“Ik trek wel eens een vrouwenslipje aan in plaats van een slip van mezelf.”
“O ja?” hoorde ik Meesteres met interesse in haar stem vragen. “En waarom doe je dat? Windt dat je op?”
“Nee.”
“Waarom draag je die dan?” klonk ze verwonderd.
Een goede vraag van haar, want ja, wat was dan de reden voor mij? In de duisternis van het zware leren masker, dat alleen mijn mond vrij liet, zocht ik naar een antwoord. Dat haar te lang duurde. De stroomstoot door mijn bovenbenen en billen spoorde me aan om op haar vraag te reageren.
“Omdat ik het prettig vind om ze aan te hebben.”
“En wat vind je daar dan prettig aan?”
“Ik weet het niet,” antwoordde ik en huiverde, benauwd voor een volgende stroomstoot.
Ik was gelijk gefascineerd door de stoel, de eerste keer dat ik die zag in wat ze op haar site omschreef als de kerker. Dat was een ruimte die je het idee gaf in de middeleeuwen beland te zijn, door een lange strekbank op een zwaar houten frame, de houten stoel en de kale stenen muren.
De stoel was simpel in zijn eenvoud. Een lange, stevige plank als rugleuning, met daaraan een in hoogte verstelbaar halsblok. Een eveneens houten zitting in een V-vorm en het geheel was gemonteerd op een verrijdbaar plankier. Het venijn voor de slaaf of slavin zat hem in de vele contactpunten, die hem of haar vanaf de schouders tot aan de enkels gedoseerd en gericht onder stroom konden zetten.
“Een ideale manier voor ondervragingen,” had ze aangegeven.
En daar was ze op dit moment mee bezig.
“Draag je ook wel eens iets anders dan lingerie of vrouwenkleding?”
“Een heel enkele keer, maar dat is echt sporadisch.”
Haar vingers pakten mijn tepels beet en ze rolde die tussen haar vingertoppen heen en weer.
“En wat trek je dan aan?” klonk haar stem vlak bij mijn oor.
“Een panty. En heel soms een rokje en een hemdje.”
Een ruk aan mijn tepels.
“En zo gekleed, ook dat wind je dan niet op?”
“Eh, ja, dat vind ik dan wel geil,” gaf ik bijna fluisterend en ietwat beschaamd toe.
Ik voelde hoe haar neus door het leer van het masker tegen mijn neus aanduwde. Ze lachte. Mijn tepels werden weer door haar bespeeld.
“Ik ook. En misschien ga ik dat wel met je uitbouwen, misschien maak ik een sissy sletje van je. Wat vind je daarvan, hm?”
Alsof het haar iets op voorhand kon schelen wat ik daarvan vond. Ik kende haar ondertussen voldoende om te weten dat voor haar gold: eerst ervaren en daarna pas oordelen. Zoals ik ook wist dat ze altijd een reactie wenste als ze me iets vroeg.
“U al een beetje kennende, vind ik dat geen aanlokkelijk idee, Meesteres.”
Ik hoorde haar lachen.
“Kom, kom, slaafje, het zal toch een genoegen voor je moeten zijn om door mij vernederd te gaan worden en om mij na verloop van tijd te dienen als mijn sissy sletje?”
“Ja, Meesteres.”
Een lach, direct gevolgd door een stroomstoot langs mijn ruggengraat en door mijn billen.
“Volgens mij jok je nu, slaafje,” grinnikte ze. “En dat mag, voor deze keer dan. Maar weet, mijn slaafje, dat je Meesteres er enorme lol aan gaat beleven.”
Dat gunde ik haar graag, want de keren dat ik bij haar was geweest voor een sessie, en dit treffen was de vierde, waren super geweest. Het klikte gewoon goed tussen ons en wat heel belangrijk voor mij is, is een stukje humor en lol over en weer. Het moet allemaal niet zo serieus gaan. Bij haar vond ik spelplezier. En eerlijk gezegd was ik stiekem een beetje verliefd op haar geworden. Maar dit idee, van een sissy sletje, benauwde me.
“En het moet jou toch voldoening geven om mij te willen behagen,” fluisterde ze, terwijl ik voelde hoe haar handen de riemen van het masker los begon te maken.
“Ja, Meesteres.”
Deze reactie van me was oprecht, ik wilde haar zeker graag plezieren en oké, als zij mij een volgende keer bij haar als een sissy sletje wilde zien, moest ik me daaraan maar over geven. En och, wie weet wat ik er zelf voor genoegen uit wist te halen?
Eenmaal los van de stoel hielp ze me bij het opstaan, waarna ik me mocht verfrissen en aankleden.
“Wil je zo nog een kop koffie?” riep ze me vanuit de smalle overloop toe, waaraan drie van de vier ruimtes lagen: de medische kamer, de babykamer en de speelkamer. En de badruimte, waar ik me in bevond, kwam er op uit. De kerker lag in het verlengde daarvan.
“Ja, lekker.”
Terwijl zij op de verdieping lager de koffie maakte, nam ik alvast plaats aan het zitje op de gang, nagenietend van het uur dat achter me lag. Ook haar gezicht straalde, toen ze met de koffie boven kwam en die op het tafeltje tussen ons in zette.
“Overmorgen koop je een zwarte glanspanty van 10 of 20 denier en die koop je bij een lingerie speciaalzaakje, dus niet in een warenhuis of via een website. En daarna wacht je rustig af tot je in een whatsappje te horen krijgt hoe verder. Ja?”
Ik knikte.
“Oké.”
In mijn gedachten zocht ik al af of er een dergelijk zaakje bij mij in de buurt zat, maar ik wist er geen te spotten. Dat werd even een zoeken op het internet.
Mijn prikkelende fantasieën 