De spirit, de humor en de erotiek

Ik liep de paar treden van het appartement af en ik stond gelijk met mijn voeten in het zand van het strand. Aan de overkant van de baai vloog een vliegtuig dalend en evenwijdig langs de rotsformaties om een nieuwe lading toeristen af te leveren. Gistermiddag was ook ik daar langsgekomen om kort erna nog op de vliegtuigtrap de aangename warmte en de geuren van het eiland tot me door te laten dringen. Vakantie!

Met mijn slippers in de hand liep ik in het water langs het strand in de richting van de in zee stekende uitloper van de berg, die de scheiding vormde tussen het achttal appartementen hier en het feitelijke plaatsje. Over planken die op in het water staande palen stonden, kon je langs de rotswand van de ene naar de andere kant komen. Op het restaurant aan dat pad was mijn keuze gevallen om te gaan eten.
Ik liep de paar treden op naar het smalle eerste terras waar in twee rijen tafeltjes voor vier personen stonden, waarvan de meeste al bezet waren. Er waren nog twee aan de kant van het plankieren pad vrij.
Ik vreesde dat ik naar één van de hoger gelegen terrassen zou moeten en daar weggestopt zou worden aan een tafeltje voor twee.
Een dame die me hier de gastvrouw leek, kwam op me af.
“U bent alleen?”
Ik knikte en wist bijna zeker wat het vervolg werd.
“Komt u maar.”
Ze draaide zich om en ging me voor naar …, één van de twee nog vrije tafeltjes langs de balustrade! Ik was verbluft, wat was dit super tof.
“De serveerster komt er zo aan met de kaart. Wilt u vast wat drinken?”
“Graag. Een biertje. Een Mythos.”
Ik was eerst van plan geweest het vanavond simpel te houden met het eten, maar vanwege deze zeer attente ontvangst, besloot ik die te belonen met een uitgebreide drie-gangen. Maf? Misschien, maar zo zit ik in elkaar.
En nadat een jonge, leuke en goedlachse serveerster mij mijn biertje en de menukaart had gebracht, stond mijn besluit helemaal vast. De kaart was uitgebreid en bevatte duidelijk niet doorsnee gerechten. Owh, dat werd smullen straks.

Ondertussen was het flink binnen blijven stromen met hongerige toeristen en ik vreesde dan ook voor de dame alleen die het trapje opkwam. Ze was lang, had zeker mijn lengte, zo niet nog iets langer. Het maakte dat haar toch al korte rokje nog korter oogde.
Haar ogen gingen kort over de terrassen en vervolgens langs de tafeltjes beneden, waarna die bij mij stopten.
Ik zag haar ogen zich iets verder opensperren, terwijl ze haar hoofd in een korte knik naar achter bewoog. Ik ving haar hint op, knikte en met mijn handpalm in een gebaar over het tafelblad liet ik haar weten dat ze welkom was.
De gastvrouw liep al op haar af en de kortgerokte dame gaf haar met een korte knik mijn richting uit naar welke plek zij haar kon begeleiden.

Ze zette haar handtasje op de stoel schuin tegenover me en nam daarna plaats tegenover me. In een gebaar zoals alleen vrouwen dat kunnen, haalde ze een hand door haar lange, blonde haren, voordat ze een slanke hand uitstak. Keurig gemanicuurde nagels, die donkerrood gelakt waren, viel me op.
“Ik ben Lynn,” hoorde ik over haar sensuele lippen komen. Haar ogen twinkelden.
Een deel van een songtekst van Thé Lau van the Scene drong zich aan me op:
de spirit de humor en de erotiek
ze zijn niet te vervangen
ik kijk op dit moment naar iemand
in bezit van alle drie en uit alles
spreekt verlangen naar
de spirit de humor en de erotiek
dieper dan je dromen en ik
drink, denk, zoek naar een manier
om dichterbij te komen
“En ik ben Robert, zeg maar Rob en ben zeer verguld met deze mooie tafelgenote.”
“Dank je,” lachte ze.
Ze kreeg al een menukaart aangereikt en ze vroeg om een witte, frisdroge wijn.
“Ben je hier al lang?” startte ik onze verdere kennismaking.
“Ik ben gisteren aangekomen.”
“O, ik ook. Ik heb voor morgen een jeep gehuurd om het eiland te verkennen. Heb je zin om mee te gaan?”
Een gulle lach.
“Jij loopt hard van stapel. En het antwoord daarop krijg je pas later, maar op het eerste oog – en ze keek me grijnzend aan – zou dat een ja kunnen zijn.”
“Ja, maar dat kwam omdat ik verblind ben door een mooie vrouw.”
“Wil je mijn zonnebril lenen?”
Weer die brede grijns.
“Maar vertel, wat doet Rob verder als hij niet op de versiertoer en niet op vakantie is.”
“Ik ben planner bij een internationaal transportbedrijf.”
“Ah. En een vriendin, vrouw?”
“Nee, ik ben gescheiden, al weer wat jaartjes. En jij, voor jou dezelfde vragen?”
“Om met het laatste te beginnen, ik ben single, heb wel een paar relaties gehad. En ik werk in de dienstverlening.”
“Oké. En welke diensten verleen je zoal?”
Even kneep ze haar ogen iets samen.
“Ik verwen mannen,” om me vervolgens geamuseerd aan te kijken.
“Huh? Bedoel je eh, tegen betaling?”
“Ja. En, ben ik nog steeds je mooie tafelgenote?” grinnikte ze. “Of verzoek je me nu een ander tafeltje te zoeken?”
Ik schudde mijn hoofd.
“Nee. Als jij je werk uit vrije wil doet en daar genoegen uit haalt, heb ik er geen problemen mee. En ja, je bent nog steeds een zeer mooie tafelgenote.”
“Dank je voor je open mind en bedankt voor weer je compliment. En ook een ja dat ik er genoeg uit haal om bijvoorbeeld geregeld op vakantie te gaan.”
Het ijs was gebroken en we genoten van een heerlijk diner, een lekkere wijn en van ons samenzijn. En er kwam een ‘ja’ om samen het eiland te gaan verkennen.

Terug in mijn appartementje rondde ik met een flesje water de avond af. De drank die ik in het koelkastje had staan, was een borrel en die durfde ik na de wijn niet meer te nemen. Ik wilde morgen niet met een katterig gevoel opstaan.
Een date met een prostituee morgen … Zat ze achter de ramen? Werkte ze in een bordeel? Of thuis? Escort? Ik had het haar niet gevraagd. Nadat ze haar beroep met me had gedeeld, wilde ze dat onderwerp verder laten rusten. Niet omdat zij zich ervoor schaamde, maar “Ik ben op vakantie en dan laat ik mijn werk achter me.” Iets wat ik begreep, omdat ik zelf ook niet aan werk moest en wilde denken.
Maar wat ze ook was en deed, ik vond haar een leuke meid, een lekkere en goed uitziende meid en ik had zin om morgen met haar op stap te gaan.
Ik kon de slaap moeilijk vatten en ik werd ook een keer wakker vanuit een droom, die ik me verder niet voor de geest kon halen, maar het laatste beeld zag ik nog wel voor me. Van Lynn, in een behaatje en stringetje, geleund tegen de deur van een peeskamertje. Pfff.

Ik zat op het terras op mijn op de begane grond gelegen appartementje op haar te wachten. Ze zou vroeg komen, omdat we ook haar naam en rijbewijsgegevens op het huurcontract van de jeep wilden, zodat ook zij kon en mocht rijden. Als ze kwam en zich niet bedacht had. Iets waar ik me niet druk over hoefde te maken, want ik zag haar al aankomen uit de richting van het restaurant.
Een wit kanten zomerjurkje dat het bruin van haar armen en benen versterkte. Een roze baseball cap op, waar het blonde haar in een staart uitstak. Slippers aan haar voeten, een rieten tas over de schouder.
Van ver stak ze haar hand al op ter begroeting.
Ik ging mijn appartement uit om haar te verwelkomen. Ze gaf me een vluchtige kus op de wang. Ze rook lekker, het was een frisse, subtiele geur van bloemen.
“Een heerlijk geurtje heb je.”
“Ja? Dank je. Als je het een keertje voor me wilt aanschaffen, het is Rive Gauche Femme van Yves Saint Laurent.”
“Ik zal het proberen te onthouden,” lachte ik.
Over het strand kwam een jeep aan rijden. Het was de enige toegangsmogelijkheid, de appartementen stonden met de achterkant tegen de berg aan.
De chauffeur groette ons en hij ging probleemloos met ons op het trapje zitten om het contract in te vullen. Daarmee klaar hief hij de autosleutels op. Lynn stak gelijk haar hand uit en met een glimlach legde hij ze daar in. Na een korte uitleg waar wat zat in de jeep nam hij afscheid van ons. Ik pakte mijn linnen tas met handdoek, badlaken, zonnebrand en een boek, mochten we elkaar niets meer te vertellen hebben.

“We moeten nog wel ergens flesjes water kopen hoor,” gaf ze aan.
“Net na de ronding van het strand zit aan de weg een kleine supermarkt, dus dat moet daar wel lukken, denk ik.”
Ze had geen moeite met autorijden, een pittige rijstijl, iets wat ik waardeerde. Ze zette de jeep bij het winkeltje aan de kant en stapte mee uit.
“Misschien hebben ze ook fruit, want dat is lekker als we ergens liggen. Want ik neem toch aan dat we ook een strandje opzoeken?”
Een stil strandje, waar we alleen zouden zijn? Hmmm.
“Ja, dat doen we zeker.”
In de super was het aanbod zeer beperkt, zag ik in de gauwigheid. Het hoognodige was er te verkrijgen. Maar gelukkig ook flessen water in een koelvitrine. En tot vreugde van Lynn was er wel een redelijk aanbod aan fruit. En met een plastic tasje gevuld met vier flesjes water, druiven, nectarines, perziken en vier bananen gingen we het eiland ontdekken.

Bijna meteen slingerde een weg ons door, op dit gedeelte van het eiland, groene heuvels en bijna steeds met, in de verte weliswaar, zicht op de zee. Geen dorpen, geen huizen, zelfs geen tegenliggers. Alsof we alleen op het eiland waren. We vonden het beiden puur genieten.
Plots, na een klim, doemde er toch bebouwing op.
“Hé, een wegrestaurant,” grinnikte Lynn. “Heb jij al ontbeten?”
“Nee. Dus we moeten maar eens kijken of dat hier lukt, toch?”
Het lag op een rots, redelijk ver boven zee, zagen we toen ze de auto parkeerde. Het zicht op het water met schakeringen van blauw en groen was adembenemend mooi. En bijna letterlijk adembenemend toen we ons naar de afscheiding vlakbij de jeep begaven. De rotswand ging daarachter nagenoeg loodrecht naar beneden waar ver onder ons in een superklein baaitje blauw en wit water woest in een kolk draaiden. We deden een stap achteruit.
“Moet je die afrastering zien,” wees ik.
Bijna op de rand stonden ijzeren buizen in de rotsgrond, met ertussen plexiglas platen die tot heuphoogte reikten.
“Daar zou ik niet tegen aanleunen,” huiverde ik.
“Nee,” was Lynn het met me eens. “En ik heb niet echt hoogtevrees, maar zo steil en diep naar beneden …” rilde ook zij.
Onze volgende uitdaging werd het terras.
“Zie jij wat ik zie?” stootte ze me aan.
“Ja.”
Het terras was op een uit de rots stekende rotspunt.
“Zullen we er maar op vertrouwen dat die punt niet afbreekt, als we op gaan?” griezelde ze.

Hoewel de Grieken het ontbijt de minst belangrijke maaltijd vinden, wist deze eigenaar ons toch iets voor te schotelen wat ons beviel: een omelet, dikke plakken brood, roomboter en verse jus d’orange. IJskoffie erbij.
Kortom, een prima maagvulling om daar voorlopig op te kunnen teren.
“En nu op zoek naar een strandje?” vroeg ik.
“Ja. En misschien weet de eigenaar hier iets in de buurt.”
Op zijn “Eén momentje” haastte hij zich van ons vandaan, om met pen en papier terug te komen. Hoewel de schets ongetwijfeld niet overeenkwam met de bochten in de wegen, kon hij ons wel duidelijk maken dat we op een zijweg een zandpad op moesten gaan en aan het einde daarvan was het nog een stukje lopen naar een kleine baai.
We bedankten hem, vonden de zijweg, die ook weer slingerend langzaam afdaalde in de richting van de kust.

“Rijd eens wat langzamer, Rob, want als het goed is komt na deze houtwallen het zandpad.” Even waren we bang dat we het gemist hadden, want het duurde nog drie bochten en al honderden meters voorbij de wallen, dat we een pad zagen, dat na een lichte knik opwaarts de heuvels inging. Hoe hoger we kwamen, des te rotsachtiger het weer werd. En bovenaan gekomen stopte het pad en lag de zee voor ons te schitteren.
“Nou,” bromde ik, “hoe we de auto straks moeten keren, zien we later wel …”
“Zo is dat, eerst eens kijken of we die baai kunnen vinden.”
Die zagen we, het paadje vonden we en dat ging op het einde zo steil naar beneden dat het niet verstandig was om dat op onze slippers te doen. Blootsvoets en scherpe steentjes ontwijkend kwamen we beneden en wow, wat was dat een mooie beloning!
Een kleine baai, een heel klein zandstrand, in het water glad afgesleten stenen. Een waar paradijsje, voor ons alleen.
We spreiden de badlakens uit, voorlopig in de zon. Later, als die op zijn hoogst stond, konden we verkassen naar de schaduw die één van de rotsformaties gaf.
Ik was benieuwd wat zij onder haar jurkje aanhad. Een badpak, of bikini? Of had ze die nog in haar tas en droeg ze nog lingerie? En zou ze topless gaan?
Ze ritste haar jurkje van achter open, liet het zakken en ze was naakt.
“Zo, klaar. Mag jij me zo nog even insmeren …”
Eh, oké …, we gingen dus naakt, prima. Alleen lullig dat mijn pik er half in erectie bij stond. Misschien dat die weer in rust ging als ik me langzaam uitkleedde?
“Wat treuzel je? Of heb je er problemen mee als we naakt recreëren?”
“Nee hoor.”
Ik trok mijn T-shirt uit. Liet mijn bermuda langs mijn benen zakken.
“Ah,” klonk Lynn, “ik zie het al, je moet afkoelen.”
Ik kon de grijns in haar stem horen.
Met enige gêne liet ik mijn slip de weg van de bermuda volgen.
“Kom,” lachte ze en ze rende al naar het water toe.
Wat een lekker lijf! Heel even flitsten de drie woorden van Lau door me heen, de spirit de humor en de erotiek. Ja, Lynn was zonder meer in het bezit van alle drie. En ik hoopte dat ik daar niet alleen vandaag van mocht genieten, maar als het kon en mocht de hele vakantie lang. En misschien …, nee, daar kon ik beter niet aan denken.
We moesten een behoorlijk end het water in, voordat het diep genoeg werd om te kunnen zwemmen, spetteren, elkaar plagen.

Terug op het strand ging zij op haar buik op haar badlaken liggen. Ze zocht in de tas naar de zonnebrandolie en reikte me die aan.
“Mag je me mee insmeren.”
Ik nam haar haren opzij en smeerde haar nek in, haar schouders, haar rug … Waarna ik bij een toch delicaat deel kwam. Ik spoot nog wat olie in mijn handpalm, wreef die ook in mijn andere handpalm. Mijn handen gingen naar beneden, kwamen in aanraking met die lekkere billen. Ze spreidde haar benen licht. Ik probeerde mijn ogen van haar schaamlippen en de spleet ertussen vandaan te houden. Ik was opgelucht toen ik bij haar enkels was aanbeland.
“De voorkant ook?”
“Nee, die komt straks wel. Ga jij maar liggen nu, dan smeer ik jou ook even in.”
Haar strelende handen, vingers over mijn schouders, rug en verder. Ik was blij dat ik op mijn buik lag, mijn pik daar veilig tegenaan.
We zonden. Iets wat ik een tijdje volhield, maar ik was niet zo van het bakken. Ik draaide me om, stond op.
“Ik ga nog even de zee in.”
“Is goed.”
Ik ging op één van de keien in het water zitten. Visjes zwommen al snel om mijn benen en voeten heen, ik voelde ze aan mijn tenen kriebelen. Ik voelde … ja, wat voelde ik nou als ik aan Lynn dacht? Ik ging met mijn vinger achter een visje aan. Ik roerde in mijn gevoelens.
Ik keek naar het strandje, waar zij niet gek ver van me vandaan lag, nog steeds op haar buik, nog steeds de benen licht gespreid.
Welke kwam ik tegen? Geilheid? Nee. Ja. Ook. Maar er was meer dan dat. Een verlangen dat verder ging, het verlangen bij haar te willen zijn. Deze dag, morgen, de rest van de week …
Zou ze dan ander werk van me moeten zoeken?
Jezus, waar was ik mee bezig?
Ik kwam omhoog en liep langzaam haar richting uit. Ze draaide zich op haar zij, keek naar me op. Haar ogen knepen heel even iets samen, openden zich weer.
“Wat ist?”
Ik haalde mijn schouders op.
“Niets, niet iets bijzonders.”
Ze draaide door, kwam half omhoog, waarbij ze op haar onderarmen steunde en haar benen optrok.

Kut, kontgat, nee, niet naar kijken.
Ik ging op mijn badlaken zitten.
“Ga eens op je rug liggen.”
Ik deed wat ze van me vroeg, zonder naar het waarom te vragen.
Ze kwam overeind, kroop naar me toe en ze ging op mijn buik zitten! Ze boog zich naar me  voorover, haar borsten kwamen vrij van haar lichaam.
“Doe het niet,” zei ze zachtjes. “Word niet verliefd op me, ik ben het niet waard. Geniet van deze week met me.”
“Je bent het wel waard,” protesteerde ik. “Je hebt humor, spirit en …”
“Ik ben een hoer.”
“Ja.”
Haar onderlichaam bewoog zich achterwaarts, in de richting van mijn pik.
Ik schudde mijn hoofd.
“Doe dat niet, niet nu.”
Haar schaamlippen raakten mijn pik. Ze kuste me op de mond.
“Ik wil het,” zei ze. “En weet je waarom?”
Ik schudde mijn hoofd.
“Omdat je me, gisteravond en vandaag, geen moment het gevoel hebt gegeven met een hoer op stap te zijn, hopende op een gratis wip. Je hebt me vrouw laten zijn. En die vrouw wil nu met je vrijen. Vrijen, niet neuken.”
Ik zag dat haar ogen vochtig waren. Ik sloeg mijn armen om haar heen en drukte haar tegen me aan. Onze tranen vermengden zich.