Een boom voor Marlène

Nietsvermoedende meisjes, boze wolven, eenzame prinsessen en dappere krijgers. Ik bevond me in het sprookjesland van Noord-Hessen, het land waar de gebroeders Jacob en Wilhelm Grimm in de 19^e eeuw hun sprookjes schreven.
De steden, dorpen, licht glooiende hellingen, machtige burchten, romantische kastelen en donkere wouden waren voor mij ook het decor voor mijn fantasiereis, vormgegeven in een aantal vertellingen.

Het eerste verhaal was In het land van Roodkapje.
Hieronder vind je het tweede verhaal.

Een boom voor Marlène

Het was een rit van bijna 6 uur, met daarin een paar korte stops om te roken. Maar wat was het een genot om vanuit de dicht gebouwde en drukke Randstad het landschap langzaam te zien veranderen. Van akkerlanden naar glooiende en beboste heuvels het middengebergte in. Iets waar we ons pas bewust van werden, toen de snelweg plots aan een lange afdaling begon, een dal in.

We hadden nog maar een uur te gaan volgens de TomTom, toen ik mijn vriendin aangaf om de eerstvolgende parkeerplaats op te gaan. Ik moest even de benen strekken, had toch een houten kont gekregen van de lange zit.
Een fraaie plek, met een adembenemend uitzicht over alweer een volgend dal. Ik stapte uit. Vooraan stonden twee auto’s naast elkaar geparkeerd. Een pechgeval, want de ene was een wagen van de ADAC, de Duitse wegenwacht. Tot mijn verbazing was de wegenwachter een vrouw. Met een brede reet, die bij mij gelijk deed fantaseren wat ik daarmee zou kunnen en willen doen. Hmmm. Maar daar had ik de fraaie en dikke kont van mijn vriendin voor.
Een vriendin die aan al mijn verlangens voldeed. Goedlachs, vriendelijke uitstraling, gevoel voor humor. Bovenal was ze mijn maatje, daarnaast mijn lekker brutale slavinnetje. Hoewel het verkleinwoord geen recht deed aan deze prachtvrouw met een maatje meer, 42. Volslank dus, genotvol curvy.
“Doe de achterklep eens los.”
“Wat heb je daaruit nodig dan?” vroeg ze verbaasd, terwijl ze het slot ontkoppelde.
“Je krijgt de opblaasbare buttplug in.”
“Owh.”
Het speelkoffertje stond onder handbereik. Of we nu voor een weekend, midweek of een langere vakantie weggaan, altijd nemen we onze speelkoffer mee. En ter plekke zien we wel of we er al dan niet gebruik van kunnen maken.
“Handen op de motorkap, voeten van elkaar.”
Ze gehoorzaamde, maar keek benauwd naar de twee auto’s verderop. Ik maakte me er niet druk om, de wagen van de ADAC schermde de twee mensen van ons af en dus trok ik haar enkellange zomerjurk omhoog tot ze in haar blote kont stond. Letterlijk, omdat zij bijna altijd sliploos van mij moest zijn.
Ik bevochtigde de plug en haar kontgat met mijn speeksel en zonder mededogen duwde ik de plug in één keer bij haar naar binnen.
“Auwhh,” kreunde ze zachtjes.
“Hoeveel pompjes wil je?”
“Vijf, Meester?” opperde ze weifelend.
Ik wist dat dat voor haar een plezierige, aangename druk was. Boven de acht voelde het voor haar echt gevuld aan, boven de twaalf vond ze het bepaald onprettig worden.
“Ah, je stelt me teleur.”
“Een paar meer dan?” klonk ze voorzichtig.
“Ik weet het goed met je gemaakt. Je krijgt er vijf, maar tijdens het laatste stuk in de auto stel ik je zo nu en dan een vraag en als in je antwoorden een ja of nee voorkomt, krijg je er een pompje bij.”
“Ohh.”
Met haar jurk tot aan de dijen omhoog en het slangetje met pompje bungelend tussen haar benen zat ze naast me voor het laatste gedeelte van onze reis.
Toen ik de parkeerplek naast de garage van onze eindbestemming opreed, zat ze op elf.

Traum-Ferienwohnungen maakte onze droom waar, toen we het hekje doorgingen. De grote, glooiende tuin met bovenaan een wei en daarachter bos voor het grote huis liet ons al een ‘Wow’ ontlokken. En de rondleiding van onze gastvrouw door ons onderkomen op de begane grond deed ons net zo verrukt zijn. Het zag er niet alleen keurig uit, het oogde warm huiselijk en de inrichting was compleet, tot in de kleinste details.
En de aankondiging van onze verhuurster dat zijzelf de donderdag op vakantie gingen en wij bij vertrek de sleutel bij hen in de brievenbus konden deponeren, maakte mij helemaal enthousiast. Een kale boom met geamputeerde takken in het midden van de tuin had bij mij al gelijk de wildste ideeën opgeroepen.
Weer alleen vroeg ze of de plug eruit mocht.
“Ja, til je jurk maar op.”
Ik pakte het pompje beet en drukte die in.
“Ohhh,” was er gelijk haar gesteund protest.
Pas bij de vierde kneep draaide ik het ventieltje open en liet de lucht ontsnappen.

Opgefrist en uitgerust vertrokken we even voor zes uur naar het nabijgelegen grotere plaatsje met, zo was ons op internet beloofd, een historisch, middeleeuws aandoend centrum om daar te eten.
Vlak voor de markt vond ik een parkeerplek. Omdat het nog steeds heerlijk warm en zonnig was, had ik een korte broek en T-shirt aangetrokken en Marlène een driekwart spijkerbroek met daarop een gelig, licht doorschijnend hemd met korte mouwtjes.
Net bij de auto weg zei ik haar: “Doe je beha af.”
Zonder tegen te sputteren en met een glimlach op haar gezicht bracht ze haar handen aan de achterkant onder haar hemdje om de drie haakjes los te maken. Ze schoof één voor één de schouderbandjes onder de mouwtjes door en langs haar armen naar beneden, waarna ze de beha onder haar hemdje vandaan haalde. Ze vouwde de cups ineen, de bandjes er in.
“Leg die nog maar even in de auto.”
Ik overhandigde haar de sleutels en zelf liep in langzaam door, tot ik het portier hoorde dichtslaan.
Ik draaide me om en genoot van de aanblik van haar zware borsten, die bevrijd van de beha, uit elkaar stonden en zich fraai aftekenden in haar hemdje. En heerlijk deinden, terwijl ze nog steeds glimlachend fier om me af kwam stappen. Haar tepels priemden tegen de stof.
“Mooi?” koketteerde ze.
“Prachtig?” lachte ik.
Hand in hand slenterden we het stevig klimmende straatje op, waarlangs de eeuwenoude vakwerkhuizen ons deden beseffen dat vele voetstappen ons voor waren gegaan. Iets wat ook voor het marktplein gold, waar de terrasjes gezellig vol zaten en ja, ogen van zowel mannen – gulzig – als vrouwen – veelal afkeurend – haar passeren volgden.
Terug in ons onderkomen, na een smakelijk diner van met uit de streek bereide producten, zaten we op ons terras van deze eerste dag na te genieten met een fles heerlijke witte wijn onder handbereik. Ik op een dik, zacht kussen in de zitting van de rieten stoel, Marlène met de jurk opgetrokken in haar blote kont. Tegen de tijd dat we naar de slaapkamer gingen, stond er een fraai streepjespatroon in haar billen.

De dagen brachten we door met het bezoeken van alleraardigste plaatsjes, musea bezoek, wandelingen, elke avond uit eten. Spelen deden we niet, dat bewaarde ik voor donderdag. Onze gastvrouw en haar man namen ’s ochtends vroeg afscheid van ons, hun iets verderop wonende dochter zouden we een enkele keer tegen kunnen komen als ze de planten ging verzorgen of de post uit de brievenbus haalde. En tot slot wensten ze ons nog een fijn verblijf, de resterende twee dagen.
Ik kon niet wachten tot het avond zou zijn.
We zaten op het terras, beiden te lezen. Tegen tien uur legde Marlène haar roman op de tafel.
“Ik moet even plassen. Zal ik op de terugweg de fles wijn en glazen meenemen?
“Nee. Kleed je maar eens even uit.”
“Nu? Hier buiten?”
“Ja.”
“Maar ik moet plassen.”
“Dat houd je maar op.”
Ze stond op. Trok haar hemdje over het hoofd uit, deed haar beha af, liet haar rokje zakken.
“Mag ik dan nu plassen?”
“Nee. Je haalt de speelkoffer op en in de linker keukenla ligt een doos met huishoudfolie en dat neem je ook mee. En denk erom als je naar het toilet gaat!”
“Ja, Meester.”
Ze was terug met koffer en folie in een tijd die geen ruimte had geboden om haar behoefte te doen.
“Doe je pols- en enkelboeien en je halsband om.”
Zwijgend keek ik toe hoe ze het gevraagde omdeed en toen ze daarmee klaar was, stond ik op en pakte de folie van de tafel.
“Meekomen.”
Ik stapte het terras af en liep op het gras de glooiende helling op, naar de boom toe. Ze volgde me met een benauwde, bezorgde blik, turend naar het toegangshekje, de daken van de twee huizen verderop en naar het weiland of er iemand te zien was en daarmee dus ook zij.
“Ga met je rug tegen de stam staan, onder deze tak.”
Rechtop paste ze er net niet onder, maar met de voeten een stukje er vandaan lukte het. In deze positie stond ze in de richting van het toegangshekje en het haagje met de coniferen.
“Armen naar achteren.”
Ze gehoorzaamde, nog steeds zonder protest, maar met de lichte paniek niet uit de ogen. Ik bevestigde de polsboeien achter de stam aan elkaar vast.
Ik pakte de folie uit de verpakking en ik begon vanaf net onder haar borsten de rol af te wikkelen rond haar lichaam en stam naar beneden toe, om op haar venusheuvel te eindigen.
Omdat de boom een fractie helde, stond ook zij iets voorover.
Ik scheurde de rol los en ging rond haar dijen opnieuw aan de gang, tot aan haar knieën.
“Nou, je staat er mooi bij zo.”
Ik streelde even over haar wang.
“Geniet van het uitzicht morgenochtend,” en ik deed een stap naar achter.
“Nee! Dat meent u niet!” siste ze en ze piste van angst, bleef plassen.
“Ja,” antwoordde ik met een stalen gezicht. Ik draaide me om en liep de helling af. Ik nam de spullen van de terrastafel mee naar binnen en deed de deur dicht.
Vanachter het slaapkamerraam kon ik haar zijdelings zien en ik had zicht op de tuin, tot aan de coniferen toe. Voor het geval dat.
Aan haar ongeruste hoofdbewegingen kon ik zien dat ze bang was. Een angst die ik een half uur liet duren, voordat ik weer naar buiten ging.
Ze schrok van mijn komst, zag toen dat ik het was en ik hoorde haar zucht van opluchting.
“Zal ik je dan toch maar mee naar binnen nemen?” grijnsde ik.
“Oh ja, Meester, graag. Ik stierf het zowat af en ik moest er niet aan denken dat als het licht werd …”
Ik maakte de sluiting tussen de polsboeien los.
“Vinger je, totdat je klaarkomt.”
“Ohh.”
Een hand ging tussen haar benen, vingers gleden tussen haar lippen, beroerden haar clitoris, drongen naar binnen. In de stilte van de nacht kon ik het soppende geluid van haar natte kut horen. Ze begon te hijgen, wat overging in een licht jammeren toen ze haar orgasme kreeg.
Ik liet haar even tot zichzelf komen.
“Oké, steun met je handen op mijn schouders, zodat je niet voorover kukelt als ik de folie losknip.”
Eenmaal bevrijd, zakte ze door de knieën voor me.
“Mag ik u pijpen, Meester?”
Een vraag waar ik wel oren naar had.
“Ja.”
Gelijk trok ze mijn bermuda en slip naar beneden en ze nam mijn pik in haar mond, die al snel daarin tot volledige erectie kwam. Haar warme lippen, kronkelende tong en een stimulerende hand lieten me al snel voelen dat mijn orgasme er aan zat te komen. Mijn handen grepen haar hoofd van achter vast en ik duwde mijn pik tot aan haar huig naar binnen. Ze maakte kokhalzende geluiden, het moment voor mij dat ik mijn zaad haar keel inspoot.

De volgende ochtend besloot ik haar nog één keer te plagen. De boomstronk, vlakbij het hek dat de tuin van het weiland scheidde, vroeg erom om gebruikt te worden.
“Trek een wijdvallend, maar kort jurkje aan en doe de buttplug in.”
“Oh,” trok ze een wat benauwd gezicht. “We gaan daarna toch niet ergens heen, hè?”
“Ben je bang dat mensen het slangetje en pompje tussen je benen zien bungelen?”
Ik grinnikte.
“Misschien zijn er dan mannen, of vrouwen die me vragen of ze er in mogen knijpen.”
“Nou, lekker dan,” reageerde ze met een diepe zucht, om vervolgens naar binnen te gaan om het gevraagde aan en in te doen.
In een geel zomerjurkje kwam ze weer naar buiten, het pompje slingerend tussen haar benen.
“Goed, kom maar met me mee.”
Tot haar verbazing liep ik de helling op naar boven. Ik wees op de stronk.
“Ga zitten, op je blote kont, je gezicht naar de tuin toe.”
Ze inspecteerde de bovenkant van de stronk of daar geen voor haar enge beesten op rond kropen, voordat ze ging zitten. De onderkant van het jurkje drapeerde ze er omheen.
“Benen van elkaar.”
Ik schoof de voorkant van het jurkje nog iets omhoog, zodat ik zicht had op haar spleet.
“Oké. Je knijpt zelf in het pompje en bij iedere kneep tel je hardop. En je gaat daarmee door totdat je denkt dat ik tevreden ben over het aantal keren.”
“Ja, Meester.”
Ik ging achter haar staan, schoof de schouderbandjes omlaag tot op haar bovenarmen en mijn vingers pakten haar tepels beet.
“Ga je gang.”
Ze pakte het pompje met een hand beet.
“Eén,” klonk het. “Twee.”
Mijn vingers trokken aan haar tepels.
“Drie.”
Achter ons klonk geblaat.
“Wat was dat?” schrok zij.
“De schapen mogen de wei in. Leuk, er lopen ook lammetjes bij.”
“Maar is er iemand bij? De boer?” blaatte zij licht panisch.
“Misschien. Maar je was met iets bezig.”
“Vier,” klonk het benauwd. “Vijf.”
Ze zuchtte. Ze was aan het genotsmoment gekomen.
“Zes.”
Ik kneep in haar tepels.
“Zeven.”
Liet ze tussen mijn vingers rollen.
“Owh, auw. Acht.”
Het aantal dat ze zich echt gevuld voelde. Ik was benieuwd of ze doorging.
“Negen.”
Het duurde even voordat “Tien” klonk.
Nog twee en dan werd de druk voor haar te veel. Ik wist dat ze dit aantal al niet meer prettig vond.
“Elf. Oh, is dit genoeg, Meester?”
“Hm,” reageerde ik kort. De grijns op mijn gezicht kon zij niet zien.
“Twaalf. Maar meer niet, Meester.”
Ik liet haar tepels los, streelde kort door haar haren.
“Ik ben tevreden.”
Ik pakte de handboeien die ik tussen de band van mijn broek verborgen had, tevoorschijn.
“Handen op je rug.”
De boeien klikten om haar polsen. Ik ging voor haar staan.
“Blijf rustig zitten, ik ga koffie voor ons zetten en dan neem ik gelijk wat lekkers voor je mee.”
Argwanend keek ze me aan.
“Een koekje?”
“Je mag niet meer raden. Ik kan je al wel verklappen dat dat het niet is.”

Terwijl de koffie doorliep, haalde ik de vibrator uit de speelkoffer, deed er nieuwe batterijen in en liep ermee de helling op en liet haar zien wat ik bij me had.
“De koffie komt eraan, voor nu alvast het lekkers.”
Ik schoof de vibrator tussen haar lippen door een stukje bij haar naar binnen, zette die aan en duwde die verder naar binnen, totdat het uiteinde op de boomstronk rustte.
“Ik denk dat de koffie al wel klaar is. En jij misschien als ik terug ben?”

Aan het gesteun te horen was zij bijna zover, toen ik met de mokken weer de helling opging. Ik zette ze vlak bij het hekwerk op de grond, waarna ik voor haar neerhurkte.
“Je komt nu zo klaar, anders krijg je er pompjes bij.”
“Ohh, nee,” steunde ze.
Mijn dreiging was voor haar stimulans genoeg om kort erna klaar te komen.
Ik liet de lucht uit de plug lopen, maar haalde die er niet uit, waarna ik haar van de boeien bevrijdde. Tegen het hekwerk geleund dronken we onze koffie.
“Het was weer heerlijk, lekkere kwelgeest van me,” lachte ze.
“Mooi, sletje van me,” grijnsde ik terug.
“Die jou na de koffie wil neuken,” gaf ze me retour.
“Dan moet ik die maar snel opdrinken.”