De vrouw in het groene rokje

De gasten druppelden nog steeds binnen, familie, vrienden en collega’s van mijn vader, die het stralend middelpunt was van het feest dat hij ter gelegenheid van zijn onlangs bereikte pensioenleeftijd gaf.
Vanuit de keuken serveerde een cateraar de hapjes en de drankjes, een Caribbean bandje in de schaduw van de bomen versterkte de zomerse sfeer en ze wisten met hun aanstekelijke muziek mensen op het daarvoor vrijgemaakte terras te verleiden om te gaan dansen. En anderen stonden aan de statafels of zaten aan de her en der opgestelde zitjes gezellig met elkaar te keuvelen.

Met een sapje in mijn hand stond ik tegen de garagemuur geleund geamuseerd het levendige tafereel in me op te nemen. Ik was blij voor mijn vader dat het zo’n geslaagd feest was en ik gunde hem zijn vrije tijd dadelijk die, zo wist ik, hij samen met mijn moeder in zou vullen met het maken van mooie reizen. En daar gaf ik hem groot gelijk in. Hij had hard genoeg gewerkt, beiden waren nog gezond en je geld kon je, als het eenmaal zover was, toch niet meenemen in je kist. Dus laat de centen vooral lekker rollen.
Er kwamen twee jonge vrouwen de oprit opgelopen. Ongetwijfeld collega’s van hem. De ene, met blond haar en een prettige, lachende uitstraling in haar gezicht, droeg een wit hemdje en een korte, groene broek. De andere, eveneens blond, in een groen hemd met korte mouwtjes en een glanzend rokje van … latex? Of lak? Beiden lachten me vriendelijk toe in het voorbij gaan, waarna hun ogen mijn vader zochten.
Hm, ik moest dadelijk maar eens kennis met hen maken.

Daar ging een flinke tijd overheen, omdat diverse mensen mij aanhielden en het onbeleefd zou zijn om hen af te wimpelen. Ik begon me zelfs ongerust te maken dat ik hen gemist had, omdat ik een paar van zijn collega’s al zag vertrekken en hen niet meer zag. Totdat ik degene met de prettige uitstraling bij mijn vader zag staan en de andere net het huis uit zag komen.
Ik wist te ontsnappen aan mijn tante en ging snel naar vrouw latex rokje.
“Hé hallo,” begroette ik haar. “Ik ben Leon, de zoon van eh, de heer des huizes. En jij bent een collega van hem?”
“Nee,” grijnsde ze. “Carla wel,” en ze knikte in de richting van haar metgezel die bij mijn pa stond.
“Ze vroeg mij haar te vergezellen, voor het geval het hier saai zou zijn.”
“Aha. En, valt het jullie mee?”
“Ja, is superleuk zo, toch? Ik ben trouwens Nicole. En ik heb gelijk een vraagje aan je. Ik moet ontzettend nodig, maar het toilet is steeds bezet. Hebben jullie ergens anders nog …”
Het huis had inderdaad nog een tweede, in de badkamer boven, maar ik kon haar eveneens meenemen naar mijn onderkomen hier.
“Kom maar met me mee naar de garage?”
Ze fronste. “Hebben jullie daar een toilet dan?”
“Ja,” lachte ik. “Ik slaap daar als het laat wordt op mijn werk en ik geen zin meer heb om naar mijn eigen huis te rijden.”
“Oké.”

Toen ik nog thuis woonde en de leeftijd kreeg dat ik ging stappen, opperde mijn vader de tot garage omgebouwde schuur nog iets te vertimmeren voor een ruimte voor mij. “Hebben wij tenminste geen last meer van je,” had hij er met een knipoog aan toegevoegd.
En zo had ik er mijn slaapkamer en een kleine badkamer, met toilet gekregen.

De ruime kamer was eigenlijk gebleven zoals die was toen ik het huis uit ging. Een bureau en stoel om mijn huiswerk aan te doen. Het tweepersoons bed, voor als ik een leuke meid had kunnen versieren. Een basgitaar op een standaard in de hoek, ik had een korte tijd in een schoolbandje gespeeld. En aan de muren een originele, Italiaanse filmposter van de volgens mij beste western aller tijden, Once upon a time in the west en een paar ingelijste ‘foto’s’ van filmdiva’s: Sophia Loren, Brigitte Bardot en Raquel Welch.
Ze moest glimlachen toen ze die zag hangen.
“Je voorkeuren voor de andere kunne zijn me duidelijk. Ik hoor zo wel wat je van mij vindt, maar eerst even naar het toilet.”
Ik wees haar de deur naar de badkamer.

Wat ik van haar vond? Ik had hen al gespot als ‘interessant’ bij binnenkomst en was niet voor niets naar hen op zoek gegaan om kennis te maken. En hoewel Carla er zeker ook leuk uitzag, zou ik waarschijnlijk ‘gevallen’ zijn voor het latex rokje. En dat zat op dit moment omhoog getrokken op het toilet. Mijn pik verstijfde iets bij het idee daaraan.
Ik hoorde dat er werd doorgetrokken en even later kwam ze de slaapkamer weer in.
“Zo, dat lucht op.”
Ze ging op het bed zitten en ik nam plaats op de bureaustoel. Want om gelijk naast haar te gaan zitten, vond ik eh, al te opdringerig of zo?
“En, benader ik een beetje de vrouwen die je daar aan de muur hebt hangen?”
O ja, met die vraag was ze zonet de badkamer ingegaan. En school daar een uitnodiging in, afhankelijk van mijn antwoord? Waarmee kon ik haar ‘strelen’?
“Nou, eerlijk gezegd zou je tussen hen niet misstaan.”
“Hmmm,” en haar ogen glinsterden. “Dus jij vindt dat ik me wel met hen kan meten?”
Mijn ogen zakten naar haar borsten.
“Dat lijkt mij wel, ja.”
“Tot nu toe bevallen je antwoorden me ten zeerste. Zullen we eens kijken of dat in daden ook lukt?”
Ze begon langzaam haar rokje op te trekken.
“Maar ik denk dat ik je daarbij met een dilemma opzadel.”
Met het rokje ver genoeg opgetrokken, spreidde ze haar benen en trok haar slip opzij. Mijn ogen vielen zowat uit de kassen toen daarlangs een pik in volle erectie tevoorschijn kwam.
“Want of je gaat me afhelpen van mijn erectie en kan iedereen buiten in de tuin zien dat een geile blondine met jou je slaapkamer verlaat, of je gooit me je kamer uit en dan ziet iedereen dat een geile blondine die een zichtbaar gigantische pik onder haar rokje heeft, je kamer verlaat. Dus, zeg me maar wat het wordt.”