Kuisheid, deel 1

In mijn sierlijkste handschrift schreef ik mijn naam en adres op de witte bubbeltjesenvelop. Ik pakte het velletje met postzegels, trok er eentje van af en plakte die netjes in de rechter bovenhoek. Was die voldoende? Misschien, maar voor alle zekerheid deed ik er nog eentje naast, want de envelop moest morgen wel worden bezorgd.
Op de klok zag ik dat het al kwart voor vier was. Ik moest niet te lang meer talmen om op tijd bij de brievenbus te zijn. Ik stak mijn hand uit naar de twee sleuteltjes die naast mijn theeglas lagen te glimmen in het licht van de lampen boven de tafel. Ik pakte ze op en schudde ze met een zacht tingelend geluid tegen elkaar. Wat de aandacht van poes trok, die naast me op een stoel lag.
“Ja Poes, wat moet vrouwtje hier mee doen, hè?”

Poes was als zwervertje binnen gekomen en niet meer weggegaan. Uit gemakzucht had ik haar Poes genoemd. Wat niet echt goochem was, wat bleek als in gezelschap mijn Poes ter sprake kwam. Van alles was er al gepasseerd. ‘Wat voor kleur heeft je poes?’, ‘Ik wil je poes wel eens zien’ en alle variaties daarop. Ik vond het hilarisch en liet haar haar naam houden.

“Ja, ik weet het. Niet zeuren, maar ze in de envelop stoppen en op de bus doen.”
Ik liet de sleuteltjes er in glijden, trok het beschermstrookje van de plakrand af en plakte de envelop dicht. Ik stond op.
Wat als om wat voor reden dan ook morgen de envelop niet in de bus zat?
Ik trok mijn jas aan.
Dan zou ik die pas dinsdag bezorgd krijgen!
Terwijl dat doemscenario zich aan me opdrong, brak het zweet me uit. Dat hield ik nooit vol, geboeid en gevangen in de door mezelf opgelegde kuisheid. Plus dat ik me dan maandag ziek moest melden. En niet open kon doen, mocht een controlerend arts langskomen. Het idee om iets meer dan een etmaal thuis op deze wijze te moeten doorbrengen, had me geil gemaakt.
Het plannetje had verder vorm gekregen tijdens de vibrator in mijn soppende kutje en in de uiteindelijke climax op mijn clitoris. Maar wellicht had ik me in die geilheid het me allemaal te rooskleurig voorgesteld?
Te snel stond ik voor de rode brievenbus, want ik was er nog steeds niet uit wat ik ging doen. Duwde ik nou ja of nee de envelop door de gleuf? Ja, was ik er ineens uit. Ik hoefde immers thuis geen vervolg aan mijn stupide plannetje te geven? Dan borg ik alle spulletjes op. En ging ik vanavond lekker stappen, wellicht met Karen samen.
De gleuf voor de regiopost slokte mijn envelop op.

Thuis liep ik gelijk door naar de slaapkamer. Bij het zien van de uitgestalde spullen op het bed voelde ik een scheut van geilheid door me heen gaan.
“Kom op, Angela de Breet,” mompelde ik. “Je wilde dit, het idee maakt je heet, je hebt er dagenlang naar toegeleefd, dus…”
Ik ontkleedde me. Laarsjes, spijkerbroek, truitje, beha, slipje uit.
Nog één keer de aarzeling, terwijl ik in de spiegeldeur van de kledingkast naar mijn naaktheid keek.
“Weet je het zeker?” vroeg ik aan mijn spiegelbeeld en ik zag haar ja knikken.
“Oké dan.”
Als eerste bevestigde ik de beide metalen dildo’s aan de kuisheidsgordel. De grote, gladde vaginale en de kleinere anale met de twee bollen, de onderste in doorsnee forser dan die er boven. Ik trok een rubber handschoen aan, pakte de flacon met glijmiddel en kneep wat van het middel over de dildo’s en smeerde ze in. Ik trok de handschoen uit, deed de heupriem om en zette de anale dildo tegen mijn sluitspier. Zonder al te veel protest liet die de eerste kogel passeren. Bij de tweede protesteerde die even met een pijnsignaal, maar onverbiddelijk drong ik ook de tweede kogel naar binnen. Pfff, zo, die zat er in.
Ik haalde de riem tussen mijn benen door en duwde zonder al te veel problemen de vaginale dildo tussen mijn al glanzende schaamlippen m’n kutje in. Ik schoof het oog van die tussenriem over de knop van de heupriem en ik keek weer naar mijn spiegelbeeld, met het slotje in mijn hand. Nog kon ik terugkrabbelen, terwijl ik zag hoe mijn hand de metalen boog van het slotje over de knop van de heupriem bracht. Als die hand de boog naar beneden duwde en ik de ‘klik’ hoorde, dan…
“Owh,” steunde ik, wetende dat er daarmee tot aan zaterdagavond laat geen weg terug was. En ik gevuld was en door het vaginale schild gehinderd werd om me wat voor genot dan ook te kunnen geven. En ik zo minimaal dertig uren moest doorbrengen. Ik schudde mijn hoofd. Nee, dat was te gek, dat was een te lange tijd. Dat…, was de ‘klik’.
Kut!
Ik draaide me om naar het bed, want daar lag nog wat op me te wachten. Ging ik dat ook nog doen? Ik zuchtte.
“Wie A zegt, Angela…”
Ik pakte de handboeien op en bevestigde die met de slotjes aan de zijkanten van de heupriem. Ik liet de boeien zover dicht klikken dat ze niet strak om mijn polsen zaten, maar wel ver genoeg dicht om niet mijn handen er doorheen te kunnen wurmen.
De twee korte schakels tussen boeien en heupriem maakten mijn bewegingsvrijheid van handen en armen beperkt.

Heel beperkt merkte ik, toen ik in de keuken een kopje koffie wilde zetten. Ik kon niet bij het keukenkastje boven het aanrecht en niet bij de cupjes Senseo in de stelling aan de muur.
“Goh, daar heb je lekker over nagedacht, Angela,” snauwde ik mezelf toe.
Wat ik kon doen en dus maar deed, was op m’n tenen gaan staan, mijn kont op het aanrecht zetten – oefff, ‘heerlijke’ dildo’s – en op mijn knieën het benodigde pakken, waarbij ik wel zo goochem was het Senseo apparaat naar de rand van het aanrecht te duwen en het reservoir gelijk met genoeg water te vullen.
Ik zette m’n kopje koffie op de tafel naast de laptop en ging zitten. Ai, dat voelde heftig aan in mijn openingen! En ik moest weer staan om het deksel van de laptop open te klappen. Wat een gedoe zeg. Ik ging weer zitten – oef! – en kwam vervolgens tot de ontdekking dat ik zo niet bij het toetsenbord kon komen.
Dus stond ik weer op, bracht eerst mijn kopje koffie naar de salontafel, waarna ik de laptop ophaalde. Ik legde een kussen op de bank om het contact tussen zitgedeelte en de dildo’s iets aangenamer te laten zijn en nam plaats, met de laptop op mijn bovenbenen.
Koffie. Pfff. Laptop naast me op de bank zetten, opstaan, hurken en het kopje pakken. Maar hoe kreeg ik dat naar mijn mond? Eh, niet dus! Kut zeg! Terwijl ik juist zo’n zin had in koffie. En ik kon er moeilijk een rietje in doen. Ik zette het kopje terug op de tafel en installeerde me opnieuw op de bank. Jeetje, als dit alles tot aan de bevrijdende envelop in de brievenbus door ging? Ik had beter over de consequenties van mijn kuisheid en het geboeid zijn moeten nadenken! En ik was maar wat blij dat ik, voordat ik hier aan begon, een pizza had gegeten. Want hoe ik zo eten klaar had moeten maken?
Na korte tijd werd de laptop op mijn bovenbenen te warm. Laptop weg, teevee aan. Nogmaals opstaan om de gordijnen dicht te doen. Wat altijd makkelijk ging met gestrekte armen, maar geboeid bleek er ineens van alles in de weg te staan. De bank, de salontafel, een stoel.
En er was nog iets waar ik met mijn stomme kop niet aan gedacht had. Het toiletbezoek.
Het plassen met de gordel om gaf geen probleem, omdat de gaatjes in het vaginale schild de urine doorgang gaven. Maar waar ik geen rekening mee had gehouden, was dat ik me daar niet kon droogdeppen met stukjes toiletpapier. Door mijn geboeide polsen kon ik er niet bij. Shit zeg. Hoewel ik wat dat laatste betrof tot mijn opluchting gelukkig geen aandrang voelde. Want dat zou een smeerboel worden, omdat ik daar al helemaal niet bij kon komen!
Zo liep ik deze avond tegen nogal wat probleempjes aan, gehinderd door die stomme boeien. En wat ik het ergste daarvan vond? Om niets anders met m’n handen en armen te kunnen doen. Ze niet eens lekker over elkaar kunnen slaan, ze onafhankelijk van elkaar kunnen bewegen, me eens ergens kunnen krabben, of gewoon iets kunnen pakken.
En als mijn gevulde kutje me enig plezier had gegund, het liefst met een orgasme, dan had ik uit mijn staat van kuisheid en geboeid zijn nog enig genoegen kunnen halen. Maar ik kwam zelfs niet in de buurt van geilheid. De pluggen, en zeker de anale, begonnen me zelfs tegen te staan. Al zou ik ze er maar voor een moment even uit kunnen halen, wat zou dat al een opluchting zijn.
Zelfs Poes raakte gefrustreerd door mijn gezucht, gevloek soms en het ongemakkelijk ergens zitten, dan wel mijn onrustige gedrentel door het huis. Waardoor ze de kans niet kreeg om behaaglijk naast me te liggen, laat staan zich op mijn schoot te nestelen. Uiteindelijk vertrok ze naar de slaapkamer om op mijn bed haar rust te vinden. Voor een paar uurtjes dan, want daarna zou ik haar ongetwijfeld weer pesten met, naar ik al aannam, een voor mij onrustige nacht. Als ik al de slaap kon vatten met armen die ik niet eens lekker om het kussen kon slaan of om opgekruld op mijn zij liggen, met mijn handen tussen mijn benen en zo kon ik nog wel een paar fijne slaaphoudingen voor de geest halen. Nee, het zou waarschijnlijk een kwelling worden.
Kortom Angela, sprak ik mezelf toe, prima als je nog eens zo’n schitterend idee hebt, maar zorg dan dat je de sleuteltjes bij de hand hebt, zodat je je kunt bevrijden als je het spelletje zat bent. Want ik was er al helemaal klaar mee. En pfff, dan had ik nog minimaal een etmaal voor de boeg. Morgenavond kon ik pas ergens tegen middernacht naar beneden gaan, naar de brievenbus. En bidden dat op dat late tijdstip de buren naar bed waren. Hoewel de kans bestond dat ik de bovenbuurjongen tegenkwam, want zaterdagavond, stapavond.