Hekserij

Mijn vakantiereis voerde me door streken en dorpen, waarvan ik verwachtte dat de bewoners me volksverhalen konden aanreiken. Sagen die ik kon gebruiken of vervormen tot spannende vertellingen, die ik later gebundeld hoopte uit te brengen via een geïnteresseerde uitgever. De trip van vandaag had geen stof voor een verhaal opgeleverd. Het was een reden dat op deze nog zwoele meiavond mijn aantekenboekje en tablet onaangeroerd voor me op het tafeltje op het terras van het hotel lagen.
Ik staarde naar het dorpsplein en de eeuwenoude huizen er omheen. Zouden op die kasseien mensen te schande hebben gestaan? Jongemannen die een meisje zwanger hadden gemaakt, maar niet met haar wilden trouwen? Kerels die hun vrouw ontrouw waren geweest? Vrouwen van lichte zeden? Ik kauwde op mijn onderlip. Wat deden de mannen in het dorp die van bil wilden gaan, anders dan met hun eigen vrouw? Of die single waren? Ik nam aan dat in een kleine gemeenschap als dit niet een pandje met rode lampen en luifeltje te vinden was.
“Nog aan het werk?” haalde een stem me uit mijn gepeins. De jonge meid die de bediening deed, stond naast m’n stoel. Was zij de oorzaak geweest van mijn hersenspinsels van zonet? Feit was dat mijn ogen haar met graagte over het terras waren gevolgd gedurende het eten.
“Nee hoor. Misschien lijkt dat zo, maar ik heb vakantie. En dit – en ik wees naar de tablet en het boekje – gebruik ik voor verhaalideeën.”
“O, u bent schrijver?”
“Dat is te veel eer. Zeg maar, hobbyschrijver.”
“En waarover schrijft u?”
Ik legde haar kort uit waar ik naar op zoek was en wat ik daarmee wilde.
“Dus mocht je een spannende volksvertelling voor me hebben?”
“Nou, zoveel spannends gebeurt hier niet hoor,” lachte ze. “Het enige bijzondere is misschien dat net buiten het dorp een vrouw een kruidenwinkeltje heeft en er wordt gezegd dat ze een heks is.”
Of dat iets was waar een verhaal in zat? Hm.
“En er wordt gezegd,” haar stem zakte, “dat de mannen die ze wist te verleiden om met haar naar bed te gaan, het daarna niet meer konden.” Op haar wangen kreeg ze een lichte blos. Ze keerde zich van me af.
“Maar ik zie iemand die u er wellicht meer over kan vertellen.”
Ik draaide me om en zag haar op een oudere man toelopen, die naast de entree van het hotel het terras in de gaten hield, of misschien net als ik eerder de serveerster met zijn ogen volgde. Ik kon niet horen wat er gezegd werd, zag hen mijn kant opkijken en de man knikken, waarna hij opstond en mijn richting uitkwam.
“Fritz, met een z,” stelde hij zich voor.
“Hans.” Ik had er bijna aan toegevoegd met een s, maar hield me op tijd in.
“Wilt u koffie?”
Hij leek even te aarzelen, knikte dan. “Graag.”
“Doen we er een likeurtje bij?”
Zijn ogen lichten op. “Dat sla ik niet af.”
Hij ging gemakkelijker zitten.
“Zo, Gisela zei me dat u meer wilde weten over onze geheimzinnige dorpsgenote. Wel, het verhaal doet dus de ronde dat mannen die met haar naar bed zijn geweest daarna…” Hij stak een wijsvinger recht omhoog en kromde die vervolgens.
Ik fronste. “Daarna impotent zijn geworden?”
“Zo is het maar net, mijn jongen. Ze kregen hem niet meer omhoog.”
De serveerster kwam aan met onze bestelling.
“Maar die van jou is niet behekst, hè Gisela?” En naar mij: “Ze verwachten een kleine.”
Vandaar dus haar licht bollend buikje.
“Meneer Fritz!” reageerde ze, terwijl alweer haar wangen licht kleurden. Toch lachte ze erbij en de gedachte eraan liet haar gezicht stralen. “Gaat u nou maar verder met de heks,” en ze haastte zich van ons vandaan.
“Een lieve meid,” knikte Fritz haar na.
“Dat straalt ze zeker uit,” beaamde ik. “Maar die mannen, kennen jullie die?”
“U bedoelt of er bewijs is voor dat verhaal?” Hij lachte. “Weet u, ik denk dat het door de vrouwen hier verzonnen is om ervoor te zorgen dat hun mannen niet in de verleiding komen. Want die vrouw is van een betoverende schoonheid.”
Daar ging de sage naar de eh, kloten? Want wat kon ik met deze summiere informatie?
“Maar waarom is ze in jullie beleving een heks? Omdat ze een kruidenwinkel heeft?”
“Die ze zelf zoekt in de weilanden, in het bos of uit haar kruidentuintje plukt. En ze mengt ze zelf of maakt er drankjes van. Voor iedere aandoening of kwaal weet ze wat daartegen helpt. Dus wat dat betreft zijn we best blij met haar.”
“Dus jullie mijden haar niet?”
“Nee, zeker niet. Maar ze koketteert wel met het heks zijn, want sinds enkele maanden biedt ze ook heksenspullen in haar winkeltje aan.”
“Heksenspullen?”
“Van die bekers en kommen en kom, hoe heten die dingen, pentagrammen?”
“Ja.”
“Maar dat zijn spulletjes voor toeristen en voor meisjes uit de stad. Van die in het zwart geklede meiden met bleke smoeltjes en donkere make-up.”
“Aha.” Ik keek hem met iets dichtgeknepen ogen aan. “Maar zo’n verhaal over mannen komt toch niet zomaar uit de lucht vallen? Dat moet toch ergens vandaan gekomen zijn?” probeerde ik het nog eens.
“Weet u wat het met geruchten is? Er zit altijd wel een kern van waarheid in. Maar weet u, ga morgen eens bij haar langs, dan krijgt u zelf een indruk van haar.”
Iets wat ik in elk geval al als plan had opgevat.
“En misschien, als u zich door haar laat verleiden, heeft u uw antwoord,” waarna hij zijn wijsvinger weer omhoog stak en liet krommen, terwijl de pret uit zijn ogen spatte.

Ik werd bepaald niet fris wakker. Na de koffie met likeur waren we op de cognac overgegaan. Meneer Fritz bleek een enthousiaste verteller, die me met tal van anekdotes had geamuseerd. Maar ook enkele aardige wetenswaardigheden over het dorp vertelde, waarvan ik wellicht nog iets wist te brouwen voor één van de verhalen. Maar over brouwen gesproken, het werd tijd om de heks met een bezoekje te vereren.

Ik had me er geen voorstelling van gemaakt hoe haar huisje annex winkeltje er uit zou zien, maar het oogde in elk geval niet beangstigend. Eerder vriendelijk. Wit gepleisterde muren, groene luiken naast de ramen, een dak met rode pannen, een houten bankje tegen de muur naast een kleine etalageruit, waarop in dunne, sierlijke letters de naam van haar winkeltje stond: Hekserij. Dat was in elk geval een duidelijke boodschap. Of waarschuwing.
Het rinkelende geluid van een koperen bel achter de deur meldde mijn binnenkomst. Gelijk kwam de geur van kruiden me tegemoet. En het aanbod van spullen, uitgestald op planken langs de muren en in vitrines verraste me. Kaarsen, wierook, schalen, kelken, pentagrammen, messen met een zwart of donker heft en met een wit heft. En zelfs bezems.
Ik pakte een mes met een zwart heft op.
“Dat is een magisch mes, ook wel athame genoemd,” hoorde ik een welluidende stem achter me.
Ik draaide me om en de adem stokte in mijn keel. Wat een adembenemende schoonheid!
“Het is bot, want het wordt niet gebruikt om te snijden, maar is alleen bedoeld voor het gebruik binnen rituelen. Dit mes, – en ze pakte er eentje op met een wit heft – een bolline, is niet bedoeld voor rituelen, maar is voor praktisch gebruik. Voor het snijden van bepaalde kruiden, voor het afsnijden van takjes en blaadjes of het snijden en bewerken van stokken.”
Haar ogen vernauwden zich even. “Maar voor dit, of voor andere attributen bent u niet hier. U komt voor mij, voel ik.”
Ik voelde wat anders, mijn bonkende hoofd buiten beschouwing gelaten, namelijk verlangen. Een nummer van Clouseau drong zich aan me op, Daar gaat ze. Een song die voor haar geschreven kon zijn. Schoonheid, sensualiteit. Maar zat er niet ook een waarschuwing in dat liedje? Het tekstfragment kwam bij me binnen. Ik weet wel. Dat zij met anderen haar tijd verdrijft. Zij heeft soms. Geheimen waar ik liever niets van weet. Impotentie, als ik met haar het bed deelde? Lariekoek.
Ze legde het mes terug en draaide zich om.
“Kom, ik schenk een drankje voor u in, dat maakt uw kater draaglijker.”
Huh? Hoe wist ze dat ik een kater had? Was ze naast heks ook helderziend?
Ze ging achter de toonbank staan, pakte een glaasje eronder vandaan en zocht achter zich het juiste brouwsel tussen de vele flesjes vandaan. Ze schonk in en schoof het glaasje over het toonblad naar me toe. Glimlachte om mijn aarzeling.
“Ik vergiftig u niet hoor. Drink nu maar op, u zult zich daarna lekkerder voelen.”
Ik bracht het glaasje naar mijn lippen. Dronk. Het bocht smaakte zoetbitter. Ik voelde me niet raar worden, viel ook niet dood neer. Wat al een hele geruststelling was.
“Overigens, zullen we elkaar tutoyeren? Dat maakt het al minder afstandelijk tussen ons en is het vertrouwder en intiemer als we dadelijk mijn bed delen.”
Ho! Had ik laten blijken of gezegd dat ik dat wilde?
“Wie zegt…”
“Je ogen,” onderbrak ze me. “Ik heb je geilheid daar al in afgelezen.”
Ik schudde mijn hoofd.
“De verhalen in het dorp die over je de ronde doen…”
Ze lachte, kwam achter de toonbank vandaan.
“Dat ik van een verblindende schoonheid ben?”
“Ja, die ook…”
“En dan hebben de meesten nog niet eens alles van me gezien.”
Ze pakte de zoom van haar zwarte jurkje beet en tilde die op. Het rode katoenen slipje liet me een vochtplek zien. Ik moest me bedwingen om niet door de knieën te gaan en mijn gezicht in haar kruis te duwen.
“Of geroken.”
Was dat een aansporing?
“Of geproefd.”
Ik frunnikte al aan de rits van mijn spijkerbroek. Ze glimlachte. Het jurkje ging verder omhoog. De ook rode beha stuwde roomwitte borsten op. Ik hijgde. Ze trok het over haar hoofd en liet het op de grond vallen. Ik had mijn broek al op mijn enkels, stapte eruit. Als er een klant binnenkwam…
“De deur zit al in het slot, het bordje met gesloten hangt voor het raam. Ik wist immers dat je voor mij kwam.” Ze pakte mijn hand. “Kom.”

Zij was niet alleen een helderziende en heks, ze was ook de godin van Seks en Lust. Mijn god, wat was dit een gruwelijk lekkere beleving. Haar vagina leek me op te slokken, haar billen waren adembenemend, haar mond gulzig. En mijn penis was haar toverstaf, die haar orgasme na orgasme gaf, waarna zij mij pas bevrijdde van mijn zaad.

Bij het afscheid overhandigde ze me een katoenen tas met daarin iets wat ingepakt was.
“Maak het straks pas open en ga er zorgvuldig mee om, raak het niet kwijt,” voerde ze mijn nieuwsgierigheid. Toch wist ik me te bedwingen om het niet eerder dan in het hotel open te maken.
Het leek een in een zwart frame geplaatste spiegel, alleen vervormde het mijn spiegelbeeld, alsof ik in een lachspiegel keek. Er zat een envelopje bij met een briefje er in. Uiteraard benieuwd wat daarin stond, vouwde ik het open. Huiverde, vloekte toen ik de woorden las.
Je hebt je laten leiden door je lust en je laten verleiden door mijn lust. Daarmee heb je het bewijs gekregen waar je naar zocht. Ja, je bent nu impotent. En de enige manier om onder mijn vloek uit te komen is de spiegel te benutten.
Iedere keer als jij je geslacht aan de spiegel toont, krijg je mij daarin te zien en zal je lid zich verstijven. Pas als je honderd keer op mijn spiegelbeeld bent klaargekomen, zal de vloek verbroken zijn; de spiegel houdt het aantal keren bij, dat hoef je dus niet zelf te doen.
Dit was niet reëel, beschouwde het weer als lariekoek. Toch?
Er werd op de deur geklopt. Haastig borg ik de spiegel op en deed de deur open. Het was meneer Fritz.
“Ik verontschuldig mij bij voorbaat voor mijn nieuwsgierigheid, maar toen ik u net gehaast voorbij zag komen, vermoedde ik dat u van een bezoek aan de heks vandaan kwam.”
“Ja.”
Sodemieter op, want ik heb mogelijk een probleem, schoot het door me heen. Tegelijkertijd bedacht ik dat hij me misschien kon helpen.
“Komt u binnen. Ik heb een vraag, maar die blijft tussen ons, ja?”
“Vanzelfsprekend,” stapte hij de kamer binnen. Iets wat ik betwijfelde, maar ik wist geen andere oplossing te bedenken. Gelijk stelde ik daarom mijn vraag.
“U kent het dorp en de mensen. Weet u hier een vrouw die tegen betaling haar diensten aanbiedt?”
Zijn ogen knepen zich even samen.
“U bent met de heks naar bed geweest?”
“Ja.”
“En nu denkt u…” Hij slikte de rest van zijn zin in. Knikte. “Ja, ik weet wel iemand. Als u hier blijft, vraag ik haar of ze beschikbaar is en langs wil komen.” Met een kort knikje verliet hij de kamer.
Ik pakte de spiegel weer, keek er in, zag wederom enkel mijn verwrongen gelaatstrekken, maar haar niet. Wat me ook pure nonsens leek. Waarom liet ik dan toch die dame komen?

Een dame die bepaald niet onaantrekkelijk was. Maar wat zij of wat ik ook probeerde, ik kreeg mijn lid niet stijf, zelfs een twijfelende erectie lukte niet. Ik vloekte inwendig. Het bestond toch niet dat ik inderdaad behekst was? Dit moest tussen mijn oren zitten, ik had me simpelweg gek laten maken door die onzinverhalen en door haar.
Ik verontschuldigde me bij de dame, gaf aan dat het niet aan haar lag, dat oververmoeidheid van mijn kant de waarschijnlijke oorzaak was en betaalde haar.
Toen ze weg was, pakte ik weer de spiegel tevoorschijn. In mijn blootje zag ik nog steeds enkel mijn vage spiegelbeeld. Zie je wel, dacht ik, allemaal kul. Totdat ik de spiegel liet zakken en ik gelijk een erectie kreeg! Ik liet het frame zowat uit mijn handen vallen, keek naar beneden en ik zag haar! Haar gezicht. Ze glimlachte. Dit kon niet waar zijn, dit was een nare droom, een nachtmerrie.
Meteen toen ik mijn lid beetpakte, verdween haar gezicht en verscheen ze volledig in beeld. Ze was naakt. Ik begon me af te trekken, zag haar een hand naar beneden brengen. Ze begon zich te vingeren. Op het moment dat ik mijn zaad op de spiegel spoot, verdween zij en heel kort kwam er een 1 in beeld. Mijn pik verslapte direct toen ik uitgeput en verslagen de spiegel weglegde.
Droomde ik of hoorde ik haar stem zeggen: “Nog maar negenennegentig keer en je hebt je verhaal, de sage van de heks.”