds bent u op het internet gaan zoeken naar foto’s en video’s van urolagnie en coprolagnie. Omdat …? En dat wil ik van u horen.”
Ik vond het bepaald geen prettig idee om dat uit mijn mond te krijgen. Weliswaar was ik bij haar terecht gekomen, omdat ik was vast gelopen in mijn gevoelens. Maar om aan een vrouw die ik feitelijk niet kende, te vertellen wat mijn meest smerige verlangen was, waar ik op hoopte dat daadwerkelijk een keertje mee te maken, te proeven …
Zij wipte ondertussen ongeduldig met haar gekruiste been op en neer.
“Nou eh,” begon ik aarzelend, zoekend naar de woorden, “in de weken nadat het tot een einde was gekomen, vroeg ik me af hoe het zou zijn geweest als zij wel eh, nou ja …”
Ik schoof onrustig op mijn stoel heen en weer.
“Ja, en?” spoorde zij me aan.
“Eh, op mij gepoept had.”
“Terwijl u met uw gezicht onder haar lag.”
“Ja.”
Beschaamd sloeg ik mijn ogen neer. Wat moest ze wel van me denken?
Het bleef stil, ze wachtte op een vervolg?
“En toen ben ik dus op internet gaan zoeken en daar plaatjes over gevonden en eh, is het verlangen gekomen om het dus een keer in het echt mee te maken. Terwijl ik dat misschien helemaal niet mee wil maken, maar …”
Ik keek haar hulpeloos, vertwijfeld aan.
Ze reageerde daar niet op, want ze sneed een volgend onderwerp aan, dat ik ook liever liet rusten.
“Maar daar bleef het niet bij, u kwam ook andere plaatjes tegen.”
“Ja,” reageerde ik zachtjes.
“Van volwassenen met luiers om.”
“Van vrouwen, ja.”
Ze beet op haar onderlip. Kwam deze specifieke toevoeging als een verrassing voor haar?
“Waarom bij vrouwen?”
“Dat vond ik opwindend om te zien,” antwoordde ik zachtjes, aarzelend. “Meer dan bij mannen met een luier om.”
“U hebt niet de behoefte om ze zelf te dragen?”
Ik hoorde een lichte verbazing in haar stem.
“Jawel. Ook. Maar …”
Weer bleef het even stil.
“Ik zou dat best eens in het echt willen meemaken, zien. Een luier bij een vrouw om. Dat lijkt me erg geil,” liet ik me ontvallen.
Ze ging weer verzitten, plaatste haar voeten naast elkaar. Ik staarde naar haar benen. Zou het, zoals zij er zo bij zat, te zien zijn geweest als ze een luier om had? Wat ik me van de plaatjes herinnerde, niet. Wat wel het geval zou zijn als ze opstond. Dan zou de bolling van een dikke luier zich aftekenen in haar jurkje.
Ze kuchte. Ik keek naar haar op, bloosde. Vermoedde ze waar ik net aan dacht? Want waarom anders was die vage glimlach rond haar mond?
“Maar als u die zelf om hebt, wat wilt u daar dan mee? Er enkel in rondlopen, of er alles in laten lopen?”
“Ja, dat laatste,” reageerde ik, alweer beschaamd.
“En alleen? Of in een setting van moeder en kind of baby?”
“Nee! Geen adult baby of aged play gedoe. Gewoon simpel het dragen van een luier en een luierbroekje.”
“En er dan in plassen en poepen.”
“Ja.”
“Goed.” Ze vouwde haar handen ineen en legde die in haar schoot. “Wat ik van u begreep, is dat u erg vaak achter uw laptop zit, bijna avond aan avond, om plaatjes en video’s te zoeken die aan uw eh, verlangens tegemoet komen en dat u dat als problematisch gaat vinden.”
Ik knikte, want ja, ik deed bijna niet anders meer.
“Ik ga u niet vermoeien met een uitleg hoe seksualiteit er normaal aan toe hoort te gaan en u zo een meer realistische kijk daarop te geven. Ik geloof ook niet dat u baat heeft bij een serie van therapiesessies, waarin we stapsgewijs op zoek gaan naar struikelblokken, blokkades en remmingen die u weerhouden om tot een normale seksbeleving te komen.”
Weer knikte ik, want ik kon in die conclusie meegaan. Ik wilde niet het normale, ik wilde kinky seksbelevingen.
“En soms laat ik een cliënt, afhankelijk van wat zijn probleem is, voelsessies doen met één van mijn assistentes…”
“Voelsessies?”
“Ja. Om hem over zijn schroom heen te helpen, laat ik hem dan een assistente aanraken, bevoelen en soms mag hij haar in een laatste sessie ook penetreren. Maar dat lijkt mij geen optie voor u, omdat dat u niet van uw verlangen zal afhelpen.”
Of juist wel, bedacht ik, terwijl ik zo’n assistente al voor me zag, met een luier om en in een daarop volgende sessie haar onderlichaam boven mijn gezicht kreeg en haar ontlasting te proeven kreeg.
“Daarom leg ik in uw geval de bal bij uzelf neer. Wilt u van uw behoefte af, of wilt u die daadwerkelijk een keer eh, beproeven? In dat laatste geval zijn er naar mijn mening twee opties.”
Ik hing aan haar lippen, zeer benieuwd waar ze mee aan zou komen.
“De eerste is, dat u uw wensen duidelijk omschreven aangeeft op die kinky site, waar u die Julia bent tegengekomen.”
Zag ik dat als een serieuze optie? Ik zoek een vrouw, die bereid is om zich boven mijn gezicht te ontlasten.
“Of,” ging ze verder, “u zoekt het in het commerciële circuit. Er zijn Meesteressen die tegen betaling een scat- of kaviaarspel aanbieden. Waar dan wel een prijskaartje aan hangt.”
Ik had daar nog niet aan gedacht. Maar als ik op het moment suprême het niet aandurfde, misselijk werd bij de gedachte alleen al hèt te moeten opvangen, proeven, doorslikken … Dan werd dat een dure grap.
“Maar mocht u van die behoefte af willen en daarmee van die internetverslaving afkomen, als ik dat zo mag omschrijven, kan ik u een verblijf in een correctiecentrum aanbevelen.”
“Een correctiecentrum?” echode ik.
“Ja. U verblijft daar voor een week en in die tijd zorgen zij dat u van uw eh, bizarre wensen genezen wordt.”  
Voor een moment dacht ik daarover na. Als ik voor de andere twee opties ging, was het maar de vraag of ik daar een invulling aan kon geven. En zo niet, bleef ik avond aan avond het internet afstruinen en ruïneerde ik een normale levenswijze van uitgaan, lezen, aardige of interessante programma’s op teevee volgen? Wat me niet rooskleurig voorkwam.
“Als ik verstandig ben, zou ik voor het correctiecentrum moeten kiezen, hè?”
“Nogmaals, die keuze is aan jou, Dennis.”
Het was voor het eerst dat ze me tutoyeerde, viel me op.
Ze zette haar voeten iets vaneen. Bewust? Een snelle blik liet me zien dat het slipje zwart was en ik gokte dat het iets van nylon was. Wat mijn voorkeur had, omdat dat liet zweten, meer dan satijn en al helemaal meer dan katoen. En dus daarmee de kut meer geur gaf, vond ik althans. Ik rukte me los van die gedachten en van haar kruis.
“Ik zeg persé niet dat je je kinky verlangens opzij moet zetten, alleen wil ik zeggen dat er meer is dan avond aan avond internetten.”
“Ja …”
Ze had zonder meer gelijk.
“En wat houdt die eh, behandeling in dat correctiecentrum in?”