Omdat jij voor eeuwig in mijn hart zit.
Ingrid, 02 mei 1958 /19 januari 1982
Ingrid
(sommige tranen drogen nooit)
Ze zeiden dat het een kleine ingreep was
toen ze weer
in je hoofd moesten boren
Liggend tussen witte lakens
konden enkel nog
je ogen spreken en ik,
machteloos, wist niet
wat daarin te lezen was:
angst, hoop, een verwijt?
In mij bloedden tranen,
terwijl m’n gezicht lachte
en m’n mond over dingen sprak
die hopelijk verzachtten
wat er in die ogen stond
tot aan de dag dat
hij naast je stond, aarzelend
“ach, zo’n jong ding nog”
maar jij pakte z’n magere handen
en zo stil gingen jullie weg
november 1982
Erg mooi als je met zulke woorden de herinnering aan iemand levend houdt…
LikeLike
Dank je voor je lieve woorden, Mahotsukai.
LikeLike